สุดซ่าท้ารัก ไม่ธรรมดา

ลำดับตอนที่ #4 : ตาเบื้อกปรากฏตัว!!!

“เรนๆๆๆๆเรนตื่นได้แล้วโว้ย!!!!” เสียงใครว่ะ คนจะหลับจะนอน ฉันค่อยๆลืมตา .....

“ตื่นซะที ทุกคนมารอแกกันหมดแล้ว เด๋วอ๋อโกธรอีกหรอก” เบนซ์พูดเสียงเรียบ อ๋อโกธร โกธร....

“อืม...โกธรเรื่องอารายว้า”ฉันสะลืมสะลือลุกการเตียง ถามเบนซ์

“แกนัดมัน9โมง นี้มน9โมงครึ่ง แกยังนอนอืดอยู่เลย” เบนซ์พูดแล้วถอนหายใจใส่หัวฉัน

“9โมง ตอนนี้9โมงครึ่ง อืมมมมมม~-~” อืมมมม ง่วงจังงงงงงงง เฮ้ย!!!!O+O

“ว้ากกกกกกก!!! ตายแน่นฉ๊านนนนน” ฉันกระโดดลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที แงๆ

“อ๋อมันฝากบอกว่าให้เวลา 5 นาทีนะ เร็วๆล่ะ555+”อีตาเบนซ์ตะโกนไล่หลังฉัน แงๆๆๆ ทำไงดี

คนสวยแย่แล้ว><

ปัง!!!

“มาแล้ว แฮ่กๆๆ”ฉันกระหืดกระหอบวิ่งมาห้องเบนซ์

“ช้าโคตรๆ”ไนซ์บ่น

“เออ โทดทีๆ เหนื่อยชิบ”ฉันไหว้มัน1ทีก็จะนั่งข้างๆเบนซ์ที่มันกำลังตบฟื้นข้างๆมัน เป็นเชิงว่า มา

นั่งนี้ดิ

“ตกลงแกมีแผนอะไรอ่ะเรน”กอล์ฟถาม

“ถ้าไม่มีแผนดีๆแกตายแน่” อ๋อพูดแบบกัดฟัน ได้ไปยมบาลแหงๆเลยงานนี้

“ก็ นุ่นมันเกิดวันที่4มกราคมใช่ไหมล่ะ” ทุกคนหันไปมองปฎิทินกันควับ

“จิงด้วยว่ะ” โห แม้แต่แกด้วยเหรอว่ะกอล์ฟTTเครียดเลย

“นั้นแหละ แล้วร.ร.เรามีจัดปีใหม่ใช่ไหม”ฉันถามยิ้มๆ

“แล้วมันทำไมว่ะ ก็แบบนี้ทุกปี”กอล์ฟถามอย่างสงสัย

“แล้วครึ่งวันหลังจากที่จบงานปีใหม่ล่ะ”ฉันถามถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็เถอะ

“คอนเสิร์ต!!!OO” ทุกคนตอบพร้อมทำตาลุกวาว

“ใช่ กอล์ฟ แกต้องขึ้นไปร้องเพลงให้นุ่น เป้นของขวัญวันเกิดนะโว้ย”ฉันยพูดไปยิ้มไป กอล์ฟก็ดู

จะตกใจไม่น้อยเลย

“เฮ้ย!!ฉันไม่กล้าอ่ะ”กอล์ฟทำท่าตกใจ แล้วก้มหน้าเขินๆ หล่อตายอ่ะ สู้พ่อฉันไม่ได้หรอกย่ะ

“ไม่กล้าก็ต้องกล้า นายอยากเสียนุ่นไปหรือไงย่ะ” โอ้ เยส กอล์ฟเงียบ แล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“ก็ไม่อยากอ่ะ แต่มัน...”กอล์ฟพูดติดขัด

“แกต้องไปร้องนะเว้ย อย่าให้มันสายเกินแก้”อ๋อที่เงียบมานานพูดขึ้นบ้าง

“พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้วนะเว้ย”พลอยก็พูดขึ้นมาบ้าง

