Bio Project :: อสูรกายชีวะภาพ

ลำดับตอนที่ #4 : File : เริ่มต้นไหม่

ในเมืองแมคทรอยตอนนี้ผู้คนหนีตายกันจ้าระหวั่น

จักรชีวะเข้ามาในเขตของเมืองแล้วอาระวาดไปทั่ว  

ตำรวจกับหน่วยS.W.A.T. กำลังยิงต้านพวกสัดหุ้มเกราะที่เดินเข้ามา

ฮ. ของเดลต้าบินมาเหนือหัวพวกเขาแล้วหย่อนหน่วยเดลต้าฟอคลงมาช่วยพวกตำรวจ

เสียงปืนดังกังวานไปทั่ว หน่วยเดลต้ายิงกำลังบรรจุกระสุนRPG โดยให้ตำรวจคุ้มกันแต่กลับ

โดนเครื่องยิงหัวจรวดที่ติดตั้งอยู่ข้างๆวัวหุ้มเกราะขนาดไหญ่ยิงใส่



บึ้ม!! รถตำรวจระเบิดขึ้นทีล่ะคัน เดลต้าบางนายกระเด็นพุ่งชนกระจกร้านอาหาร

พวกตำรวกและทหารที่รอดเริ่มถอยกำลังหนี

\"พวกเรา ถอยก่อน\" ตำรวจคนหนึ่งพูดพร้อมกับเดินถอยหลังแล้วลั่นปืนพกใส่วัน

แต่ทว่ากลับมีลิงหลายตัวพุ่งลงมาจากกันสาดตึกแล้วสาดปืนกลเบาที่ติดอยู่ที่แขนใส่ตำรวจที่วิ่งหนีอยู่

\"ให้ตายเถอะ เจ้าพวกนี้มันติดอาวุธสงครามด้วย\"

ลิงจักรกลจำนวนมากล้อมพวกตำรวจและทหารใว้



ท้องฟ้ามืดครึ้ม ยามค่ำเริ่มมาเยือน บรรยกาศโดยรอบชวนวังเวง ชายทั้งสองกำลังยืนดูสิ่งก่อสร้างร้าง

ที่นี่เป็นอาคารขนาดไหญ่ที่ล้อมใว้ด้วยรั้วเหล็ก มีป้อมยามที่เละเป็นซากพังกองอยู่ปากทางเข้า

ชายแก่เดินมาข้างหน้าเล็กน้อย เขาขยับแว่นเพื่อให้ดูสถานที่นั้นชัดๆ



\"ไม่นึกเลยว่าจะเจอที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง\"

ชายหนุ่มเดินมาข้างๆแล้วถามว่า \"รู้สึกจะเป็นห้องแล็บสำหรับทดลองใช่ไหมครับ\"

\"ใช่ ชั้นเคยทำงานที่นี่มาก่อน...\" ชายแก่เดินเข้าไปช้าๆ \"...ก่อนที่จะถูกตามล่าจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนออกมา\"

ชายหนุ่มมองดูอาคารร้างที่มืดมิดเงียบๆ ชายแก่ที่เดินอยู่หยุดเดินแล้วหันกลับมา \"ชั้นอยากเข้าไปดูว่าทำไมระบบเอ.ไอถึงเออเรอร์\"

ชายหนุ่มเดินมา ชายแก่พูดต่อว่า \"แปลว่าจะปด้วยใช่ไหม\"

ชายหนุ่มหยิบดีเสิตอีเกิ้นคู่มือใว้พร้อม \"แน่นอน ผมยังอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกมาก\"







ดร.เสรีเดินไปที่ประตูกระจกที่แตกไปด้วยแรงกระแทก ชายหนุ่มเดินตามชายแก่เข้าไป

เสียงฝีเท้าบดขยี้เศษกระจกแต่ดังกร๊อบแกร๊บ ในนี้มืดแล้วเงียบกริบ

\"เราต้องไปหาเครื่องปั่นไฟก่อน\" ดร.เสรีพูด \"ชั้นพอจำทางใด้\"

แล้วดร.เสรีก็เดินนำไป ชายหนุ่มมองซ้ายขวาแล้วเดินตามไปข้างๆ

\"เจ้าหมาป่าตัวเมื่อกี้คืออะไรคับ รู้สึกมันจะถูกดัดแปลงด้วย ผมว่ามันต่างจากตัวอื่นๆที่แค่โดนจับมาฝังเครื่องจักรเท่านั้น\"

