LSK FANFIC หน้าร้อนฮาเฮ YAOI

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ร้อน ร้อน ร้อน~

บทนำ

 paring - x ครีอุส (คนแต่งยังไม่คิด จริงปล่อยเ็ป็นปริศนา หุหุ)

 Rate -   PG-13

 Warning - สปอย์เล่ม 7 ค่ะ

 Note - รั่วใสกี๊ก มุขเสื่อมหน่อยๆ

 ...



สาย ลมพัดเอือยๆ จากอมนุษย์ผู้แข็งแรงที่มารับหน้าที่ดับร้อนหน้าเหนือหัวของตนอย่างขมัก เขม่น เจ้าของร่างผอมบางที่นั้งอยู่บนบัลลังก์สีนิลสง่า เส้นผมที่ดำยาวปลิ้วพลิ้วอย่างน่ารำคาญตา ดวงหน้าสวยบูดบึ่งบ่งบอกความไม่สบอารมณ์เที่จวนเจียนระเบิบเต็มแก่ ดวงตาสวยๆที่มืดก้มลงมองร่างกายของตัวเองที่…ปกคลุมด้วยสีดำ

 



‘ร้อน’

 



ความ รู้สึกที่กำลังจะย่างเขาให้สุกเต็มแก่  สาย ตามองเครื่องแต่งกายอันหรูหราราคาแพงของตัวเองที่มีแต่สีดูดแสง นึกอยากจะลงมือปลิดชีพคนทำชุดตะหงิดๆ แต่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้เหตุผล เขาในตอนนี้เป็นผู้มีอำนาจกว่าจะยังถึง ชุดที่ใส่ควรดูภูมิฐานมีอำนาจ และชุดหรูหราย่อมต้องมีหลายชิ้น สีที่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าชายปีศาจคือสีดำ และเมื่อบวกกับสภาพอากาศแบบร้อนจะเป็นจะตาย ผลลัพธ์คือสี่สิบห้าองศาเซลเซียสที่เขาต้องเผชิญโดยลำพัง!!

 



มีหนังสือระบุหรือเปล่าว่าเจ้าชายปีศาจก็ร้อนเป็นเหมือนกัน

 



ยิ่ง คิดยิ่งหงุดหงิดใจ ยิ่งเห็นว่าเจ้าพวกปีศาจและอมนุษย์ลูกน้องทั้งหลายทั้งแหล่ไม่รู้จักอาการ ที่เรียกว่าร้อน ใจก็ทวีความร้อนกว่าความจริงหลายหน่วยวัด ปากตะโกนต่อว่าเจ้ามือพัดด้วยความพาลจนลูกน้องหน้าหดด้วยความกลัว พอเห็นเป็นเช่นนั้น เกรเซียสก็สบายใจขึ้นมาหนึ่งระดับ แต่ยังก็ยังไม่เพียงพอที่จะดับความพลุพล่านในใจ

 



‘เมื่อ ข้าร้อนคนเดียวมันน่าโมโห ฉะนั้นมันจะต้องมีคนที่มาร่วมร้อนกับข้า’ ความคิดผุดขึ้นมาในสมองเจ้าชายปีศาจ ร่างบนบัลลังก์กระหยิ่มยิ้มกับความโฉดของตัวเอง ไล่ลูกกระจอกหมายเลขสองให้ไปเรียกพญาอินทรีแห่งความเงียบงันมาร่วมรับ เคราะห์

 



“ ฝ่าบาท” ธีโอทำความเคารพ “เรียกข้าหรือขอรับ” ชุดของชายหนุ่มเป็นสีดำ แต่ความหนา วัตถุดิบ ต่างจากเขา พญาอินทรีแห่งความเงียบงันเป็นอัศวินแห่งความมืด ฉะนั้นจำนวนผ้าจึงต่างกับเขา เมื่อเปรียบเทียบกัน…ของเขาร้อนกว่าเยอะ!

