เซทาร่า โรงเรียนกลางสายธาร

ลำดับตอนที่ #2 : ครอบครัว บ้านเเละเพื่อนใหม่

    


               "ก๊อกๆ  คุณหนูคะอาหารเช้าพร้อมเเล้วค่ะ"
               "ค่า  บอกพ่อว่าอีก 20 นาทีหนูจะลงไปนะมีน"
               มีน หร์อ มาซา  เป็นหัวหน้าเเม่ครัวในคฤหาสน์เเห่งนี้ ลอบถอนหายใจเบาๆ
               เฮ้อ!ไม่หิวอีกล่ะสิ
               "คุณท่านบอกว่าด่วนค่ะ"
               "ค่ะๆ หนูจะไปเดี๋ยวนี่เเหละ"
               ได้ยินดังนั้นมีนจึงต้องจำใจลงมา
               "ว่าไงมีน"
               "คุณหนูบอกว่ากำลังจะลงมาคะ"
               "โอเคไปทำงานได้เเล้วล่ะ"
               คุณท่านที่มีนเรียก คือ ฮาร์ซา คาร์โซล่า เจ้าของคฤหาสน์คาร์โซล่าเเห่ง นี้   สิ่งผิดปกติสิ่งเดียวของคฤหาสน์เเห่งนี้คือมีเเค่คุณท่าน คุณ เเล้วก็ คุณหนูเท่านั่น สาเหตุที่ไม่มีคุณนายเพราะว่าภรรยาของ ฮาร์ซาหรือ เทล่า คาร์โซล่าได้หายสาบสูญไปตอนที่ ครอบครัวนี้ไปเดินป่ากัน
               "มาเเล้วค่า!มีอะไร หรือเปล่าคะพ่อ"
               "มาเเล้วเหรอ  คุณหนูฟรินซ์  ยัยคุณหนูตื่นสาย"
               "นี่พี่ว่าใครน่ะพี่โฮล"
               ฟรินซ์ หรือ ฟารีน่า คาร์โซล่า คุณหนูคนเล็กเจ้าของเรือนผมสีเขียวเเก่นัยย์ตาสีมรกต ใบหน้าเเสนสวยเเสดงสีหน้าไม่พอใจทันทีที่โฮล หรือ โฮกาต้า คาร์โซล่า พี่ ชายคนที่3ของฟรินซ์ ผู้มีนัยย์ตาสีมรกต เเต่กลับ เข้ากับเรือนผมสีฟ้าอย่าประหลาดทัก
               "หยุดทะเลาะกันเเล้วนั่งลงได้เเล้วฟรินซ์ รู้ไหมเธอน่ะช้าจนพี่ฮาร์น ไม่รอ กินข้าวก่อนเเล้วออกไปประชุมแล้วเนี่ย"
                เสียงหวานดังขึ้นจากทางด้านขวาของโต๊ะอาหารจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก  โซล  โซวาทาร์   คาร์โซล่า คุณหนูเเสนหวานเเอบโหดนิดๆ คุณหนูคนที่  2 เเละเป็นเจ้าของเรือนผมสี น้ำเงินเข้ม เเละ นัย์ตาสีมรกต  เเห่งคฤหาสน์คาร์โซล่า
                ส่วนฮาร์นที่โซลพูดถึงหรือ  ฮาร์ซีโน   คาร์โซล่า  พี่ชายคนโตของฟรินซ์  สาเหตุที่ไม่รอกินข้าวเช้า เพราะวันนี่ ฮาร์นมีประชุมด่วนตอนเช้า
ฮาร์นเป็นกองลาดตระเวณ ระดับ 5 ซึ่งอายุน้อยที่สุดในซินเทซิตี้เนื่องจากฮาร์นเพิ่งทำงานได้3ปีเท่านั้น  มีผมสีม่วงเข้ม  เเละ ตาสีมรกต
                "พี่โซลอ่ะ"ฟรินซ์โอดครวญ
                "สมน้ำหน้า"เเต่ฟรินซ์ต้องชักสีหน้าทันทีที่ได้ยินคำต่อมาของพี่ชายตัวเเสบ
               "นายก็เหมือนกันโฮลไปล้อน้องทำไม"
               "ก็สายจริงๆนี่หน่า"โฮลบ่นกับตัวเอง
               ใครจะไปกล้าเเหยม ถึงจะอายุเท่ากันก็เหอะ
               "พอได้เเล้ว! เเล้ววันนี้พ่อจะได้กินข้าวเช้าไหม"
               เสียงปรามดังขึ้น ทำให้สงครามระหว่างพี่น้อง ที่กำลังจะก่อตัว หยุดลง
               "ก็ได้ ฝากไว้ก่อนนะพี่โฮล"
               "อย่าลืมมาเอาคืนล่ะเดี๋ยวดอกจะขึ้นไม่รู้ตัว"
               "โฮล  ฟรินซ์  กินข้าว"
               "ค่า/ครับ  พ่อ"
                เฮ้อ!ฉันอยากจะบ้าตาย  ไอ้คุณพี่โฮลมันกวนประสาทฉันอีกเเล้วเจอหน้ากันยังไม่ถึง วิ ก็หาเรื่องไม่หยุดหย่อน  เเถมทำให้ฉันโดนพี่โซลว่าอีก
              "โซล   โฮล   เปิดเทอมวันไหนนะ"ผู้เป็นพ่อถาม
              "30 โซอัส*ของทุกปีค่ะ   พ่อลืมอีกเเล้วนะ"โซลตอบเเถมเเซวเล็กๆ
              "เเกเเล้วก็เงี้ยเเหละ"ฮาร์ซาตอบยิ้มๆ
              "พ่อมีอะไร รึเปล่าฮะ"โฮลถาม
                ฮาร์ซาไม่ตอบเเต่กลับพูดในสิ่งที่ฟรินซ์ไม่อยากได้ยินในตอนนี้มากที่สุด
              "ฟรินซ์  กินข้าวเสร็จเเล้วไปเตรียมตัวกับโซลนะ  วันนี้วันที่ 30 วาซิสเเล้ว   พรุ่งนี้ต้องไปสอบเข้าโรงเรียนเซทาร่าเเล้วนะ"
              "ค่ะ พ่อ"ฟรินซ์ตอบเเบบไม่ค่อยเต็มใจนัก