พวกเขาเดินไปตามทาง พระจันทร์เต็มดวงให้แสงสว่างทางหน้าต่างพอให้มองเห็นทาง

\"ตัวหมาป่าเมื่อกี้คือ แมคชีนวอร์ รุ่น 02 มันเป็นรุ่นที่สร้างจากตัวต้นแบบหมายเลข 01 ที่ล้มเหลว\"

\"อ่อ...งั้นหรือคับ\"

\"เราให้ชื่อว่า แอสซาซิน วู๊พ วอร์แมคชิน แต่ผมมักเรียกมันว่า\"เดวิ่ว วู๊พ\"

\"เดวิ่ว?\"

\"มันคือหมาป่าที่ถูกติดอาวุธนานาชนิด และมีความว่องใวสูง มันถูกตั้ง A.I. ให้เป็นหน่วยทหารแนวหน้า มีหน้าที่บุกทะลวง\"

\"มันร้ายกาจมากสินะคับ\"

\"นับว่าใช่เล่นทีเดียวจากการประเมิณเรื่องอาวุธที่มันติดตั้งและลิมิตความเร็วของมัน แต่มีข้อเสียงตรงเกราะที่เบาบางของมัน มันถึงลงไปนอนอย่างง่ายดาย\"

\"ครับ\"

\"ถึงแล้ว หวังว่าจะใช่ที่นี่นะ\" ดร.เสรีหยุดที่หน้าห้องที่มีป้ายเขียนว่า เอ็นเนอร์จี้ รูม



ดร.สับสวิทร์บางอย่างเล็กน้อย สักพักไฟก็สว่างทั่วทั้งตึก

\"ผมเปิดระบบไฟฟ้าสำรอง ซึ่งคงอยู่ใด้นานราวๆ 10 ชัวโมง\"

\"งั้นก็อยู่ถึงเช้า มีเวลาเหลือเฟือ\" ชายหนุ่มพูดแล้วเดินออกไปข้างนอก \"แต่มันก็ยังไม่ทราบแน่วว่าไฟจะดับอีกเมื่อไหร่ เรารีบหาข้อมูลเกี่ยวกับพวกมันเถอะคับ\"

ดร.เสรีเดินไปที่ชายหนุ่ม \"ผมว่าเราไปห้องเอกสารกันก่อนดีมั้ย ที่นั่นมีเอกสารที่อาจจะเป็นประโยชน์\"

\"ดีคับ นำไปเลย\" ชายหนุ่มเดินตามชายแก่ไปเรื่อยๆ

ตามทางมีรอยเลือดบ้าง และมีสิ่งของกระจุยกระจาย ชายหนุ่มเริ่มระแวงว่าจะมีตัวอะไรในนี้หรือป่าว

ขณะที่ดร.เสรีเดินไปด้วยความสงบ และนิ่งจนหน้ากลัว

ในที่สุดเขาก็มาถึงห้องเอกสาร แม้มันจะเป็นห้องที่ใช้เก็บรายงาน แต่มันก็มีระบบป้องกัน

ภัยที่ดีมาก เพราะต้องใชเครื่องเซ็นเซอร์มาแสกนดวงตาของดร.เสรี ประตูจึงยอมเปิด

ดรใสรีเข้ามาข้างในแล้วเรียกชายหนุ่มเข้ามา

แต่พอก้าวเท้าเล็กน้อย เสียงสัญญานเตือนภัยก็ดังขึ้น!! ประตูเหล็กปิดลงฉับพลัน!!

\"ลืมไปเลยว่าห้องนี้เข้าใด้ครั้งล้ะหนึ่งคน\" ดร.เสรีตะโกนจากในห้องเอกสาร \"คุณต้องไปปิดระบบป้องกันในห้องของร.ป.ภ. มันอยู่ที่ชั้นสอง\"

\"ครับ\" ชายหนุ่มพูดแล้ววิ่งไป...







ในห้องที่คับแคบ แสงไซเลนสีแดงสว่างไปทั่ว เสียงสัณญานเตือนภัยหน้ารำครานดังระงม

มันช่วยเจ้าปลุก!ประหลาดขนาดไหญ่ที่ถูกแช่น้ำยาใว้ในหลอดแก้ว ตามันเริ่มกระพริบเล็กน้อยชวนสยดสยอง...





