คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Story1: ในวันที่ผมไม่สบาย
ในวันที่ผมไม่สบาย
#ณ ห้องซ้อมในตึก JYP
“1 2 3 4 5 6 7 Jump!!”
มองผ่านกระจกเข้าไปก็จะมองเห้นหนุ่มร่างสูง6 คนกำลังซ้อมเต้นอย่างตั้งอกตั้งใจและเอาจริงมาก เพื่อ อัลบั้มใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้
และเพื่อไม่ให้แฟนๆผิดหวัง พวกเขาจึงตั้งใจมากยิ่งขึ้น
ใช่แล้วพวกเขาคือ 6 หนุ่มบอยแบนด์สุดฮอต ที่แค่ได้ยินชื่อก็ร้อนซะแล้ว “2PM” หรือที่ฮอทเทสเรียกกันติดปากว่า “บ่ายสอง” นั่นเอง
....
“ย๊า!!อูยองอา ตั้งใจหน่อยสิ” ปู่แดกู แห่ง 2pm เริ่มบ่นเพราะเริ่มรู้สึกปวดเข่าจากการซ้อมกระโดดมาเกินไป
ก็นะ...เริ่มแก่ก็เงี่ยอ่ะปู่เอ๊ยย //โดนปู่โดดถีบ
“โถ่ฮยองใจเย็นๆ ฮยองก้รู้ว่าอูยองไม่ค่อยสบาย ^^”หนุ่มหน้าหวานอิมพอร์ทจากไทย(?)นิชคุณช่วยแก้ต่างแทนอูยองทันที
“ผมขอโทษจริงๆฮยอง เดี๋ยวผมจะพยายามขึ้นนะครับ” ด้งน้อยรู้สึกผิดที่ทำให้คนอื่นต้องซ้อมซ้ำๆอยู่ที่เดิม เลยขอโทษขอโพยยกใหญ่
“โอ๊ยย ไม่เป้นไรหรอกอูยอง ที่ซูฮยองบ่นเพราะแก่แล้วต่างหาก เต้นเยอะไม่ไหว เนอะฮยอง ㅋㅋ”เหมียวอ๊คพูดแทรกขึ้นมาแล้วยักคิ้วกวนประสาทปู่ ที่กำลังนวดขาตัวเองด้วยความเมื่อย
“งั้นมาเริ่มซ้อมใหม่อีกรอบเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน ช่วงบ่ายต้องไปอัดเสียงต่อไม่ใช่หรอ??”มักเน่ทักขึ้นมาเตือนสติเหล่าฮยองหลุดโลกทั้งหลาย ว่าแล้วทุกคนเลยซ้อมกันอีกครั้ง อูยองพยายามกว่าเดิมเพื่อจะได้ไม่เป้นตัวถ่วงของคนอื่น
“1 2 3 4 5 6 7 Jump!!”
“วู้ววว อย่างงั้นแหล่ะ” หลังจากบ่นกันมานานในที่สุดหนุ่มๆก็ผ่านท่อนนั้นมาได้ และเริ่มซ้อนทั้งเพลงใหม่อีกครั้ง
ทุกคนซ้อมกันไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ซ้ำไปซ้ำมา จนอูยองรู้สึกแปลกๆ...เขาฝืนร่างกายมาจนเกินไป ทำให้ตอนนี้ร่างกายเขาเริ่มรับไม่ไหวกับการใช้แรงและการหักโหนเกินกำลัง
“อูยองอา ไหวมั้ย?? ถ้าไม่ไหวพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวฉันบอกคนอื่นให้”นิชคุณที่เห้นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของอูยองก็เดินเข้ามาถามด้วยความเป้นห่วง กลัวอีกฝ่ายจะไม่สบายหนักหรือเป้นอะไรไป
“ไม่เป้นไรครับฮยอง แค่นี้สบายมากครับ” ถึงจะรู้ว่าร่างกายทนไม่ไหว แต่อูยองก็ยังคงฝืนและเต้นต่อไป
“แต่หน้านายซีดมากเลยนะ ไม่เป็นไรจริงๆหรอ?” นิชคุณเริ่มหวั่น ๆ เลยเอามือแตะที่หน้าฝากของอูยอง
“โหยย ตัวนายก็ร้อนขนาดนี้ ยังบอกว่าไม่เป้นไรอีก” นิชคุณพยายามเกลี้ยกล่อมให้อูยองพัก อูยองก็ยังคงดึงดันที่จะซ้อมให้ได้
“งั้นก็ตามใจนายเถอะ ถ้าไม่ไหวแล้วก็พักซะนะ อย่าหักโหมมากเกินไปหล่ะรู้มั้ย” นิชคุณบอกอูยองด้วยความเป็นห่วง แล้วทั้งคู่ก็กลับไปซ้อมกับสมาชิกคนอื่นเหมือนเดิม... นิชคุณคอยหันไปมองอูยองตลอด เพราะกลัวว่าอูยองจะล้มลงไปกลางคัน แล้วก็เป้นอย่างที่นิชคุณคิดจริงๆ...
