คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Special Moon : Onsen
หน่วยลอบสังหารวาเรียควอลิตี้มีกฎมากมาย ซึ่งมารีก็ไม่ใคร่จะสนใจนัก เนื่องจากเธอแหกมาแล้วเป็นสิบ อาทิเช่น ห้ามตื่นสาย ...ใครๆ ก็รู้ดีว่ามารีน่ะหลับเหมือนซ้อมตาย ต่อให้ยิงจนตัวพรุนหรือเอามีดมาสับแขนขา ถ้าให้เธอไม่ตื่นเองก็ไม่มีใครปลุกเธอได้หรอก และเพราะแบบนั้น เธอจึงมักจะพลาดไปในหลายๆ เรื่อง อย่างตอนนี้เอง
เธอตื่นสายกว่าชาวบ้านไปแค่สามวัน ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่จาปอนเน่แล้ว
ขณะที่เธอโงนเงนอยู่ตักของพี่ชายที่น่าจะแบกเธอไปนู่นมานี่ตลอดการเดินทาง เบลเฟกอลก็เป็นคนอธิบายถึงสถานการณ์ปัจจุบันคร่าวๆ ให้ สรุปแล้วก็คือคุณปู่ของเธอเห็นว่าอุดอู้อยู่กับกองงานมากนักมันไม่ดีก็เลยแนะนำทริปพิเศษในญี่ปุ่นให้ ซึ่งถ้าไม่ยอมไปเที่ยวกันดีๆ ก็จะโดนแช่งแข็งภารกิจ อย่างที่รู้กันดีว่า ไม่มีภารกิจ=ไม่ได้เชือดคน=เก็บกด วองโกเล่น่ะ มีผลกับวาเรียมากกว่าที่ใครจะคาดเดา ดังนั้นนี่เลยเป็นการพักผ่อนในรอบ... รอบปี? เอาเถอะ ถือซะว่ามาเที่ยวกับครอบครัว
แม้ว่ามันจะแปลกๆ แต่มารีก็คิดว่าไม่น่าจะเลวร้ายอะไร
“เรากำลังจะไปไหนเหรอคะ?” เด็กสาวเปิดปากถาม ยืดตัวเกาะกระจกรถโดยมีท่อนแขนของพี่ชายคนดีโอบอยู่รอบเอว เธอไม่ชอบอะไรที่มันอึดอัด ดูได้จากสภาพชุดที่มักจะหลวมโผลกเมื่ออยู่บนตัว ทุกวันนี้ที่ยอมใส่เสื้อในก็เพราะหนักหน้าอกล้วนๆ ไม่มีทางที่เด็กอย่างเธอจะคาดเข็มขัดนิรภัยหรอก จึงต้องมีใครคอยจับตลอดเวลา
จะว่าแต่เธอก็ไม่ได้ ต้นเหตุที่ทำให้มารีหัวดื้อก็นั่งหัวโด่ไม่คาดเข็มขัดอยู่ในรถคันเดียวกันนี่
“ออนเซ็น”
.
.
.
มันเป็นอะไรที่น่าขำ บ่อน้ำร้อนของที่นี่ไม่มีรวมชายหญิง คุณปู่คงตั้งใจให้เด็กสาวอยู่ห่างๆ พวกปีศาจอย่างชายหนุ่มกลุ่มนี้ บ้าบอ ใครต่างก็รู้ว่าพวกเธออยู่ห่างกันทีไรเป็นเรื่องทุกที กลายเป็นอาถรรพ์ของโลกมาเฟียไปแล้ว ถึงจะมีแค่ฉากไม้กั้น มารีก็ไม่คิดจะไปอาบอีกฝั่งหรอก แล้วถึงยังไงนี่คือออนเซ็นของวองโกเล่ จะทำอะไรมันก็เรื่องของเธอ
เด็กสาวโยนเสื้อผ้าลงตะกร้าสาน ไม่รับฟังเสียงพนักงานจากฝั่งหญิงที่หาตัวเธอไม่เจอ ในเมื่อห้ามกันนัก เธอก็ชิ่งเข้ามาฝั่งชายเอาเสียเลย ยังไงวันนี้นอกจากผู้ที่ถูกเชิญร่วม 'ทริป' ของคุณปู่ก็คงไม่มีใครอยู่แล้ว
นั่นล่ะ โดนสควอโล่บ่นตามระเบียบ คุณลุงเลวี่ถูกบังคับให้ก้มหน้าก้มตามองพื้นหินขณะปรนนิบัติพัดวีบอสใหญ่ ส่วนเธอก็แช่น้ำเอื่อยอยู่หลังแท่นหินซึ่งโผล่พ้นน้ำ เป็นปกติคงโดดไปนั่งตักปะป๊า แต่นี่มันออนเซ็น เธอทำอะไรให้มันเข้ากับสถานที่สักหน่อยจะดีกว่า
“โว้ย!”
