คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : {แท-ด้ง-ทิฟ} Triangle love Part 2 100%
{แท-ด้ง-ทิฟ}
[Tiffany]
ผ่านมาหลายเดือนแล้วนับจากวันนั้น ฉันเริ่มทำใจได้มากขึ้น จนเรียกว่าเกือบจะลืมแล้วด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ ฉันเองก็เตรียมใจมาตลอดอยู่แล้วว่าวันหนึ่งเหตุการณ์แบบนี้มันต้องเกิดขึ้น อีกอย่าง ฉันเองก็ได้กำลังใจดีจากเพื่อนรักอย่างแทยอน แล้วก็อูยอง
ต้องบอกว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่ฉันกับอูยองคุยกันมากที่สุดหลังจากที่รู้จักกันมาหลายปี แต่ก่อนฉันเคยนึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมแทยอนกับอูยองถึงได้สนิทกันนักทั้งๆที่เป็นเพื่อนต่างเพศ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วแหละ ก็อูยองสดใส ร่าเริงซะขนาดนั้น ใครได้อยู่ใกล้ๆก็พลอยมีความสุข
“ทิฟ ไปเล่นน้ำกัน”
อูยองที่เพิ่งขึ้นมาจากน้ำทะเล ตัวเปียกซกเดินมาชวนฉันที่นั่งอยู่ที่ชายหาด ใช่แล้วตอนนี้ครอบครัวของพวกเรามาเที่ยวทะเลด้วยกัน
“ไม่เป็นไรหรอก นายไปเล่นกับแทยอนเถอะ ฉันนั่งดูอยู่ตรงนี้ดีกว่า” ฉันปฏิเสธ เพราะรู้ดีว่าแทยอนคงจะอยากมีเวลาส่วนตัวกับอูยอง ถึงแทยอนจะไม่เคยบอกฉัน แต่ความเป็นเพื่อน เป็นญาติก็ทำให้ฉันรู้ถึงความรู้สึกของเธอได้ไม่ยาก
“มาเที่ยวทะเลทั้งทีกะจะไม่โดนน้ำเลยหรือไงครับคุณหนูฮวัง นี่แน่ะๆๆ”
อูยองดึงมือฉันไปที่ทะเล แล้วก็กวักน้ำสาดใส่ฉัน ฉันเลยยอมไม่ได้แก้แค้นด้วยการสาดน้ำใส่เขากลับบ้าง เสียงหัวเราะของเราสองคนคงดังลั่นไปทั่วชายหาด ไม่อยากจะยอมรับเลยล่ะว่าฉันมีความสุขจริงๆ
“ฮัดชิ้ววว” ฉันจามเป็นรอบที่ล้านหลังจากกลับมายังที่พัก ฉันล่ะเกลียดไอ้อาการบอบบาง อ่อนแอ ขี้โรคของตัวเองซะจริงๆ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ไม่สบาย นี่แค่เล่นน้ำทะเลไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ก็โดนหวัดเล่นงานซะแล้ว
“ขอโทษนะทิฟ เป็นเพราะฉันแท้ๆเลย เธอเลยต้องมานั่งจามแบบนี้”
“ไม่เป็นไรๆ ฉันไม่เป็นไรมากหรอก ฮะ..ฮัดชิ้ว”
“เนี่ยนะไม่เป็นไรมาก มานี่เลยมา เดี๋ยวฉันเช็ดผมให้ หัวเปียกๆแบบนี้มีหวัง พรุ่งนี้เธอนอนจับไข้แน่ๆ” เขาแย่งผ้าขนหนูผืนเล็กที่อยู่ในมือของฉันไป พร้อมกับเช็ดผมให้อย่างเบามือ หัวใจฉันเริ่มเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ แทยอนที่อยู่ในห้องเดียวกันแต่ไร้บทสนทนา ขว้างรีโมทไปที่โซฟาก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ฉันได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรของเขานะ ช่วงนี้เลือดลมมาผิดปกติหรือยังไง” อูยองผู้ที่ไม่รู้เรื่องอะไร พูดออกมาอย่างติดตลก แต่ฉันขำไม่ออกจริงๆ เพราะรู้ดีว่าสาเหตุทั้งหมดมันเป็นเพราะอะไร
“แทยอน”
หลังจากที่ฉันหว่านล้อมอูยองจนเขากลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง ฉันก็เดินมาตามชายหาดเพื่อตามหาแทยอน และเธอก็อยู่แถวนั้นจริงๆ
“ออกมาทำไมทิฟ ไม่สบายก็ควรจะพักผ่อนนะ” แทยอนพูดด้วยความเป็นห่วง
“ฉันคงนอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้คุยกับเธอก่อน”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องอูยอง ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง แล้วฉันก็ไม่อยากให้เธอคิดมากเรื่องอูยองกับฉัน”
“ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรนิ”
“งั้นเอาเป็นว่าเธอไม่คิด แต่ฉันอยากจะบอกก็แล้วกัน ฉันไม่ได้คิดอะไรกับอูยอง เราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“อ่า บอกแล้วไงว่าไม่ได้คิดอะไร จะมาพูดให้ฟังทำไมก็ไม่รู้” ถึงแทยอนจะทำเหมือนไม่สนใจ แต่ก็มีสีหน้าดีขึ้นกว่าเดิม
“ฉันจะเอาใจช่วยเธอ ให้คว้าเพื่อนมาเป็นแฟนเร็วๆนะ ฮ่าๆ” ฉันหัวเราะไปได้ยังไงนะ ทั้งๆที่ข้างในมันไม่ได้ขำเลยสักนิด แต่ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อฉันมาทีหลัง และคนที่มาก่อนก็คือเพื่อนที่ฉันรักเหลือเกิน เอาเป็นว่า ฉันเชียร์แทยอนจากใจจริงๆ
“พูดอะไรบ้าๆ รีบๆไปนอนเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เที่ยวไม่ไหว จะหาว่าคิมแทไม่เตือน”
“จ้า เธอก็เหมือนกัน รีบนอนได้แล้ว อย่ามัวแต่เดินเหม่อคิดถึงเพื่อนสนิทอยู่ล่ะ”
[Wooyoung]
“ทิฟ ทิฟ ตื่นหรือยัง เราจะออกไปเที่ยวกันแล้วนะ” ผมรับหน้าที่มาตามทิฟฟานี่ที่ถึงเวลานัดแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าตัวจะลงมา อดเป็นห่วงไม่ได้ กลัวว่าเธออาจจะไม่สบายหนักกว่าเดิม
“อูยองหรอ ฝากบอกคนอื่นทีสิว่าฉันขอไม่ไปแล้วกัน” เธอตอบออกมาโดยที่ไม่ได้เปิดประตู ผมจึงได้ยินแต่เสียงอู้อี้ที่ไม่รู้ว่าคนข้างในจะมีสภาพแย่แค่ไหน
“อือ เดี๋ยวฉันไปบอกทุกคนให้”
“คุณป้าครับ ทิฟไม่สบายไปไม่ไหวน่ะครับ สงสัยว่าไข้คงจะขึ้น”
“ว้า งั้นหรอ แย่เลยซิ แม่สาวนักช้อปไม่ได้ไป แต่ก็ดีเหมือนกัน ให้พักจะได้หายไวๆ เกิดพาไปตากแดดตากลม เดี๋ยวได้อาการหนักกว่าเดิมกันพอดี งั้นเราก็ไปกันเถอะ”
“เอ่อ ผมขออยู่เฝ้าทิฟที่นี่นะครับ เพราะผมเป็นคนทำให้ทิฟต้องไม่สบาย”
“เอางั้นหรอลูก”
“ครับแม่”
“อือ เอางั้นก็ได้จ๊ะ ดูแลทิฟฟานี่ดีๆนะอูยอง”
“งั้นให้แทอยู่เป็นเพื่อนอูยองกับทิฟด้วยนะคะแม่” แทยอนเสนอตัวอยู่เป็นเพื่อนผมกับทิฟฟานี่ แต่การที่ผมกับทิฟไม่ไปก็ทำให้งานกร่อยมากแล้ว ผมไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องไปกันตามลำพัง
“ไม่เป็นไรหรอก เธอไปเถอะ พวกผู้ใหญ่จะได้ไม่เหงา อีกอย่างจะได้ซื้อของมาฝากฉันกับทิฟด้วยไง” ไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่ผมรู้สึกว่าสีหน้าแทยอนแย่ลง หลังจากผมพูดจบ
“นั่นสิ แม่ก็ว่าอย่างนั้น แทยอนน่ะไปเป็นเพื่อนแม่ดีกว่า”
“แต่แทเป็นห่วงทิฟนี่คะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกหนูแทยอน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอูยองเขาเถอะ รายนี้เขาไม่ปล่อยให้หนูทิฟเป็นอะไรไปหรอก” แม่พูดพลางทำหน้าล้อเลียนผม ลูกชายแม่ก็เขินเป็นนะครับบบบ
ก๊อก ก๊อก
“ใครคะ”
“เปิดประตูให้หน่อยสิทิฟ ฉันเอายามาให้”
ทิฟฟานี่เดินมาเปิดประตูให้ผม อาการเธอแย่กว่าเมื่อวานมากจริงๆ หน้าของเธอซีดมาก จนผมอดไม่ได้ที่จะเอามือไปทาบหน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิ แล้วก็เป็นอย่างที่คาด ตัวเธอร้อนเป็นไฟเลย
