คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : งานใหม่! รับโทรศัพท์ในสถานีวิทยุ -_-^
3
“อาหา!! นั่นเมียนายเหรอ” คือว่าเมื่อกี้ฟังไม่ค่อยถนัดออกเมียๆ เลยกระซิบถาม แล้วที่ฉันมาเดินกับนายเสียงหมาหอนนี่แฟนเค้าจะตบเอารึเปล่านะ
“แม่ฉันว้อย!” อ้าว! แม่เหรอ ^^แหะๆ
เพล้ง!!!
แตกยับเยินเลยหน้าฉัน อึ๋ย แล้วแม่เค้าจะว่าไรมั้ยนั่น เห็นเดินมาทำหน้าขรึมเชียวให้ตายสิ! ไม่นะ นายนี่ต้องหนีออกจากบ้านแน่ๆ เลย ถึงไปอยู่คนเดียวแบบนั้น แล้วแม่นายเสียงหมาหอนนั่นก็เดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ >O<
“คุณแม่คะ หนูไม่ได้หนีตามเค้านะคะ” ฉันพูดพลางหลับตาปี๋ หา!! ไอ้พอลเอ๊ย แกพูดไปได้ไง ฮือๆ TOT ฉันพูดออกไปด้วยความกลัวและความต๊องหน่อยๆ
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?” เจ๊ถึกคนนั้นพูดพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตานั่นเหมือนกับเวลาตานั่น มองฉันเลย
“เอ่อ...หนู...”
“แล้วแกปีกกล้าขาแข็งไม่รอดแล้วสิ ตอนนี้ถึงตอนนี้บินกลับรังแล้ว” เจ๊ถึกแม่นายนั่น พูดเสียงแข็ง นายนี่ต้องทำอะไรบาดหมางกับแม่เค้าแน่ๆ ตายแล้วๆ ฉันจะมายืนอยู่ทำไมเนี่ย ไปดีกว่า หึๆ
“เธอน่ะ...” ขา! ตายแล้วเจ๊เค้าเรียกฉัน โดนเฉือนแน่ๆ เลย ฮือๆ TOT
“คะ” ฉันหันหลังกลับอย่างเลี่ยงไม่ได้ พลางทำหน้าเศร้าอย่างจะควายหายทั้งคอก
“เธอคงเป็นผู้หญิงที่พาลูกชายฉันหนีไปสินะ” หา!!! อะไรนะ ฉัน? พานายนี่หนีหมายความว่าไง มันมากเกินไปแล้วนะเนี่ย -_-
“ป่าวนะคะ”
“ปากก็บอกว่าเปล่าแต่...”
“นี่จะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะคะ”
ผัวะ!!!!!!!!!
“ขอเชิญให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่ตามความจริงนะครับ” ตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้น ขณะที่ฉันมาโรงพักคนเดียว ส่วนนายฮันต์ไปพาแม่ของเขาที่ลงไปนอนสลบเหมือดบนพื้น ไปโรงพยาบาล ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ไม่น่าเลย
“ค่ะ” ฉันทำหน้าอินโนเซ้นส์พลางให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่อย่างให้ความร่วมมือด้วยดี ‘คุณตำรวจคะหนูชกเค้าลงไปนอนชักกระเด่วๆ เลยค่ะ’ อันที่จริงก็อยากพูดแบบนี้ให้มันจบๆ เรื่องอ่ะนะแต่เฮอะๆ อย่างว่า -_- เศร้า YOY
วันนี้ทำไมมันซวยแบบนี้นะ เฮ้อ! ฉันเปิดประตูบ้านมองไปรอบๆ บริเวณบ้านเป็นชายหาดกับบ้านนาย
“โอ๊ย วันนี้ช่างมีความสุขอะไรแบบนี้ ^_^” ฉันพูดอยู่คนเดียวในบ้าน แล้วพลางกระโดดไปมา แล้วเปิดโทรทัศน์
“เอ๋ อะไรเนี่ย” ทำไมเป็นเหมือนเดิมล่ะเนี่ย ทำไมมันยังไม่ชัดอีกนะ ฉันรีบเดินไปเปิดวิทยุทันที หือ! ก็ไม่มีนี่นา แสดงว่า...เสามันต่ำเองนะเหรอ เฮ้อ คิดว่าเพราะคลื่นวิทยุมันแทรกตั้งนาน ฮันต์ฉ้านขอโทษทันมั้ยนี่ +O+ เกือบเผาบ้านนายซะแล้วสิ
แล้วไม่นานฉันก็มองออกไปเห็นหน้าต่างไร้กระจกของบ้านนายเสียงหมาหอน ฉันต้องโดนเล่นงานหนักแน่ๆ ทั้งเรื่องแม่ของนายนั่น รวมไปถึงต้องไปนั่งรับโทรศัพท์ให้นายนั่นอีก ลำบากใจกว่าเรื่องแม่นายนั่นซะอีก ใครก็ได้ช่วยทีค่า!!
