คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 17: คำเตือนของชายชุดขาว และการเล่น Buddy
บทที่ 17: คำเตือนของชายชุดขาว และ การเล่น Buddy [อัพครั้งแรก 22 พ.ย. 2549 เวลา 20.07]
หน้าตาแบบนี้... เสียงหวานอย่างนี้... ถึงแม้สำนวนการพูดจะไม่เหมือนกัน แต่ไม่ผิดแน่... เธอคนนี้ก็คือ ลูกกวาด เพื่อนคนแรกที่รินเจอตอนปฐมนิเทศ!
"แฮะๆ หวะ... หวัดดีค่ะ ริน ฟรานเซียส" สาวสวยในชุดสีขาวบริสุทธิ์เอ่ยทักเสียงเบา ริมฝีปากบางยิ้มแหยะๆแบบว่ายิ้มไม่ค่อยจะออก
"อ้าว รู้จักกันด้วยเหรอเนี่ย" ชุษณะทำหน้างง หันไปมองทางศิษย์เอกที แล้วหันไปมองลูกค้าที แล้วเขาก็เข้าใจในทันที
"หรือว่าพวกนี้คือเพื่อนที่โรงเรียนที่เคยเล่าให้ฟังสินะ" ชายหนุ่มหันไปถามลูกกวาด เธอพยักหน้ารับ ชุษณะยิ้มกริ่มอย่างยินดี
"งั้นงานคราวนี้คงไม่ยากอย่างที่คิดแล้วล่ะ ฮึฮึฮึ" เขาพูดอย่างมีเลศนัยน์ ท่ามกลางความสงสัยใคร่รู้ของทุกคนในห้อง
"เจ้าหมายความว่าอย่างไรรึ" ลอเรลที่นิ่งเงียบอยู่นานเอ่ยปากขึ้น
"ไว้ถึงเวลาแล้วข้าจะบอกให้รู้เอง แต่ตอนนี้ข้าต้องรอดูให้แน่ใจเสียก่อน" ชายหนุ่มบอก ก่อนจะก้าวไปหาลูกกวาด แล้วพูดอะไรบางอย่างกับเธอ ซึ่งฟรานเซียส ริน และลอเรลพยายามเงี่ยหูฟังเต็มที่แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะไม่ได้ยินอะไรเลยสักนิดเดียว เมื่อชุษณะพูดจบสาวน้อยในผ้าคลุมสีขาวก็พยักหน้ารับ
"เอาล่ะ งั้น... ตกลง! ข้ารับทำงานนี้! แต่ก่อนอื่น... ข้ามีของจะให้..." พอพูดจบ ร่างกำยำในชุดคลุมสีขาวก็เดินไปที่ตู้เก่าๆสีแดงเข้มที่รินเห็นตอนเข้ามานั่นเอง
ชุษณะเดินเข้าไปใกล้ตู้นั้นอย่างช้าๆ ก่อนที่จะล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกข้าง แล้วหยิบ... กุญแจขึ้นมาไขประตูตู้... ท่ามกลางความผิดคาดของรินที่หวังจะได้เห็นสิ่งที่เรียกกันว่าเวทมนตร์
แล้วชายหนุ่มในชุดขาวก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากตู้เก็บของนั่น ก่อนที่จะส่งมันให้กับริน สิ่งนั้นก็คือ...
"อะไรเนี่ย!" รินเอ่ยถามขึ้น พลางพิจารณาดูสิ่งที่อยู่ในมือ มันก็คือ... มีดทำครัวเล่มเล็กๆหนึ่งเล่ม ถึงจะมีด้ามจับเป็นทองคำทำให้ดูดีมีราคาขึ้นมาอีกนิด แต่คมมีดบิ่นๆนั่นจะเอาไปทำอะไรได้ล่ะเนี่ย!
"ก็มีดไง" ชุษณะตอบ ขณะที่หันกลับไปปิดประตูตู้เก็บของ พร้อมล็อกกุญแจอย่างเรียบร้อย
"ดูก็รู้น่าว่าเป็นมีด แต่มีดทื่อๆแบบนี้จะเอาไปทำอะไรได้ล่ะ หั่นผักชียังไม่เข้าเลย" รินว่า พลางลูบตรงคมมีดที่ไม่คมเลยสักนิด
"อ้ะๆ อย่าดูถูกมันเชียวนะ ถึงจะเห็นยังงี้ก็เถอะ แต่อานุภาพของมันร้ายกาจมากเลยนะ และที่สำคัญ มันมีชื่อเรียกด้วยล่ะ" ชายหนุ่มหยุดพูดเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยต่อว่า "ชื่อของมันก็คือ..."