หืม? ดูเหมือนลางสังหรณ์ของเธอยังใช้ได้อยู่
เด็กสาวเอนเรือนกายเปล่าเปลือยพิงหิน หลับตาพริ้มฟังเสียงโวยวายของพี่ชายและคนอีกกลุ่ม เธอพอเดาได้ตั้งแต่ทริปเที่ยวอะไรนั่นแล้ว อย่างคุณปู่โนโน่น่ะไม่ทำอะไรที่มันดูธรรมดาหรอก เป้าหมายก็เจาะจงเป็นญี่ปุ่น จะมีสักกี่กลุ่มล่ะที่่พวกเธอจะมาเจอกันได้
พวกวองโกเล่อีกแล้ว น่ารำคาญจริง
เรื่องวุ่นวายหนักกว่าเก่าเมื่อมีบาซูก้าทศวรรษเข้ามาเกี่ยวข้อง มารีตั้งใจจะหลับหูหลับตากระทั้งได้ยินว่าเดือดทะลุจุดศูนย์จะถูกนำออกมาใช้
"อย่าทำปะป๊านะคะ!"
กายงามทะยานขวางกั้นวาเรียและกลุ่มของว่าที่รุ่นสิบแห่งวองโกเล่ สองแขนเหยียดจนสุดแสดงกิริยาปกป้องบุคคลสำคัญ สีหน้าบูดบึ้งหงุดหงิดนั่นบ่งบอกถึงอารมณ์ด้านลบชัดเจน
"ยัยเด็กเวร!!!?"
มารียกคิ้วสูงเลิ่กลั่กเมื่อท่อนแขนแกร่งของพี่ชายในสิบปีข้างหน้าฉุดเธอเข้าอ้อมกอดก่อนดึงให้ตัวจมลงน้ำโผล่ขึ้นมาแค่หัว
"คะ?"
พร้อมกันนั้น น้ำร้อนที่แช่อยู่ก็มีบางอย่างสีชาดเจิอปน
ทีมสึนะ
น๊อคเอาท์ทั้งทีม
"จะระวังค่ะ.."
"จะ-ไม่-ทำ-อีก ต่างหากโว้ย!!"
มือเล็กลูบก้นกลมปอยๆ อาการเจ็บแสบจากการถูกฟาดค่อยๆ หายไปตามระดับ ริมฝีปากอิ่มยู่จนน่าจับบีบ
ก็ใครให้เธอไปยืนโท่งๆ หน้าผู้ชายคนอื่นทั้งที่แก้ผ้าแบบนั้น
เรื่องไม่จบแค่พวกของสึนะโยชิเลือดพุ่งสลบกันไป แต่บ่อน้ำร้อนถึงขั้นระเบิดพังยับด้วยเพลิงพิโรธ ค่าเสียหายนี้โยนให้คุณปู่โนโน่แบบไม่ต้องคิด
เมื่อถึงเวลามื้อค่ำทุกคนถูกเรียกไปรวมกัน มารีได้ยินว่าแข่งขันเพื่อนอาหารแสนอร่อย อย่างพวกพี่ชายน่ะตอบรับคำท้าแน่นอน ต่างกับเธอที่ไม่จำเป็นต้องไปทำอะไรให้เหนื่อยเปล่า อีกอย่าง… อืม พวกนั้นโดนปะป๊าเล่นยับแน่
"พี่เคียว?" เด็กสาวทักร่างสูงที่กำลังก้าวเดินอยู่ไม่ไกล เร่งฝีเท้าไปเกาะคนสูงกว่าแล้วยิ้มร่าทักทาย "ไปกินข้าวสินะคะ หนูไปด้วยนะ!"
ยังคงคุ้นชินกับการแทนตัวแบบนั้น แม้อีกฝ่ายจะอายุมากกว่าเพียงหนึ่งปี
ฮิบาริ เคียวยะไม่ได้ตอบอะไร
แต่บทสรุปคือเธอนั่งกินซาซิมิกับเขาจนอิ่มแปล้
ความคิดเห็น