ชายหนุ่มวิ่งขึ้นบันใดไปข้างบน เขามองไปยังป้ายที่เขียนว่า ห้องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแล้ว

วิ่งไปยังที่ป้ายบอกทันที เมื่อไปถึงห้องที่ว่าเขาเอามือบิดลูกบิดเพื่อเข้าไปแต่กลับพบว่าห้องนี้ปิดตาย

\"บ้าเอ้ย กระสุนยิ่งมีจำกัด\" เขาพูดแล้วหยิบเหยี่ยวทะเลยทรายจ่อยิงใส่ลูกบิด สอง นัดจนตัวล๊อคพัง

เมื่อเขาเปิดเข้าไปก็ต้องตะลึงเมื่อพบกลับศพ ร.ป.ภ. กับนักวิทยาศาสตร์ 2-3 เหลือแต่ซากกระดูก

กลิ่นสาบแรงจนเขาต้องเอามือขึ้นมาปิดจมูกแล้วรีบปิดระบบรักษาความปลอดภัยโดยเร็ว



แสงไฟไซเลนสีแดงดับลงกลายเป็นไฟนีออนปกติ เขาดูที่จอมอนิเตอร์เห็นประตูเหล็กหนาค่อยๆเปิดออก

มิคาเอลรีบวิ่งลงไปหาดร.เสรีทันที



เพล้ง!!



อีกาเหล็ก 3 ตัวพังหน้าต่างเข้ามา ชายหนุ่มยิงดีเซิตใส่เหยี่ยวไปด้วยความตกใจ

แต่กระสุนปืนที่ยิงไปกลับไม่โดนเป้าเลยแม้แต่น้อย เหยี่ยวเหล็กตัวหนึ่งบินเข้ามา

จะโฉบใส่ชายหนุ่ม มิคาเอลรีบหยิบอาร์ก้าขึ้นมา \"เอานี่ไปกิน!!\"





ปังๆๆๆๆ

มิคาเอลรัวกระสุนใส่อีกาเหล็กจนปีกหักร่วงไปกองกับพื้น แล้วยิงไล่ตัวที่เหลือจน

หนีออกไปหมด \"ให้ตายเถอะ มันเข้ามากันแล้วรึ\"



มิคาเอลรีบวิ่งไปจนถึงห้องเอกสาร แต่เมื่อเข้าไปกลับพบกองกระดาษกระจุย

กระจายเต็มห้อง และดร.เสรีไม่อยู่ที่นี่



\"ดร. ดร.อยู่ไหน\" มิคาเอลตะโกนเรียก แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า

มิคาเอลรีบเดินออกจากห้องเพื่อตามหาดร.เสรี



โครม!!

กำแพงปูนพังลงมาต่อหน้าต่อตาเขา มิคาเอลถอยหลังไปเล็กน้อยแล้วจับปืน

ขึ้นเล็งไปทิศที่กำแพงพัง ตัวประหลาดสีเทาเดินออกมา ตัวมันไหญ่โตและหุ้ม

เหล็กหนาแทบทั้งตัว มิคาเอลจ้องไปที่มันแล้วเห็นอาร์มเหล็กตัวหนังสือสีแดง

ที่ติดอยู่ที่ไหญ่





:: หมาป่าจักรกลรุ่นทดลอง 01สังกัดกองกำลังทหารบก ::





\"สังกัดทหารบกรึ ไหนบอกว่าหมายเลข 01 ยังไม่สมบูน\"



มิคาเอลพูดแล้วระเบิดกระสุนดีเซิ้ตอีเกิ้ลจนหมดรังเพลิงทันทีลูกตะกั่วเม็ดเล็กๆไม่ทำให้เจ้า

จักรชีวะตัวนี้สะเทือนแม้แต่น้อย ถึงแม้กระสุนจะฝังในกระโหลกมันบ้างแล้วก็ตามที



มิคาเอลเห็นท่าไม่ดีรีบคว้าอาก้าขึ้นมายิงซ้ำอีกที กระสุนที่รัวใส่อย่างต่อเนื่องทำให้มันถอยหลัง

กลับไปบ้าง มิคาเอลฉวยโอกาศนี้วิ่งหนีทันที



\"ดร.ไปไหนก็ไม่รู้แล้ว บ้าจริง\" มิคาเอลเอ่ยอย่างอารมเสียแล้ววิ่งไปที่ประตูทางออกที่เคยเข้ามาตอนแรก

แต่เมื่อไปถึง กลับพบฝูงลิงจักรกลจำนวนมากเดินอยู่บริเวณทางออก มิคาเอลเห็นว่ามันยังไม่เห็นเขาจึง

ถอยหลังกลับช้าๆ เงียบๆ



กร๊อบบบ..



