ปฏิหารย์นี้ที่รอคอย

ลำดับตอนที่ #2 : เจอกันโดยไม่คาดคิด

อีก 1 วันเท่านั้น จะถึงวันที่ต้องไปประกวดเดอะสตาร์

ตูมตามจึงจะไปซ้อมร้องเพลงที่บ้านจูเนียร์

"โหล ไอ้เนียร์  วันนี้บ้านว่างเปล่าวะ" ตูมตามคุยโทรศัพท์กับจูเนียร์
"ว่างๆ แก จะมาซ้อมร้องเพลงใช่ป่ะ"
"เออ ไม่อยากซ้อมที่บ้านไง บ้านมันเล็ก ไม่อยากรบกวนพ่อแม่ว่ะ เลยขอมาบ้านแกดีกว่า" ตูมตามพูดบ่น
"เออๆ ไม่ต้องขอร๊อก เพื่อนกัน จะมาเมื่อไหร่ก็มาเหอะ มาถึงแล้วโทรบอกนะเว้ย" จูเนียร์ พูดพร้อมวางสายไป

ขณะเดินไปบ้านจูเนียร์ ตูมตามได้เดินผ่าน ริมน้ำที่เค้าได้ พบกับ นท เป็นครั้งแรก แต่ตอนนี้เค้าลืมไปซะแล้ว
วิวทิวทัศบริเวณนี้ ได้เปลี่ยนไปจาก 9 ปีที่แล้วมากจริงๆ มีเพียงแม่น้ำ ที่ยังคงไหลเชี่ยวเหมือนเดิม

"แถวนี้มัน.." ตูมตามหยุดเดิน  ด้วยความรู้สึกแปลกๆ

"ดึมดาดึม ดาดึมดาดึม~~"

มีเสียงร้องเพลง ดังมาจากริมน้ำ

"ใครวะ" ตูมตามชะโงกหน้าไปดู

พบกับเด็กผู้หยิงกำลังร้องเพลงพร้อมกับ เล่นอูคูเลเล่ไปพลาง เต้นไปพลาง

"พรูดดด~~ มียัยบ้าที่ไหนมาเพ้อ เอาตอนกลางวันแสกๆวะเนี่ย" ตูมตาม กลั้นขำแทบไม่อยู่

แต่ตูมตามกลับไม่ละสายตาไปจากผู้หญิงคนนั้น ดูจากใบหน้า ท่าทาง อายุจะอ่อนกว่าเขา เพียงไม่กี่ปี

เมื่อมองไปซักพัก ตูมตาม ก็รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ร้องเพลง ได้เป็นธรรมชาติและสดใสเหลือเกิน

"ตู้มมมมมมมมมมมมมม!!!!!!" หลังจากเต้นดีดอูคูเลเล่อยู่ดีดี หญิงสาวคนนั้นก็ตกลงไปในแม่น้ำ

แถมท่าทางเธอจะว่ายน้ำไม่เป็นซะด้วย

"เห้ย ชิบหายแล้วว!!"  ตูมตาม รีบกระโจนลงไปช่วย

ในที่สุดก็ช่วยขึ้นมาได้สำเร็จ 

"อยู่ดีดี ดันอยากเล่นน้ำ ยัยบ้าเอ๊ย ถ้าฉันไม่อยู่จะทำไงห๊ะ" ตูมตาม หันไปว่าผู้หญิงคนนั้น

"ขะ ขอโทษค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นขอโทษพร้อมเงยหน้าขึ้นมา

แวบแรกที่ตูมตามเห็น รู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้านี้อย่างบอกไม่ถูก ใช่แล้ว ใบหน้าของเด็กสาวที่เขาเจอเมื่อ 9 ปีที่แล้ว
เพียงแต่ว่าเขาลืมชื่อของเธอไปแล้วเท่านั้นเอง

"เอ่อ....อ๋อ เอ้อ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วเอาลุกขึ้น" ตูมตาม ค้างไปซักพักก่อนจะนึกขึ้นได้ พร้อมดึงผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา

"เอานี่อูคูเลเล่ เธออ่ะ "

ขณะที่ตูมตามยื่นอูคูเลเล่ให้นั้น เหลือบไปเห็นชื่อที่แปะอยู่ข้างหลัง เขียนว่า NOTE 

"อ่อ ชื่อ โน๊ต เหรอ" ตูมตามยื่นให้พร้อมถาม

"ฮ่าๆ กะแล้วว่าต้องอ่านแบบนี้อื้ม โน๊ต ก็ โน๊ต" 

"หา?" ตูมตามเริ่ม งง

"ขอบคุณ มากนะ พี่ชื่ออะไรเหรอ"

"ชื่อตูมตาม"

"ชื่อคุ้นๆ แฮะ  ยังไงก็ขอบคุณมากนะพี่ตูมตาม ไปก่อนล่ะ" หญิงสาวหยิบอูคูเลเล่ แล้วก็วิ่งจากไป

"ยัยนี่ ดู บ๊องๆ แฮะ" ตูมตามบ่นพึมพำ

ทางฝั่งผู้หญิงคนนั้น

"เราชื่อ นท ต่างหากล่ะ อ่านแค่นี้ก็ผิด" 
เธอคนนั้นก็คือ นท นั่นเอง

"ว่าแต่พี่ตูมตามคนนั้น เฮ้อ ช่างเหอะ คงไม่ใช่มั้ง" 

ทางฝั่งของตูมตาม

"อูยย หนาวเป็นบ้าา รับซะทีดิ" ตูมตามพูดไปสั่นไป

"โหล ไอ้เนียร์เหรอ ลงมารับทีดิ" ตูมตามโทรบอกให้จ฿เนียร์ลงมารับ

ครืดดดดด  เสียงเปิดประตู ดังขึ้น

จูเนียร์ ออกมารับตูมตาม พร้อมกับ ตกใจว่า

"เห้ยย เอ็งไปตกน้ำที่ไหนมาวะเนี่ย รีบเข้ามาเช็ดตัวก่อนมา" จูเนียร์ ให้ตูมตามเข้าไปเข็ดตัวในบ้าน.

ที่ห้องจูเนียร์ มีทั้งกีต้าร์ เปียโน เครื่องดนตรีทุกอย่าง พร้อม

ตูมตามได้เดินเข้ามา พร้อม กับผ้าที่กำลังเช็ดหัวอยู่

"เห้ย ไอ้เนียร์" ตูมตามเอ่ยปากขึ้น

"อะไรวะ"

"ถ้าจู่ๆ เราไปเจอคนที่ไม่รู้จัก แล้วรู้สึกคุ้นหน้ามากๆ มันหมายความว่าไงวะ" ตูมตาม ถามจูเนียร์ พร้อมๆกับนั่งลงบนโซฟา

"จะไปรู้เรอะ เพื่อนสมัยประถมป่าว ไม่แกก็อ่านนิยายน้ำเน่ามากไป คิดว่าเค้าเป็นเนื้อคู่รึไง" 

"เออๆ ช่างเหอะ ซ้อมร้องเพลงกันดีกว่า พรุ่งนี้จะไปประกวด เดอะสตาร์ แล้วนี่"

หลังจากนั้น การซ้อมร้องเพลงที่บ้านจูเนียร์ ก้เป็นไปได้ด้วยดี

------------อีก1คืนจะถึงวันไปประกวด-------