ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : File : Dr. เสรี
ชายหนุ่มกุมดีเสิ้ตอีเกิ้นใว้ในมือมั่น
\"เมื่อกี้ไครน่ะ?\" เขาถามอีกครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบ เมื่อเป็นเช่นนี้ชายหนุ่มจึง
ลองเปิดประตูเข้าไปดู ประตูถูกผลักเข้าไปอย่างง่ายดาย
ฉึก!!
เสียงขวานเล่นไหญ่จามเข้าที่ครานประตู ดีที่ชายหนุ่มหลบทัน
เขามองไปที่คนๆที่พยายามจะจามหัวเขา เขาคนนั้นคือชายแก่ๆในชุดกราวเก่าๆ
\"แกคือพวกของรัฐบาลงี่เง่านั่นใช่มั้ย\"
\"เอ๋!?\" ชายแก่พยายามยกขวานขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ชายหนุ่มลั่นกระสุนใส่ด้าม
จับขวานนั้นหักในนัดเดียวเพราะความเก่าของเนื้อไม้ ชายแก่ตกใจล้มลงไปนั่ง
ที่พื้น ชายหนุ่มเอาปืนเล็งไปที่ชายแก่เพื่อข่มไม่ให้วู่วาม
\"รัฐบาลทำไมคับ??\" ชายหนุ่มถามไปด้วยความสงสัย
\"นี่แกไม่รู้เรื่องเลยหรือไง คือคนของรัฐบาลแน่เหรอ??\"
\"หมายความว่าอย่างไร?\"
\"แกไม่รู้เลยรึว่าพวกนั้นมันผลิตอาวุธชีวะ แต่ระบบ A.L. มีข้อบกพล่องตอนหลังจนเออเรอร์ \"
\"อาวุธชีวะ!?\"
ชายหนุ่มตกใจเพราะข้อมูลที่ใด้รับตอนไปสำรวจระบุว่าเป็น!กลายพันธุ์ที่เกิด
จากสภาวะแวดล้อม จึงส่งทีมสำรวจมาตรวจดูให้แน่ชัด ไม่นึกว่าเขาจะถูกหลอกใช้
ให้ทำงานอันตรายแบบนี้
\"ผมไม่ทราบเรื่องนั้นเลย\" ชายหนุ่มพูดแต่ในมือยังคงกำปืนใว้แน่น
\"หืม หรือรัฐบาลปิดเรื่องนี้ใว้ นึกว่ามันจะเตือนให้ประชาชนระวังตัวซะอีก\"
ชายแก่ลุกขึ้นจากพื้น ชายหนุ่มตกใจเดินถอยหลังเล็กน้อย
\"พ่อหนุ่ม วางปืนลงเถอะ\" ชายแก่พูดให้ลดปืนลง แต่ชายหนุ่มยังคงถือปืนใว้แน่น
ชายแก่เดินเข้ามาช้าๆ แล้วจับปืนเขาลดลง
\"เรามาพูดกันอย่างมีเหตุผลดีกว่า\"
\"ต้องขอโทษด้วยที่กระทำรุนแรงกับคุณ หมู่นี้มีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นในระแวกนี้มาก\"
\"เอ่อ ไม่เป็นไรคับ\" ชายหนุ่มพูด
\"ผมชื่อเสรี ไทยะ คุณชื่อ?\"
\"ผมชื่อ มิคาเอล นักวิทยาศาสตร์ฝ่ายปฎิบัติการ ยินดีที่รู้จัก\" ชายหนุ่มพูดแล้วยื่นมือให้ชายแก่
ชายแก่จับมือของมิคาเอลแล้วเขย่าขึ้นลงเบา \"ยินดีที่ใด้รู้จัก\"
\"คุณเป็นนักวิทยาศาสตร์ฝ่ายค้นคว้าชื่อดังที่เขาลือกันว่าอยู่ๆก็หายตัวไปสินะ\" มิคาเอลถาม