“ถ้าพี่กอล์ฟชอบนุ่นจิงแค่นี้พี่กอล์ฟทำไม่ได้เหรอ”ไมค์มาแบบสุภาพเชียว[เพื่อเรทติ้งๆ:ไมค์]

“ใช่ๆทุกคนอยากช่วยแกนะ”เบนซ์พูด ทุกๆคนพยักหน้า หงึกๆตาม

“แต่.......”กอล์ฟก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี

“ไม่มีแต่นะกอล์ฟ แกต้องทำ”ไนซ์พูด

“พูดได้ดีมากไนซ์ แต่ถึงไนซ์ไม่พูด เค้าก็ต้องพูดอยู่ดี”อ๋อก็พูดขึ้นมาเอากอล์ฟลำบากใจมากขึ้นๆ

“เออ ทำก็ได้!!!”กอล์ฟตะโกนแล้วลุกขึ้น

“ดีมาก!!!!”ทุกคนถึงกับพูดพร้อมกันโดนไม่ได้นัดหมาย นานครั้งจะมีทีนะเนี้ยTT

“แล้วแผนเป็นไงต่ออ่ะเรน”ไมค์ถาม ทุกๆคนก็พยักหน้าอยากรู้เหมื่อนๆกัน

“อะแฮ่มๆ...เบนซ์เค้าคอแห้งอ่ะ” แหมนานๆทีทุกคนจะสนใจฉัน เล่นตัวหน่อยจะเป็นไร อิอิ

เบนซ์รีบกระโดดไปเราน้ำมาประเคนให้ฉันและทุกๆคนทันที

“เลิกเล่นตัวได้แล้วเรน รีบๆพูดต่อดิ” กอล์ฟเริ่มเข้าเองทันที อารายว้า><ขอเล่นตัวหน่อยก็ไม่ได้

“ก็นะ แกก็ไม่ต้องพูดกับนุ่นตั้งแต่เช้าเลย แล้วเดี๋ยวทางพวกฉันจะพานุ่นไปหอประชุมเอง แล้วนายก็

ร้องเพลงให้นุ่นไง”ฉันบรรยาย

“โรแมนติกไปเลย เพิ่มช่อดอกกุหลาบอีกนิด ก็เบสิกแล้วกอล์ฟ”ไนซ์ออกความเห็นอย่างชอบใจ

“อืม เยี่ยมเลย นานๆทีเรนจะพูดดีๆได้ซักทีนะเนี้ย”ทายซิ เสียงนี้เสียงใคร ตาเบนซ์ไง

“เชอะ”

“อย่างอนสิ โอ๋ๆ ล้อเล่นๆ เรนจ๋า”เบนซ์เริ่มง้อ ปุ๊บเสียงไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้นทันที

“เบนซ์ ใครมาว่ะ”ฉ๊านว่าแล้ว ผู้ชายที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน

ยกเว้นฉันกับเบนซ์

“พี่แบงค์ ไม่มีมารยาทเลยอ่ะ เคาะประตูบางสิ”เบนซ์ทำถ้าไม่พอใจก่อนจะลุกเดินไปหาพี่แบงค์ที่

ประตู

“ก็ไม่รู้นี้หว่า นึกว่ายัยเจี๊ยกคนเดียว” เอาเข้าไปอีตาพี่แบงค์ พูดอย่างเดียวไม่พอ เหล่มาทางฉันอีก

TT ทุกคนเลยมองมาทางที่อีตาบ้าเหล่ นั้นก็คือ ฉันเอง><

“ใครยัยเจี๊ยก พูดมาให้มันดีๆนะพี่เบื๊อก”ฉันสวนกลับทันที

“หา?!?พูดว่าไงนะยัยเจี๊ยก”พี่แบงค์พูดอย่างมีน้ำโห

“ก็แบบนั้นแหละพี่เบื๊อก”

