[FIC REBORN] I KNEW I LOVE YOU [6918]

ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER VI :: BUON SAN VALANTINO 'HIBARI KYOYA'

เมื่อครั้นวันหยุดแสนสุขสันต์ ณ วันเริ่มปีใหม่ผ่านพ้นไป.. หลายคนก็เข้ามาสู่ช่วงทำงานอันแข็งขัน ทุกคนกลับมาดำเนินชีวิตในวันปกติทุกวัน จนผ่านพ้นไปหลายวัน หลายสัปดาห์ .... ~

                เลยผ่านคืนวันจนกระทั่งมาถึงเดือนกุมภาพันธ์ วันที่ 14 ที่หลายคนเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อโดยเฉพาะหญิงสาวที่เฝ้าหวังไว้ว่าชายหนุ่มในฝันจะรับรัก และของขวัญต่างๆนาๆที่พวกเธอจะให้ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ช่างเป็นวันที่แสนวิเศษเสียจริงๆ ไม่เพียงแค่ใครคนใดคนหนึ่งที่เฝ้าฝันถึงคนในฝัน แม้แต่คนที่รักกันก็ยังคงเพิ่มความสวีทหวานให้ชีวิตของทั้งคู่ชุ่มชื่นไปด้วยน้ำนวลแห่งรักซะเสียจนคนโสดที่นั่งเหงาไฟลุกตาวาวกันเป็นแถว แต่ถึงแบบนั้น..หลายคนก็ต่างความรู้สึก ต่างความนึกคิดกันไป ก็ไม่แน่เสมอไปว่าจะคิดเช่นเดียวกัน อย่างเช่น..

                แซ่ด แซ่ด

                เสียงอึกกระทึกครึกก่องไปทั่วทุกห้องเรียน นักเรียนทั้งหญิง ชาย ยิ้มและหัวเราะร่วนไปกับกลุ่มเพื่อนฝูงของตนเอง วันนี้ดูพวกเขาคึกคักกันเป็นพิเศษเพียงแค่เป็นวัน ‘วาเลนไทน์’ เท่านั้นเอง !?

                “บ๊ะ !! อะไรกันล่ะเนี่ย !! ช่อดอกไม้ใหญ่ยักษ์ช่อนี้ .. โคโจ นายเอาจริงเหรอ !!? =[]=”

                “แน่นอน !.. อย่างน้อยให้เขาได้รับรู้ความรัก และความรู้สึกอันยิ่งใหญ่ของฉันผ่านเจ้าดอกไม้ช่องามอันนี้ก็เกินพอแล้ว..”

                “พูดเป็นนิยายไปได้ ไร้สาระจริงๆนะ พวกนาย - -“

                “ชิ ! อิจฉาล่ะซี่.. ที่ไม่มีคนเอามาให้แบบนี้ .. ~”

                “อ๊ะ !? ม.. ไม่ใช่สักหน่อย .. ก็ไม่เห็นจะต้องไปอิจฉา ความรัก อะไรกัน ! งี่เง่าสิ้นดี..”

                “เอ้อ ~ ระวังน้ำตาจะเช็ดหัวเข่านะจ๊ะ สาวน้อย ♥^[]^”

                ดูเหมือนพวกเขาจะมีความสุขกันดี [!?] ก็ไม่น่าแปลกใจที่ทุกที่จะอบอวลไปด้วยมวลความสุขอันมหาศาลที่หลายคนแพร่กระจายออกมาจนเกินหน้าเกินตาผู้ที่ไม่ประสงค์ชมชอบวันนี้เสียเท่าไหร่ ? เนอะ ..♥

                ณ ห้องรับแขก

                นกสีเหลืองสว่างขยับหัวไปมามองผู้เป็นนายที่ก้มหน้าก้มตาทำงาน มือบางขยับเคลื่อนไปพร้อมกับปากกาด้ามสวยที่บรรจงเขียนอักษรมากมายลงไปในเอกสาร ชายผู้ไม่ยึดติดกับวันสำคัญอันที่เป็นนิยมชมชอบของคนอื่น แต่ตนเองกับไปคิดในด้านลบ ไม่ใช่เพราะอคติเพียงแต่ถ้ามันทำให้เกิดปัญหาต่อเขาในภายภาคหน้าย่อมเป็นวันที่เขาไม่ชอบอยู่แล้วล่ะ

                แกร็ก..