             *โซอัส  คือ  เดือนที่12 ของปีใน ซินเทซิตี้ซึ่งเดือน1 = อาบิ,2 = บาคัส ,3 = คาเล 4 = ลาโซส , 5 = ซีนาม , 6 = โนเคส , 7 = โคซาส , 8 = เชโมส , 9 = เมฮาส ,        10 = เฮโวส , 11 = วาซิส , 12 = โซอัส
    
  

หลังอาหารเช้า

          "สิ่งแรกที่เธอต้องรู้คือการแลกเงิน"

 บทเรียนแรกของฟรินซ์คือการเรียนรู้เกี่ยวกับสกุลเงินและการแลกเงิน

         "ไม่ยากหรอกมี2-3อย่างที่เธอจำเป็นต้องรู้และต้องจำคือ 1.เงินกลางซึ่งเธอต้องแลกก่อนทุกครั้งที่จะไปแลกเป็นสกุลเงินที่ต้องการ  ซึ่งก็คือ ซิน   2. สกุลเงินของแต่ละเมือง  ไอแลคทิเคิล  สกุลเงินคือ ไอ  มิวโซไซตี้ คือ มิว  บิกซัส คือ บิก สวีเทอร์ซิตี้ คือ สวีตส่วนแอนิเมอร์รี่ ที่เราอาศัยอยู่คือ แอม  เธอคงรู้แล้ว  3.  จำนวนเงินต่อซิน 1 ไอ = 4 ซิน , 1 บิก =  3ซิน ,  1 สวีต = 2ซิน , 1 แอม,มิว = 1 ซิน  จำได้ใช่ไหม"โซลร่ายยาวทันที ที่ฟรินซ์นั่งลงบนโซฟา

