[FIC REBORN] I KNEW I LOVE YOU [6918]

ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER III :: ONE NIGHT STAND (!?)

                ท้องนภาเริ่มละความสดใสในยามแจ้งที่ส่องสว่างให้หวนกลับสู่ความมืดสงัดในยามราตรี ท้องฟ้าเริ่มเจือไปด้วยสีส้มนวลมวลนกโผบินกลับรังเหมือนบินส่งตะวันอันเฉิดฉายให้ลับขอบฟ้า เช่นเดียวกับหลายคนที่ได้เวลากลับบ้านไปพบปะกับครอบครัวหรือกลับไปพักผ่อนหย่อนใจเพื่อให้ร่างกายและใจกลับฟื้นคืนให้วันข้างหน้า

                บริเวณชานเมืองนามิโมริ คฤหาสน์สไตล์ญี่ปุ่นโบราณอันทรงความงามแบบดั่งเดิม ภายในตกแต่งด้วยสวนในที่ราบแบบเขียวชอุ่ม ต้นไม้น้อยใหญ่ผลิดอกออกผลสวยงามตามฤดูกาล ปลาคราฟสีสดสวยที่แหวกว่ายในบ่อน้ำเล็ก นกสีเหลืองสดสว่างโผบินจากต้นไม้ใหญ่ลงมาเกาะไหล่ชายผู้เป็นเจ้านายที่กำลังนั่งชมวิวอย่างสบายใจที่เฉลียงบ้าน ในขณะที่ชายร่างสูงในชุดสีดำนั่งลงเสิร์ฟชาและขนม ก่อนจะนั่งเรียบแบบสุภาพเอื้อนถามผู้เป็นนาย

                “วันนี้จะรับประทานอะไรดีครับ ท่านประธาน ?”

                “ขอเป็น แฮมเบิร์ก ก็แล้วกัน ที่เหลือก็ตามใจจะทำอะไรก็ทำ..”

                “ครับ”ชายร่างสูงก้มหัวทำความเครพก่อนจะลุกขึ้นเดินจากไป มือบางหยิบชิ้นขนมขึ้นมาแบ่งเป็นสองชิ้น เจ้าตัวน้อยบินลงมายังพื้น ขนมในมือของฮิบาริ ถูกแยกส่วนเป็นชิ้นเล็กให้เจ้าตัวน้อยที่มองเจ้านายด้วยแววตามีความหวัง (?) ขนมอีกชิ้นถูกยกขึ้นมาคบเคี้ยวในปากของฮิบาริด้วยเช่นกัน ใช่แล้วล่ะ ที่นี่ก็คือบ้านที่ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของ ‘ฮิบาริ เคียวยะ’ ผู้ซึ่งเป็นประธานกรรมการโรงเรียนนามิฯ ถึงวันนี้เขาจะประสบพบเจอกับอะไรมากมาย โดยเฉพาะกับ ‘โรคุโด มุคุโร่’ นั้นก็ไม่ทำให้เขาใส่ใจซักเท่าไหร่เมื่อกลับถึงบ้าน เรื่องงี่เง่า ไร้สาระ เขาก็ไม่เก็บมาคิดให้ปวดหัวหรอก

                หรืออาจ ‘คิด’ แต่ไม่อยากให้มายุ่งกับเวลาส่วนตัว ล่ะมั้ง !?

                .

                .

                ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กที่เขากำลังเช็ดหยาดน้ำแพรวพราวที่อยู่บนใบหน้าของเขา มือบางประกบลงบนประตูกระดาษพลางเลื่อนออก พบชายร่างสูงนั่งก้มหัวทำความเครพให้ก่อนจะลุกขึ้นรับผ้าจากร่างบาง

                “ท่านประธาน กำหนดการในวันพรุ่งนี้..”

