Fan Fic B.A.P Cat's Slave Story

ลำดับตอนที่ #13 : Cat’s Slave Story - นอกเรื่อง -

Cat’s Slave Story

 

– นอกเรื่อง – 

 

 

นอกเรื่อง 1

 

แด: ยองแจอา ฉันไปอ่านความคิดเห็นของผู้อ่านมา ผู้อ่านที่น่ารักคนหนึ่งท้วงมาว่าชีสเค้กที่ยองแจทำให้ฉันกินเมื่อตอนที่แล้ว มันไม่ใช่ชีสเค้กแต่เป็นชีสพายนะ

 

ยองแจ: จริงเหรอ! (หันไปค้นข้อมูลในอินเทอร์เน็ตอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันมายิ้มแห้ง ๆ) ...เป็นชีสพายจริง ๆ ด้วย... ไม่รู้นี่ นึกว่าเป็นชีสเค้กเหมือนกัน

 

แด: เพราะงั้นยองแจอาต้องทำชีสเค้กให้ใหม่ด้วย

 

ยองแจ: ทำไมฉันต้อง... นายเองก็กินไปโดยยอมรับว่าเป็นชีสเค้กแล้วนี่นา ถือว่านายกินไปแล้วก็แล้วกัน

 

แด: ...ยองแจขี้โกง

 

ยองแจ: นายต่างหากที่เจ้าเล่ห์

 

แด: ... (เดินหนีไปขดตัวอยู่บนเตียง พร้อมคลุมโปงมิดชิดตั้งแต่หัวจรดหาง)

 

ยองแจ: ...แด ทำอะไรน่ะ

 

แด: ... (นอนนิ่งไม่กระดิก)

 

ยองแจ: ...งอนเหรอ

 

แด: ... (ยังคงนิ่ง)

 

ยองแจ: ถ้าไม่ยอมพูดด้วย พรุ่งนี้จะไม่ซื้อเค้กให้นะ

 

แด: ... (ขยับตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนิดนึง ก่อนจะนิ่งเหมือนเดิม)

 

ยองแจ: ...กะ... ก็ได้ เดี๋ยวฉันทำชีสเค้กให้ใหม่ก็ได้ พอใจรึยัง

 

แด: (เลิกผ้าห่มออก เผยใบหน้ายิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่) ยองแจอาน่ารักที่สุดในโลกเลย

 

และแล้ว ศึกครั้งนี้ทาสคนก็เป็นฝ่ายปราชัย ต้องยอมทำชีสเค้กตามบัญชาของราชาแมวแต่โดยดี

 

 

นอกเรื่อง 2

 

แด: (โดนคนเขียนบังคับให้มาเป็นล่ามจำเป็น) สวัสดีครับ ผมแดครับ ตอนนี้ผมอยู่กับยงกุกและจุนฮง... มีผู้อ่านเชียร์ให้ยงกุกกับจุนฮงลงเอยกันด้วย ทั้งคู่คิดว่าไงบ้างครับ

 

จุนฮง: โฮ่ง โฮ่ง! (ลงเอยคืออะไรเหรอ จุนฮงไม่เข้าใจ)

 

ยงกุก: จุนฮงบอกว่าไงครับ

 

แด: ดูเหมือนจุนฮงจะไม่เข้าใจคำถามน่ะครับ... แต่ผมขี้เกียจอธิบาย เอาเป็นว่า... ถามยงกุกดีกว่า ยงกุกคิดยังไงล่ะครับ

 

ยงกุก: ผมยังไงก็ได้ แล้วแต่คนเขียน

 

จุนฮง: ... (นอนหมอบลงข้าง ๆ ยงกุก เพราะเริ่มเบื่อ)

 

แด: ผมเคยแอบอ่านโครงเรื่องที่คนเขียนเผลอวางทิ้งไว้คร่าว ๆ ดูเหมือนทั้งสองจะไม่ได้ลงเอยกันนะครับ

 

ยงกุก: เหรอครับ (ลุกจากเก้าอี้ลงไปนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น เกาหลังให้จุนฮง)

 

จุนฮง: ... (ทำหน้าเคลิ้ม)

 