         "เข้าใจค่ะ"

         เพราะไม่เคยออกไปไหนมา 15ปีเลยต้องมานั่งจำอย่างนี้  เเหงล่ะเเค่อยู่ในฟาร์มก็เดินไม่ทั่วเเล้ว
         ตอนนี้ ฟรินซ์อยู่ในเมืองบ้านเกิดของเธอ หรือ แอนิเมอร์รี่ ที่นี่เป็นเมืองที่สินค้าส่งออกส่วนใหญ่เป็นผลผลิตมาจากสัตว์ เช่น เพรม หรือ ชุดอุปกรณ์ให้ความอบอุ่นที่ขายเป็นเซ็ต ทำมาจากขนของตัว พริม**และมีป่าไม้มากที่สุดใน ซินเทซิตี้  แบ่งเป็น 4 ประเภท คือ1. แอนิ หรือ ชาวแอนิเมอร์นธรรมดา 2. นิกมา หรือชาวแอนิเมอร์นที่มีเครื่องประดับ จะเป็นอะไรก็ได้รูปเครื่องดนตรี ที่สามารถขยายขนาดเท่าจริง  เล่นได้จริงมาตั้งแต่เกิด  และสามารถใช้ควบคุมสัตว์ได้ขึ้นอยู่กับพลังของคนนั้นๆ ฟรินซ์และฮาร์นก็เป็นแอนิเมอร์นประเภทนี้ 3. เมอร์ทา  เป็นชาวแอนิเมอร์นที่มีปีกซึ่งจะรู้ตอนอายุ15ปี บริบูรณ์และจะมีสีปีกต่างกันออกไปเมื่อปีกงอกครั้งแรกต้องนำขนปีกตัวเอง มาร่ายเวทให้กลายเป็นตุ้มหู ที่จะทำให้สามารถเก็บปีกได้โซลกับโฮลก็เป็นเมอร์ทา 4.มิกต้า จะมีคนเดียวในรอบ 150ปี นับตั้งแต่คนล่าสุดตายไป จะเป็นแอนิเมอร์นที่มีทั้งปีกและเครื่องดนตรีประจำตัว

                พริม** คือ สัตว์รูปร่างคล้ายเเกะเเต่มีหลายสีตามใจคนเลี้ยงจะเพาะพันธุ์จะได้ไม่ต้องย้อมสี
         "ต่อไปเธอต้อง เตรียมตัวในการสอบ  ฟรินซ์...ฟรินซ์...ฟรินซ์ !"

         "คะ !"

         "เธอหลับ และถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เธอโดนดีแน่"

          หงึ…พี่โซลแอบโหดอีกแล้ว น่ากลัวๆ  พี่โซล เป็นอย่างนี้เฉพาะเวลาดุจริงๆเวลาใจดีก็ใจดีปานนางฟ้าส่งมาเกิดแต่ถ้าโมโหจริงๆจะเป็น ธิดาซาตาน นางมาร
แม่มด เก่งแค่ไหนก็เอาไม่อยู่หรอกขนาดพี่โฮลยังไม่กล้าแหยม  แล้วใครจะกล้า จริงไหม ?"

         "ในการสอบเธอต้อง แสดงว่าเธอมีความสามารถพิเศษอะไร  อันนี้เธอต้องคิดเองเดี๋ยวเขาจะหาว่าเล่นเส้นประธานนักเรียนของชั้นปี"

          "หา...พี่จะไม่ช่วยซักนี๊ด เลยเหรอ"

          "ไม่"

          ฮือๆ...พี่โซลยื่นคำขาดเรียบร้อย...ไม่มีใครกล้าเถียงหรอก
          แล้วพี่โซลก็เดินไปหาพี่โฮลที่ริมทะเลสาบทันที  เเล้วเราจะแสดงอะไรดีเนี่ยความสามารถพิเศษ อืม...จะเป็นก็แต่ ฮาร์โมนิก้ากับเป่าใบไม้  เอ๊ะ!...เป่าใบไม้