                “เอ่อ.. ท่านประธานครับ = =;”

                “หืม.. ?”ร่างบางเงยหน้าจากงานเอกสารขึ้นมองชายผู้เป็นลูกน้องที่ยืนยิ้มเจื่อนให้ เขาได้แต่มองอย่างไม่ใส่ใจเพื่อที่จะรับฟังรายงานจากหมอนี่เท่านั้น..

                “มีอะไร ?”

                “ คือ..ไม่ทราบว่าจะรับของพวกนี้เอาไว้รึเปล่าครับ ? = =;”เท็ตสึยะกวักมือเรียกสมุนของตนให้ยกของขวัญจำนวนไม่น้อยที่แบกกันอยู่เต็ม 2 มือมาให้ฮิบาริดู

                “-__-…..”

                “เอาไปทิ้งซะ.. ฉันไม่เอา”ร่างบางโบยมือเป็นเชิงก่อนจะก้มหน้าลงกลับไปทำงานของตนต่อ โดยปล่อยให้ลูกน้องยืนเป็นไก่ตาแตกกันเป็นแถวว่าต้องเอาของพวกนี้ไปทิ้งจริงๆน่ะเหรอ [?] ประมาณว่าทำไม่ลง..

                “- - แล้วนี่จะยืนออกันอยู่ที่นี่อีกนานมั้ย ? มีอะไรก็ไปทำกันซะสิ..”

                “ค..ครับ ! ท่านประธาน”บรรดาพวกลูกน้องรีบกรูกันออกจากห้องไป.. ร่างบางมองเปรยก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะเหลือบไปเห็นแท่งช็อคโกแล็ตที่หล่นอยู่ที่พื้นหน้าประตูห้อง

                ‘เจ้าพวกนั้น ? ทำหล่นเอาไว้สินะ’ มือบางหยิบแท่งช็อคโกแล็ตนั้นขึ้นมา พลางพลิกไปมาเพื่อดูลักษณะของเจ้าแท่งช็อคโกแล็ตนี่ ซึ่งที่ดูๆก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับช็อคโกแล็ตทั่วไปเพียงแต่..

                ไม่ได้ห่อเป็นของขวัญเหมือนกับของชิ้นอื่นที่เห็น ?

                อีกอย่าง..... ไม่ใช่ของที่ผลิตในประเทศ ?? ดูจากห่อก็รู้แล้ว..

                ฮิบาริเลื่อนลงมองหาสถานที่ผลิตก่อนจะเห็นคำว่า ‘Made in Italy’ เป็นคำตอบ..

                ‘อิตาลี่.. งั้นเหรอ ?’

                ‘- - รวยอย่างเดียวไม่พอ ต้องโง่ด้วยงั้นสินะ’

                “อืม... งั้นผมคงเป็นคนโง่ ที่ได้ จูบแรกของคุณในวันคริสมาสต์ สินะครับ ? ฮิบาริ เคียวยะ ”

                “!?”

                “หืม ?”ร่างสูงเอียงคอมองจากด้านหลังของอีกคน แล้วยิ้มให้ ฮิบาริรีบขยับทอนฟาออกแล้วกระแทกท้องอีกคนที่อยู่ด้านหลัง

                “อ๊ะ.. ?!!”ร่างสูงขยิบตาเล็กน้อย ก่อนที่ร่างนั้นจะโงนเงนไปด้านหลัง ฮิบาริหันมามองอีกคน ด้วยสายตาจ้องเขม็ง

                “ช็อคโกแล็ตนี่เป็นของนายสินะ..”ฮิบาริยกแท่งช็อคโกแล็ตขึ้น

                “โอยะ ใช่ครับ มันเป็นของผม”มุคุโร่ขยับตัวขึ้นยืนดีๆแล้วส่งยิ้มให้อีกคน

                “งั้นก็เอากลับไปซะ.. “ร่างบางโยนช็อคโกแล็ตแท่งนั้น มือหนารับมันได้พอดี เขามองตามฮิบาริที่เดินกลับลงไปนั่งที่เก้าอี้หนัง

                “แล้วก็นายก็กลับไปพร้อมกับเจ้าช็อคโกแล็ตนั้นด้วย”ฮิบาริเลื่อนมือไปหยิบปากกาเลื่อนกองเอกสารนั่งทำงานต่อ ในขณะที่อีกคนยืนมองด้วยสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะคลียิ้มที่มุมปาก และสาวเท้าเดินเข้าไปหา ร่างบางที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย มือหนาขยับเลื่อนเก้าอี้ให้หันเข้าหาตัวเอง มุคุโร่ยิ้มกริ่มให้ฮิบาริที่นั่งมองนิ่งๆ

                “กินช็อคโกแล็ตช่วยผมหน่อยไม่ได้เหรอครับ ?”ร่างสูงแกะห่อช็อคโกแล็ตออกเล็กน้อย

                “ซื้อมาเองก็กินเองซะสิ ฉันไม่อยากไปกินของ ของคนแปลกหน้า.. - -“

                “แน่ใจเหรอ ว่าผมคือคนแปลกหน้า ?”

