มารีแอนไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเกลียดเขา ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไป ไม่เข้าใจยิ่งกว่าว่าทำไมเธอจึงปฏิเสธเขาไม่ได้ ทุกครั้งที่เบียคุรันกางแขนออกขาก็ก้าวเข้าไปหาร่างสูงโปร่ง ซุกใบหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้าง เมื่อเสียงทุ้มต่ำกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า “มองตาฉันสิ” เธอก็เงยหน้าตอบรับจุมพิตอ่อนโยนของเขา
คำเตือน
- เรื่องนี้ไม่ค่อยอิงเนื้อเรื่องหลักเท่าไร
- อาจจะมีการ OOC และอาจจะมีฉากที่ไม่เหมาะกับเด็กดี
- ไทม์ไล์อาจจะผิดเพี้ยนไปจากออฟฟิเชียล ถือซะว่าอ่านเพลินๆ แล้วก็กันนะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น