         "พี่โซล  พี่โซล"ฟรินซ์ตะโกนเรียก

         "มีอะไรฟรินซ์ เรียกซะดังเชียว"โซลหยุดเดินกลางทางแล้วหันมาตามเสียงเรียก

          "ในแอนิเมอร์รี่นี่...มีหนูคนเดียวที่ใช้ใบไม้เป่าแทนฮาร์โมนีก้า ประจำตัวได้"

          "น่าจะใช่นะพี่ไม่เคยเห็น ใครทำได้เลยนิ...ถามทำไม จะแสดงอันนี้เหรอ"

          "อือ"ฟรินซ์ตอบพลางพยักหน้าอย่างดีใจ

          "ดีใจด้วยนะ"

          "ค่ะ"

          พูดจบฟรินซ์ก็วิ่งไปที่สวนดอกไม้ทันที เด็ดใบไม้มา1ใบ แล้วจรดริมฝีปากลงไป  เสียงหวานดังขึ้นทำให้สัตว์ที่อยู่แถวนั้นเงียบเสียงลงทันที แม้กระทั่ง นาเต้ นกที่ไม่มีใครเคยทำให้มันหยุดอยู่กับที่ได้ ก็ยังบินมาเกาะใกล้ๆ

          สำเร็จ!

          ฟรินซ์คิดอย่างดีใจ

          "พี่ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่าฮะ"

          ใครน่ะ

          เท่าความคิดฟรินซ์กระโดดขึ้นต้นไม้ทันที

           "ฟรินซ์รึเปล่ายัยนั่น เป็นน้องโฮลเพื่อนพี่แล้วเขาก็เป่าฮาร์โมนิก้ากับใบไม้ได้"

           นั่นเสียงพี่ชีต้านี่หน่า

           คิดได้ดังนั้นเธอเลยกระโดดลงมา

           ตุ้บ!

           "เฮ้ย!"

           "โธ่! ฟรินซ์พี่ตกใจหมดเลย"

           ชีต้า หรือ ชีต้า  ปีคาสโซ  กำลังอึ้งดวงตาสีเหลืองอำพัน และใบหน้าได้รูปแสดงอาการตกใจหลังจากที่ตั้งสติได้ก็สั่นหัวเรียกขวัญ จนผนสีดำ ไฮไลท์สีเงินยุ่งไม่เป็นทรง

           "อะไรกันพี่ชีต้าแค่นี้ก็ตกใจซะเว่อร์"

           "นี่ใครกันเหรอครับพี่"

           "อ๋อ...นี่ฟรินซ์ไงน้องสาวของโฮล  ส่วนฟรินซ์นี่ฟาเก้ น้องชายพี่เอง"

           ฟาเก้  ปีคาสโซ  มีนัยย์ตาสีเหลืองอาพัน และมีผมสีดำเหมือนพี่ชาย เรียกได้ว่าหน้าตาเหมือนมาก ต่างกันแค่สีผมเท่านั้น

          "หวัดดี ฟาเก้ นายเคยมาที่นี่หรือเปล่า"

          "ไม่เคยหรอก เพิ่งมาที่นี่กับพี่ครั้งแรก"

          "งั้นฟรินซ์พาฟาเก้ไปเดินดูฟาร์มก่อนสิพี่จะไปหาโฮล"

          "ได้ค่ะ พี่โฮลอยู่ที่ริมทะเลสาบ...กับพี่โซล"

          "จริงดิงั้นพี่ไปล่ะ"พูดจบพี่ท่านก็วิ่งไปทันที  ฉันรู้หรอกว่าพี่ชีต้าชอบพี่โซล เลยเเกล้งเน้นนิดนึง

          "เอาล่ะ นายอยากเริ่มจากส่วนไหนของฟาร์มก่อนล่ะ"

          "มีอะไรบ้างล่ะ"

          "งั้นฉันแนะนำให้ไปส่วนของ สัตว์หายากเอาป่ะ"

          "เอาดิ"แค่ชื่อก็น่าสนใจแล้ว

          "ไปสิ เร็ว"ฟรินซ์ว่าแล้วลากฟาเก้ไปทันที