เสียงแก้วน้ำพลาสติกที่หล่นอยู่ มิคาเอลไม่ทันเห็นจึงเหยียบมันเข้า ฝูงลิงกลุ่มนั้นหันมามองเขา พวกมันบาง

ตัวยกท่อนแขนเหล็กของมันขึ้น แล้วกระบอกเหล็กเล็กๆที่ติดอยู่ข้างๆแขนก็หมุนดังวี้



\"เฮ้!!\" มิคาเอลวิ่งทันทีที่พอเดาใด้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร ลูกตะกั่วพุ่งออกมาจากปากกระบอกเหล็กๆนั้นเป็นจำนวนมาก

มิคาเอลกรธโดดเข้าไปหลบหลังเข้าเตอร์ประชาสัมพัน



มิคาเอลบรรจุกระสุนอาก้าอีกครั้ง \"เจอนี่หน่อยเป็นไง\" เขาพูดแล้วก็ลุกขึ้นมายิงใส่ลิงตัวหนึ่งในจำนวนนั้น

กระสุนอาก้าเจาะกระโหลกมันจนกระจุยจนเห็นแผงคอมพิวเตอร์เล็กๆที่ฝังอยู่ขางๆสมองลิงที่ถูกยิงเดินเซ

ไปมาสักพักก็ล้ม มิคาเอลคิดว่าเจ้าลิงพวกนี้เปราะบากว่าที่คิดใว้เยอะ แต่ไม่ทันไรเจ้าลิงพวกนั้นก็ยิงลูกตะกั่ว

ใส่มิคาเอลอีก



มิคเอลก้มหัวหลบแล้วลุกขึ้นมายิงเจ้าลิงพวกนั้นทีล่ะตัว เขาพบว่าเจ้าลิงนี้ไม่ค่อยแม่นเอาเท่าไหร่เลย มีดีแต่เร็ว

มิคาเอลค่อยๆยิงเจ้าลิงพวกนี้ทีล่ะตัวจนล้มไปนอนหมด เขารีบวิ่งต่อไปที่ประตูทางออกทันที



\"เฮ้ พ่อหนุ่ม ฉันอยู่ทางนี้\" ดร. เสรีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นมิคาเอลเดินออกมา



\"ดร. อยู่นี่เอง\" มิคาเอลพูดแล้ววิ่งมาที่ดร.เสรีไทย



ดร.เสรีกำลังอุ้มปึกเอกสารอยู่พูดขึ้นว่า \"ฉันพอมีวิธีหยุดเจ้าพวกนี้แล้ว แต่เราต้องเข้าไปที่เมืองแมททรอย\"



\"แต่เราจะไปใด้อย่างไรล่ะ\"



\"มาทางนี้ ถ้าขึ้นไปดาดฟ้าคิดว่าน่าจะมีฮอ.อยู่บ้าง\"



\"คงไม่ต้องแล้วล่ะ\" มิคาเอลพูดเพราะใด้ยินเสียงฮอ.ดังกระฮึ่มมาแต่ไกล

ฮอนั้นไม่ใด้มาลำเดียว แต่มาถึงสามลำ มิคาเอลชูปืนขึ้น แล้วยิงขึ้นไปบนฟ้า

สองสามนัดหวังจะให้ข้างบนเห็นเขา



บึ้ม!!!



เสียงระเบิดดังกระหึ่ม ฮอ. ลำกลางระเบิดไฟลุก ลำที่ตามหลังโชคดีหักลำหลบใด้



\"เฮ้ อะไรน่ะ!!\" ดร. เสรีพูดขึ้นอย่างใจหาย ส่วนมิคาเอลก็ตกใม่แพ้กัน



ฮอ.ลำหน้าเริ่มมีอาการแปลกเหมือนใบพัดมีปัญหา พักหนึ่งก็หมุนตัวเองแล้วค่อยร่วงลงหายไปในดงต้นไม้

ที่อยู่ไกลจากที่นี่ ส่วนอีกลำก็หนีไปใด้



\"บ้าเอ้ย\" มิคาเอลพูดขึ้น \"ฮอ.อีกลำกลัวจนหนีไป เราคงต้องไปเอาฮอ.ที่ดาดฟ้าจริงๆซะแล้ว \"



