คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนพิเศษ: ศึกชิงที่นอนสะท้านพื้นห้องสะเทือนเพดาน(ไร้สาระสุดๆ ไม่ต้องอ่านก็ได้)
ตอนพิเศษ: ศึกชิงที่นอนสะท้านพื้นห้องสะเทือนเพดาน เทพบุตรพรรค(ปาก)มาร ปะทะ จอมยุทธ์หญิงรินริน(?)
ย้อนไปในวันที่ฟรานเซียสเจอกับรินเป็นครั้งแรก
เวลา 23.30 นาฬิกา
ท้องฟ้ามืดมิด มีเพียงแสงจากดวงจันทร์ส่องสว่าง ณ คฤหาสน์ขนาดย่อมๆของตระกูลธนาวารินบัดนี้เงียบสงัดนัก บ้านก็มืดมิด มีเพียงแสงไฟจากเสาไฟบริเวณบ้าน และ... ห้องนอนของบุตรสาวคนโตรินนภา
ภายในห้อง เด็กสาวเจ้าของห้องกำลังนั่งดูแอนนิเมะ หรือการ์ตูนแผ่น VCD อยู่บนเตียง มีเด็กหนุ่มหัวแดงนั่งหาวอยู่บนเก้าอี้ใกล้ๆโต๊ะคอมพิวเตอร์
"เธอนี่โตเป็นกระบือแล้วยังดูการ์ตูนอีกเรอะ" ฟรานเซียสเอ่ยถามหลังจากหาวเป็นรอบที่ห้า
"แล้วจะทำไมล่ะ ก็ฉันจะดูซะอย่าง... อ้าว จบแล้วนี่" รินพูด ก่อนจะลุกจากเตียงไปเอาแผ่น VCD เก็บใส่กล่อง แล้วกดปิดเครื่องเล่นกับโทรทัศน์ หลังจากนั้นก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วตั้งท่าจะหลับ
"เฮ้ๆ เดี๋ยวสิ แล้วฉันล่ะ จะนอนไหน" เทพหนุ่มเอ่ยขัดขึ้นพลางไปดึงผ้าห่มมาจากเด็กสาว
"นายเป็นเทพไม่ใช่เหรอ เป็นเทพต้องนอนด้วยเหรอ" รินถามกลับพลางไปแย่งผ้าห่มคืนจากฟรานเซียส แล้วล้มตัวนอนต่อ
"ก็ต้องนอนดิ เป็นเทพก็ต้องพักผ่อนนะ" ฟรานเซียสไม่ยอมแพ้ไปกระชากหมอนหนุนของรินมา ทำให้ศรีษะของเธอตกกระทบเตียงดัง ปึก!
"ทำอะไรน่ะ มันเจ็บนะเฟ้ย" เด็กสาวโวยวาย พลางมองเทพหนุ่มอย่างเคืองๆ
"แล้วจะให้ฉันนอนไหน"
"ก็นอนบนพื้นไปดิ เอ้านี่" รินตอบกลับ พลางโยนผ้าห่มกับหมอนให้
"นอนบนเตียงไม่ได้หรือไง เตียงก็ออกจะกว้าง นอนสองคนได้สบาย" ว่าแล้วฟรานเซียสก็กระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงทันที ไม่สนใจเสียงโวยวายของริน
"นี่ลงมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย"
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ" ฟรานเซียสตอบกลับหน้าตาเฉย...
"แต่ฉันถือเว้ย!" รินว่า "แล้วไอ้ที่ไม่ถือน่ะ นั่นมันเตียงของฉันนะไอ้เทพไม่มีมารยาท"
"จะว่ายังไงก็ช่าง ฉันขอนอนก่อน เธอไม่นอนก็ตามใจนะ นอนบนพื้นไปก็แล้วกัน" เทพหนุ่มตอบกลับก่อนจะนอนหลับต่อโดยไม่สนใจเด็กสาวอีกต่อไป
รินจ้องฟรานเซียสตาขวาง ก่อนจะหยิบหมอนข้างขึ้นมาทุบไปที่หน้าท้องของเทพหนุ่มเต็มแรง แต่...
