คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : {วอนยุน} So sorry 'ขอโทษที พอดีฉันมันร้าย' Part 1 100%
{วอนยุน}
Intro
ก็ฉันมันร้าย แล้วใครจะทำไม ในเมื่อสองคนแม่ลูกนั่นทำฉันได้
ฉันก็จะเอาคืนเหมือนกัน คู่หมั้นงั้นหรอ หล่อ รวย เพอร์เฟค
เฮอะ คอยดูล่ะกันว่าถ้าความฝันที่วาดไว้ มันพังทลายลงมาต่อหน้า
มันจะเป็นยังไง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันนับวันรอการกลับมาเกาหลีของครอบครัวๆนั้นใจจะขาด อีกแค่ไม่กี่วันพวกนั้นก็จะเดินทางกลับมาจากอเมริกาแล้ว หึ แล้วฉันสัญญา
เลยว่าคนพวกนั้นจะต้องเจ็บปวด เหมือนที่ฉันกับแม่เคยรู้สึก หรือบางทีอาจจะต้องเจ็บปวดมากกว่านั้นด้วยซ้ำ
"ยุนอา คิดอะไรอยู่หรอลูก"
"คิดว่าพอคนพวกนั้นกลับมา ยุนจะทำยังไงกับพวกมันดี"
"ยุนอา อย่าลืมนะลูกว่าหนึ่งในนั้นก็คือพ่อของเรา"
"ยุนไม่เคยลืม และก็เพราะไม่เคยลืม ถึงได้ทำให้ยุนต้องเจ็บปวดอย่างทุกวันนี้ มีพ่อแต่พ่อไม่เคยรัก ไม่เคยสนใจ ไม่เคยหันมาเหลียวแล�
แบบนั้นสู้ไม่มียุนคงจะรู้สึกดีมากกว่า"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิ ยังไงพ่อก็มีพระคุณ เพราะมีเขาเราถึงได้เกิดมา"
"แม่อย่าห่วงเลยค่ะ ยุนสัญญาว่ายุนจะไม่ทำอะไรพ่อ แต่สองแม่ลูกนั่น ยุนไม่ไว้แน่"
"ยุนอา"
"แม่อย่าห้ามยุนเลยค่ะ"
แม่เดินออกจากห้องไป คงเป็นเพราะรู้ว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนความคิดฉันได้ ใช่แล้ว ครอบครัวนั้นคือครอบครัวใหม่ของพ่อฉัน
เอง�เห๊อะ พ่อที่มีบุญคุณแค่อย่างเดียวทั้งชีวิตก็คือทำให้ฉันเกิดขึ้นมา กับภรรยาใหม่ของเขา แล้วก็ลูกสาวที่ได้รับการยกย่องออกหน้า
ออกตา ชูคออยู่ในวงสังคม
อีกไม่นานยัยลูกสาวนอกไส้ตัวดีของพ่อฉันก็จะหมั้น กับผู้ชายที่หล่อ รวย เพอร์เฟค ที่ชื่อ ชเวชีวอน และนายคนนี้แหละจะเป็นเป้าหมาย
ในการแก้แค้นของฉัน เตรียมรับมือให้ดีดีก็แล้วกัน
สนามบิน
ฉันเดินสอดส่ายสายตาหาคนที่ฉันต้องการจะพบ ไม่นานก็เจอ คนพวกนั้นชอบทำตัวให้ตัวเองโดดเด่นเหนื่อใครอยู่แล้ว มันเลยทำให้ฉัน
หาเจอได้ไม่ยาก หึ
"สวัสดีค่ะพ่อ ไม่เจอกันตั้งนาน จำลูกในไส้คนนี้ได้หรือเปล่า"
"ยุนอา"
"ดีใจจังเลยค่ะที่พ่อยังจำชื่อลูกคนนี้ได้ อ๋อ สวัสดีค่ะคุณแม่เลี้ยง คุณพี่สาวกำมะลอ แล้วก็คุณคู่หมั้นสุดเพอร์เฟค"
"แกจะมาก่อกวนอะไรนังยุนอา"
"ตายแล้วว คุณพี่สาวขา อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิค่ะ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะรู้กำพืดหมดนะ แล้วอีกอย่างเขาจะว่าเอาได้ว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน"
"แก!!!"