                “รู้แล้ว ขอเลื่อนไปช่วงบ่ายล่ะกัน ยังมีเอกสารที่ยังไม่เช็คอยู่”

                “ทราบแล้วล่ะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับท่าน”ลูกน้องผู้ภักดีก้มหัวให้ก่อนจะออกจากห้องแล้วเลื่อนประตูปิดให้แล้วเดินออกไป ฮิบาริคลี่ผ้าห่มและทรุดตัวลงนอนในทันที ในขณะที่เจ้าตัวน้อยบินโฉบลงมาซุกนอนข้างๆเจ้านาย และหลับไปพร้อมกัน

                .

                ช่วงเวลาในยามราตรีอันเสกสรรสวยงามเมื่อจันทราสาดส่องความสว่างไปทั่วท่องนภาอันดำมืด ดวงดาวยะยิบยะยับกระจายตัวเต็มท้องฟ้ากว้าง อากาศหนาวเย็นทำให้มีหมอกเจือจางเพียงเล็กน้อย ร่างบางที่หลับสนิททำให้ไม่ยั้งรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังเงื้อมมือมาถึง มือหนาลูบเรือนผมสีดำเงาอย่างพึงพอใจ ร่างสูงเอนกายโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลงแค่นั้น ... ร่างบางผละออกจากผ้าห่มทอนฟาสีเงินวาวจ่อจุดสังหารของอีกฝ่าย เรียวตาที่คมกริบฉายแววจดจ้องที่อีกคน ร่างสูงยิ้มรับก่อนจะยกมือขึ้นเหนือหัว

                “คึหึหึหึ ถูกจับได้ซะแล้ว..”

                “เข้าบ้านคนอื่นยามวิกาลโดยไม่ได้รับอนุญาติน่ะ มันผิดกฎนะ ?”

                “ขอโทษครับ ผมไม่รู้กฎบัญญัติของที่นี่ แล้วอีกอย่าง..”

                “ถ้าผมไม่ทำตามจะเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ ?”ร่างสูงยิ้มเยาะให้ฮิบาริ ร่างบางรีบฉวยโอกาสฟาดส่งเดชใส่ แต่ก็ถูกหลบได้เช่นเคยก่อนที่มุคุโร่ย้ายไปอยู่ด้านหลังเพื่อทำเช่นเดิมแต่ก็ถูกฮิบาริ โฉบมาสวนกลับเพราะรู้ทาง

                ตึก !

                “วิธีเดิมน่ะใช้ไม่ได้ผลหรอก ..”ร่างบางย่างเดินเข้ามาใกล้มุคุโร่ที่ถูกแรงฟาดจนหลังไปกระแทกกับกำแพง “นั้นสินะครับ” แต่จู่ๆร่างที่อยู่ตรงหน้าก็สลายไปเป็นปุยควัน ปรากฏร่างสูงอยู่ด้านหลังแล้วจับข้อมือทั้งสองข้างมารวบล๊อค พลางกดร่างบางให้นอนแนบกับฟูกนอน ขาเกยขึ้นกดทับอีกคนจากด้านหลัง

                “แล้ววิธีใหม่แบบนี้ เป็นยังไงบ้างครับ ? คึหึหึหึ..”

                “อะ ..!”ร่างบางกัดฟันกรอด พลางแลมองบุคคลที่ใช้ขากดทับจากด้านหลัง มือยังคงถูกอีกคนล๊อคเอาไว้อยู่

                “ผมไม่ได้มาเพื่อต่อสู้นะครับ อย่ารีบร้อนนักสิ..”

                “บุกรุกเข้ามาบ้านคนอื่นตอนกลางคืนแบบนี้ ถ้าไม่ได้มาเพื่อความต้องการนั้น แล้วจะมาเพื่ออะไร ?”

                “คุณนี่มันช่างไม่รู้อะไรเสียจริงๆนะครับ แล้วผมจะบอกให้..”ร่างสูงจับข้อมือแล้วเหวี่ยงตัวอีกคนให้นอนหงายประจันหน้ากับเขา ก่อนที่จะคร่อมขึ้นร่างบางที่ถูกล๊อคข้อมือทั้ง 2 ข้างไว้แน่นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มปรากกฎขึ้นที่มุมปาก ฮิบาริดิ้นพลานพยายามขัดขืน

                “ผมอยากให้ความฝันของคุณเป็นจริงยังไงล่ะครับ ..”

