ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท: ภารกิจของสวรรค์
ปฐมบท: ภารกิจของสวรรค์ (ลงครั้งแรก 31 ธ.ค. 48 เวลา... จำไม่ได้ -*-)
พวกคุณรู้จักสวรรค์ไหม...
เคยสงสัยไหม ว่าบนท้องฟ้านั้น มันมีอะไร...
ณ สถานที่ที่ถูกขนานนามว่า 'สวรรค์'
บนปุยเมฆสีขาวสะอาดตา ใครจะรู้ว่ามีแต่ตึกสูงๆระจักรวาล เหล่าเทพเดินกันขวักไขว่ ที่สังเกตเห็นได้ชัดคือ สภาวะอากาศของที่นี่กำลังย่ำแย่จนถึงขั้นวิกฤต เพราะ ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยฝุ่นที่รวมตัวกันหนาแน่นจนเห็นเป็นกลุ่มควันสีน้ำตาลแดง เทพบุตรและเทพธิดาทุกตนต่างคาดผ้าสีขาวปกปิดปากและจมูกเอาไว้จนดูเหมือนจะกลายเป็นแฟชั่นไปเสียแล้ว
ขณะนั้นเอง ณ ใจกลางสวรรค์ได้ปรากฏอาคารกระจกใสขึ้นมา มันตั้งเด่นตระหง่านเหนือสิ่งปลูกสร้างอื่นๆ ที่นี่ก็คือที่ทำการของ 'สภาสวรรค์' ซึ่งเป็นที่ทำงานของเหล่าเทพชั้นสูงผู้มีหน้าที่ปกครองสวรรค์ และที่ชั้นหนึ่งร้อยสามสิบเอ็ดซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของตึก การประชุมครั้งใหญ่ของสภาสวรรค์กำลังดำเนินไปอย่างเคร่งเครียด
"อย่างที่ผมได้แจ้งให้ทุกท่านทราบแล้ว" เทพบุตรทีวิทส์ ประธานสภาสวรรค์เอ่ยเปิดการประชุม เขาเป็นชายร่างสูงหน้าตาใจดี มีเครายาวสีขาวบริสุทธิ์ แต่บนศีรษะล้านเลี่ยนกลับไม่มีผมเลยแม้แต่เส้นเดียว "คทาอิมมอร์เทิลถูกขโมยไป"
เกิดเสียงพึมพำมาจากเหล่าเทพที่มาร่วมประชุมด้วย
คทาอิมมอร์เทิล เป็นคทาศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นของคู่บ้านคู่เมืองของสวรรค์ การที่คทาถูกขโมยไปจะส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของสวรรค์ สภาพอากาศที่กำลังย่ำแย่ขณะนี้เป็นเครื่องยืนยันได้เลยว่า มันถูกขโมยไปจริงๆ
"และผมได้คาดการณ์ไว้ว่า..." เทพชรากล่าวต่อ ทุกคนเงียบเสียงลงทันที "คทาคงอยู่บนโลกมนุษย์"
"ท่านรู้ได้อย่างไรว่าคทาอยู่บนโลกมนุษย์" เทพบุตรตนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย
"ผมได้ข้อมูลนี้มาจากสายสืบที่แฝงกายอยู่บนโลกมนุษย์" ทีวีทส์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ "เขาเป็นคนที่วางใจได้และเป็นสายสืบมือฉกาจคนหนึ่งเท่าที่เราเคยมีมา"
