คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My Life??
บทที่ 1
My Life??
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!แม่”
ภาพที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าฉันคือภาพที่แม่ของฉันซึ่งเป็นญาติคนเดียวที่ฉันเหลืออยู่ได้ถูกรถชน
“เรียกรถพยาบาลเร็วเข้า” ชาวบ้านก็เข้ามามุงดูกันอย่างแตกตื่น แปปนึงรถพยาบาลก็มาถึงแล้วก็นำแม่ของฉันไปส่งโรงพยาบาลโดยเร็ว ฉันนั่งภาวนาให้คุณแม่ของฉันไม่เป็นอะไร แล้วซักพักคุณหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“ผม..”
“ไม่น้า ฮือๆๆ TT_TT แม่ของฉันตายแล้วใช่ไหมคะ ฮือๆๆ”
ฉันพูดพร้อมกับเขย่าตัวคุณหมอเพื่อเค้นหาคำตอบ
“เอ่อ คือ ขอโทษนะครับ ผมจะมาบอกคุณว่า ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณแม่ของคุณพ้นขีดอันตรายแล้วครับ
อ้าว!!!!! ซวยแล้วไงหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ TTT^TTT แย่ยิ่งกว่าเดิมอีก แต่ก็..
“ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยแม่ของฉันเอาไว้ได้ ขอบคุณจริงๆๆนะคะ”
“แต่ส่วนขาได้รับการกระทบกระเทือน ทำให้ต้องเข้าเฝือกนะครับ แม่ของคุณคงต้องนอนพักโรงพยาบาลเพื่อฟื้นฟูร่างกาย อันนี้หมอก็ไม่แน่ใจว่าต้องพักฟื้นนานเท่าไหร่นะครับ”แล้วคุณหมอก็เดินผ่านไปเพื่อตรวจอาการคนไข้อีกราย
แต่เอ๊ะเมื่อกี้ คุณหมอบอกว่าแม่ฉันต้องเข้าเฝือก นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่เท่าที่รู้มาคนเข้าเฝือกนี่ต้องเป็นเดือนเลยใช่ไหม แล้วเรื่องเรียน ค่าใช้จ่ายในการรักษา แล้วยังต้องมาดูแลแม่อีก ลำพังแค่เด็กม.3 จะมีปัญญาอะไร
“ม่ายยยยยยยยยยนะ!!!!!!!!!!!!” ฉันตะโกนร้องเสียงดังจนมีแต่คนหันมามอง ฉันใช้มือทุบหัวตัวเอง
“นี่มันโรงพยาบาลนะ ยัยบ้าๆๆ” ฉันกระซิบกับตัวเองเสียงเบา ไม่ต้องแคร์เรื่องตะโกนเสียงดังเหอะ ฉันต้องหันมาแคร์เรื่องชีวิตของฉันซะแล้ว ว่าแล้วก็ลืมไปเลย ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลย
ฉันชื่อ กรรณิการ์ วิโรจน์กิจไพศาล ชื่อเล่นพุดดิ้ง เรียน ม.3 อยู่กรุงเทพ พ่อเสียไปแล้ว แม่เข้าเฝือกอยู่โรง’บาล ชอบการmatching,ออกแบบ เสื้อผ้า และชอบการแต่งตัวเอามากๆๆ เพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย ชื่อ mattz / แมทซ์ เป็นเด็กใหม่ตอนม.2 แล้วฉันเป็นคนไม่ค่อยพูด แมทซ์ก็เหมือนกัน แต่เวลาอยู่ด้วยกันโคตรพูดมากจนน้ำลายแทบหมดปาก นอกเรื่องและ แหะๆๆ แต่ต่อไปนี้..
To Be Continue
ป.ล. เม้นกันเยอะๆๆๆๆน้า จะได้มีแรงอัพต่อไป
ป.ล.2 อัพช้าไม่ว่ากันนะ เพราะติดเรียน :P
ความคิดเห็น