“ตุบ” ร่างเล็ก (เล็กตรงไหนฟระ) ล้มลงเพราะไม่สามารถแบกรับความเหน็ดเหนื่อยได้อีกแล้ว วินาทีที่ร่างเล็กล้มลงนิชคุณรีบวิ่งเข้ามารับร่างเล็กทันที เพราะกลัวว่าร่างเล็กที่บอบบาง(?)นั้นจะได้รับบาดเจ็บ สมาชิกทุกคนหยุดซ้อมทันที และรีบวิ่งเข้ามาดูอาการของอูยอง
“ย๊า อูยองอา “นิชคุณพี่ประคองอูยองอยู่ เขย่าตัวอูยองเบาๆ
“บอกแล้วว่าอย่าฝืน เห็นมั้ย เฮ้ออ นายนี่ดื้อจริงๆเลย”นิชคุณบ่น
“เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะ” จุนซูพูดแล้วรีบวิ่งออกไป
“จุนโฮอา ฝากไปเอาผ้าชุบน้ำเย็นหน่อยได้มั้ย?” นิชคุณสั่ง จุนโฮที่กำลัง งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็วิ่งออกไปอย่างมึนๆอึนๆ
ส่วนแทคยอนก็รีบวิ่งไปหายามาให้
“ฮยอง ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ ผมแค่เพลียๆนิดเดียวพักแปปเดียวก็หายแล้วครับ” อูยองพูดด้วยเสียงที่อ่อนแรง
นิชคุณที่เพิ่งได้ผ้าชุบน้ำจากจุนโฮก็รีบเช็ดหน้าให้อูยอง(ไม่เช็ดตัวหรอก เสียดายหล่ะสินางๆทั้งหลาย)
“คุณ น้ำมาแล้ว”
“โอ้ ขอบคุณครับฮยอง ^^” นิชคุณรับน้ำจากจุนซูแล้วเอาให้อูยองดื่ม อูยองดื่มน้ำอย่างรวดเร็ว
เพราะความกระหายน้ำที่สะสมจากการฝืนซ้อมมากเกินไป
“ฮ่ะๆๆๆ นี่หรออาการคนไม่เป้นไรหน่ะ”คุณล้อและดึงแก้มด้งเล่น
“ผมไม่เป็นไรจริงๆนะ ว้ากก คุณฮยองอย่าดึงสิครับบ เจ็บนะ -3-“ อูยองปัดมือคุณออก
“คร้าบๆๆๆ ㅎㅎㅎ นั่งพิงแปปนะ เดี๋ยวเอายาให้กิน” นิชคุณจับให้อูยองนั่งพิงกำแพงเพื่อที่จะหันไปจัดการยาให้อูยองกิน
(เหมือนด้งเป้นเด็กจับยกง่ายๆ –ㅈ-)
“เอ้อ ไหนๆก็ไหนๆละ พักไปเลยละกัน คุณฮยองไปกินข้าวมั้ย??” ชานซองถาม
“อ่อ ไม่เป้นไร เดี๋ยวอยู่กับอูยองละกัน ซื้อมาฝากฉันกับอูยองด้วยละกัน” นิชคุณปฏิเสธเพราะจะอยู่ดูแลอูยองที่ไม่สบาย
“โอเค เดี๋ยวผมออกไปกับ แทค,ซู,โฮฮยองก็ได้ อูยองฮยองหายเร็วๆนะคร้าบบ “ มักเน่พูดส่งท้ายแล้วเดินออกไปหาของกินกับเหล่าฮยองที่เหลือ
“ผมอยากออกไปบ้างจังㅠㅠ” อูยองงอแงเหมือนเด็กน้อย
“ไม่ได้!!!นายไม่สบายอยู่นะ” นิชคุณดุ
