[FIC REBORN] I KNEW I LOVE YOU [6918]

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER II :: REMAIN SKEPTICAL

                ‘ ความฝันประหลาด เมื่อวาน นี้ ? ‘

                ‘ มันคืออะไร ?? ‘

                ศอกตั้งเท้ากับโต๊ะ มือบางที่ประกบกันคางเรียวที่เกยอยู่บนหลังมือ ใบหน้าครุ่นมีแววเรียบเฉย ดวงตากระพริบไปตามที่สมองสั่งการ แม้แต่ความคิดในหัวก็ยังคงทำงานสื่อสารกับตนเองอยู่เงียบๆเช่นกัน..

 

                ราวกับว่า .. กำลัง ‘สงสัย’ ว่า ‘ความฝันประหลาด’ นี่ ไม่น่าเกิดขึ้นเพราะตัวเขาเองหรอก ?

           

                ‘ .... ‘

                ‘ งี่เง่าชะมัด เรื่องไร้สาระพรรค์นี้ ทำไมถึงได้ ‘คาใจ’ กันนะ.. ? ‘

               

                ....!

                “ ใคร ? “ร่างบางชายตาไปที่ประตู ไม่นานมันถูกเปิดออก แต่นั้นก็ไม่ใช่ใคร.. ลูกน้องผู้ภักดีงั้นเอง ชายร่างสูงเดินเข้ามาจนถึงด้านหน้าโต๊ะ

                “ขออนุญาตครับ ท่านหัวหน้า..ท่าน ผ.อ ขอเอกสารที่ท่านฝากผมส่งมาให้หัวหน้าเมื่อเช้าน่ะครับ คือ.. มันเสร็จรึยังครับ .. ?”

                “นั่นไง”ร่างบางหันศีรษะไปด้านที่มีกองเอกสารวางอยู่ ก่อนจะขยับศีรษะเป็นเชิงบอกว่า ‘อยู่ตรงนั้น’ เพื่อให้อีกคนที่อยู่ตรงหน้าค้นหาเอาไปเอง เมื่อได้เอกสารที่ต้องการจึงโค้งให้ร่างบางก่อนจะเดินไปจนถึงหน้าประตู และได้นึกอะไรขึ้นได้ จึงหันกลับมา..

                “ท่านหัวหน้า จะรับน้ำชาหน่อยมั้ยละครับ ?”

                “ก็เอามาสิ”ร่างบางหมุนเก้าอี้หนังที่เขานั่งให้หันออกไปที่ด้านหน้าต่าง ชายร่างสูงรีบออกไปทันที ในขณะที่คนด้านในทำหน้าหน่ายใจ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างเซ็งๆ

                “มีอะไร ?”เสียงพูดที่เปรยออกมาจากริมฝีปากของฮิบาริ ทันใดนั้นกลุ่มควันเพียงเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ร่างบางไม่ได้รู้สึกตื่นตกใจแต่อย่างใด พลางนั่งเฉยรอให้อีกคนปรากฏตัวต่อหน้าของเขา รอยยิ้มอันเป็นสิ่งที่เขาเกลียดชังบนใบหน้าเรียวมนของอีกฝ่ายที่ยื่นเข้ามาใกล้ พร้อมกับมือหนาที่เลื่อนไล้ลูบใบหน้าของเขา

                “คึหึหึหึ.. ถ้าผมไม่ได้มีธุระก็มาหาคุณไม่ได้สินะครับ..”

                “ถูกต้อง แล้วก็ เอามือของนายออกจากหน้าของฉันได้แล้ว..”แววตาไม่พึ่งประสงค์ของฮิบาริ ทำเอามุคุโร่แอบตกใจเพียงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มรับและลูบหน้าอีกคนเบาๆ

                “น่ากลัวจังเลย.. คุณเนี่ย ยังไงก็จะไม่ยอมญาติดีกับผมเลยสินะครับ”ร่างสูงยิ้มร่า มือนั้นเลื่อนออกหยุดการกระทำ ในขณะที่อีกคนมองเป็นยังเชิงว่าน่าโมโห แต่ถึงแบบนั้นก็หันเก้าอี้กลับใส่อีกคน มุคุโร่ถอนหายใจเบาๆรับการกระทำของอีกคนหน่ายๆ ฮิบาริเลื่อนมือหยิบเอกสารใกล้ๆขึ้นมาดู เบียนเบนความสนใจของอีกคนอย่างเย็นชา ถึงจะกระนั้น ร่างสูงก็ยืนพิงหน้าต่างยิ้มอย่างสบายใจ

                .

                เวลาค่อยๆเลื่อนลอยเดินผ่านไป .. น่าแปลก ? ในห้องรับแขกที่มีคนอยู่ถึงตั้ง 2 คนมันกับเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงของสิ่งใดๆ ?? ทั้งคู่ที่ยังคงให้ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง ร่างบางก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป กับอีกคนที่เปิดหน้าต่างรับลมบางเบาให้กระทบใบหน้าเรียวของเขาอย่างสบายใจ..