\"เฮ้นั่น\" ดร.ชี้ให้มิคาเอลดู มิคาเอลหันไปดูตามที่บอกก็เห็นเข้าหมาป่าหมายเลข 01 โผล่ออกมาจากประตูทางเข้าอีกครั้ง



\"ให้ตายเถอะ\"



ดร.เสรีตะลึงเล็กน้อย มิคาเอลหันหน้าไปหาดร.เสรี



\"ดร. เราต้องหนี! เร็วเข้า\"



ไม่ทันขาดคำเจ้าหมาป่าเหล็กก็พุ่งเข้าใส่มิคาเอล มันชูมือขึ้นเผยให้เห็นกงเล็บเหล็ก

แหลมคมที่สะท้อนแสงจันทร์วาววับแล้วฟาดลงมาที่มิคาเอล



ฉับ!!

ใบมีดเหล็กแหลมคมเฉือนต้นไม้ไหญ่ล้มดังโครม มิคาเอลไหวตัวก้มหลบทัน เขามองไปที่

ต้นไม้ไหญ่ มันถูกโค่นอย่างง่ายดายด้วยพละกำลังอันมหาศาลของเครื่องจักรกลที่ติดตั้ง

ใว้ตรงแขนของหมาป่าเหล็กหมายเลข 01



\"ดร. คุณรีบไปเตรียม ฮอ.ก่อนเถอะคับ ตรงนี้ผมจะจัดการถ่วงเวลาให้\"



\"ดะ ได้ ฝากตรงนี้ด้วยล่ะพ่อหนุ่ม ขึ้นไปที่ชั้นสองมีป้ายบอก ให้รีบตามมาด้วยล่ะ\"



ดร.เสรีพูดแล้วก็วิ่งเข้าไปในตึก มิคาเอลเห็นว่า ดร.เสรี เข้าไปแล้วก็หันกับมาที่เจ้า

จักรกลเหล็ก



\"อุ้บ!!\" หมาป่าใช้ท่อนแขนโลหะกระทุ้งเข้าที่หน้าท้องมิคาเอล เขาถูกกระแทกจนกระเด็นไป

ไกลถึง 2 เมตร ปืนอาก้าของเขาหลุดมือกระเด็นห่างจากตัวเขาไปมาก มิคาเอลรู้สึกจุกที่

หน้าท้องมาก เจ้าหมาป่าเหล็กไม่ยอมให้เขาตั้งตัว มันรีบวิ่งมายังที่ๆมิคาเอลล้มอยู่



\"โฮ่เอ้ย\" เขารีบหยิบดีเซิ้ตอีเกิ้นคู่ใจออกมาจากซองปืนที่ห้อยใว้ข้างเอว แล้วลั่นไกใส่

เจ้าหมาป่าเหล็กทันที แต่กระสุนเม็ดเล็กๆแทบไม่ทำให้มันสะเทือนแม้แต่น้อย ทันทีที่มันมาถึง

มันก็ใช้กงเล็บของมันฟาดลงใส่มิคาเอล ด้วยความตกใจ มิคาเอลรีบกลิ้งตัวหลบไปด้านขวา

ทันทีทำให้กงเล็บของมันปักลงทีพื้นอย่างแรง!! มิคาเอลใช้โอกาศนี้ลุกขึ้นจะวิ่งหนี แต่ดูเหมือน

เขาจะนึกอะไรบางอย่างใด้



เขารีบเอามือคลำๆที่เอว แล้วหยิบน้อยหน่าเหล็กที่ใด้มาจากศพทหารในป่า เขาดึงสลักออก



\"ขอให้หลับฝันดี\"

มิคาเอลเขวี้ยงระเบิดไปที่ใต้แขนของมันที่ติดอยู่ในพื้นดิน ดูเหมือนมันไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร

เลยไม่ใส่ใจนัก และมันก็ยกมืออีกข้างชูมาที่มิคาเอลที่กำลังวิ่งหนีไปให้พ้นจากรัศมีระเบิด แขน

ของหมาป่าเหล็กมีปืนกระบอกเล็กๆเหมือนที่ติดตั้งใว้ที่ลิง มันค่อยๆหมุนช้าๆ





บึ้ม!!!