 



“เจ้า จงไปเจ้าผ้าคลุมที่หนาที่สุดของเจ้ามาคลุมตัวแล้วค่อยกลับมาพบข้า” ร่างบางสั่งอย่างเด็ดขาด คนโดนคำสั่งได้แต่งงงวยแต่ก็ไม่ถามอะไร พวกเขาของมีหน้าที่ที่จะต้องรักษาระดับอารมณ์ของเจ้าชายปีศาจ ธีโอจึงเดินกลับไปที่ห้องของเขา หยิบเสื้อคลุมหน้าหนาวของเขามาสวม แล้วเดินกับไปเข้าเฝ้าประมุขของตัวเอง

 



เมื่อเก รเซียสเห็นธีโอเดินกลับมาพร้อมเสื้อหนาวตัวใหญ่ เขาก็รู้สึกดีขึ้นมากเขารีบเร่งธีโอให้มาหา และไล่มือพัดตนก่อนออกไป ก่อนจะยื่นพัดอันใหญ่ให้มนุษย์ลูกสาม อีกฝ่ายรับมาด้วยความรู้งงที่ปกปิดไม่มิด

 




“ ข้าร้อน ”


 



แม้จะไม่เข้าใจ ธีโอก็เดินไปจะจำที่ และเริ่มพัดให้คนเอาแต่ใจ

 



อดีต ประมุขของเทพอัสวินเหลือบตามองชายอีกคนที่อยู่ในห้อง เจ้าคนแต่งตัวผิดฤดูกาลยังไม่มีเหงื่อสักหยดทั้งๆที่มันพัดให้เขามาสักพัก แล้วสีหน้าก็ไม่ได้แสดงความหงุดหงิดสักนิด  เป็นความสงสัยเริ่มทวีคูณจนเขายับยั่งคำถามไม่อยู่

 



“ เจ้าไม่ร้อนรึไง ”



 

“ ร้อนขอรับ ” มันร้อนแล้วทำไมเหงื่อไม่ออก หรือมันทน แล้วเหงื่อทนกันได้ด้วยรึไงกันนะ

 



“ แล้วทำไมเหงื่อไม่ออก ”

 



“ข้า ถูกฝึกในทะเลทรายที่ร้อนที่สุดโดยอาจารย์ข้าขอรับ” ธีโอพูด “อาจารย์เป็นผู้ปฎิบัติตนในทะเลทรายขอรับ ท่านว่าในป่ามันไม่ถึงใจ อยู่ในทะเลทรายมันเร้าใจกว่า มันร้อนเผาตัวดี”

 



“ อาจารย์เจ้าโรคจิตรึเปล่า ”

 



“ … ” ไม่ตอบแปลว่าใช่สินะ

 



เมื่อ เจ้านั้นไม่ร้อนเขาก็เริ่มอารมณ์ไม่ดี ยิ่งเห็นหน้าตาไร้อารมณ์ก็หงุดหงิด ไม่เห็นความทุกข์มาณก็ยิ่งหงุดหงิด เห็นความหล่อเกินหน้าเกินตาก็ยิ่งทวีโทสะ

 



รำคาญๆๆๆๆๆๆๆๆ



 

เมื่อ ความรักทำให้คนตาบอด ความร้อนก็ทำให้คนคลั่งได้เหมือนกัน โดยเฉพาะเจ้าชายปีศาจผู้ขาดความยับยั่งชั่งใจ ความเหนอะเหนะเหนียวตัวที่เขาเกลียดยิ่งกว่าเกลียด ความละอายที่มีน้อยอยู่แล้วเป็นตัวผลักดันให้เขาเลือกที่จะแก้ไขปัญหาแบบไร้ ความยางอาย…






ถอด! ถอดไปให้หมด!! ถอดให้ไม่เหลือแม้แต่ชั้นใน!!!

 




ร่าง บนบัลลังก์เริ่มขยุกขยิกตัวไปมา ประดับดับถูกถอดแล้วเวี่ยงไม่ทุกทิศ ธีโอที่ก้มหน้าก้มตาพัดโดนลูกหลงของเสื้อคลุมชั้นนอกสุด เจ้าชายปีศาจเหวี่ยงไปคลุมหัวเขาได้อย่างพอดิบพอดี พญาอินทรีแห่งความเงียบงันดึงเสื้อคลุมออกหน้ากัวด้วยความแปลกใจครั้งที่สาม ของวัน ก่อนจะพบครั้งที่สี่อยู่ตรงหน้า