"มีดฉีกวิญญาณ"
"มีดฉีกวิญญาณ!!!" ริน ฟรานเซียส และลอเรลร้องขึ้นพร้อมกัน เพราะไม่อยากจะเชื่อว่ามีดทำครัวบิ่นๆนี่จะฉีกวิญญาณใครได้ แม้แต่วิญญาณหมูวิญญาณไก่ก็เหอะ
"คงตั้งให้ดูน่ากลัวเฉยๆล่ะสิไม่ว่า" ฟรานเซียสพูดขึ้น เพราะอย่างน้อยเขาก็จับกระแสผิดปรกติของมีดนั่นไม่ได้เลย เขารู้สึกเหมือนมันเป็นแค่มีดทำครัวธรรมดาๆเล่มหนึ่งเท่านั้นเอง
"หึหึ เดี๋ยวก็รู้ว่าชื่อนั้นสำคัญไฉน" ชุษณะบอก พลางยิ้มอย่างลึกลับ "เอาล่ะ ทีนี้พวกเจ้าก็กลับกันไปได้แล้ว มีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวข้าจะติดต่อกลับไปเอง... อ้อ! แล้วมีดนั่นน่ะ ข้าให้ยืมเฉยๆนะไม่ได้ให้เลย งานนี้จบลงเมื่อไหร่เอามาคืนข้าด้วยนะ"
"รู้แล้วน่า" รินตอบกลับ ก่อนจะยัดมีดบิ่นๆใส่ลงไปในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนอย่างไม่ใส่ใจนัก
"เฮ้! แล้วของข้าล่ะ ไม่มีให้บ้างเรอะ" ฟรานเซียสเอ่ยทวง
"เจ้าน่ะไม่จำเป็นต้องใช้หรอก แล้วอีกอย่าง ข้าให้ยืมเฉพาะสตรีเท่านั้น บุรุษอย่างเจ้าอย่าหวังว่าจะได้แตะสมบัติล้ำค่าของข้า" คำตอบที่ได้ทำเอาเทพหนุ่มฉุนกึก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินจ้ำพรวดออกไปข้างนอกบ้านสีขาวนี่เท่านั้น ลอเรลโบกมือลาสหายก่อนที่จะเดินตามออกไปมั่ง
"อ้อ เดี๋ยวก่อนเด็กน้อย" ชุษณะเอ่ยรั้งรินไว้ เด็กสาวที่รู้สึกโกรธเมื่อถูกเรียกว่าเด็กน้อยกำลังจะหันไปด่า แต่ก็พูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขา
"ช่วงนี้ก็ระวังตัวหน่อยนะ... มีคนจับตามองเจ้าอยู่..." ชายหนุ่มเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนที่จะสะบัดผ้าคลุมสีขาวหายลับขึ้นบันไดเวียนไป ทิ้งให้รินครุ่นคิดอยู่กับคำพูดของเขา...
...ตกลงว่าเจ้านี่เป็นนักสืบ หรือหมอดูกันแน่เนี่ย...
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
สองวันถัดมา หลังจากที่พวกเขาไปหาชุษณะ ยังไม่มีการติดต่อใดๆกลับมา ฟรานเซียสนั้นหงุดหงิดนิดหน่อยที่ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ส่วนรินนั้นแสนจะดีใจที่ไม่มีเรื่องมารบกวนตอนนี้... นั้นก็เพราะว่า...
