++พักร้อน...เจอรัก++

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

บรรยากาศหลังเลิกเรียนของคณะบัญชีวันก่อนปิดเทอมนั้นเต็มไปด้วยนิสิตที่จับกลุ่มคุยกันตามระเบียงทางเดินและม้าหินรอบๆคณะ และถ้ามองไปกลุ่มๆหนึ่งในจำนวนนั้นจะเห็นหญิงสาวจำนวน 4 คนกำลังนั่งสุมหัวคุยกันอย่างเคร่งเครียดอยู่ หัวข้อการสนทนาที่ทำให้สาวๆพวกนี้เคร่งเครียดก็คือ...

    

“นี่พีแกจะเอาจริงหรอ แกแน่ใจแล้วใช่ป่ะ” วารินทร์ หญิงสาวท่าทางห้าวๆถามเพื่อยืนยันความตั้งใจของเพื่อน



    “ใช่พีแน่ใจแล้วหรอจ๊ะ ว่าจะทำจริงๆ”ดาริกา สาวหน้าหวานของกลุมถาม พี หรือ พีรดา สาวเปรี้ยวของกลุ่ม



    “ก็เราไม่มีทางเลือกนิ ทำไงได้ก็ดันไปทำของเค้าเสีย แล้วจะให้ทำยังไง”พีรดาตอบเพื่อนสาวอย่างเซ็งๆ



    “แล้วทำไมไม่ซื้อไปใช้คืนเขาล่ะพี” เอื้อมดาว สาวตัวเล็กถามขึ้นมา



    “ก็บอกนายนั่นไปแล้วแต่นายนั่นน่ะไม่ยอมบอกว่ายังไงก็ต้องไปช่วยแบกของตลอดปิดเทอม”พีรดาบอกอย่างเนือยๆ



    “แล้วทำไมต้องไปทำตามนายนั่นด้วยล่ะ”วารินทร์ถามขึ้นมาอย่างเอาเรื่อง



    “ก็นายนั่นบอกว่าถ้าไม่ช่วยก็ถือว่าไม่มีความรับผิดชอบ”



    “งั้นก็คงไม่มีทางเลือกแล้วล่ะพี”ดาริกาบอกเพื่อนอย่างจนปัญญาที่จะช่วย



    “ถ้ามีอะไรให้พวกเราช่วยก็บอกละกัน”



    “เฮ้อ!!”พีรดาอดถอนหายใจออกมาไม่ได้



    “น่าๆคงไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมากเลย เอางี้ดีกว่าพวกเราไปหาอะไรกินดีกว่านะ”



    “แหมรินทร์กินอย่างเดียวเลยนะแก”พีรดาอดกัดเพื่อนตัวเองไม่ได้



    “ก็คนมันหิวอ่ะ”



    “อ่ะๆงั้นพวกเราก็ไปกันเถอะไปร้านอะไรดีล่ะ”เอื้อมดาวถามถามเห็นเพื่อนๆ



    “แหมคุณหนูเอื้อมขาจะมีที่ไหนอีกล่ะก็ร้านเดิมนั่นแหละร้านบ้านไง”พีรดาหันไปตอบ



    “อ่ะงั้นเดี๋ยวชั้นไปรถพีแล้วเอื้อมไปรถดาละกัน”



    “จ้ะงั้นเจอกันนะ”





    ร้านบ้านเป็นร้านของ พี่วาริต พี่ชายของวารินทร์อายุมากกว่าพวกเธอ5ปี พี่ชายเธอเปิดร้านได้2ปีแล้วตั้งแต่กลับจากเรียนปริญญา

โทที่อเมริกา เป็นร้านอาหารเล็กๆที่บรรยากาศอบอุ่นเป็นร้านประจำของกลุ่มพวกเธอและเป็นที่รวมตัวกันในวันหยุด บางทีก็จะมาช่วยงานที่ร้านบ้างเวลาว่างๆ



    “อ้าวเจ๊ พี่พีหวัดดีฮะ”ชายหนุ่มผิวคล้ำ ร่างสันทัดร้องทักสองสาว

                