                “ทำไม ? -__-“

                “คนแปลกหน้าที่ได้จูบกับคุณเนี่ยนะ ?”

                “ก็แล้วยังไง ก็แค่ จูบ ? -__- นายมีปัญญาหาเรื่องมาอ้างได้แค่นี้รึไง ?”ทันทีที่สิ้นเสียงของฮิบาริ มือหนาเข้ารวบบีบแก้มอีกฝ่าย แล้วแสยะยิ้มให้

                “!!?”

                “คุณทำให้ผมโกรธนะ.. รู้ไหม ?”

                “.........”ดวงตาสีนิลมีแววเคร่งเครียด หยาดเหงื่อเริ่มผุดออกเล็กน้อย ในขณะที่อีกคนหักแท่งช็อคโกแล็ตออกแล้วยัดใส่เข้าไปในปากของอีกคนที่ขัดขืนพยายาไม่กินมัน

                “อุตส่าห์สั่งมาตั้งไกล กินซักหน่อยจะดีกว่านะ..”นิ้วเรียวดุนชิ้นช็อคโกแล็ตให้เข้าไปในปากของอีกคน และบีบกระชับที่แก้มของอีกฝ่าย มือบางกลัดกุมพยายามผลักดันและใช้เท้าทั้งเตะถีบเพื่อหวังจะทำให้อีกคนออกห่างจากตนไปแต่มันก็ไม่เป็นผล

                “อย่าดื้อนักเลย.. พยายามไปก็ไม่มีความหมายอะไรหรอกนะครับ”

                “อืม.. !”ฮิบาริเม้มปากเล็กน้อย เพราะเจ้าช็อคโกแล็ตที่เริ่มละลายในปากมันมีรสชาติขม ร่างบางขยิบตาน้อยๆในขณะที่อีกคนรวบมือทั้ง 2 ข้างมาล็อคเอาไว้ “กลืนมันลงไปสิครับ..” มุคุโร่ยิ้มหวานให้ ในขณะที่อีกคนส่ายหัวเป็นคำตอบพร้อมกับแววตาดุดันแลดูเครียดแค้น

                “หืม... ?”มุคุโร่ลากเสียงยาวก่อนจะยิ้มและลงไปเลียต้นคออีกฝ่าย

“ฮึก !?”ฮิบาริสะดุ้งเล็กน้อย จนเผลอกลืนไปส่วนหนึ่ง เขารู้สึกขมมากอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็พยายามขยับมือที่ถูกล็อคเอาไว้ “มันขมนะ.. รีบๆกลืนไปซะเถอะ คุณน่าจะรู้นะว่าไม่มีโอกาสได้คายทิ้ง” รอยยิ้มยียวนปรากฏขึ้น เมื่อมันหมดหนทางเลือกฮิบาริจึงจำต้องกลืนลงไปจนหมด มือหนาปล่อยออกจากแก้มอีกคนทันทีที่กลืนจนหมด

“ต้องแบบนั้นสิครับ คนเก่ง”มุคุโร่ยิ้มชอบใจ ฮิบาริลุกและขยับเท้าขึ้นถีบอีกคนอย่างโมโห จนอีกคนขยับออกไปเพียงเล็กน้อย แล้วเลื่อนมือขึ้นไปลูบคอตัวเองอย่างสยดสยอง

“- -++ ไอ้โรคจิต”ร่างของอีกคนที่กระเด็นออกไปคลายออกเป็นภาพมายาและสลายไป ก่อนที่ร่างบางจะถูกรวบตัวจากด้านหลังไปให้ลงนั่งที่ตักอีกคนและเมื่อหันไปมองก็.. ปรากฏร่างสูงผู้เป็นเจ้าของรอยยิ้มกวนประสาทที่ครองเก้าอี้นั้นแทนเขา มุคุโร่กระชับแขนเข้ากอดอีกคนให้แนบแน่นและพิงตัวกับเก้าอี้หนังนั้นอย่างสบายใจ  ร่างสูงรู้สึกประหลาดใจเมื่อไม่ได้รับการต่อต้านใดๆจากฮิบาริ และเมื่อเขาขยับตัวเล็กน้อย