สองแม่ลูกคู่นั้นชี้หน้าเตรียมด่าฉันขึ้นมาพร้อมกันอย่างกับนัดไว้ แต่ก็มีพ่อแล้วก็ผู้ชายคนนั้นเข้ามาห้าม จริงๆน่าจะปล่อยยัยพวกนั้นมานะ�
ยังไงฉันก็ไม่กลัวอยู่แล้ว แล้วก็จะตอบกลับให้เจ็บแสบเลยด้วย
"เฮ้อ วันนี้ยุนมาทักทายแค่นี้แหละค่ะพ่อ แต่คราวหน้ารับรองว่ามากกว่านี้แน่นอน อ๋อ คุณพี่สาวค่ะ ระวังคู่หมั้นของคุณพี่สาวเอาไว้ด้วยนะ
คะ เที่ยวไปประกาศความเลิศเลอเพอร์เฟคให้ใครต่อใครเขารับรู้แบบนั้น เดี๋ยวจะมีคนมาแย่งเอานะคะ โดยเฉพาะน้องสาวคนนี้ อยากแย๊ง�
อยากแย่ง ฮ่าๆ"
"แก นังยุนอา นังบ้า แกกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"
หึ นี่แค่ยกแรกเท่านั้นคุณพี่สาว อย่าเพิ่งอาละวาด โวยวายไปซะก่อน มันยังมีที่หนักกว่านี้อีกเยอะ
ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการที่เข้ามาทำงานในบริษัทของตระกูลชเว แถมตำแหน่งไม่ได้ธรรมดาด้วยนะ เพราะฉันได้มาเป็น
เลขาคนใหม่ของท่านประธานชเว หรือก็คือพ่อของนายชีวอนนั่น ตลอดหนึ่งเดือนที่่ทำงานมามีข่าวต่างๆมากมายระหว่างฉันกับท่าน
ประธานโดยทุกข่าวก็มีแต่เรื่องชู้สาวทั้งสิ้น ถึงแม้มันจะไม่จริง แต่ฉันเองก็ไม่ได้คิดจะแก้ข่าว เพราะการมีข่าวนี่แหละจะทำให้นายชีวอน
นั่นอยู่ไม่สุข
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
"คุณคู่หมั้นพี่สาวมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันหรอคะ"
"ไปคุยกันที่อื่น"
"แต่นี่มันเวลางานนะคะ ถ้าท่านประธานเรียกหาฉันแล้วไม่พบ ท่านประธานจะโกรธเอานะคะ"
"มานี่เลย แม่ตัวดี"
การเอาชื่อพ่อของเขามาอ้างก็เท่ากับเป็นการเพิ่มเชื้อให้เพลิงมันลุกโชนเร็วขึ้น หึ นายติดกับฉันแล้วล่ะ ชเวชีวอน นายนั้นลากฉันมาที่ฉัน
บนสุดของตึก ฉันเคยรู้มาว่าที่นี่เป็นที่ไว้สำหรับพักค้างคืนเวลาที่เขาทำงานจนดึกดื่น แล้วไม่ได้กลับบ้าน
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"
"ฉันอยากคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว"
"ไปคุยที่อื่นก็ได้"
"ทำไม กลัวหรือไง ไม่ต้องทำมาเป็นกลัวหรอก อย่างเธอน่ะ มีอะไรให้กลัวนักหนาห๊ะ"
"นายมีอะไรกับฉันก็รีบๆพูดมาดีกว่า ฉันไม่อยากเสียเวลา"
"เลิกยุ่งกับพ่อฉันซะ"
"หึ นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน ถ้าฉันไม่เลิกนายจะทำไม"
"ถ้าเธออยากจะตะเกียกตะกายหาความสบายทางลัด ไปหาเอาที่อื่น"
"ที่อื่นมันไม่น่าสนใจเท่าที่นี่นี่หน่า ตอนแรกฉันเข้ามาที่นี้ก็คิดจะจับลูกแหละนะ แต่ทำไงได้ในเมื่อคุณเป็นคู่หมั้นกับพี่สาวฉัน ฉันเลยไม่