                “ฝันไปเถอะ !”ร่างบางใช้เท้าถีบไปที่ท้องของมุคุโร่ ทำเอาอีกคนถึงกับจุกเล็กน้อยและค่อยๆเอนตัวผละออกจากร่างบาง ฮิบาริฉวยโอกาสลุกขึ้นตีโต้กลับผลักและขึ้นคร่อมอีกคนพร้อมกับหยิบอาวุธประจำกายหมายหัวในทันทีหากเกิดเหตุสุดวิสัยเขาอาจจะไม่ไว้หน้าเจ้าหมอนี่แน่ๆ

                “ฉันไม่อนุญาตให้นายพล่ามและขยับตัวอักแล้ว โรคุโด มุคุโร่ ..!”

                “.... เห ~”รอยยิ้มอันยั่วยวนกระตุกขึ้นที่มุมปากของร่างสูง ก่อนที่ฮิบาริจะถูกเหวี่ยงลงกับพื้นนอนราบและมือที่ถูกล๊อคโดยทันทีจนทอนฟากระเด็นออกห่างตัวเขาในตอนนี้มาก ร่างสูงได้เป็นฝ่ายคร่อมร่างบางเอาไว้อีกครั้ง

                “ตัวเล็กแต่แรงเยอะดีนะครับ ? คุณช่างเป็นคนที่คาดไม่ถึงจริงๆ”

                “ชิ.. หนอย ..”

                “เอาล่ะ อย่ายืดเวลาให้ยาวไปกว่านี้เลย ผมเองก็ไม่ได้ว่าง ’ทั้งคืน’”มือหนากำชับข้อมือบางของอีกคนแน่นจนเกิดรอยช้ำแดง มุคุโร่ยิ้มเยาะก่อนจะโน้มเข้าไปใกล้ต้นคอขาวก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจากยาสระผมและกลิ่นโชยมาจากต้นคอเนียนที่เขาอยากจะสัมผัสเพียงเพื่อกลั่นแกล้ง ฮิบาริพยายามเลี่ยงไม่ให้อีกคนได้สัมผัส..เมื่อใบหน้านั้นเข้ามาใกล้... ริมฝีปากเหยียดยิ้มเป็นยั่งเชิง..

                งั่ม !

                “จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ !!”ปากเรียวเล็กแหลมของเจ้านกน้อยที่กระชากผมสีเงินสลัวด้านบนจนมุคุโร่ต้องสะดุ้งเพียงเล็กน้อยแล้วหันไปมองต้นเหตุด้วยสายตาเชิงรำคาญใจ แต่เมื่อหันไปมองแล้วกลับรู้สึกเหมือนได้รับรังสีและแววตาอมหิตจากเจ้านกตัวน้อยนั้น ผมของเขายังคงถูกงับและกระชากเบาๆเท่าที่แรงของเจ้าตัวน้อยมีเป็นระยะๆ ฮิบารินอนนิ่งมองสถานการณ์ต่อไป ในขณะที่อีกคนหันกลับมาถอนหายใจและยิ้มบางๆ ก่อนจะลุกออกจากร่างบางในที่สุด ฮิบาริลุกขึ้นมองอีกคนที่กำลังเดินไปประตูอีกฟากของห้อง มือหนาจับเลื่อนบานประตูนั้นให้เปิดออก

                แสงจันทร์ส่องสว่างเข้ามาในห้องโดยทันที ร่างสูงหันกลับมามองชายที่นั่งนิ่งมองเขาอยู่อย่างไม่วางสายตาอันเครียดแค้นนั้น เรือนผมสีน้ำเงินวาววับเข้ากับแสงจันทรายามราตรีอันสงัด แลดูใบหน้างดงามเมื่อแต่งเติมด้วยแสงจันทร์..