               “พี่วีอยู่ไหนอ่ะต้น”วารินทร์ถามต้นเด็กรุ่นน้องที่ทำงานที่ร้านซึ่งรู้จักกับเธอเป็นอย่างดี



               “อยู่หลังร้านฮะเห็นออกไปคุยโทรศัพท์”



“หรอนานรึยัง”



“ซักพักแล้วฮะ แล้วเจ๊มากัน 2 คนหรอฮะ”



“ป่าวเดี๋ยวเอื้อมกับดาตามมา”



“งั้นนั่งที่เดิมเลยฮะ วันนี้พี่จะกินไรดี”



“เอาต้มยำไข่น้ำ หอยเชลล์หัดกระเทียมพริกไทย ยำผักบุ้งกรอบ แล้วก็ผัดบร็อคโคลี่กุ้ง”



“แค่นี้นะฮะ แล้วเอาน้ำอะไรดีฮะ”



“ชั้นเอาน้ำเขียวโซดา พีแกเอามะนาวปั่นใช่มะ แล้วก็น้ำส้มคั้นกับโกโก้ปั่นของดากับเอื้อม”



“ฮะงั้นคอบแป๊บนะเจ๊”



“อ้าวว่าไงรินทร์ พี มากันนานรึยัง”ร่างสูงของวาริตเดินออกมาจากหลังร้าน



“ซักพักแล้วพี่”



“แล้วนี่มากัน 2 คนหรอแล้ว เอื้อมกับดา ไปไหนล่ะ”



“เดี๋ยว...อ๊ะนั่นไงกำลังเดินมาแล้วนั่น”



“อ้าวเป็นอะไรไปน่ะดา”พีรดาถามเพื่อนสาวเมื่อเห็นดาริกาเดินทำหน้ามุ่ยมาซึ่งเป็นพฤติกรรมที่สาวหวานอย่างเพื่อนเธอแสดงออกไม่บ่อยนัก



“ก็เมื่อกี๊น่ะสิตอนที่ดากำลังรอรถคันที่จะออกน่ะพอรถออกแล้วดากะจะจอดแต่ใครก็ไม่รู้มาตัดหน้าเฉยเลยแย่มากๆ ดาเลยต้องไปจอดตั้งไกลแน่ะ”



“อ๋อ ช่างมันเถอะ”



“ช่างมันได้ไงพอดาลงไปบอกเขาว่าจอดผิดที่น่ะ นายนั่นตอบว่าไงรู้มั้ย ตานั่นบอกว่าเขารีบพูดง่ายๆ”



“ตอบแบบนี้ก็สวยสิ คนอะไรมาแย่งที่คนอื่นแล้วยัง”วารินทร์พูดอย่างแค้นเคืองแทนเพื่อนอย่างคนอารมณ์ร้อนพร้อมกำหมัดถูมืออย่างมันในอารมณ์



“นี่ๆรินทร์ไม่ต้องออกท่าทางขนาดนั้น ไม่ได้เจอกับตัวซักหน่อย”วาริตเตือนน้องสาวที่แสนจะใจร้อนของตน



“นี่ชั้นไม่อยากคิดเลยว่าถ้านายนั่นเจอยัยรินทร์จะเป็นยังไง”เอื้อมดาวพูดอย่างขยาดนิสัยเพื่อนตน



“ไม่ยังไงหรอกยัยรินทร์คงไม่พูดพร่ำทำเพลงคงเดินไปต่อยหน้านายนั่นหงายแล้ว”พีรดาบอกอย่างรู้เหตุการณ์ดี

วาริตระเบิดเสียงหัวเราะออกมาก่อนพูดว่า“ยัยรินทร์เพื่อนแกนี่รู้ใจแกไปหมดเลยนะ แก้ไม่หายซักทีนิสัยของแกเนี่ย”





“อ่ะไหงเปลี่ยนเรื่องมารุมรินทร์ได้ไงเนี่ย อ๊ะว่าแต่เมื่อกี๊นายต้นบอกว่าพี่ริต ไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกมีอะไรรึเปล่า”