 



“ ฝ่าบาท!!! ”  ชายหนุ่มตกใจจนร้องเสียงหลงเมื่อท่านประมุขคนงามเหลือเพียงเสื้อตัวในและ กางเกง ติดกาย และมือเรียวๆของอีกฝ่านก็กำลังสาระวนถอกเสื้อสุดท้าย



 

“ เจ้าจะร้องหาอะไร ” เกรเซียสพูดอย่างหงุดหงิด มือหยุดฉะงักจากกิจกรรมยั่วกิเลส มองพญาอินทรีผู้ไม่เหลือมาดด้วยความเหลืออด แต่ก็มิวายภูมิใจเล็กๆที่อย่างน้อยก็ทำใบหน้าหล่อลืมตายมาดหลุดได้

 



“ ฝ่าบาทขอรับ ท่าน…”



 

“ จะเรียกอะไรมากมาย รำคาญ!!! ”เสียงตวาดดังลั่น “ จะพูดก็รีบพูดมา ข้ายุ่ง!!! ”

 



ด้วย เสียงตวาดที่ดังราวฟ้าถล่มของเจ้าชายปีศาจ ทำให้เหล่าอสูรลูกระจอกหมายเลขต่างๆ ที่อยู่บริเวณใกล้ห้องหนีตายกันทั้วหน้า ธีโอใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย อย่างน้อยก็ต้องกลัวว่าจะมีใครมาเห็น มิฉะนั้นชื่อเสียงลัทธิเทพเจ้าแห่งความมืดมนวอดวายแน่  เขารวมความกล้าเอ่ยปาดถามฝ่าบาทผู้พิลึกพิลั่น(และหน้าไ้ร้ยางอาย) ถึงความต้องการ

 



“  ฝ่าบาท ท่านทรงมีเรื่องขัดข้องใจหรือไม่ขอรับ ”

 



“ มี คือข้าร้อน!!! ”และเสื้อตัวน้อยก็หลุดน้อยไปในสายลมสู้มุมห้อง

 



ธี โอตัวแข็งทื่อ เมื่อผิดผุดผาดเป็นที่ประจักษ์สู่สายตา ร่างขาวนวลเนียนสีน้ำนมไร้รอยน่าสัมผัส เอวคอดน่าบีบรัด ทำตบะของผู้มีเมียแล้วแทบทลาย สายตาหื่นกระหายของมนุษย์เพศผู้เริ่มทำงาน ชายหนุ่มมองภาพนั้นตาไม่กระพริบ แต่เมื่อมือขาวของอีกฝ่ายเริ่มจับที่กางเกง ความตกตะลึงก็ดึงสติออกจากตัญหา ความรู้สึกผิดต่อเมียรักเริ่มปฎิบัติภารกิจ

 



“ ฝ่าบาท หยุดก่อนขอรับ ” ชาติบุรุษผู้ท่องชื่อลูกทั้งสามในใจอย่างร้อนรนหมายจะดับราคะในใจ ร้องห้ามเสียงดัง

 



“  วันนี้เจ้าน่ารำคาญผิดปกตินะ ” ร่างระหงส์ทำหน้าหงุดหงิด “ ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง รีบพูดแล้วไสหัวออกไปให้พ้นหน้าข้า!! ”

 



“ คือข้ามีความคิดที่สามารถดับร้อนได้ ” ผู้แทนพระวจนะแห่งความมืดผู้เสียงสั่น ใจรำลึกภาพลูกเมียที่แสนน่ารักซ้ำไปซ้ำมา

 



“ มันคืออะไร ” ไม่เสียหายที่จะรู้ เกรเซียสจึงถามต่อ





“ น้ำแข็งไส ขอรับ ”

 



' น้ำแข็งไสอย่างละเอียดพิถีพิถันเย็นๆ ที่เสกมาหมาดๆ ความบริสุทธิ์ของน้ำจึงอยู่มนระดับสุดยอด กับบลูเบอร์รี่คัดสรรค์อย่างดีใช้กรรมวิธีประณีตเป็นซอสรสบลูเบอร์รี่ เปรี้ยวหวานสดชื่น เมื่อเอามาราดบนน้ำแข็งไสบริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็น จึงได้รสชาติที่เหมือนอยู่ลอยในสวรรค์ '(คนเขียนมั่วร้อยเปอร์เซ็นค่ะ)