"ท่านรู้หรือว่าใครขโมยไป"
"คำถามไม่ใช่ใครขโมยไป แต่เป็น ใครจะไปนำคทากลับมา" หลังจากที่ประธานสภากล่าวจบประโยค ก็เกิดความเงียบอันน่าอึดอัดใจครอบคลุมไปทั่วห้องประชุม
"ขออนุญาติครับ" เทพบุตรคนหนึ่งลุกขึ้น เขาเป็นเทพหนุ่ม อายุประมาณสิบเก้าปี รูปร่างล่ำสัน ผมซอยสั้นสีดำสนิท ดวงตาสีเงินเย็นชา ใบหน้าเกลี้ยงเกลาปราศจากริ้วรอย จัดว่าหล่อก็คงได้
"มีอะไรหรือ ไรอัส" ทีวีทส์หันมามองเทพหนุ่มอย่างสงสัย
ไรอัส เทพหนุ่มหน้าตาดีของสภาสวรรค์ เป็นรองหัวหน้าหน่วยพิทักษ์สวรรค์ เขาเป็นเทพที่มีความสามารถหลายด้าน เชี่ยวชาญด้านคำสาปเป็นพิเศษ
"ผมขอเสนอให้ เรริน่า เป็นผู้ไปนำคทาอิมมอร์เทิลกลับมาครับ" ไรอัสผายมือไปยังเทพสาวร่างเล็ก ผมยาวประบ่าสีน้ำตาล หน้าตาท่าทางซื่อๆที่นั่งอยู่ข้างๆ
เรริน่า เป็นน้องสาวคนเดียวของไรอัส เธออายุแค่สิบห้าปีเท่านั้น แต่เป็นถึง หัวหน้าหน่วยพิทักษ์สวรรค์ เพราะ เธอเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้มากๆ
"หา? หนูเหรอ?" เรริน่าขมวดคิ้ว ดวงตากลมโตสีน้ำตาลจ้องมองพี่ชายของตนอย่างแปลกใจ
"ใช่! หนูน่าแหละ เรริน่า" คำตอบไม่ได้ดังมาจากปากของไรอัส แต่กลับเป็นเทพชราทีวีทส์ ดวงตาของเขาทอประกายกล้าอย่างคาดหวัง เทพสาวอ้าปากจะเถียง
"ไม่ได้หรอกท่าน เธอยังเด็กเกินไป" เทพตนหนึ่งเอ่ยค้านขึ้นมา
"ก็เพราะเธอเด็กน่ะสิ เธอถึงเหมาะสม ลองคิดดูว่า เด็กอายุสิบห้าจะเข้ามานั่งในสภาสวรรค์ได้ต้องมีความสามารถ ความทะเยอทะยานขนาดไหน เธอมีสิ่งที่เกือบทุกคนไหนที่นี่ไม่มี" ประธานสภาสรุป
"มีใครจะคัดค้านไหม"
เงียบกริบ... ทุกสิ่งนิ่งสนิท เทพทุกตนปิดปากเงียบ ยกเว้น...
"หนูขอค้านค่ะ" เรริน่าเอ่ยขึ้น ทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียว
"ทำไมฮึ เรริน่า ในเมื่อพวกเราวางใจเธอถึงขนาดนี้แล้ว" ทีวีส์เอ่ยถาม การพูดโน้มน้าวแกมบังคับเป็นความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งของเทพชราตนนี้
"คือ..." เธออึกอัก ดูกระอักกระอ่วนใจอย่างมาก ขณะที่พยายามหาเหตุผลมาอ้างแทนคำว่า ไม่อยากไป
"คือ พวกเราวางใจเธอนะ" เทพทีวิทส์บอก
"แต่..."
"แต่เธอกำลังจะปฏิเสธความวางใจนี้งั้นหรือ"
"หนู..."