“อ๋อ อือพี่จะวานอะไรแกหน่อยได้ไหม”วาริตเปลี่ยนเป็นเสียงอ้อนทันที



“อะไรอีกล่ะ แหมทีอย่างนี้มาทำเสียงหวาน รินทร์ไม่ใช่แม่สาวๆพวกนั้นนะเลิกทำเหอะ จะอ้วก”



“โหอะไรเนี่ยรู้ทันไปหมดน้า... คือเพื่อนพี่ที่รู้จักตอนเรียนที่อเมริกาน่ะเค้าจะมาเมืองไทยพรุ่งนี้ ช่วยพาเค้าเที่ยวซักอาทิตย์นึงสิ”



“แล้วทำไมพี่ริตไม่พาเค้าเที่ยวเองล่ะ”



“ก็พี่ต้องอยู่ดูแลร้านนี่ เนี่ยแพรก็มาลาออกไปเรียนต่ออีกคนก็ไม่พออยู่แล้ว”พูดถึงนักศึกษาที่เคยมาทำงานพิเศษที่ร้านของเขา ก่อนลาไป

ศึกษาต่อต่างประเทศ



“โธ่ พี่ริตก็รู้ว่าภาษาอังกฤษรินทร์ก็งูๆปลาๆจะไปพูดกับเขารู้เรื่องรึเปล่าก็ไม่รู้”



“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพี่บอกให้เพื่อนพี่พูดช้าๆ แล้วแกน่ะก็เคยคุยกับฝรั่งตั้งหลายครั้งแล้วฝึกๆไว้นั่นแหละดีแล้ว”



“ก็ได้ๆแล้วเพื่อนพี่นี่ผู้ชายหรือผู้หญิงอ่ะแล้วจะให้พักที่ไหนอ่ะ พักกับพี่หรือที่บ้าน”



“ผู้ชาย ชื่อ อีริคน่ะให้พักที่บ้านห้องเก่าพี่นั่นแหละอ้อเค้าอยากไปทะเลน่ะแกช่วยพาไปบ้านพักที่หัวหินหน่อยสิ” บ้านพักที่หัวหินนั้นเป็นของ

ครอบครัวเธอ พ่อและแม่ของวารินทร์ซื้อไว้ตั้งแต่เธอยังไม่เกิด พ่อเธอบอกว่าเอาไว้ไปพักผ่อนพักสมอง บ้านพักของเธออยู่ติดกับชายหาดเลย เปิดระเบียงด้านหลังออกไปก็เห็นทะเลเลยแหละ เป็นที่ๆหญิงสาวรักมากๆ



“หาจะให้พาไปบ้านพักหรอ แล้วโทรบอกป้าทิพย์รึยังอ่ะ”ป้าทิพย์ที่เธอพูดถึงคือ แม่บ้านที่พ่อเธอจ้างมาดูแลบ้านพัก



“บอกแล้วเมื่อกี๊เอง”



“แล้วจะให้ไปกี่วัน”



“2คืนก็ได้นอกนั้นแกก็พาเค้าเที่ยวแถวๆกรุงเทพฯแหละ แกวางโปรแกรมเองละกัน”



“ก็ได้แต่มีข้อแม้”



“อะไรอีกล่ะ”



“เก๊าะ...มื้อนี้ฟรีไง...ดีมั้ยพวกแก”พูดไปพลางพยักเพยิดกับเพื่อน



    “ก็ได้”



    “เย้!!!”สี่สาวร้องออกมาพร้อมกัน



    “เออแล้วปิดเทอมนี้มีใครจะมาช่วยทางร้านบ้างล่ะ”



    “เอ่อ...พอดีดาต้องไปช่วยงานที่บริษัทของคุณพ่อน่ะค่ะ คือคุณพ่ออยากให้ดาลองศึกษางานดูน่ะค่ะ”



    “ส่วนพีต้องไปเป็นเบ๊ค่ะ”