                มือบางปิดสมุดพร้อมกับวางปากกาลง มือเลื่อนขึ้นไปบีบนวดไหล่ที่ล้าจนเสียเกิดอาการปวดเมื่อย ดวงตาสีนิลแลมองอีกคน ทั้งๆทีเขาแทบจะไม่ได้นึกอยู่แล้วนะว่า ‘หมอนั้นยังอยู่อีกงั้นเหรอ ?’ เก้าอี้หนังตัวใหญ่เลื่อนหันไปทางมุคุโร่

                “มีความสุขเหลือเกินนะ ..“

                “ !? ..”มุคุโร่ตกใจกับเสียงสถบประชดของอีกคน พลางหันมาให้ยิ้มบางๆ”รู้ด้วยเหรอครับ ว่าผมรู้สึกแบบนั้น ?”รอยยิ้มยียวนกวนประสาทของมุคุโร่ ทำเอาอีกคนหน้าเสีย

                ‘ ‘ประชด’ อยู่แท้ๆ ..? ‘

                ‘ ให้ตายสิ หมอนี่ ( - - ) ‘

                “พูดออกมาเถอะ ไม่เห็นจะต้องเก็บเอาไว้เลยนี่น่า ?”

                “.....”ร่างบางมองหน้าอีกคนเจื่อนๆ หมอนี่กวนประสาทชะมัด โดนประชดใส่แล้วสวนกลับยังไม่พอ ยังจะริอาจมารู้ว่าฉันคิดอะไรอีก ?! มุคุโร่ยืนยิ้มขำๆอย่างสนุกสนาน ในขณะที่อีกคนรู้สึกเหมือนถูกแกล้งยังไงยังงั้น.. ?! ทอนฟาสีเงินถูกชักออกมาพร้อมกับอารมณ์แปรปรวนของฮิบาริ อาวุธสีเงินวาวจ่อเข้าไปที่คอของอีกคน ร่างที่เล็กกว่ายกทอนฟาขึ้นเล็งจุดตายของอีกคนเอาไว้ นัยน์ตามีแววโมโห ซึ่งอีกคนก็เข้าใจดี จึงยิ้มตอบกลับไปเฉกเช่นเดิม ร่างสูงยกมือขึ้นต้านทอนฟาที่ยกขึ้นหมายจะเล่นงานจุดตาย ในขณะที่อีกมืออันซุกซนรั้งรวบเอวของอีกคนให้แนบชิด

                “คึหึหึหึ..”

                “อยากตายรึไง !”อาวุธสีเงินเริ่มเข้าใกล้คอของอีกคนจนเต็มที แต่มุคุโร่ก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร ยังคงยิ้มไปพลางหัวเราะไปพลางอย่างสนุกสนาน ทั้งๆทีอีกคนอยากจะหลุดออกจากการพันธนาการจากร่างสูงจนเต็มทน กระทั่งใช้แรงดันให้ออก แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าแรงเหล่านั้นเริ่มถดถอยลงไปทุกที

                “.... !!”

                เคร้ง ! เคร้ง... ! ทอนฟาหลุดออกจากมือของอีกคน น่าประหลาดที่จู่ๆก็เหมือนไม่มีแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่นั้นก็ทำให้เขารู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมาจากการกระทำของอีกฝ่าย ร่างบางมองเขม็งอีกคนอย่างไม่ไว้ดี

                “วันนี้ผมไม่มีอารมณ์มาเล่นกับคุณหรอกนะครับ..”

                “เอาไว้วันหลังเถอะ”ร่างสูงยิ้มร่าให้อีกฝ่ายที่ตีหน้าเครียดใส่แบบไม่ใยดี ”ชิ ..!”มุคุโร่ที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยิ้ม ทำให้ฮิบาริรำคาญทุกครั้งไปที่เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของอีกฝ่ายโดยไม่รู้ร้อนรู้หนาว หรือ สิ่งเร้ารอบข้างที่มีผลต่ออารมณ์ที่ตึงเครียดอย่างเช่นตอนนี้เลยแม้แต่น้อย ?

                “ปล่อย... !!”ฮิบาริเริ่มโวยวายมือบางขยับผลักดันร่างของอีกคนออกไป แต่มันก็ไม่เป็นผล แต่เพราะแรงต่อต้านมันมีมากกว่ากำลังเรื่องอะไรที่เขาจะยอม ก็ยังคงใช้แรงที่ยังพอมีอยู่กระทำต่อต่านอีกฝ่ายต่อไปอย่างไม่มีหยุด

                “คิก คุณนี่เหมือนเด็กเลยนะครับ”มุคุโร่ขำน้อยๆทำเอาอีกคนโมโหเข้าไปใหญ่ใช้เท้าถีบอีกคนจน มุคุโร่ต้องปล่อยออกกลางคันแบบไม่ได้ตั้งตัว มือบางรีบหยิบทอนฟายกขึ้นหมายจะฟาดอีกคนให้ล้มลงไปกอง

                ฟุ่บ !