“แต่ผมอยากกินไก่ทอดอ่า~~” อูยองเริ่มทำตัวอ้อน
“เฮ้อออเอาเป้นว่าหลังนายหายฮยองจะพาไปกินให้หนำใจเลยโอเคมั้ย??”นิชคุณบอกกับอูยองที่เริ่มทำตัวเหมือนเด็ก
แล้วก็หันไปจัดยาที่จะให้อูยองเหมือนเดิม
เฮ้อออ นายนี่น่ารักจริงๆเลยอูยองอา
นิชคุณคิดในใจแล้วยิ้ม อยู่ดีๆนิชคุณก็รู้สึกหนักที่ไหล่ข้างซ้ายของตนเอง.. เพราะหัวของร่างเล็กนี่เอง
อ่าวหลับไปแล้วหรอ ฮ่ะๆ เมื่อกี้ยังซ่าอยู่เลย ว่าแล้วนิชคุณก็หยิบไอแพดคู่กายของเขาออกมา
แล้วถ่ายรูปที่อูยองนอนซบไหล่ตัวเองเอาไว้อัพทวิตเตอร์
‘ชู่ววว อย่าเสียงดังนะครับเดี๋ยวอังอังตื่น ㅋㅋㅋ pic.twitter.com/xxx ‘
คงไม่ได้ให้ยาอูยองแล้วหล่ะ .. นิชคุณคิด แล้ววางยาเก็บเอาไว้ที่เดิม
ผ่านไป 5 นาที สมาชิกที่เหลือก็กลับมา
“ฮยองงง ผมซื้อต็อกบ็อกกีมาฝากด้วยยยย จุนซูฮยองปรุงเพิ่มด้วยหล่ะ” ชานซองกระโดดโลดเต้นเข้ามา
“ชู่วววววววว” นิชคุณรีบบอกให้ทุกคนเงียบเพราะกลัวอูยองตื่น
“เห ทำไมหรอ?? อ่อ ㅋㅋㅋแบบนี้ต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้” ชานซองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปตามด้วยเหมียวแทค จุนซู และ จุนโฮ...
ทุกคนแลดูมีความสุขกับการถ่ายรูปด้งน้อยตอนหลับมากก และแน่นอน อัพลงทวิตเตอร์
‘ㅋㅋอูยองฮยองหลับเหมือนชองกัมเลย แต่ชองกันน่ารักกว่า pic.twitter.com/yyyy’ –Chansung
‘โอ๊ะ อูยองอา หลับซะแล้วว 호호 pic.twitter.com/zzzz’ –Taecyeon
‘อูยองอา นายเหมือนไก่จริงๆ pic.twitter.com/qqqq’ –Junsu
‘ㅋㅋㅋㅋ pic.twitter.com/kkkk’ –Junho
“ป่ะๆๆๆ พวกเรากินข้าวกัน” แทคทักขึ้นมาเพราะหิวแล้ว
“พวกนายกินไปก่อนละกัน เดี๋ยวฉันรออูยองตื่นขึ้นมาก่อน” นิชคุณบอก เพราะห่วงว่าสมาชิกคนอื่นจะหิว
นิชคุณมองหนุ่มน้อยแก้มป่องที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วยิ้ม...
“อูยองอา นายน่ารักจริงๆ ^^”
THEEND
___________________
จบแล้วค่ะเรื่องแรก ติชมด้วยนะคะ อาจจะแปลกๆไปนิด
เพราะเพิ่งหัดแต่งฟิควาย ขอคำแนะนำด้วยเน้อ
จะได้เอาไปแกไขในเรื่องต่อไปค่าาาา
เรื่องต่อไปจะเป้นยังไงรอดูนะคะ
ความคิดเห็น