                “คิดจะหนีงั้นเหรอ ?”ร่างบางลุกขึ้นมาพร้อมทอนฟาที่ยกขึ้นถึงตั้งเตรียม คำพูดอันเกรี้ยวกราดทำเอาเรียกรอยยิ้มเบือนบางจากอีกคนขึ้นมาปรากฏ

                “ได้เวลาที่ผมต้องไปแล้ว คืนนี้สนุกมากจริงๆ ฮิบาริ เคียวยะ..”

                “ละเมออยู่รึไง ฉันไม่ปล่อยให้นายไปไหนทั้งนั้น.. !”ร่างบางวิ่งเข้าหวังจะฟาดเสยอีกคนแต่กับถูกต้านแล้วประกบจับทั้ง 2 ข้างเพราะข้อมือที่ถูกบีบแน่นจนช้ำมันเจ็บแปล๊บๆอยู่เป็นระยะเลยทำให้รู้สึกชะล้าใจ ร่างสูงแนบใบหน้ามาเคียงข้าง ริมฝีปากอยู่ห่างจากใบหูของอีกคนเพียงไม่กี่เซนต์

                “ Arrivederci ‘Hibari Kyoya’ “เมื่อเสียงกระซิบบางเบากระทบกับแก้วหูของอีกฝ่าย ร่างสูงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าก็ได้สลายหายไปในปุยควันโดยทันที นกตัวน้อยบินมาเกาะไหล่ของชายผู้เป็นเจ้านาย และหันมอง.. นิ้วเรียวขยี้ลงเบาๆที่หัวของเจ้าตัวน้อย และเลื่อนนิ้วในระยะใกล้เพื่อให้เจ้าตัวเล็กบนมาเกาะที่เรียวนิ้วของเขา ริมฝีปากเนียนนุ่มประกบลงที่ศีษระของนกน้อย

                “ขอบคุณมากนะ เจ้าตัวเล็ก”

                “เรื่องบุญคุณ เอาไว้จะตอบแทนทีหลังก็แล้วกัน..”

 

+ TALKING +

สวัสดีฮับ ! ( ‘’^-^)\ โกเมน.. นะฮ่ะ ที่ตอนนี้อัพได้ล่าช้าเกินกำหนดไปหลายต่อหลายวันเข้ามาแล้วร่วมอาทิตย์กว่าๆ ( ‘’= =) เผอิญว่ามีความผิดพลาดทางเทคนิคเนื่องจากคิดพล็อตออกแต่ไม่รู้จะแต่งยังไงเลยง่วนอยู่กับตอนนี้อยู่นานในที่สุดก็เบ่งจนออกมาได้ซักที ( ‘’- -) ซึ่งขอบอกกันตามตรงว่ากลัวจะโดนตืบมากที่ไม่ได้ลงนานขนาดนี้ ( =_=) นี่แค่ต้นเรื่องก็จะดองแล้วรึไงย่ะ ! อ๊าก !! ( ;= =) เปล่านะตัว..เขาขอโทษ ( ;;=/|\=) ฮ่ะ ฮ่ะ ยังไงก็ช่างนะเออ ! เดี๋ยวเขาจะมาอัพชดเชยให้ ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ ได้อ่านกันจุใจแน่ !! ( >_<) ) Ahh !! Fightto !!~

+ POST SCRIPT +
+ หากมีคำผิด หรือ มีบทตรงไหนงุนงงไม่เข้าใจ COMMENT เป็น P.s หรือ ป.ล นะค่ะ ว่ามันผิดตรงไหนแล้วจะแก้ให้ค่ะ ( ^-^)v

+ Coming soon project special chapter christmas เนื่องจากที่เรารู้กันดีว่า วันที่ 25 ธันวาคม 54 นี้เป็นวัน คริสต์มาสดังนั้น Writer จึงจะทำตอนพิเศษฉลองรับ คริสต์มาส ปี 54 โดยจะเป็นคู่ไหนบ่ได้นอกจาก คู่ 6918 รับประกันหัวเด็ดทีนขาดเลยฮ่ะว่าได้อ่านอย่างแน่นอน ( >_<)b

+ DATE 13^th DECEMBER 2011 +

+ THANK YOU +
cinna mon