“?!”ศีษระของร่างบางซุกลงแนบอกของมุคุโร่ไปแล้ว.. ดวงตาสีแปลกเบิกกว้างอย่างตกใจก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปหยิบแท่งช็อคโกแล็ตมาดู

‘พิเศษสำหรับวันวาเลนไทน์ ในช็อคโกแล็ตนั้นผสมยานอนหลับเอาไว้ ให้ผู้ที่ทานหลับใหลไปในห้วงแห่งความฝันอันแสนหวานของเขา เราหวังว่าการเซอร์วิสให้แก่ท่านคงจะสร้างความประทับมิใช่น้อย..’

“หืม ? ........”มุคุโร่เลิกคิ้วเล็กน้อยหลังจากอ่านข้อความบนห่อช็อคโกแล็ตที่สั่งมาอย่างประหลาดใจ.. ก่อนจะก้มลงมองอีกคน

“มิน่า.. ถึงได้หลับงั้นสินะ ?”มือหนาเกลี่ยเรือนผมที่ปกหน้าอีกคนออกเล็กน้อย ริมฝีปากเรียวเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อได้ยินเสียงลมหายใจของอีกคนเป่ารดอกของเขา

“Buon san valantino.. Hibari Kyoya..”สิ้นเสียงพูดที่แผ่วเบาริมฝีปากเรียวนั้นไปจรดแนบอยู่ที่หน้าผากของร่างบางที่หลับสนิท

.

.

‘…………………….’

เปลือกตาบางค่อยๆเลิกขึ้น ดวงตาสีนิลจับจ้องสิ่งต่างๆอย่างเลือนลอย มือบางยกขึ้นขยี้ตาอย่างงัวเงย ใช่แล้ว.. เขาเพิ่งตื่น ? บรรยากาศด้านนอกบอกเวลาช่วงพลับค่ำ

‘เมื่อกี้ ฝัน สินะ.. -   -‘ ฮิบาริที่ยังไม่พ้นอาการงัวเงยจึงลุกขึ้นหมายจะไปห้องน้ำเพื่อล้างน้ำ แต่มือจับไปปัดบางสิ่งล่วงลงไป

ตุบ !

“หืม ? อ๊ะ.. !!?”เมื่อมือบางเลื่อนไปจับสิ่งที่ล่วงลงไปถึงกับนิ่งไปเพราะความตกใจ....

สิ่งที่โดนปัดล่วงหล่นลงไปนั้น....

.....คือ ช็อคโกแล็ต ที่มีรอยหักอยู่ที่มุม นั้นเอง.....

 

+ TALK +

ฮาโหล่วฮ๊า !! แอร๊ย !! สวัสดีค่ะ ผู้อ่านทุกท่าน ( >__< )/ เขามาอัพชดเชยวันสำคัญอย่าง ‘วาเลนไทน์’ ให้แล้วนะค่ะ ต้องขอโทษสำหรับที่ผ่านมากับการปล่อยปะละเลยหน้าที่ตรงนี้นะค่ะ ต่อจากนี้จะกลับมาลุยงานอย่างเดิมแล้วล่ะค่ะ ( >A< )/ เพราะมีโปรเจ็คจะลง FIC ใหม่ด้วย ( *O* ) จะให้อู้ก็คงบ่ได๋ !! เพราะ FIC ใหม่ที่จะเปิดนั้นฟิวส์จะได้แต่ง 6918 แนวที่อยากแต่งมานานแล๊น ~ เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงนะค่ะ คราวนี้ไม่ใช่แค่ลมปาก แต่จะเอาจริง ( *^* )/ คอยติดตามกันด้วยนะค่ะ ( >_< )/ [PS.รอตอนพิเศษย้อนหลังวันสงกรานต์ด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟิวส์อัพ >A<)/ [สปอย ?]]

+ POST SCRIPT +

+ หากมีคำผิด หรือ มีบทตรงไหนงุนงงไม่เข้าใจ COMMENT เป็น P.S หรือ ป.ล นะค่ะ ว่ามันผิดตรงไหนแล้วจะแก้ให้จ๊ะ ( ^-^)v

+ DATE 22^nd APRIL 2012 +

+ THANK YOU +
cinna mon