"หนูพร้อมที่จะทำเพื่อสวรรค์หรือไม่"
เรริน่าหันมามองเทพทุกตนอย่างจนปัญญา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วจึงพูดว่า "ค่ะ"
"มันต้องยังงั้นสิ" เทพชรากล่าวชมเชย "พร้อมจะไปหรือยัง"
เทพสาวพยักหน้ารับอย่างจำใจ
"โอเค ปิดประชุมได้! มาสิเรริน่า ฉันจะไปพาเธอไปกองจุติเอง... อ้อ ไรอัส จะไปส่งน้องสาวด้วยก็ได้นะ" เทพทีวีทส์บอกก่อนจะเดินนำเรริน่าและไรอัสไปยังกองจุติ
กองจุติ เป็นกองที่ทำหน้าที่ส่งเทพที่ถึงเวลาไปเกิดยังโลกมนุษย์
และแล้ว ทั้งสามก็มาถึงกองจุติ เทพทีวีทส์ผลักประตูที่ติดป้ายไว้ว่า 'กองจุติ' เข้าไป
ภายในกองจุติ เป็นห้องสีขาวทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า กลางห้องมีตู้เย็นอยู่หนึ่งตู้ มีป้ายติดไว้ว่า 'กรุณาดื่มชาลืมเลือน 1 ขวด ก่อนไปจุติ' มีประตูอยู่ด้านในห้าบาน สามบานทางขวาเขียนว่า 'มนุษย์' 'สัตว์เลือดอุ่น' 'สัตว์เลือดเย็น' สองบานทางขวาเขียนว่า 'แมลง' และ 'ปรสิต'
"ตามฉันมา" ทีวีทส์เอ่ยบอก ขณะเดินตรงไปยังประตูมนุษย์
"เดี๋ยวค่ะ! แล้วไม่ดื่มชาลืมเลือนก่อนเหรอคะ" เรริน่าถามอย่างสงสัย
"ไม่ต้องหรอก ดื่มชาลืมเลือนเข้าไปเธอก็ลืมภารกิจที่ต้องทำหมดน่ะสิ" เทพชราว่า ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องมนุษย์ เรริน่าและไรอัสเดินตามเข้าไป
ภายในห้องทรงกลม มีบ่อน้ำอยู่หลายบ่อ ภายในมีของเหลวสีขาวเป็นประกาย มีป้ายปักไว้หน้าบ่อทุกบ่อ เขียนข้อความแตกต่างกันไปอย่าง ผู้ดี ยาจก จน ขอทาน และอีกหลายอย่าง
เทพชราเดินนำไปยังบ่อที่มีป้ายปักไว้ว่า 'รวย'
"เอ้า บ่อนี้ล่ะ" เทพทีวีทส์บอกเรริน่า
"รวย... จะดีเหรอคะ" เทพสาวมองไปยังบ่อตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ
"ดีสิ ไม่รู้หรือว่า พวกคนรวยน่ะชอบสะสมของเก่าแก่ คทาอิมมอร์เทิล ทั้งเก่าแก่และสวยงาม ให้เธอไปเกิดเป็นลูกคนรวยน่ะดีแล้ว" เทพชราอธิบาย "เอ้า ไปสิ ขอให้โชคดีนะ"
เรริน่าพยักหน้ารับ สูดหายใจเข้าลึกๆสองสามทีก่อนจะโดดลงไปในบ่อ... เธออธิฐานในใจว่า ...เกิดเป็นมนุษย์คราวนี้ ขอให้เถียงเก่งขึ้นด้วยเถิด สา.....ธุ...
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
สวีดัส สวัสดี ทั้งผู้ที่ตั้งใจเข้ามาอ่านและผู้ที่หลงเข้ามาทุกท่าน
ข้าน้อย ไร้สาระ เจ้าเก่ากลับมาอีกครั้ง หลังจากแต่งเรื่องไม่จบเป็นเรื่องที่สิบสาม -_-"
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่...สิบสี่ ของข้าน้อย ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่ามันคงไม่ล่มเป็นเรื่องที่สิบสี่...
แต่ก็นะ ถึงจะแต่งนิยายมาสิบกว่าเรื่องแล้ว แต่ยังไงคนอยากเป็นนักเขียนคนนี้ก็ยังต้องการคำติชมและกำลังใจจากทุกท่านเสมอ ไหนๆก็เข้ามาอ่านแล้ว ช่วยติชมให้สักนิดก็ยังดีน่า จะถือเป็นพระคุณอย่างสูง ^___^
ขอความไร้สาระจงอยู่กับตัวท่าน...