                ร่างอีกคนอีกหายไป แต่ฮิบาริไม่ใช่คนที่จะไม่ระวังตัวพลางขยับพลิกกายไปด้านหลัง แต่สิ่งที่พบก็มีแต่ความวางเปล่าไม่มีใคร ซึ่งตอนนั้นเอง ?

                “... !!”

                “ใช้ความรุนแรงตัดสินน่ะมันไม่ใช่หนทางที่ดีเท่าไหร่นะครับ..”

                “โดยเฉพาะ ‘กับผม’ “มือบางถูกรวบล๊อคไว้ด้านหลังโดยมุคุโร่ หน้าของอีกคนยื่นมาจากด้านหลังลมหายใจอุ่นๆเป่ารดหูของฮิบาริ ร่างบางใช้สายตาแลจดจ้องอีกฝ่ายด้วยความเจ็บใจ

                “โอ๊ะ !? เวลาผมหมดแล้วละครับ.. วันนี้ผมสนุกมากเลย ขอบคุณนะครับ ฮิบาริ เคียวยะ”

                “ฮึ !”

                “เพื่อตอบแทน ..คืนนี้ก็นอนแต่หัวค่ำเอาไว้นะครับ ‘ฝัน’ คืนนี้มันสนุกน่าดูเลยละ”

                “... !!!”ฮิบาริกระชากออกจากมือของอีกฝ่าย พลิกตัวอย่างรวดเร็วเตรียมจะฟาดให้ดับดิ้น แต่เมื่อหันไปก็พบแต่ความว่างเปล่า หลงเหลือเพียงกลุ่มปุยควันเล็กน้อยจนจางหายไปเท่านั้น

                “หนีไปได้งั้นเหรอ !?”

                “ชิ ! คราวหน้าฉันจะ ขยี้ แกให้เละ”ร่างบางสถบเบาๆอย่างเจ็บใจ แต่นั้นก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ ว่าไม่มีใครสามารถเป็นตัวต้น ‘ความฝัน’ ประหลาดที่เขาคิดค้างคาเอาไว้ในสมองมาตั้งแต่เมื่อวาน ว่าจะมีใครที่เท่าได้นอกจาก

                ‘ โรคุโด มุคุโร่ ! ( - -+ ) ‘

 

+ TALKING +

สวัสดีนะฮ๊าฟฟ !! ( >[++]<)/ [เลียนแบบ จอร์น วิณญู ! ยะฮู้ !! ] ว่าไงค่ะ ทุกคนเปิดเทอมได้มาเกือบ 2 อาทิตย์กว่าๆแล้วเนอะ [ สำหรับฟิวส์นะ คนอื่นก็ว่ากันไปนะค่ะ ( ^--^) ] กลับมาคุ้นเคยกับโรงเรียนรึยังเอย ? ฟิวส์ก็เรื่อยๆน่ะค่ะ เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง คณิตก็พึ่งพาอาศัยกันทั่วห้อง ลอกบรรลัยพะยะค่ะ ! ฮ่าๆ เอ็ย ไม่ใช่ๆ ฟิวส์ทำได้อยู่นะ มีแต่คนกระดึ๋บมาลอกบ้างมากกว่า ( ^[]^) [ นอกเรื่องแล้วเอ็ย ! ] อา.. ต้องขอโทษที่อัพช้าเกินกำหนดไปซักนิดนะค่ะ ความจริงว่าจะลงตั้งแต่ เมื่อวาน ละแต่ไม่ไหว.. ซักผ้ากองโตไหนจะรีดผ้าอีก สารพัดจะเยอะบวกยุ่งค่ะ ก็เลยเอามาลงวันนี้ คงไม่ว่าอะไรกันเนอะ ( ^--^) จะว่าไปตอนนี้ก็มีบางบทสนทนาเน้นให้จิ้นนะเนี่ย ( -.,-) โอ๊ว จอร์จ ! มันยอดมาก !! เอาเถอะค่ะ อย่าลืม COMMENT เยอะๆนะตั๊ว ~ ( >__<)/ ระวัง COMMENT น้อยเข้าแล้วเก๊าจะไม่อัพเป็นการลงโทษเด๊อ ! [ -//โดนรุมสกรัม ] บ๊ายบีจ๊ะ เจอกันตอนหน้านะค่า.. !!!

+ POST SCRIPT +

+ หากมีคำผิด หรือ มีบทตรงไหนงุนงงไม่เข้าใจ COMMENT เป็น P.s หรือ ป.ล นะค่ะ ว่ามันผิดตรงไหนแล้วจะแก้ให้ค่ะ ( ^-^)v

+ Coming soon dairy project เร็วๆนี้ ฟิวส์ อาจจะทำ Dairy ขึ้นใน Dek-d ซึ่งบางทีทุกคนจะได้ยลโฉม 6918 V.THE SIMS 2 ก็ได้นะค่ะ ! ( >__<)

+ สามารถติดต่อพูดคุยกับ Writer ได้ที่ E-mail :: Sakura-addiction@reborn-ran.com แวะมาทักทายกันเยอะๆนะค่ะ ( ^--^)v

+ DATE 14^th NOVEMBER 2011

+ THANK YOU +
cinna mon