\"ใช่ ผมคือนักวิทยาศาสตร์ที่ว่า\"
\"แล้ว!ชีวะนี่มันอะไรกันรึครับ\" มิคาเอลถามอีกครั้ง ชายแก่นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วเขาก็ถอดแว่นเก็บใว้ในกระเป๋า
\"ผมและทีมวิจัยร่วมทำการทดลองปฎิกิริยาต่างของศพเมื่อถูกกระตุ้นด้วยสิ่งต่างๆ เพื่อหาทางคืนชีพให้มัน\"
\"คืนชีพ!?\"
\"ใช่ คืนชีพ เราทดลองด้วยสิ่งๆต่างๆอาทิ สารเคมี ไฟฟ้ากระตุ้น ผ่าตัด และในที่สุดเราก็ใช้สิ่งนี้ทำให้มันเดินใด้\" เขาหยิบกระดาษ
แผ่นหนึ่งในลิ้นชักออกมา \"มันคือเครื่องจักรกลที่ใช้ร่วมกับA.I.คอมพิวเตอร์ \" ดร.เสรียื่นกระดาษนั้นให้มิคาเอล
มิคาเอลรับมาดู มันเป็นต้นแบบร่างภาพของลิงตัวหนึ่งที่มีชิ้นส่วนจักรกลมากมายประกอบด้วยกัน
\"น่าทึ่งจริงๆ ใช้จักรกลกระตุ้นการทำงานของหัวใจ ตับ ใต หรือแม้แต่การสูบฉีดเลือด\" ชายหนุ่มอ่านแบบ
แปลงของกระดาษแผ่นนั้น \"แต่ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่ามันเป็นเพียงแค่หุ่นยนต์เดินใด้เท่านั้นเพราะใช้ระบบ A.I ประมวลความคิด\"
\"แน่นอน มันเป็นแค่หุ้นยนต์ แต่มันคล่องแคล่วกว่าหุ่นกระป๋องธรรมดามาก รัฐบาลจึงต้องการใช้มันเป็นอาวุธสงคราม\"
\"อาวุธสงคราม!?\"
\"ผมพยายามเตือนว่าระบบA.L.นั้นยังไม่ดีพอที่จะใช้ทำการนั้น แต่พวกนั้นยืนยันจะทำต่อผมจึงถอนตัว\" ชายแก่ก้มหน้าเล็กน้อย \"แต่กลับถูกตามล่าเพื่อปิดปากเกี่ยวกับอาวุธชิ้นนี้\"
\"หรือคับ เอ่อ ผมเจอสิ่งนี้กลางทางคุณพอรู้มั้ยว่านี่คืออะไร\" เขาหยิบดิสเก็ตขึ้นมา ชายแก่ตกตะลึง \"นั่นมัน...\"
เพล้ง!! กระจกแตกกระจาย อีกาจักรกลมากมายทะยายเข้ามาข้างใน!!
อีกาเหล็กจำนวนมากพังหน้าต่างแตกกระจาย มิคาเอลชักเหยี่ยวทะเลทรายขึ้นมา
กาตัวหนึ่งโฉบเข้าหาชายหนุ่ม จงอยปากเหล็กแหลมกรีดโดนเสื้อของมิคาเอลเล็กน้อย
\"อีกาพวกนี้!!\" ชายหนุ่มพูดพร้อมระเบิดหัวอีกาเหล็กอีกตัวที่บินเข้ามา
\"มันไม่เว้นแม้แต่!ตัวเล็กๆเลยรึ\" ชายแก่พูดพลางเอาด้ามจับขวานที่โดนยิงหักเหวี่ยงไปมาเพื่อไล่อีกา
มิคาเอลระเบิดกระสุนใส่นกตัวแล้วตัวเล่า แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอีกาพวกนี้จะหมดสิ้นไปซะที
แกร็ก!
