ดีเจ.จอมกวนป่วนหัวใจอลเวง

ลำดับตอนที่ #1 : ปฏิบัติการเขวี้ยงกระทะ!

1

“ฉันจะดูโทรทัศน์...ไอ้วิทยุเฮงซวย!!!”

บ้านไม้สองหลังตั้งข้างกันเป็นบ้านของสาวอารมณ์หวาน (นิดๆ) กับหนุ่มเซี้ยว (หน่อยๆ) ด้านขวาบ้านไม้หลังเล็กสีขาวของ ‘DJ.ฮันต์’ ที่ตั้งเป็นสถานีวิทยุเล็กๆ ในบ้าน ส่วนบ้านหลังสีไม้ด้านซ้ายคู่กัดตัวยงที่คอยแต่หาเรื่องไม่หยุดไม่หย่อน ‘พอล’ เธอคือสาว ห้าว แสบ เซี้ยว ที่ยากจะสยบเธอจากอารมณ์ร้อนและแสนจะบ้าบิ่นได้

‘สวัสดีครับช่วงนี้คุณกำลังฟัง บางรักเอฟเอ็ม คลื่นของคนมีความรัก...’ เสียงเจื้อยแจ้วแว่วผ่านทางวิทยุด้วยระบบเอฟเอ็มสเตอร์ริโอมาติแพลค

“อีกแล้ว โทรทัศน์ฉ้าน!” พอลหญิงสาววัย 20 ปีตะโกนออกจากบ้านหลังเล็กที่เธออาศัยอยู่คนเดียว เธอต้องการโจมตีไปยังสถานีวิทยุข้างบ้าน เนื่องจากคลื่นวิทยุที่รบรวนสัญญาณโทรทัศน์

ฉันล่ะอยากตายจริงๆ เพราะวิทยุบ้าของดีเจ.ฮันต์นั่นทำให้โทรทัศน์บ้านฉัน ขึ้นช่องลูกน้ำทุกหมายเลขของปุ่มรีโมท >O<

ฮันต์ ดีเจ.ผู้รักอิสระมีสถานีวิทยุเป็นของตัวเอง ที่นึกจะปิดก็ปิด นึกจะเปิดก็เปิด นึกจะจัดก็จัด ไม่อยากจัดก็ปิดแม่งมันซะเลย ถ้าเขามีอารมณ์เมื่อไหร่เขาก็จะจัดคนเดียวทั้งวัน -_- ถือได้ว่าเขาก็เป็นหนุ่มหล่อทีเดียวเลยล่ะ

“นี่ไอ้ดีเจ.บ้าเลือด! ออกมาเลยนะ มาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ คุณจะเอายังไงกันแน่!” ฉันเรียกเอะอะโวยวายพลางเท้าเอว ท่าทางเอาเรื่อง ก็ฉันไม่ได้ดูโทรทัศน์เลยตั้งแต่ไอ้นายนี่มาเปิดสถานีเนี่ย +O+

          “อะไรของคุณครับ มาเอะอะโวยวายแบบนี้เสียอารมณ์เลย” นั่น! ฉันนี่สมควรเสียอารมณ์ ~_~ บ้าเอ๊ย! ยังมีหน้ามาพูดว่าเสียอารมณ์อีก TT^TT

          “นี่นาย คลื่นวิทยุบ้านนายมันแทรกโทรทัศน์บ้านฉันจะตายอยู่แล้ว!”

ฉันตะโกนอย่างเสียงดัง คิดว่าคงไม่มีใครได้ยิน เพราะบริเวณนี้เป็นชายหาดอ่าวไทย แล้วแถวนี้ก็ไม่ค่อยมีบ้านคน มีแต่ฉันกับตานี่แหละ ให้ตายสิ! เวรกรรมของฉันแท้ๆ เลย -_-^^^

          “อะไรของเธอ ไม่พอใจก็ย้ายไปเซ่” นายนั่นพูดพลางเดินมาจับรั้วไม้สีขาวที่กั้นบริเวณบ้านสองบ้านของเราสองคน

          “นี่นาย ฮึ! ฉันไม่มีวันไป นายแหละต้องไป”

          “ไม่มีวัน” แล้วนายนั่นก็เดินกลับไปในบ้านด้วยสีหน้าเย็นชา >O< ฮึ้ย!