"โอ๊ย! ทำไมการบ้านมันเยอะยังงี้เนี่ย" รินบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ขณะที่กำลังนั่งปั่นการบ้านในคาบโฮมรูม โดยมีฟรานเซียสนั่งฟุบหลับอยู่ข้างๆ เทพหนุ่มทำการบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้วโดยใช้มนตร์ช่วยเล็กน้อย รินเคยขอให้ฟรานเซียสใช้มนตร์ช่วยทำการบ้านให้บ้างแต่เทพหนุ่มไม่ช่วย และอ้างว่ามันเป็นกฏของสวรรค์ แต่ยังไงซะเขาก็ยอมหยวนให้รินลอกการบ้านของเขาได้อยู่ดี
"ทุกคน ช่วยฟังทางนี้หน่อยครับ!" เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพแต่ชัดเจน เรียกให้คนทั้งห้องที่ต่างก็ทำกิจกรรมส่วนตัวกันอยู่หันมามอง รินชะงักการปั่นการบ้าน และเงยหน้าขึ้นมาเพื่อดูว่าใครที่บังอาจขัดจังหวะการปั่นงานของเธอ
ไม่ใช่ใครอื่น หัวหน้าห้องขี้เก๊ก เวคินนั่นเอง
"คือว่า พวกเราก็อยู่ร่วมกันมาตั้งเดือนกว่าแล้ว และเราก็ยังต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งสามปี ผมก็อยากให้คนในห้องสนิทกันมากขึ้น จึงได้คิดว่าพวกเราน่าจะเล่นเกมบัดดี้(Buddy)กัน เพื่อสานความสัมพันธ์ระหว่างคนในห้อง ทุกท่านคิดเห็นว่ายังไงกันบ้าง" เวคินร่ายยาวมา ตามท้ายด้วยการถามความคิดเห็นของคนในห้องแบบไม่ให้ตั้งตัว
"อื้ม ก็เข้าท่าดีนะ" เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น ขัดกับที่รินกำลังคิดอยู่ในหัวว่า 'หาเรื่องให้ตูยุ่งอีกแล้วไหมล่ะ'
"ว่าแต่มันเล่นยังไงล่ะ"
"ก็ทำฉลากเขียนชื่อทุกคนในห้อง แล้วจับฉลากกัน ถ้าจับได้ชื่อใครเราก็ต้องดูแลคนคนนั้น จะดูแลยังไงก็ได้ จะคอยซื้อของให้หรือยังไงก็ได้ แต่ต้องไม่ให้เขารู้ตัว นั่นแหละบัดดี้" หัวหน้าห้องเอ่ยสาธยาย ก่อนจะถามต่อว่า "ใครว่าจะเล่นยกมือขึ้น"
...คนที่ยกมือเกินครึ่งห้อง...
"งั้นเดี๋ยวผมจะทำฉลากแล้วจับกันเลยนะครับ" เวคินพูด พลางยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะไปนั่งทำฉลากโดยมีเพื่อนสองสามคนช่วยทำ
ขณะนั้นเอง... รินนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนเก้าอี้...
...หาเรื่องให้ตูอีกแล้ว ไอ้หัวหน้าขี้เก๊ก!!!
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
ฟรานเซียส ธนาวาริน
ฉลากที่รินจับได้เขียนไว้ว่าอย่างนั้น...
"เอาฟะ ยังดีที่เป็นคนใกล้ตัว" รินพึมพำกับตัวเองเบาๆ ส่วนฟรานเซียสนั้น พอจับฉลากเสร็จก็โยนมาให้เธอทันที แล้วฟุบหลับต่อไป ส่วนชื่อที่ฟรานเซียสจับได้นั้นคือ... วิภาดา รสสุคนธ์
วิภาดา หรือว่าน เด็กเรียนดีอันดับต้นๆของห้อง แถมหน้าตาน่ารักอีกด้วย ใบหน้ารูปไข่ ปากนิดจมูกหน่อย ดวงตากลมโตนัยน์ตาสีดำตามธรรมชาติ ผมยาวถึงกลางหลังมัดรวบไว้ที่ท้ายทอย เสียอย่างเดียวคือเธอสายตาสั้นจึงต้องใส่แว่นตา แว่นที่ว่านใส่เป็นแว่นทรงวงรีกรอบสีเงิน ถึงจะบอกว่าเป็นเด็กเรียน แต่เธอมีนิสัยร่าเริง คุยเก่ง เป็นที่รักของทุกคนในห้อง ใครๆก็อยากอยู่ใกล้ เวลาพูดคุยกับอาจารย์ก็สุภาพน่ารักเรียบร้อย อาจารย์เอ็นดูเธอกันทุกคน เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมคนหนึ่งเลยทีเดียว
"ว่าน..." รินพูดเสียงเบากับตัวเอง สายตาก็เหลือบไปมองเป้าหมาย ขณะนั้นเองว่านกำลังถูกเพื่อนๆรุมถามว่าจับฉลากได้ชื่อใคร
ดีล่ะ... ได้ผู้หญิงด้วย คงจะดูแลง่ายหน่อยล่ะนะ...
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
ได้ฤกษ์อัพแล้ว เนื่องจากเจ้าเพื่อนหัวไข่ (kuronochun) มันโทรมาทวงบ่อยๆ
เราก็ต้อง... จัดไปอย่าให้เสีย!
เอ... แต่มาคิดดูอีกทีชุษณะนี่มันจะเท่เกินไปแล้วมั้งเนี่ย เหอะๆๆ
ความคิดเห็น