\"บ้าเอ้ย กระสุนดันหมดแม็ค ดร.เราต้องรีบออกไปข้างนอก\" มิคาเอลพูดให้ดร.ออกไป
ชายแก่รียวิ่งออกทาประตู ชายหนุ่มเอาด้ามปืนจับเหล็กกระทุ้งเข้าที่ตัวอีกาแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก
เขากับชายแก่วิ่งหนีไปในป่าเรื่อยๆ แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อพบศพทหารนอนตายเกลื่อน
\"นี่มันอะไนกัน\" ชายแก่พูด มิคาเอลเดินไปหยิบปืนกลที่ตกอยู่
\"นี่คงเป็นทหารที่มาตามหาทีมของผม แต่โดนพวกจักร์กลที่คุณว่าเล่นงานเข้าแล้ว\" มิคาเอลพูดพลางเก็บแม็คกาซีนปีน
จากศพทหารให้มากที่สุด \"คุณรับนี่ใว้ เผื่อต้องใช้\" มิคาเอลโยนปืนพกมาให้ชายแก่
\"ก็ยังดีกว่าแบบปืนกล ชั้นมันแก่แล้ว\" ชายแก่พูด
ซวบๆ ซวบๆ เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาข้างหลังชายแก่
ชายแก่หันกลับไปพบว่ามันคือหมาป่าจักรกลที่ถูกดัดแปลงเป็นมนุษย์หมาป่า!!
หมาป่าหุ้มเกราะตัวไหญ่ มันมีกรงเล็บเหล็กแหลมยาวเฟื้อยพร้อมที่จะฉีกเหยื่อยมันออกเป็นชิ้นๆ
เสียงหาใจดังฟืดฟาดตลอดเวลา ที่น่าตกใจคือมันยืนสองขาใด้!!
\"วู้พแมคชีนนี่!! โดนดัดแปลงไปมากถึงขนาดนี้เชียวรึ!?\" ดร.เสรีพูดขึ้น หมาป่ายักง้าวมือขึ้นเหนือหัว
\"ดร. หลบ!!\" มิคาเอลกระโดดพุ่งช่วยชายแก่ใว้ใด้ทันจากกรงเล็บที่ฟาดลงพื้นอย่างหวุดหวิด
\"เอานี่ไปกิน!!\" หลังจากลุกขึ้นมามิคาเอลก็รัวปืนแอ้ดเซาร์ใส่หมาป่า เสียงลูกตะกั่วกระทบเหล็กดังสนั่น
เจ้าหมาป่าเหล็กโดนกระสุนปืนอัดถอยหลังไปเรื่อยๆ
\"อึดจริงๆ เจ้าตัวนี้\" มิคาเอลพูดแล้วเขวี้ยงน้อยหนน่าเหล็กใส่เจ้าหมาป่า
บึ้ม!! เศษดินฟุ้งกระจาย หมาป่าเหล็กกระเด็นชนโคนต้นไม้
\"ตอนนี้เรารีบไปกันก่อน ผมมีอาวุธไม่มากนัก\" ว่าแล้วมิคาเอลก็พยุงตัวชายแกลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไป...
ในฐานบังชาการกองทัพบกแมคทรอย
\"สถานะการเลวร้ายระดับ A แล้วคับท่าน!!\"
\"ท่านคับ ทีมอพยพที่ไปช่วยเหลือประชาชนไม่สามารถดำเนินการต่อใด้คับ พวกเขาถูกล้อมเอาใว้\"
\"ท่านคับ เราสูรเสียทหารกองทัพบก ตำรวจ และนาวิกโยธินฯมากถึง 753 คนแล้วคับ\"
\"เราไม่สามารถติดต่อประเทศข้างๆใด้คับ ตอนนี้เราอยู่ในสภาวะขาดการติดต่อ\"
เสียงจากนักวิทยุ ทหาร นักวิยาสตร์รายงานสถานะการ ตอนนี้คนงานทั้งหลาย
ต่างพยายามแก้สถานะกาลกันจ้าระหวั่น ผู้บัญชาการแก่ใด้แต่ยืนฟังเพราะ
ตอนนี้พวกเขาคงไม่สามารถแก้ใขสถานะกาลนี้ใด้แล้ว
ทหารคนหนึ่งวิ่งมาที่ผ.บ. เขาตาเบ๊ะแล้วพูดว่า
\"ท่านครับ ตอนนี้พวกนั้นใกล้เข้ามาแล้ว เราต้องรีบอพยพด่วนคับ ฮ.สำหรับท่านพร้อมแล้ว\"
ผ.บ. แก่ใด้แต่ถอนหายใจ สถานะการยากเกินแก้ ตอนนี้
เขาทำใด้เพียงแค่หนี...