เฮ้อ! ^-^ อากาศตอนเช้านี่ดีชะมัดเลยแฮะ ฉันเดินออกมาข้างนอกรับลมทะเลที่พัดโชกรุนแรง กลิ่นคาวของทะเลบางทีมันอาจช่วยให้เราพักผ่อนได้เหมือนกันนะ นั่น! ฮันต์นี่นา
“กลับบ้านๆๆๆๆ” ฉันท่องช้าๆ พลางเดินจากชายหาดกลับไปยังบ้าน นายนั่นคงยังไม่เห็นหรอกนะ สาธุ ขออย่าให้เห็นเถ้อะ
“นี่เธอ เธอ นี่ๆ”
“เธอ” อึ๊บ! นายนั่นเข้ามาจับมือฉันแล้วทำท่าหอบแฮ่กๆ เหมือนลูกหมาตกน้ำ เฮ้ย! +O+ น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ มองจากมุมนี้ตานั่นดูน่ารักเหมือนลูกแมว อีกมุมเหมือนกระต่าย
“ยัยบ้า!” มุมนี้เหมือนควายเลย
“อะไรของนายเล่า” ฉันแกล้งทำไมรู้ไม่ชี้ทั้งที่ตัวเองนี่แหละที่ผิดเต็มเปาเลย
“นี่เธอ แกล้งให้ฉันวิ่งตามไปถึงห้องนอนเลยเหรอ”
“ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง ปล่อยมือฉันได้แล้วนะ” ฉันพูดพลางสะบัดมือออก
“นี่เธอ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ เมื่อคืนเธอสัญญาณกับฉันว่าอะไร”
“อะไร ของนายฉันไปก่อนนะ” ฉันพูดพลางยิ้มอย่างสดใส และเสแสร้ง
“นี่เธอ เห็นนั่นเมื่อวานโดนบันทึกประจำวันไปแล้ว วันนี้จะขึ้นอีกรอบรึไง” เขาชี้ไปที่กองเศษแก้วกระจกกับกระทะที่กองอยู่ตรงกับหน้าต่าง โอววว...แม่เจ้าฉันยังไม่เก็บกระทะเลยตั้งนานแน่ะ
“...”
“เอาไง ฮะ หรือว่าอยากขึ้นโรงพักอีกน่ะ”
“ก็ได้!! เดี๋ยวฉันไปเก็บกระทะก่อนละกัน” ฉันเดินไปเก็บกระทะพลางเดินย่องเข้าบ้าน ขณะที่นายนั่นกำลังเดินเข้าสถานีเฮงซวยบ้าบอคอแตกนั่น ฮ่าๆ เรื่องไรจะไปรับโทรศัพท์เล่า ไปให้โง่สิ ฉันรีบจัดการปิดประตูหน้าต่างทุกมุมบ้าน แค่นี้ก็หมดเรื่อง!