เปลวไฟระเบิดกระแทกเจ้าหมาป่าเหล็กลงไปนอนหงาย มิคาเอลไม่คิดว่ามันจะ

สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ เขาวิ่งต่อเข้าไปในตัวอาคารทันที เขาวิ่งขึ้นบรรใดไปชั้นสองก็

พบกับฝูงลิงจำนวนหนึ่ง



\"เฮ้ ลืมเอาปืนกลมา\" มิคาเอลพูดอย่างอารมณ์เสีย ดีเสิ้ตอีเกิ้ลของเขามีกระสุน

บรรจุใว้เหลือเพียง 3 นัดเท่านั้น เขามองเข้าไปในห้องแล็บผ่านกระจกแผ่นไหญ่

ที่กั้นห้องทดลองกับระเบียงทางเดินก็เห็นถังแก็สวางอยู่ข้างๆโต็ะข้างใน



\"หวังว่าถังนั่นคงไวไฟนะ\"

ฝูงลิงตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาที่มิคาเอล เขาลั่นกระสุนเจาะกระโหลกมันหนึ่งนัดจนกระจุย

แล้วรีบวิ่งไปที่ประตูห้องทดลอง แต่เมื่อบิดลูกบิดแล้วพบว่ามันล็อคใว้อยู่



เพล้ง!!

เศษกระจกที่กั้นระหว่างระเบียงและห้องทดลองแตกกระจาย ฝูงลิงตกใจวิ่งไปทั่ว

มิคาเอลรีบวิ่งเข้าไปหยิบถังแก็สใบเล็กนั่นแล้วขว้างมันไปที่ฝูงลิง มันกลิ้งดังกร้องแกร้ง

ทำให้ลิงตกใจถอยห่าง สักพักลิงตัวหนึ่งหยิบ ถังแก็สขึ้นมาด้วยความสงสัย ส่วนอกตัวก็

พยายามจะแย่งถังแก็สจากลิงตัวที่ถืออยู่ มิคาเอลเล็งปืนไปที่ถังแก็สแล้วลั่นไก



เปรี้ยง!!



กระสุนพุ่งไปโดนหัวลิงตัวที่พยายามจะแย่ง มิคาเอลเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะกระสุนเหลือ

อีกแค่นัดเดียวเท่านั้น เขาเล็งอีกครั้ง พยายามยิงให้โดน



บึ้ม!!



โชคดีที่แก็สในถังนั่นไวไฟ ฝูงลิงโดนระเบิดกระเด็นไปคนล่ะทิศ มิคาเอลรีบวิ่งฝ่าฝูงลิงออกไป

เขาขึ้นบรรใดมาถึงที่ดาดฟ้าแล้ว เขาเห็นฮอ.หลายลำกองเป็นเศษเหล็กเพราะถูกทำลาย มิคาเอล

เริ่มมองหาดร.เสรี



\"พ่อหนุ่ม ฉันอยู่นี่\"



เสียงของชายแก่เรียกมิคาเอล ดร.เสรีเริ่มสตาทเครื่องยนต์



\"กว่าจะหาฮอ.ที่ใช้งานใด้ก็เสียเวลาแทบแย่\" ดร.พูด ขณะที่กำลังสับสวิธต่างๆเพื่อสตาร์ทเครื่อง



\"ครับ ดร.\"



\"แต่เราต้องไปที่ศูนย์วิจัยเทคโนโลยีแมคทรอย เพราะที่นั่นมีอุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับรบกวนคลื่นคอมพิวเตอร์\"



\"งั้นรึครับ\" มิคาเอลพูด ตอนนี้ใบพัดของฮอ.เริ่มหมุนช้าๆแล้ว



\"ใช่ เพราะฉะนั้น นั่นคือเป้าหทายต่อไปของเรา\"



ชายแก่พูด มิคาเอลมองไปทางซ้ายขวาเพื่อดูว่าจะมีตัวอะไรโผล่มารึเปล่า

แล้วมันก็มีจริงๆ เจ้าหมาป่าหมายเลข 01 ที่เพิ่งโดนระเบิดไป ตอนนี้รู้สึกว่า

มันสะบักสะบอมใช่เล่นเหมือนกัน!!