\"เมื่อกี้ไครน่ะ?\" เขาถามอีกครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบ เมื่อเป็นเช่นนี้ชายหนุ่มจึง
ลองเปิดประตูเข้าไปดู ประตูถูกผลักเข้าไปอย่างง่ายดาย
ฉึก!!
เสียงขวานเล่นไหญ่จามเข้าที่ครานประตู ดีที่ชายหนุ่มหลบทัน
เขามองไปที่คนๆที่พยายามจะจามหัวเขา เขาคนนั้นคือชายแก่ๆในชุดกราวเก่าๆ
\"แกคือพวกของรัฐบาลงี่เง่านั่นใช่มั้ย\"
\"เอ๋!?\" ชายแก่พยายามยกขวานขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ชายหนุ่มลั่นกระสุนใส่ด้าม
จับขวานนั้นหักในนัดเดียวเพราะความเก่าของเนื้อไม้ ชายแก่ตกใจล้มลงไปนั่ง
ที่พื้น ชายหนุ่มเอาปืนเล็งไปที่ชายแก่เพื่อข่มไม่ให้วู่วาม
\"รัฐบาลทำไมคับ??\" ชายหนุ่มถามไปด้วยความสงสัย
\"นี่แกไม่รู้เรื่องเลยหรือไง คือคนของรัฐบาลแน่เหรอ??\"
\"หมายความว่าอย่างไร?\"
\"แกไม่รู้เลยรึว่าพวกนั้นมันผลิตอาวุธชีวะ แต่ระบบ A.L. มีข้อบกพล่องตอนหลังจนเออเรอร์ \"
\"อาวุธชีวะ!?\"
ชายหนุ่มตกใจเพราะข้อมูลที่ใด้รับตอนไปสำรวจระบุว่าเป็น!กลายพันธุ์ที่เกิด
จากสภาวะแวดล้อม จึงส่งทีมสำรวจมาตรวจดูให้แน่ชัด ไม่นึกว่าเขาจะถูกหลอกใช้
ให้ทำงานอันตรายแบบนี้
\"ผมไม่ทราบเรื่องนั้นเลย\" ชายหนุ่มพูดแต่ในมือยังคงกำปืนใว้แน่น
\"หืม หรือรัฐบาลปิดเรื่องนี้ใว้ นึกว่ามันจะเตือนให้ประชาชนระวังตัวซะอีก\"
ชายแก่ลุกขึ้นจากพื้น ชายหนุ่มตกใจเดินถอยหลังเล็กน้อย
\"พ่อหนุ่ม วางปืนลงเถอะ\" ชายแก่พูดให้ลดปืนลง แต่ชายหนุ่มยังคงถือปืนใว้แน่น
ชายแก่เดินเข้ามาช้าๆ แล้วจับปืนเขาลดลง
\"เรามาพูดกันอย่างมีเหตุผลดีกว่า\"
\"ต้องขอโทษด้วยที่กระทำรุนแรงกับคุณ หมู่นี้มีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นในระแวกนี้มาก\"
\"เอ่อ ไม่เป็นไรคับ\" ชายหนุ่มพูด
\"ผมชื่อเสรี ไทยะ คุณชื่อ?\"
\"ผมชื่อ มิคาเอล นักวิทยาศาสตร์ฝ่ายปฎิบัติการ ยินดีที่รู้จัก\" ชายหนุ่มพูดแล้วยื่นมือให้ชายแก่
ชายแก่จับมือของมิคาเอลแล้วเขย่าขึ้นลงเบา \"ยินดีที่ใด้รู้จัก\"
\"คุณเป็นนักวิทยาศาสตร์ฝ่ายค้นคว้าชื่อดังที่เขาลือกันว่าอยู่ๆก็หายตัวไปสินะ\" มิคาเอลถาม
