รักใสปิ้งของยัยแสบซ่าส์

ลำดับตอนที่ #1 : พรมลิขิต

สวัดดีค่ะ คุณผู้อ่านขอแนะนำตัวเลยนะค่ะ ดิฉันชื่อไดน่าค่ะ ชื่อเต็มๆว่า ไดน่า ไดอารี่ แม่เป็นคนอังกฤษพ่อเป็นคนเกาหลี
ส่วนคุณลูกก็คนไทยอะดิ ถามมาได้
"คนสวยรับโทรศัพท์หน่อย คนสวยรับโทรศัพท์หน่อย"แหะๆเสียงโทรศัพท์ฉันเองก็คนมันสวยนี่เนอะ
"ไดน่าพูดค่ะ"
"นี่ยัยไดน่าวันนี้มีสอบที่เรียนพิเศษนะ"
"เออ จริงด้วย"
"เออ รีบๆมาละ"
"บาย เปิ้ล"
"อืม บาย"
นี่แหละค่ะเพื่อนสนิทฉันเองค่ะ มันชื่อเปิ้ลค่ะบ้านมันก็รวยแต่รวยไม่เท่าฉัน อิอิๆ
ณ สถาบันกวดวิชาคิกคุจัง
"เฮ้ ยัยเปิ้ล"
"ว้าย ยัยไดน่า"
"แล้วเขามุ่งดูอะไรกันอะ"
"ก็มาริโอ้ไง"
"แค่เนี่ยนะ"
"อะไรนะ เธอบอกว่าแค่เนี่ยนะ เธอรู้ไมว่ามาริโอ้น่ารักจะตาย"
"รู้ แต่อย่งฉันนะสวยเลือกได้ย่ะ"
"เออ แม่มิสไทยแลนด์"
ณ ห้องสอบ
"นักเรียนที่จะมาเข้าสอบมาเรียนที่นี้จะต้องทำข้อสอบ 250 ข้อเข้าใจ?"
โห้ แม่งจะสอบ N หรือไงว่ะแต่แค่เนี่ยสำหรับคนสวยอย่างฉันนะสบายๆค่ะ
ผ่านไป 3 ชั่วโมง
"ยัยเปิ้ล ทำได้ไหม"
"อืมก็พอได้"
"แล้วแกละ"
"สบายๆ"
"ทำเป็นพูด"
"เดี้ยวคะแนนออกแล้วเดี้ยวรู้กัน"
"ติ้งต่อง คะแนนสูงสุดอันดับหนึ่งคือ"
"นางสาว ไดน่า ไดอารี่ ทำคะแนนได้ 250 คะแนน" 
"อันดับสองคือ นายมาริโอ้ เมาเร่อร์ ทำคะแนนได้ 249 คะแนน"
"แก มาริโอ้เขาเก่งเนอะแก" เชอะที่ฉันไม่ชมไอ้เพื่อนบ้า
"แต่ฉันเก่งกว่า"
"เออแม่คนอัจฉริยะ"
"ขอบใจที่ชมย่ะ"
"ไปกินข้าวกันเถอะ"
"อืม"
ณ ร้านอาหารที่หน้าสถาบัน
"แกงั้นฉันเข้าไปก่อนนะ"
"อืม"
แล้วฉันจะสั่งอะไรกินเนี่ย หรือว่าผู้ชายสั่งจานเฮ้ยล้อเล่นเดินไปดูทางนู่นดีกว่า
"ว้าย/เฮ้ย"
กริ๊ดฉันชนกับมาริโอ้แต่ยิ่งไปกว่านั้นฉันจูบเขากลางร้านอาหาร แต่ปากเขาหวานดีเนอะ ว้ายไม่ใช่
"เออ...ขอโทษค่ะ"
"กริ๊ด...นี่แกหาแฟนไม่ได้หรือไงถึงมาทำแบบนี้"
"ก็เขาเดินชนฉันเองนี้"
"เธอก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้"
"แกเพื่อนฉันก็บอกแล้วว่ามันไม่ได้ตั้งใจ แต่ถ้าเธอยังไม่เชื่อ ฉันว่ามาริโอ้เขาเบื่อเธอแล้วละ"
"ไปไดน่ากลับ"
ณ ลานจอดรถ
"ขอบใจนะเปิ้ล"
"ไม่เป็นไร"
"งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ"
"บ้าย บาย ไดน่า"
"บ้าย บาย เปิ้ล"