ไร้สาระ
ปล. สุขสันต์วันปีใหม่ด้วยเน้อ!!!
พวกคุณรู้จักสวรรค์ไหม...
เคยสงสัยไหม ว่าบนท้องฟ้านั้น มันมีอะไร...
ณ สถานที่ที่ถูกขนานนามว่า 'สวรรค์'
บนปุยเมฆสีขาวสะอาดตา ใครจะรู้ว่ามีแต่ตึกสูงๆระจักรวาล เหล่าเทพเดินกันขวักไขว่ ที่สังเกตเห็นได้ชัดคือ สภาวะอากาศของที่นี่กำลังย่ำแย่จนถึงขั้นวิกฤต เพราะ ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยฝุ่นที่รวมตัวกันหนาแน่นจนเห็นเป็นกลุ่มควันสีน้ำตาลแดง เทพบุตรและเทพธิดาทุกตนต่างคาดผ้าสีขาวปกปิดปากและจมูกเอาไว้จนดูเหมือนจะกลายเป็นแฟชั่นไปเสียแล้ว
ขณะนั้นเอง ณ ใจกลางสวรรค์ได้ปรากฏอาคารกระจกใสขึ้นมา มันตั้งเด่นตระหง่านเหนือสิ่งปลูกสร้างอื่นๆ ที่นี่ก็คือที่ทำการของ 'สภาสวรรค์' ซึ่งเป็นที่ทำงานของเหล่าเทพชั้นสูงผู้มีหน้าที่ปกครองสวรรค์ และที่ชั้นหนึ่งร้อยสามสิบเอ็ดซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของตึก การประชุมครั้งใหญ่ของสภาสวรรค์กำลังดำเนินไปอย่างเคร่งเครียด
"อย่างที่ผมได้แจ้งให้ทุกท่านทราบแล้ว" เทพบุตรทีวิทส์ ประธานสภาสวรรค์เอ่ยเปิดการประชุม เขาเป็นชายร่างสูงหน้าตาใจดี มีเครายาวสีขาวบริสุทธิ์ แต่บนศีรษะล้านเลี่ยนกลับไม่มีผมเลยแม้แต่เส้นเดียว "คทาอิมมอร์เทิลถูกขโมยไป"
เกิดเสียงพึมพำมาจากเหล่าเทพที่มาร่วมประชุมด้วย
คทาอิมมอร์เทิล เป็นคทาศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นของคู่บ้านคู่เมืองของสวรรค์ การที่คทาถูกขโมยไปจะส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของสวรรค์ สภาพอากาศที่กำลังย่ำแย่ขณะนี้เป็นเครื่องยืนยันได้เลยว่า มันถูกขโมยไปจริงๆ
"และผมได้คาดการณ์ไว้ว่า..." เทพชรากล่าวต่อ ทุกคนเงียบเสียงลงทันที "คทาคงอยู่บนโลกมนุษย์"
"ท่านรู้ได้อย่างไรว่าคทาอยู่บนโลกมนุษย์" เทพบุตรตนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย
"ผมได้ข้อมูลนี้มาจากสายสืบที่แฝงกายอยู่บนโลกมนุษย์" ทีวีทส์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ "เขาเป็นคนที่วางใจได้และเป็นสายสืบมือฉกาจคนหนึ่งเท่าที่เราเคยมีมา"
"ท่านรู้หรือว่าใครขโมยไป"