\"ใช่ ผมคือนักวิทยาศาสตร์ที่ว่า\"
\"แล้ว!ชีวะนี่มันอะไรกันรึครับ\" มิคาเอลถามอีกครั้ง ชายแก่นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วเขาก็ถอดแว่นเก็บใว้ในกระเป๋า
\"ผมและทีมวิจัยร่วมทำการทดลองปฎิกิริยาต่างของศพเมื่อถูกกระตุ้นด้วยสิ่งต่างๆ เพื่อหาทางคืนชีพให้มัน\"
\"คืนชีพ!?\"
\"ใช่ คืนชีพ เราทดลองด้วยสิ่งๆต่างๆอาทิ สารเคมี ไฟฟ้ากระตุ้น ผ่าตัด และในที่สุดเราก็ใช้สิ่งนี้ทำให้มันเดินใด้\" เขาหยิบกระดาษ
แผ่นหนึ่งในลิ้นชักออกมา \"มันคือเครื่องจักรกลที่ใช้ร่วมกับA.I.คอมพิวเตอร์ \" ดร.เสรียื่นกระดาษนั้นให้มิคาเอล
มิคาเอลรับมาดู มันเป็นต้นแบบร่างภาพของลิงตัวหนึ่งที่มีชิ้นส่วนจักรกลมากมายประกอบด้วยกัน
\"น่าทึ่งจริงๆ ใช้จักรกลกระตุ้นการทำงานของหัวใจ ตับ ใต หรือแม้แต่การสูบฉีดเลือด\" ชายหนุ่มอ่านแบบ
แปลงของกระดาษแผ่นนั้น \"แต่ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่ามันเป็นเพียงแค่หุ่นยนต์เดินใด้เท่านั้นเพราะใช้ระบบ A.I ประมวลความคิด\"
\"แน่นอน มันเป็นแค่หุ้นยนต์ แต่มันคล่องแคล่วกว่าหุ่นกระป๋องธรรมดามาก รัฐบาลจึงต้องการใช้มันเป็นอาวุธสงคราม\"
\"อาวุธสงคราม!?\"
\"ผมพยายามเตือนว่าระบบA.L.นั้นยังไม่ดีพอที่จะใช้ทำการนั้น แต่พวกนั้นยืนยันจะทำต่อผมจึงถอนตัว\" ชายแก่ก้มหน้าเล็กน้อย \"แต่กลับถูกตามล่าเพื่อปิดปากเกี่ยวกับอาวุธชิ้นนี้\"
\"หรือคับ เอ่อ ผมเจอสิ่งนี้กลางทางคุณพอรู้มั้ยว่านี่คืออะไร\" เขาหยิบดิสเก็ตขึ้นมา ชายแก่ตกตะลึง \"นั่นมัน...\"
เพล้ง!! กระจกแตกกระจาย อีกาจักรกลมากมายทะยายเข้ามาข้างใน!!
อีกาเหล็กจำนวนมากพังหน้าต่างแตกกระจาย มิคาเอลชักเหยี่ยวทะเลทรายขึ้นมา
กาตัวหนึ่งโฉบเข้าหาชายหนุ่ม จงอยปากเหล็กแหลมกรีดโดนเสื้อของมิคาเอลเล็กน้อย
\"อีกาพวกนี้!!\" ชายหนุ่มพูดพร้อมระเบิดหัวอีกาเหล็กอีกตัวที่บินเข้ามา
\"มันไม่เว้นแม้แต่!ตัวเล็กๆเลยรึ\" ชายแก่พูดพลางเอาด้ามจับขวานที่โดนยิงหักเหวี่ยงไปมาเพื่อไล่อีกา
มิคาเอลระเบิดกระสุนใส่นกตัวแล้วตัวเล่า แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอีกาพวกนี้จะหมดสิ้นไปซะที
แกร็ก!