“รีบกินข้าวดีกว่าทิฟ จะได้กินยา”
“อื้อ นายวางไว้ตรงโต๊ะนั้นแหละ แล้วก็รีบลงไปเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะรอนาน”
“คนอื่นเขาไปกันหมดแล้ว ฉันจะอยู่ดูแลเธอเอง”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย ไม่เห็นต้องลำบากมาดูแลเลย” ทิฟฟานี่พูดอย่างบ่นๆ ไม่ได้ดูตัวเองเลยนะเนี่ยว่าสภาพแย่ขนาดไหน
“ขนาดไม่ได้เป็นอะไรนะเนี่ย มาเลย มานั่งซะ เดี๋ยวฉันจะป้อนข้าวให้”
เธอเดินมานั่งลงบนเตียงโดยดี โดยมีผมทำหน้าที่บุรุษพยาบาลคอยป้อนข้าว ป้อนยาให้ ก่อนจะบอกให้เธอพักผ่อน แล้วก็จัดการห่มผ้าให้
“ขอบใจมากนะอูยอง”
ทุกๆชั่วโมง ผมต้องคอยนั่งเช็ดตัวให้ทิฟฟานี่ให้ไข้ลดลง ผ่านไปจนเกือบๆสามโมง พอลองแตะหน้าผากดูอีกทีก็พบว่าตัวทิฟฟานี่ไม่ร้อนเท่าเดิมแล้ว เวลาเธอหลับ ผมก็มีโอกาสได้สำรวจใบหน้าของเธอจริงๆจังๆ เพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยมองหน้าเธอตรงๆได้เลยสักครั้ง
“จะมีสักวันไหมที่ผู้หญิงน่ารักๆแบบเธอ จะหันมามองคนธรรมดาแบบฉัน”
“อูยอง อูยอง” ผมตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงทิฟฟานี่เรียก ที่ผมนั่งเฝ้าเธอจนเผลอหลับไปเลยหรอเนี่ย
“คนอื่นยังไม่กลับมาอีกหรอ”
“ยังหรอก เธอก็รู้ว่าพวกแม่ๆ ถ้าได้ช้อปปิ้งล่ะก็..ยาว”
“นั่นซินะ ความจริงนายก็น่าจะไปด้วย ฉันอยู่คนเดียวได้อยู่แล้ว ถ้านายไปแทยอนจะได้มีเพื่อนด้วย”
“เขาไปกันตั้งเยอะ แทยอนน่ะมีเพื่อนอยู่แล้ว แต่เธอเนี่ยซิ ไม่สบายอย่างนี้ใครจะกล้าปล่อยให้อยู่คนเดียว”
“แต่แทยอนคงจะรู้สึกดีมากกว่า ถ้านายไปด้วย” ผมไม่ค่อยเข้าใจที่ทิฟฟานี่พูดสักเท่าไหร่ ทำไมแทยอนถึงต้องรู้สึกดีที่มีผมไปด้วย
“แทยอนน่ะ ชอบนายมากนะอูยอง” ทิฟฟานี่พูดต่อ อะไรนะ...แทยอนน่ะหรอจะชอบผม เป็นไปไม่ได้หรอก
“ฉันพูดจริงๆนะอูยอง แทยอนชอบนายมาก แล้วฉันก็รู้สึกว่าแทยอนกับนาย เอ่อ..เหมาะสมกันดี” เธอพูด พูดแบบไม่คิดถึงความรู้สึกของผมสักนิด เธอใช้อะไรมาตัดสิน ใช้อะไรมาเป็นตัววัดว่าใครเหมาะสมกับใคร
“เธอต้องการจะพูดอะไรกันแน่ทิฟฟานี่”
“ฉันไม่อยากให้นายอยู่ใกล้ฉันมาก ฉันเป็นห่วงความรู้สึกของแทยอน ฉันกลัวแทยอนจะเข้าใจผิด” เธอหลบตาผมที่พยายามจะจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ ตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอไม่รับรู้บ้างเลยหรือว่าผมรู้สึกยังไง
“เธอห่วงความรู้สึกของแทยอน แล้วความรู้สึกฉันล่ะ เธอเคยคิดถึงมันบ้างหรือเปล่าทิฟ”
“อูยอง” ทิฟฟานี่มองผมอย่างไม่เชื่อสายตา เธอคงคิดไม่ถึงว่าผมจะตะคอกใส่เธอแบบนี้ แต่จะให้ทำยังไงได้ ผมก็คน ผมก็มีความรู้สึก ผมก็มีหัวใจ
“ฉันรักเธอ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านฉันรักเธอมาตลอด ถึงแม้จะรู้ว่าเธอมีคนที่รักอยู่แล้ว แต่ฉันก็ยังแอบมองเธออยู่ห่างๆ หลายเดือนที่ผ่านมาฉันก็ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อแสดงความรู้สึกต่อเธอ ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะไม่รับรู้ แต่เธอใจร้ายมากเลยนะทิฟฟานี่ เธอใจร้ายมากที่บอกให้คนที่รักเธอไปรักคนอื่น”
“...”