หมอนข้างกลับทะลุผ่านร่างของฟรานเซียสไปกระทบกับเตียงแทน
"เฮ้ย!" เด็กสาวเผลออุทานออกมาอย่างตกใจ
"เหอะๆๆของแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" เทพหนุ่มยิ้มเยาะ ก่อนจะนอนหลับต่อ
"งั้นเจอไอ้นี่หน่อย" เด็กสาวไปหยิบ... ไม้ช๊อตยุงขึ้นมาพร้อมกดปุ่มให้กระแสไฟฟ้าทำงาน ก่อนจะฟาดลงไปตรงใบหน้าของเทพหนุ่ม
ฟรานเซียสกลิ้งตัวหลบไปด้านซ้ายอย่างรวดเร็วทำให้รินพลาดเป้าไปโดนเตียงดัง ป๊าบ!
แต่เด็กสาวยังไม่ยอมแพ้ตีเข้าไปที่ใบหน้าอีก แต่เทพหนุ่มกลิ้งตัวหลบไปทางด้านขวาได้ รินชักเริ่มโมโหนิดๆที่ตีไม่โดนสักทีจึงตีรัวอย่างรวดเร็ว
ป๊าบ! ป๊าบ! ป๊าบ! ป๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆ ป๊าบ!!!
แต่ไม่โดนตัวของฟรานเซียสเลยสักครั้ง เพราะเทพหนุ่มกลิ้งตัวหลบซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว
แต่แล้ว... ทันใดนั้น!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำเอารินสะดุ้งเฮือก เธอลืมไปเสียสนิทว่าข้างๆห้องเธอเป็นห้องของยัยน้องสาวตัวแสบแต่ดันชอบนอนแต่หัวค่ำ เสียงไม้ช๊อตยุงคงไปรบกวนเจ้าหล่อนเข้า
เด็กสาวเดินไปเปิดประตูให้ แล้วก็เป็นจริงดังคาด นิภาอยู่ในชุดนอนลายหมีสีน้ำตาลท่าทางง่วงนอนสุดขีด
"พี่ทำอะไรน่ะ เสียงดังจัง คนจะหลับจะนอน" ผู้เป็นน้องเอ่ยโวยวายอย่างหงุดหงิดที่มีคนรบกวนการพักผ่อนของเธอ
"ช๊อตยุงน่ะ ยุงมันกัด พี่นอนไม่หลับ" ผู้เป็นพี่เอ่ยโกหกหน้าตายพลางชูไม้ช๊อตยุงขึ้นมาเป็นหลักฐาน
"งั้นเหรอ พี่ช๊อตเสียงเบาๆหน่อยได้ไหม นิจะนอน"
"จ้าๆ" รินตอบกลับ ก่อนที่จะเดินไปส่งน้องสาวเข้าห้องนอน แล้วกลับมาชำระบัญชีแค้นต่อ
"นี่ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้เทพบุตรฟรานเซียสเฮงซวย"
"อะไรอีกล่ะ เธอนี่เรื่องมากจริง มานอนเหอะ ง่วง" เทพหนุ่มบอกพลางตบที่นอนข้างๆตัว
"ไม่! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย"
"เรื่องสิ"
"ไอ้..." เด็กสาวตั้งท่าจะตะโกนด่า
"อ้ะๆ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวน้องเธอตื่นนา" เทพหนุ่มขัดขึ้น ก่อนจะนอนหลับต่อ
ก๊อก ก๊อก!!