"คำถามไม่ใช่ใครขโมยไป แต่เป็น ใครจะไปนำคทากลับมา" หลังจากที่ประธานสภากล่าวจบประโยค ก็เกิดความเงียบอันน่าอึดอัดใจครอบคลุมไปทั่วห้องประชุม
"ขออนุญาติครับ" เทพบุตรคนหนึ่งลุกขึ้น เขาเป็นเทพหนุ่ม อายุประมาณสิบเก้าปี รูปร่างล่ำสัน ผมซอยสั้นสีดำสนิท ดวงตาสีเงินเย็นชา ใบหน้าเกลี้ยงเกลาปราศจากริ้วรอย จัดว่าหล่อก็คงได้
"มีอะไรหรือ ไรอัส" ทีวีทส์หันมามองเทพหนุ่มอย่างสงสัย
ไรอัส เทพหนุ่มหน้าตาดีของสภาสวรรค์ เป็นรองหัวหน้าหน่วยพิทักษ์สวรรค์ เขาเป็นเทพที่มีความสามารถหลายด้าน เชี่ยวชาญด้านคำสาปเป็นพิเศษ
"ผมขอเสนอให้ เรริน่า เป็นผู้ไปนำคทาอิมมอร์เทิลกลับมาครับ" ไรอัสผายมือไปยังเทพสาวร่างเล็ก ผมยาวประบ่าสีน้ำตาล หน้าตาท่าทางซื่อๆที่นั่งอยู่ข้างๆ
เรริน่า เป็นน้องสาวคนเดียวของไรอัส เธออายุแค่สิบห้าปีเท่านั้น แต่เป็นถึง หัวหน้าหน่วยพิทักษ์สวรรค์ เพราะ เธอเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้มากๆ
"หา? หนูเหรอ?" เรริน่าขมวดคิ้ว ดวงตากลมโตสีน้ำตาลจ้องมองพี่ชายของตนอย่างแปลกใจ
"ใช่! หนูน่าแหละ เรริน่า" คำตอบไม่ได้ดังมาจากปากของไรอัส แต่กลับเป็นเทพชราทีวีทส์ ดวงตาของเขาทอประกายกล้าอย่างคาดหวัง เทพสาวอ้าปากจะเถียง
"ไม่ได้หรอกท่าน เธอยังเด็กเกินไป" เทพตนหนึ่งเอ่ยค้านขึ้นมา
"ก็เพราะเธอเด็กน่ะสิ เธอถึงเหมาะสม ลองคิดดูว่า เด็กอายุสิบห้าจะเข้ามานั่งในสภาสวรรค์ได้ต้องมีความสามารถ ความทะเยอทะยานขนาดไหน เธอมีสิ่งที่เกือบทุกคนไหนที่นี่ไม่มี" ประธานสภาสรุป
"มีใครจะคัดค้านไหม"
เงียบกริบ... ทุกสิ่งนิ่งสนิท เทพทุกตนปิดปากเงียบ ยกเว้น...
"หนูขอค้านค่ะ" เรริน่าเอ่ยขึ้น ทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียว
"ทำไมฮึ เรริน่า ในเมื่อพวกเราวางใจเธอถึงขนาดนี้แล้ว" ทีวีส์เอ่ยถาม การพูดโน้มน้าวแกมบังคับเป็นความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งของเทพชราตนนี้
"คือ..." เธออึกอัก ดูกระอักกระอ่วนใจอย่างมาก ขณะที่พยายามหาเหตุผลมาอ้างแทนคำว่า ไม่อยากไป
"คือ พวกเราวางใจเธอนะ" เทพทีวิทส์บอก
"แต่..."
"แต่เธอกำลังจะปฏิเสธความวางใจนี้งั้นหรือ"
"หนู..."