\"บ้าเอ้ย กระสุนดันหมดแม็ค ดร.เราต้องรีบออกไปข้างนอก\" มิคาเอลพูดให้ดร.ออกไป
ชายแก่รียวิ่งออกทาประตู ชายหนุ่มเอาด้ามปืนจับเหล็กกระทุ้งเข้าที่ตัวอีกาแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก
เขากับชายแก่วิ่งหนีไปในป่าเรื่อยๆ แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อพบศพทหารนอนตายเกลื่อน
\"นี่มันอะไนกัน\" ชายแก่พูด มิคาเอลเดินไปหยิบปืนกลที่ตกอยู่
\"นี่คงเป็นทหารที่มาตามหาทีมของผม แต่โดนพวกจักร์กลที่คุณว่าเล่นงานเข้าแล้ว\" มิคาเอลพูดพลางเก็บแม็คกาซีนปีน
จากศพทหารให้มากที่สุด \"คุณรับนี่ใว้ เผื่อต้องใช้\" มิคาเอลโยนปืนพกมาให้ชายแก่
\"ก็ยังดีกว่าแบบปืนกล ชั้นมันแก่แล้ว\" ชายแก่พูด
ซวบๆ ซวบๆ เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาข้างหลังชายแก่
ชายแก่หันกลับไปพบว่ามันคือหมาป่าจักรกลที่ถูกดัดแปลงเป็นมนุษย์หมาป่า!!
หมาป่าหุ้มเกราะตัวไหญ่ มันมีกรงเล็บเหล็กแหลมยาวเฟื้อยพร้อมที่จะฉีกเหยื่อยมันออกเป็นชิ้นๆ
เสียงหาใจดังฟืดฟาดตลอดเวลา ที่น่าตกใจคือมันยืนสองขาใด้!!
\"วู้พแมคชีนนี่!! โดนดัดแปลงไปมากถึงขนาดนี้เชียวรึ!?\" ดร.เสรีพูดขึ้น หมาป่ายักง้าวมือขึ้นเหนือหัว
\"ดร. หลบ!!\" มิคาเอลกระโดดพุ่งช่วยชายแก่ใว้ใด้ทันจากกรงเล็บที่ฟาดลงพื้นอย่างหวุดหวิด
\"เอานี่ไปกิน!!\" หลังจากลุกขึ้นมามิคาเอลก็รัวปืนแอ้ดเซาร์ใส่หมาป่า เสียงลูกตะกั่วกระทบเหล็กดังสนั่น
เจ้าหมาป่าเหล็กโดนกระสุนปืนอัดถอยหลังไปเรื่อยๆ
\"อึดจริงๆ เจ้าตัวนี้\" มิคาเอลพูดแล้วเขวี้ยงน้อยหนน่าเหล็กใส่เจ้าหมาป่า
บึ้ม!! เศษดินฟุ้งกระจาย หมาป่าเหล็กกระเด็นชนโคนต้นไม้
\"ตอนนี้เรารีบไปกันก่อน ผมมีอาวุธไม่มากนัก\" ว่าแล้วมิคาเอลก็พยุงตัวชายแกลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไป...
ในฐานบังชาการกองทัพบกแมคทรอย
\"สถานะการเลวร้ายระดับ A แล้วคับท่าน!!\"
\"ท่านคับ ทีมอพยพที่ไปช่วยเหลือประชาชนไม่สามารถดำเนินการต่อใด้คับ พวกเขาถูกล้อมเอาใว้\"
\"ท่านคับ เราสูรเสียทหารกองทัพบก ตำรวจ และนาวิกโยธินฯมากถึง 753 คนแล้วคับ\"
\"เราไม่สามารถติดต่อประเทศข้างๆใด้คับ ตอนนี้เราอยู่ในสภาวะขาดการติดต่อ\"
เสียงจากนักวิทยุ ทหาร นักวิยาสตร์รายงานสถานะการ ตอนนี้คนงานทั้งหลาย
ต่างพยายามแก้สถานะกาลกันจ้าระหวั่น ผู้บัญชาการแก่ใด้แต่ยืนฟังเพราะ
ตอนนี้พวกเขาคงไม่สามารถแก้ใขสถานะกาลนี้ใด้แล้ว
ทหารคนหนึ่งวิ่งมาที่ผ.บ. เขาตาเบ๊ะแล้วพูดว่า
\"ท่านครับ ตอนนี้พวกนั้นใกล้เข้ามาแล้ว เราต้องรีบอพยพด่วนคับ ฮ.สำหรับท่านพร้อมแล้ว\"
ผ.บ. แก่ใด้แต่ถอนหายใจ สถานะการยากเกินแก้ ตอนนี้
เขาทำใด้เพียงแค่หนี...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น