“พี่แบงค์!!!พอแล้ว ทำไมไปว่าเรนแบบนั้นล่ะ”เบนซ์ขึ้นเสียง หุหุ ถ้าฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเอง  ฉัน

ว่าเค้าปกป้องฉันแหละอิอิ

“แกจะไปปกป้องยัยเจี๊ยกทำไมเนี้ย”พี่แบงค์ทำท่าขัดใจ หุหุ สะใจงับๆ

“พี่นั้นแหละ อารมณ์เสียอะไรมา ถึงได้มาว่าเรนเค้าแบบนี้”เบนซ์ว่ากลับ

“สงสัยใครเหยียบหางนั้นแหละ ไม่เป็นไรหรอกเบนซ์”ฉันตอบแบบแม่พระสุดๆแต่แฝงไปด้วย

ความแสบบบบบบบ^^

“หนอยย ยัยเจี๊ยก” พี่แบงค์กัดฟันและพูดออกมาอย่างเครียดแค้น ชักกลัวๆแล้วสิ

“พี่เป็นพี่ของเบนซ์ใช่ไหมค่ะ”ไนซ์ถามพี่แบงค์อย่างสุภาพ ดูๆพี่แบงค์ก็ตกใจๆเหมื่อนกัน แต่ไนซ์

มันจะมาไม้ไหนเนี้ยTT สยองแฮะ

“อือ ใช่ครับ”พี่แบงค์ก็ตอบกลับแบบสุภาพเหมื่อนกัน แหวะ เค้ารู้ธาตุแท้กันทั้งห้องแล้วโว้ย

“งั้น ทำไมพี่ไม่ให้เกียรติเพื่อนของน้องชายล่ะค่ะ เข้ามาแบบไม่มีมารยาท และยังไปว่าเพื่อนของ

น้องชายป่าวๆอีก เห็นหัวคนอื่นหน่อยได้ไหมค่ะ ถ้าเค้าคุยเรื่องสำคัญกันจะทำยังไงค่ะ ถ้าพี่ยังมี

ความเป็นผู้ดีอยู่ล่ะก็ พี่ควรจะออกไปนอกห้องเพื่อเป็นการให้เกียรติ ทุกๆคนที่อยู่ในห้องนี้ด้วยนะ

ค่ะ หวังว่าคงจะเข้าใจนะค่ะ^^ ”ไนซ์ทำเสียงเรียบแต่หน้าตายิ้มแย้ม บอกตรงๆ โคตรน่ากลัวเลยอ่ะ

อีตาพี่แบงค์เงียบไปเลย เจอไนซ์หน่อย อิอิ สะใจเว้ยๆ

“เออ ขอโทษล่ะกัน  อารายว้า และก็น้องครับ น้องควรจะพูดกับคนแก่กว่าให้สุภาพกว่านี้นะครับ

น้อง” พี่แบงค์พูดเสียงเรียบ แต่คงโกธรเคืองเหมื่อนๆกัน

“ขอโทดนะค่ะพี่ แล้วหนูพูดไม่ดีตรงไหนเนี้ยค่ะพี่ พี่ลองขึ้นไปอ่านบรรทัดข้างบนซิค่ะ หนูไม่ได้

ใช้คำหยาบ และ ยังมีหางเสียงอีกด้วยนะค่ะ”ไนซ์พูดไปยิ้มแบบท้าทายไป ฉันว่า งานนี้คงอีกนาน

“พี่พอแล้วน่า พี่แพ้เค้าแล้วล่ะ”เบนซ์พึมพำออกมาอย่างเบื่อหน่าย

“เอ่อ..โธ่เว้ย!! เซงเว้ย ยัยเจี๊ยกจำไว้เลย” พี่แบงค์ออกไปแล้ว มิวายหันมาแยกเขี้ยวใส่ฉันอีก เค้าไม่

เกี่ยวซะหน่อย ฮือๆ

“หึ”ไนซ์ยิ้มแบบมีชัยชนะ อยากบอกไนซ์เลหือเกิน ว่า เห็นแก่ชีวิตน้อยๆของเค้าบางนะTT