\"เฮ้! ขึ้นมาเลย! ขึ้นมา!!\"



ดร.เสรี เรียก มิคาเอลรีบขึ้นฮอ.โดยทันที ดร.เสรีหักเครื่องขึ้น ฮอ.ค่อยๆ

ลอยขึ้นช้าๆ แต่ทว่าเจ้าหมาป่าไม่ยอมปล่อยให้ทั้งคู่รอดไปง่ายๆ มันรีบวิ่ง

มาที่ฮองแล้วกระโดดเกาะข้างๆประตู มิคาเอลใช้ด้ามจับดีเซิ้ตอีเกิ้นตั้นหน้ามัน

สองสามทีหวังจะให้มันตก แต่มันกลับไม่สะเทือนอะไร และพยายามจะปีนขึ้นมา

บนเครื่อง



\"ดร. มีปืนมั้ย\" มิคาเอลถาม

ดร. ควักปืนบาเล็ตต้าออกมาแล้วยื่นให้มิคาเอล



\"อันนี้คุณให้มาตอนอยู่ในป่า ยังไม่มีโอกาศใด้ใช้เลย\"



มิคาเอลรีบรับมาแล้วหันมาที่หมาป่าจักรกล ตอนนี้มันเกือบปืนขึ้นมาใด้แล้ว มิคาเอล

ใช้เท้าถีบมันจนลื่นตกลงไปอีก แต่พอจะจับขอบประตูใด้ เขาก้มตัวเอาบาเร็ตต้าจ่อหัว

กะจะยิงชนิดเผาขน



\"กินนี่ซะ\"



มิคาเอลระเบิดกระสุนฝังเข้าไปในหัวติดต่อกันจนหมดรังเพลิง กระโหลกมันถูกแรงกระแทก

จนเปิดออกเผยให้เห็นแผงคอมพิวเตอร์ที่ฝังอยู่ข้างๆสมอง มันยังไม่หมดฤทธ์แล้วพยายาม

ที่จะปีนขึ้นมาบนตัวเครื่องอีกครั้ง



\"มันไม่ยอมหมดฤทธ์สักที ดร.\" มิคาเอลหันไปพูดกับดร.เสรี

ดร.บุ้ยหน้าไปข้างหลัง



\"ข้างหลังมีขวานอยู่ ชั้นเอาติดมาจากตู้ดับเพลิง เผื่อจะมีประโยชน์\"



มิคาเอลรีบไปที่หลังเครื่อง มีขวานใบไหญ่วางอยู่ข้างหลัง เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วหันกลับไปพบว่า

มันจวนจะปีนเข้ามาในเครื่องใด้แล้ว มิคาเอลรีบวิ่งไปหามันที่ประตู



ฉับ!



เสียงของแท่งเหล็กที่จามเข้าที่หัวของสัดว์ร้าย มันกระแทกใส่แผง A.I. จนแหลกละเอียด

เจ้าหมาป่าเหล็กเหมือนจะเบลอๆ มิคาเอลดึงขวานออกจากหัวแล้วกระทุ้งมันจนร่วงลงไป

กลางป่า..



มิคาเอลมองมันร่วงลงไปช้าๆ สภาพมันตอนนี้คงไม่มีทางลุกขึ้นใด้แน่นอน เมื่อมันตกหาย

ไปมิคาเอลก็ล้มตัวนั่งบนพื้น



\"เฮ้อ รอดสักที กว่าจะทำให้มันร่วงไปใด้\" มิคาเอลพูดขณะที่ตัวเขาฮอบฮักๆ



ดร.เสรีขับฮอ.ไปเรื่อยๆ แล้วพูดว่า



\"มันยังไม่สิ้นสุดพ่อหนุ่ม เรายังต้องเข้าไปในเมืองอีก\"



\"แต่ในเมืองมันไม่มีอะไรนี่ เราแค่..\"



\"ตอนที่อยู่ในห้องเอกสาร\" ดร.พูดตัด \"ชั้นถูกฝูงลิงไล่มาที่ห้องวิทยุเลย เห็นวิทยุยังพอใช้ใด้เลยลองติดต่อกลับ ที่นั่นโดนจักรชีวะโจมตี อยู่ในสถานะการเลวร้ายระดับเอ\"



\"จริงรึครับ ดร.\"



\"ใช่ และเราต้องรีบไปที่นั่น เพื่อจัดการพวกมันทั้งหมด\" ดร.เสรีพูด



มิคาเอลถอนหายใจแล้วล้มตัวนอนลงบนพื้น

ฮอรีคอปเตอร์ที่เขาทั้งสองขับ มุ่งเข้าสู่ตัวเมืองที่ดูมืดมิด และหน้ากลัว...







The End File One