 



ความ คิคอันบรรเจิดเรียกน้ำลายของเจ้าชายปีศาจผู้โหดเหี่ยมเลวทราม มือที่ยุ่งกับการทำอนาจาร(ขอโทษ!! ขาข้าเรียวงามน่ามองจะตาย!!!/เกรเซียส)ปาดน้ำลายอย่างสง่างามจนธีโอไม่ทัน มอง น้ำเสียงกระชากเปลี่ยนเป็นนุ่มดังกังวาน

 



“ เข้าท่า ”  อัศวินแห่งความืดลอบถอนหายใจทันที ปาดเหงื่อที่ไม่สามารถไหลได้เพราะความร้อนแต่ดันที่ไหลเต็มที่เพราะที่นาย เหนือหัวเพศผู้จะแก้ผ้า



 

“ แต่ว่า ข้าต้องการน้ำแสงไสที่อร่อยที่สุด ” ร่างบางเอ่ยอย่างมาดมั่น “ และนั้นคือของเทพอัศวินไอซอท ”

 



‘ ห๊ะ  ’



 

“ เจ้าจงไปจับเทพอัศวินไอซอมมาให้ข้า ธีโอ ”



 

และตอนนั้นเองที่ผู้แทนพระวจนะแห้งความมืดอยากย้อนเวลากับให้มันรู้แล้วรู้รอด




…………………………………………………………………………………………………………………..

 


หน้าห้องของท่านเจ้าชายปีศาจ


อัศวิน แห่งความตายลูกกระจอกหมายเลขหนึ่ง (มือพัด) เดินไปเดินมาด้วยความกระสับกระสาย เมื่อเห็นผู้แทนพระวจนะแห่งความมืดผู้ที่เป็นไอดอลในดวงใจ ผู้เถิดทูนจนไม่กลัวตาย(อีกครั้ง) ถูกเจ้าชายปีศาจผู้โหดร้ายที่อยู่ในช่างอารมณ์แปรปรวนเรียกตัวไป  ‘อีหนึ่ง’(ชื่อของอัศวินแห่งความตายลูกกระจอกหมายเลขหนึ่ง) ก็เจอแต่เดินวนไปวนมา จน‘อีสอง’ อัศวินแห่งความตายลูกกระจอกหมายเลขสอง( โดนใช้ให้เรียกธีโอ)รำคาญลูกตะตากลวงโบ๋อย่างที่สุด

อีสอง : อีหนึ่ง! เจ้าหยุดเดินซะที ปวดหัวข้าว๊อยย

อีหนึ่ง : เจ้าไม่เป็นข้า เจ้าไม่รู้หรอก!

อีสอง: อะไรเป็นแบบเจ้าห๊ะ

อี หนึ่ง : เจ้าไม่รู้หรอก ผู้แทนพระวจนะแห่งความมืดอ่ะ ถูกตัวเรียกไปอ่ะ เมื่อตะกี๊ฝ่าบาทก็ตวาดซะเสียงดังลั่นเลย ท่านผู้แทนพระวจนะแห่งความืดที่หน้าสงสาร ข้าจะดูแลท่านเอง!!

อีสอง : ...ข้ารู้สึงอดสูแทนท่านผู้แทนพระวจนะแห่งความมืดว่ะ ขยะแขยงแทนจริงๆ แล้วที่เขาตวาดกันอ่ะ คิดแผนชั่วร่วมกันละสิไม่ว่า

อีหนึ่ง : หุบปากกกกก

และทั้งสองก็ทะเลาะกันหน้าห้องของท่านเจ้าชายปีศาจ โดยไม่ได้สังเกตธีโอที่เดินหน้าซีดของมาจากห้อง…

 

 
 
TBC  (เมื่อมีนิมิต /โดนตบ)




มากับความเสื่อมค่ะ

ธีโอจะทำภารกิจสำเร็จหรือไม่นะ

ขำไม่ขำช่วยบอกด้วยนะคะ

ติชมได้ค่ะ