"หนูพร้อมที่จะทำเพื่อสวรรค์หรือไม่"
เรริน่าหันมามองเทพทุกตนอย่างจนปัญญา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วจึงพูดว่า "ค่ะ"
"มันต้องยังงั้นสิ" เทพชรากล่าวชมเชย "พร้อมจะไปหรือยัง"
เทพสาวพยักหน้ารับอย่างจำใจ
"โอเค ปิดประชุมได้! มาสิเรริน่า ฉันจะไปพาเธอไปกองจุติเอง... อ้อ ไรอัส จะไปส่งน้องสาวด้วยก็ได้นะ" เทพทีวีทส์บอกก่อนจะเดินนำเรริน่าและไรอัสไปยังกองจุติ
กองจุติ เป็นกองที่ทำหน้าที่ส่งเทพที่ถึงเวลาไปเกิดยังโลกมนุษย์
และแล้ว ทั้งสามก็มาถึงกองจุติ เทพทีวีทส์ผลักประตูที่ติดป้ายไว้ว่า 'กองจุติ' เข้าไป
ภายในกองจุติ เป็นห้องสีขาวทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า กลางห้องมีตู้เย็นอยู่หนึ่งตู้ มีป้ายติดไว้ว่า 'กรุณาดื่มชาลืมเลือน 1 ขวด ก่อนไปจุติ' มีประตูอยู่ด้านในห้าบาน สามบานทางขวาเขียนว่า 'มนุษย์' 'สัตว์เลือดอุ่น' 'สัตว์เลือดเย็น' สองบานทางขวาเขียนว่า 'แมลง' และ 'ปรสิต'
"ตามฉันมา" ทีวีทส์เอ่ยบอก ขณะเดินตรงไปยังประตูมนุษย์
"เดี๋ยวค่ะ! แล้วไม่ดื่มชาลืมเลือนก่อนเหรอคะ" เรริน่าถามอย่างสงสัย
"ไม่ต้องหรอก ดื่มชาลืมเลือนเข้าไปเธอก็ลืมภารกิจที่ต้องทำหมดน่ะสิ" เทพชราว่า ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องมนุษย์ เรริน่าและไรอัสเดินตามเข้าไป
ภายในห้องทรงกลม มีบ่อน้ำอยู่หลายบ่อ ภายในมีของเหลวสีขาวเป็นประกาย มีป้ายปักไว้หน้าบ่อทุกบ่อ เขียนข้อความแตกต่างกันไปอย่าง ผู้ดี ยาจก จน ขอทาน และอีกหลายอย่าง
เทพชราเดินนำไปยังบ่อที่มีป้ายปักไว้ว่า 'รวย'
"เอ้า บ่อนี้ล่ะ" เทพทีวีทส์บอกเรริน่า
"รวย... จะดีเหรอคะ" เทพสาวมองไปยังบ่อตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ
"ดีสิ ไม่รู้หรือว่า พวกคนรวยน่ะชอบสะสมของเก่าแก่ คทาอิมมอร์เทิล ทั้งเก่าแก่และสวยงาม ให้เธอไปเกิดเป็นลูกคนรวยน่ะดีแล้ว" เทพชราอธิบาย "เอ้า ไปสิ ขอให้โชคดีนะ"
เรริน่าพยักหน้ารับ สูดหายใจเข้าลึกๆสองสามทีก่อนจะโดดลงไปในบ่อ... เธออธิฐานในใจว่า ...เกิดเป็นมนุษย์คราวนี้ ขอให้เถียงเก่งขึ้นด้วยเถิด สา.....ธุ...
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
สวีดัส สวัสดี ทั้งผู้ที่ตั้งใจเข้ามาอ่านและผู้ที่หลงเข้ามาทุกท่าน
ข้าน้อย ไร้สาระ เจ้าเก่ากลับมาอีกครั้ง หลังจากแต่งเรื่องไม่จบเป็นเรื่องที่สิบสาม -_-"
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่...สิบสี่ ของข้าน้อย ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่ามันคงไม่ล่มเป็นเรื่องที่สิบสี่...
แต่ก็นะ ถึงจะแต่งนิยายมาสิบกว่าเรื่องแล้ว แต่ยังไงคนอยากเป็นนักเขียนคนนี้ก็ยังต้องการคำติชมและกำลังใจจากทุกท่านเสมอ ไหนๆก็เข้ามาอ่านแล้ว ช่วยติชมให้สักนิดก็ยังดีน่า จะถือเป็นพระคุณอย่างสูง ^___^
ขอความไร้สาระจงอยู่กับตัวท่าน...
ไร้สาระ
ปล. สุขสันต์วันปีใหม่ด้วยเน้อ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น