แด: อยากรู้ไหมครับว่าจะได้ลงเอยกับใคร

 

จุนฮง: ... (พลิกตัวนอนตะแคง ‘ยงกุก ยงกุก เกาพุงให้หน่อย’)

 

ยงกุก: ไม่ล่ะครับ (เกาพุงให้จุนฮงอย่างเพลิดเพลิน)

 

แด: ...ไม่อยากรู้ก็ดีครับ งั้นผมขอจบการสัมภาษณ์แต่เพียงเท่านี้ สวัสดีครับ

 

(แล้วแดก็ลุกจากเก้าอี้โต๊ะกินข้าวในครัว ไปนอนหนุนตักยองแจที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เมื่อยองแจถามว่าจะอ้อนเอาชีสเค้กอีกใช่ไหม แดก็ว่า เปล่า แค่อยากจะอ้อนเฉย ๆ บ้างไม่ได้เหรอ แล้วซุกหน้ากับท้องนุ่มนิ่ม ไม่ทันได้เห็นว่าเจ้าของตักที่เขาหนุนนอน แก้มเริ่มแดงและรีบยกหนังสือปีดหน้าไว้แก้เขิน)

 

 

นอกเรื่อง 3

 

ฮิมชาน: สวัสดีครับ ผมฮิมชานครับ วันนี้ผมเป็นตัวแทนของผู้อ่าน อยากทราบว่า เมื่อไรคนเขียนจะลงตอนต่อไปสักทีละครับ

 

คนเขียน: ...เอ่อ... คือว่า... โทษทีนะ ยังไม่ได้เขียนเลยน่ะ..

 

ฮิมชาน: แล้วเมื่อไรจะเริ่มเขียนสักทีละ(วะ)ครับ

 

คนเขียน: ...ไม่รู้สิ... (เห็นสายตาอาฆาตของฮิมชานแล้วต้องรีบพูดต่อ) คือ ช่วงนี้ยุ่งกับเรื่องอื่นอยู่ค่ะ เลยยังไม่ได้เขียนตอนต่อไปเลย ต้องขออภัยผู้อ่านทุกท่านด้วยค่ะ

 

ฮิมชาน: แล้วเมื่อไรจะเริ่มเขียนละครับ

 

คนเขียน: (เริ่มเหงื่อตกเมื่อเบี่ยงประเด็นไม่ได้ผล) ไว้อะไรหลาย ๆ อย่างลงตัวก่อนแล้วจะเขียนให้ทันทีเลยค่ะ

 

ฮิมชาน: แล้วทุกอย่างจะลงตัวเมื่อไรละครับ

 

คนเขียน: เอ่อ... ประมาณต้นเดือนหน้ามั้งคะ ถ้าโชคดีอาจจะกลางเดือนนี้ก็ได้ ช่วยรอกันหน่อยนะคะ (โค้งสี่สิบห้าองศาให้ผู้อ่าน) แล้วก็... ขอให้สนุกกับคอนเสิร์ตครั้งแรกของบีเอพีนะคะ สนุกเผื่อเราด้วยนะ เราไปไม่ได้ค่ะ ช่วงนั้นเราไปเกาหลีพอดีเลย... ฮือ... (แล้วก็บ่นพล่ามเรื่องโชคชะตาเล่นตลก ฟ้าดินกลั่นแกล้งไปอีกหลายนาทีจนฮิมชานเบื่อที่จะฟัง)

 

ฮิมชาน: เอาเป็นว่า คนเขียนจะอัพต่อแน่ ๆ แล้วนะครับ ทุกท่านช่วยรออ่านกันด้วยนะครับ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับที่ติดตามอ่านเรื่องนี้ อย่าลืมไป LOE กันเยอะ ๆ ด้วยนะ ไปกันน้อยผมงอนจริง ๆ นะ

 

(ส่งยิ้มหวานให้เบบี้ ก่อนจะหันไปมองคนเขียนที่ยังคงนั่งบ่นอยู่ด้วยหางตา ส่ายหน้าอย่างระอา แล้วเดินจากไป ทิ้งให้คนเขียนนั่งบ่นอยู่เพียงลำพัง)