“ฮัลโล 191 เหรอคับ” หา!! เสียงมันดังมาหน้าบ้านฉัน ไม่นะ
“เดี๋ยวก่อน!! อย่าน้า เปิดแล้วค่าเปิดแล้วค่ะ” ฉันตะโกนอย่างเสียงดังจากบันไดบ้านแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที นายนี่เล่นแจ้งตำรวจเลยเหรอ บ้าจริง
“ว่าไง พร้อมยัง” นายนั่นถามพลางยิ้มกวนบาทา เมื่อกี้แกโกหกฉันเรอะ TT^TT
ผัวะ!!!!!!!!
“โอ๊ย!! แม่เจ้า” ฉันให้ขาจ้วงเข้าเป้ากางเกงนายนั่นเล่นเอานายนั่นจุกลงไปนอนชักดิ้นชกงอบนพื้นเหมือนเด็กทารก
“แบละๆ” ฉันแลบลิ้นใส่ด้วยความสะใจ (เอ้า ฮิ้วๆๆ) ^____^
(ฮัลโลสวัสดีค่ะขอเพลงค่ะ) เพลงอะไรก็บอกมาเลยสิยะฉันปวดคอนะ จะให้ถามทุกครั้งเลยรึไงเล่า
“เพลงไร” ฉันพูดด้วยน้ำสียงเรียบง่ายจนน่าถีบส่งยมบาล
(ขอเพลงแอบรักให้ดีเจ.ฮันต์ค่ะ) แหวะ ให้ไอ้เสียงหมาหอนเนี่ยนะ
“น้องๆ คะพี่ขอบอกไรอย่างนะคะ...” ฉันพูดพลางเอามือป้องปากไว้ไม่ให้นายนั่นได้ยิน แล้วก็แฉตานี่จนแหลกลาญ อิอิ เลือกคนผิดคิดจนตัวตาย ฮ่าๆ
(อะไรเหรอคะ) เสียงจากปลายสาย
“ก็ดีเจ.ฮันต์ของน้องเนี่ยนะคะ อ้วนดำสกปรกมากๆ เลยล่ะค่ะ แถมยังเป็นเพลย์บอยมือฉกาจด้วยล่ะค่ะ...” ฉันสาธยายเรื่องนายเสียงหมาหอนอย่างเมามันส์ หุๆๆ
“เธอ เธอชื่อไรน่ะ จะเรียกแต่ละทีปวดหัวชิบ” นายนั่นเปิดเพลงแล้วหันมาพูดกับฉัน ไม่ได้ตกใจเรื่องเสียงนายนั่น แต่กลัวนายนั่นได้ยินที่ฉันเมาส์มากกว่า หุหุ
“ชื่อ อะ เอ่อ...พอลน่ะ ทำไม” ฉันตอบพลางฟังเสียงปลายสายแล้วจดต่อเรื่อยๆ
“อืม รู้จักกันไว้น่ะดีแล้ว”
“จริงค่ะ” ฉันพูดกับคนในโทรศัพท์ นายต้องยับเยินเพราะฉันแน่ๆ ฮ่าๆ
“เออ”
“หา!!” มาไม่เคยให้ซุ่มให้เสียงเลย ตกใจหมดเลย นายนี่อะไรกันนักกันหนานะ นายจะให้ฉันมารับสาย หรือคุยกับนายกันแน่เนี่ย
“ถ้าจะใส่ร้ายอะไรฉันก็ตามสบายนะ” นายนั่นพูดออกมาแล้วหมุนเก้าอี้ไปหน้าไมค์ แล้วก็หอนต่ออย่างอารมณ์แฝงไปด้วยความสะใจเล็กน้อยที่รู้ทันฉัน -_-+++
นายนั่นฟังฉันคุยมาตลอดเหรอให้ตายซี่ ตาบ้าเอ๊ย!
ความคิดเห็น