    “อ้าวไปเป็นเบ๊ใครล่ะ อย่างพีเนี่ยนะ”วาริตพูดอย่างไม่เชื่อว่าสาวเปรี้ยวอย่างวาริตเพื่อนน้องสาวเธอจะเป็นเบ๊ใครได้ ขนาดมาช่วยงานที่ร้านของเขาเจ้าหล่อนก็แค่ช่วยงานตรงเคาท์เตอร์เก็บเงินเท่านั้น  ไม่ใช่ว่าเขาว่าเพื่อนน้องสาวของเขาคนนี้ถึงเธอจะเปรี้ยวจี๊ด ดูเป็นคุณหนูที่ถูกตามจนเคยแต่ พีรดาก็เป็นคนมีน้ำใจและดูจะเพลาๆความเอาแต่ใจลงตั้งแต่คบกับน้องสาวของเขามา น้องสาวของเขากับพีรดาและดาริกาเพิ่งเริ่มคบกันก็ตอนเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย แต่กับเอื้อมดาวน้องสาวเขาคบกันมาตั้งแต่มัธยมปลายโน่นแหละ และเพื่อนกลุ่มนี้ของ

วารินทร์ก็ดูคบกันยืดดี ตอนแรกเขายังสงสัยเลยว่าสาวทั้งสี่คนที่นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิงจะสามารถคบกันได้นานขนาดนี้



“ก็ยัยพีน่ะสิคะดันเดินไปชนกับรุ่นพี่คนนึงแล้วกล้องเขาตกเลยพัง เขาจะให้พีไปช่วยเป็นการไถ่โทษ”



“อืองั้นก็ไม่เป็นไร แล้วเราล่ะเอื้อมว่างมั้ย”



“ก็ว่างค่ะไว้เอื้อมจะมาช่วยพี่ริตละกันค่ะ”



“งั้นก็มีแค่เราคนเดียวสินะที่จะช่วยพี่ พรุ่งนี้ถ้าว่างก็มาทำได้เลยละกัน”



“ค่ะ”แล้วนายต้นก็มาบอกพี่ริตว่าแขกสาวๆโต๊ะโน้นเรียก



“แหม พี่ริตนี่เนื้อหอมจังเลยนะค้า”พีรดาแกล้งแซวพี่ชายเพื่อน



“ม่อล่ะไม่ว่า ชอบใช่มั้ยล่ะพี่ริต”



“แหมมันก็ทำให้กระชุ่มกระชวยนิดหน่อยน่า งั้นพี่ไปก่อนนะ”



“สวัสดีค่ะพี่ริต”สาเหตุส่วนหนึ่งที่ร้านของวาริตลูกค้าส่วนมากก็จะเป็นสาวๆที่ติดใจในรูปร่างและหน้าตาของวาริตเนื่องจากชายหนุ่มนั้นมีใบหน้าคมคาย เหมาะกับผิวสีแทนของเขาและหุ่มนักกีฬาสูงใหญ่ดูมีกล้ามเนื้อนั้น ทำให้มีสาวๆแวะเวียนมาร้านของเขามากมาย และความเป็นกันเองของวาริตนี่แหละยิ่งทำให้มีสาวๆมากมาย และอีกส่วนหนึ่งคือฝีมือการทำอาหารของ พี่แมนพ่อครัวหัวป่าก์ประจำร้าน

พอรับประทานอาหารเสร็จแล้วทั้งสี่สาวก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตน วารินทร์กลับกับพีรดาเนื่องจากบ้านของเธอไปทางเดียวกันและเอื้อมดาวก็กลับกับดาริกา ส่วนวาริตนั้นค้างที่ร้านนั่นแหละเพราะด้านบนของร้านเป็นห้องนอนของชายหนุ่มนั่นเอง

เมื่อวารินทร์กลับมาถึงบ้านก็ตรงเข้าไปกอดบิดาและมารดาเธอที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จะต้องพาเพื่อนของวาริตเที่ยว และเธอก็ขอตัวขึ้นนอนเพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว



“เฮ้อพรุ่งนี้ให้ไปรับ 9 โมงที่สนามบินหรอแล้วจะตื่นทันมั้ยเนี่ยเรา ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ดีกว่า”แล้วหญิงสาวก็หลับลงอย่างเหนื่อยล้า



ไว้มาอัพใหม่จ้ะ^^\\/