          “ไอ้...วัดสุทัศน์ บ้า!!” ฉันด่าสุดแรงเกิด พลางย่ำเท้าอยู่กับที่ไปมาอย่างโมโห

            ฉันเดินเข้ามาในบ้านด้วยความโมโห สุดๆ ฉันอยากจะฆ่าคน! แล้วฉันเดินเข้ามาในครัวเพื่อจะหาอะไรกิน แล้วก็ชะเง้อดูที่หน้าต่างว่าตานั่นจัดรายการอยู่รึเปล่า เพราะฉันจะดูซีรี่ส์เรื่องโปรดของฉันที่พี่ ‘ติ๊ก’ แสดง กรี๊ดๆ แต่ดูท่าทางว่าจะไม่ได้ดูแล้วล่ะ -_-++

          “ไอ้บ้าเอ๊ย” ฉันบ่นพึมพำเพราะเห็นนายนั่นกำลังจัดรายการอยู่ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ

          ‘ในช่วงนี้แนะนำกันเข้ามานะครับ อยากฟังบทเพลงอะไร...’ แหวะ ใครจะโทรไปยะ จัดรายการไม่เห็นจะดี เสียงก็ไม่ดี ยังจะมาจัดรายการอีก

            ฉันมานั่งดูทีวีที่มีลูกน้ำวิ่งไปมาอย่างอารมณ์เสีย มันจะอะไรนักหนาเนี่ย >O< ไอ้บ้าเอ๊ย แกจะบ้าน้ำลายไปถึงไหน ฉันคิดพลางกดรีโมทเปลี่ยนช่องอย่างบ้าพลัง (เรื่องนี้น่าตั้งชื่อ หนุ่มบ้าน้ำลายสาวบ้าพลัง) อิอิ แล้วเดินออกมาหน้าบ้านอีกครั้ง

          “เซ็งว้อย!!!” ผมอุทานออกมาพลางปิดเครื่องวิทยุเพราะเสียงที่เหมือนชะนีของคนข้างบ้าน ที่คอยจะหาเรื่องผมทุกทาง ผมพูดพลางออกมาหน้าบ้านเพื่อจะมาปะทะศึกต่อ

          “นี่นาย นายปิดไปได้แล้ว ฉันจะได้ดูหนังเหมือนชาวบ้านเค้าบ้าง”

          “อะไรของเธออีกเล่า”

          “ฉันเริ่มหมดความอดทนกับนายแล้วนะ เดี๋ยวฉันจะเผาให้หมดเลย”

          “ก็เอาเซ่ นึกว่าฉันกลัวงั้นเหรอ” ผมพูดพลางมองหญิงตรงหน้าจากหัวจรดปลายเท้า

          “ไอ้บ้าไอ้ทะลึ่ง +O+” ยัยนั่นด่าผมแล้วถอยตัวไปเกือบสี่เมตร

          “อ้าว! งั้นหมดธุระแล้วไปนะ” ผมพูดพลางเกาหัวแล้วเดินมาเปิดเครื่องส่งวิทยุ และสาธยายพูดต่อกว่าสี่ชั่วโมง

            เพล้งงงงง!!!!!!!!!!!!

          “เอ๋!” O.o เหวอ!!

          “มันแตกแล้วหน้าต่างบ้านฉัน” ผมพูดเบาๆ คนเดียวพร้อมกับเอามือลูบหัวตัวเอง พลันเห็นยัยนั่นปิดไฟมืดตึ้ดตื๋อทั้งบ้าน

            ผมเดินลงมาดูเศษแก้วหน้าต่าง ที่แตกลงมาพร้อมกับกระทะ ให้ตายสิ เล่นแบบนี้เลยเหรอ และผมก็เดินไปยังหน้าบ้านแล้วข้ามรั้วเข้าไปหน้าบ้านยัยนั่นทันที

            ปั๊ง...ปั๊ง!!!!!!!

          “ยัยตัวแสบ ออกมานะ” ผมตะโกนเสียงดังพร้อมเคาะประตูบ้าน

          “...”

          “ยัยบ้าเอ๊ย ไม่ออกมาจะพังจริงๆ ด้วย”

          “เดี๋ยวๆ เปิดก็ได้ อย่างพังนะหลายตังค์อยู่อ่ะอ่ะ” ยัยนั่นพูดเสียงดังมาจากในบ้าน ยัยนี่งกชะมัดเลย >.<

          “นี่เธอทำอะไรไปน่ะ!!!” ผมพูดเสียงดังยัยนั่นพลางสะดุ้ง