“ได้ ถ้าการที่ฉันรักเธอ การที่ฉันอยู่ใกล้ๆเธอ มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด รู้สึกลำบากใจ ต่อไปนี้ฉันก็จะอยู่ให้ห่างเธอที่สุด ฉันตัดใจจากเธอ ฉันจะรักแทยอน ฉันจะคบกับแทยอนตามที่เธอบอก พอใจไหมฮวังมิยอง”
[Tiffany]
เขาเดินออกจากห้องไปแล้ว เหลือแต่ฉันที่ยังคงนั่งปล่อยให้น้ำตาของตัวเองไหลรินอย่างเงียบๆ ใช่ หลายเดือนที่ผ่านมาเขาแสดงอะไรหลายๆอย่าง ฉันสัมผัสถึงมันได้ และก็รู้สึกดีเสมอ ฉันไม่เคยอึดอัด ไม่ได้รู้สึกลำบากใจ แต่ถ้าพูดออกไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าต้องทำให้แทยอนเสียใจ
เย็นนี้โต๊ะอาหารคึกคักเมื่อป้าๆกลับมาพร้อมกับอาหารทะเลที่ฉันคาดว่าถ้ากินหมดนี่ เราคงอิ่มกันไปสามสี่วัน อาการของฉันดีมากจากเมื่อเช้า ต้องขอบคุณอูยอง เป็นเพราะเขา ฉันก็เลยดีขึ้นแบบนี้
“ทุกคนครับ ตอนนี้ผมกับแทยอนคบกันแล้วนะครับ” อูยองประกาศขึ้นมากลางโต๊ะอาหาร ทำเอาฉันที่กำลังจะตักกุ้งเข้าปากถึงกับชะงักไป แว่บหนึ่งฉันเห็นว่าเขามองมาทางฉัน
“จริงหรอลูก ไปแอบชอบกันตอนไหน ทำไมแม่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” คุณป้า แม่ของแทยอนพูดขึ้น ถึงแม้ท่านจะดูตกใจ แต่ฉันรู้ว่าท่านก็ดีใจที่แทยอนได้คนดีๆมาเป็นแฟน
“แม่จะรู้ได้ไงคะ ขนาดแทยังไม่รู้เลยว่าอิตานี่มาแอบชอบแทตอนไหน”
“ก็สักระยะแล้วแหละ แต่ไม่ได้บอกให้เธอรู้ ถ้าขืนบอกไปแล้วเธอไม่ได้ชอบฉัน ฉันก็ซวยอ่ะดิ”
“โหย ตาทึ่ม ฉันแอบชอบนายมาตั้งนาน ไม่เคยรู้สึกเลยหรือไง เตี้ยแล้วยังโง่อีกนะ”
“โหย ว่าฉันหรอ นี่แน่ะๆๆ”
นี่มันฝีมือเธอไม่ใช่หรอฮวังมิยอง แล้วทำไมเธอจะต้องเสียใจ แล้วทำไมเธอจะต้องรู้สึกเจ็บปวด แบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ไม่เห็นหรือไงว่ามันทำให้ทุกคนมีความสุขขนาดไหน เห็นรอยยิ้มของแทยอนไหม นั่นไงคือสิ่งที่เธอต้องรักษามันเอาไว้ ดูไว้ให้เต็มตานะว่าพวกเขาเหมาะสมกันมากแค่ไหน
colors grace.
ความคิดเห็น