ยังไม่ทันขาดคำ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีก รินเดินไปเปิดประตู น้องสาวเจ้าเก่าคราวนี้หน้าหงิกยิ่งกว่าเดิม
"พี่คุยกับใครอยู่น่ะ" น้องสาวเอ่ยถาม "นิได้ยินเสียงเหมือนพี่พูดคุยกับใครอยู่"
"เปล่านี่... พี่ก็แค่ซ้อมละครเฉยๆ" รินเอ่ยตอบ(โกหก)อย่างหน้าตายอีกตามเคย
"อย่างพี่นี่นะ ซ้อมละคร"
"ก็ใช่ดิ ซ้อมละครแสดงเอาคะแนนเก็บในห้องเรียนน่ะ"
"เหรอ นึกว่าคุยอยู่กับใครเสียอีก พี่ซ้อมเบาๆหน่อยดิ ง่วง พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้า"
"อืมๆ"
พอคล้อยหลังน้องสาว... "ไอ้ฟรานเซียส ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ"
"ไม่ลุก..."
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
ศึกแย่งชิงที่นอนดำเนินไปจนกระทั่ง...
"อ้าว... ตีสี่แล้วเหรอเนี่ย" เทพหนุ่มหัวแดงเอ่ยขึ้นขณะเหลือบไปมองนาฬิกา ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจสองสามทีแล้วเดินไปที่โต๊ะคอมฯที่รินนอนหลับฟุบกับโต๊ะอยู่ ฟรานเซียสยกมือขวาขึ้นเหนือหัว ร่างของรินลอยขึ้นจากเก้าอี้เล็กน้อย เทพหนุ่มหันกลับไปที่เตียงแล้วค่อยๆลดมือขวาลง ร่างของเด็กสาวก็ค่อยๆลอยไปตกลงที่เตียงอย่างนิ่มนวล
"ให้นอนต่ออีกหน่อยล่ะกัน ตีสี่ครึ่งค่อยปลุก" เทพหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหลุดยิ้มขำเล็กน้อย... ก่อนจะเหลือบมองไปที่ร่างของเด็กสาวที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใด...
ที่เขาขำก็เพราะ...
เขานั้น...
แอบ....
แอบ......
แอบ..........
............
...แอบ... หลอกยัยเตี้ย!
เรื่องที่เทพก็ต้องนอน ที่จริงเทพอย่างเขาไม่จำเป็นต้องนอนก็ได้ มีเทพบางตนที่นอนเพราะความขี้เกียจ(เช่นเขาเป็นต้น) แต่ถึงไม่นอนก็ไม่มีผลอะไร เทพน่ะมีพลังถึกอยู่ในตัวไม่ต้องนอนเป็นปีๆก็ยังอยู่ได้สบายๆ
ที่เขาหลอกรินก็เพราะว่า...
เขา...
อยากจะ.....
อยากจะ........
แกล้งคนเล่นก็เท่านั้นเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! แกล้งเทพในร่างมนุษย์มันสนุกยังงี้นี่เอง หึหึหึ.....
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
...ช่างเป็นตอนพิเศษที่ไร้สาระที่สุดในเว็บเด็กดี =[]="
ไม่ใช่อะไรหรอก... แค่... ข้าพเจ้าปลื้ม จบ...
เฮ้ย! เดี๋ยวๆยังไม่จบ ที่จริงคือ หลอกท่านมาดูรูปวาดห่วยๆเท่านั้นเอง (ก่อนจะดูต้องนั่งทำใจสักพักก่อนนะ)
..................................
คงไม่ต้องบรรยายมากเนอะ... (ยัยรินนี่ล่ะ)
เอ่อ... ฟรานเซียส... ล่ะมั้ง เอาเป็นว่าทรงผมกับหน้าประมาณนี้ แต่รูปร่าง... ข้าพเจ้ายังกะไม่ค่อยเป็นแฮะ - -"
คทาตัวปัญหา...
ภาพยัยรินเวอร์ชั่นลงสีด้วย OC เพิ่งหัดลงสีเมื่อวานนี้ -*- เลยออกมาแหม่งๆอย่างนี้ล่ะ
เอ่อ... รูปที่ดูไปไม่ต้องเอาไปคิดมากก็ได้นะ ข้าพเจ้ามันมีฝีมืออยู่แค่นี้ล่ะ = ="
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
ความคิดเห็น