อยากยุ่ง ก็เหลือแค่อีกคนที่น่าสนใจ ถึงแม้จะแก่ไปสักหน่อย แต่ฉันก็ไม่ถือ"
"เธอ!! ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้เธอยุ่งกับพ่อของฉัน ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่"
"ฉันจะเลิกยุ่ง ก็ต่อเมื่อมีของแลกเปลี่ยนที่น่าสนใจ คุณพร้อมจะแลกไหมล่ะ"
"สิบล้านวอน แลกกับการเลิกยุ่งกับพ่อฉัน"
"ฉันไม่ต้องการเงิน ของแลกเปลี่ยนที่ฉันต้องการคือคุณ คุณยอมแลกไหมล่ะ"
ฉันเดินออกมาอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า เชื่อฉันสิ นายนี่ต้องยอม นายนี่มันหลอกง่ายจริงๆ ความหูเบา แล้วก็ความโง่ของนาย จะทำให้นายพบกับความหายนะอย่างฉัน
เมื่อหลายวันที่ผ่านมา นายชีวอนมาบอกฉันถึงเรื่องข้อแลกเปลี่ยน เขายินดีที่จะยอมแลกตัวเองกับพ่อของเขา เห็นไหมล่ะ อะไรที่ฉันคิด
เอาไว้ไม่มีผิดพลาด แต่ฉันยังไม่ได้ให้เขาไปบอกเลิกพี่สาวของฉันหรอกนะ เพราะทำอย่างนั้นมันคงไม่สนุกแน่ๆ ปล่อยไปสักพักก่อนดี
กว่า
"วันนี้เธอจะไปไหนอีกล่ะ"
"ฉันอยากไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนที่ร้านอาหารที่แพงที่สุดในเกาหลี"
"แต่ฉันมีนัดทานอาหารเย็นกับมินอา แล้วก็ครอบครัวเขา ไม่ว่างมาทำอะไรไร้สาระกับเธอนาน"
"ก็แล้วแต่นะ พอดีว่าท่านประธานก็ชวนฉันไปทานอาหารซะด้วยสิ คุณไปหาคู่หมั้นคุณเถอะ ฉันไปกับท่านประธานก็ได้"
"ไม่ได้นะ ไหนเธอบอกว่าจะเลิกยุ่งกับพ่อฉันไง"
"ก็คุณไม่ว่างนิ ถ้าไม่อยากให้ฉันยุ่งก็ยกเลิกนัดของคุณซิ"
"ยัยแม่มด"
ติ๊ด ติ๊ด
"ฮัลโหล" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร ยัยพี่สาวนอกไส้ของฉันคงโทรมาเร่งให้คุ๋หมั้นของตัวเองรีบไปหา คงอยากเจอเขาจนตัวสั่นล่ะสิ
เพราะหลายอาทิตย์มานี่ เขาต้องมาอยู่กับฉันตลอด และวันนี้ก็เหมือนกับ เขาก็ต้องอยู่กับฉัน
"เอ่อ มินอา คือว่า วันนี้ผมติดธุระด่วน คงไปตามนัดไม่ได้ ขอโทษนะ แล้ววันหลังค่อยเจอกันนะครับ"
"โกหกได้ไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่นะ แต่ไม่เป็นไร ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินไปเองนั่นแหละ"
"ไปทำเรื่องไร้สาระของเธอกันได้แล้ว อย่ามัวพูดมาก"
"นี่เลี้ยวรถไปทางซ้าย"
"แต่ร้านที่เธออยากไปมันต้องไปทางขวา"
"ฉันไม่อยากไปแล้ว ฉันจะไปที่อื่น"
"อะไรของเธอ เรื่องมาก"
ฉันไม่สนใจคำพูดของนายนั่น ฉันให้เขาขับพาฉันมาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ที่ที่คนคนหนึ่งต้องนอนทุกข์ทรมานมาเกือบยี่สิบปี จากการ
กระทำที่ใจร้ายของคนพวกนั้น
"มินโฮ พี่มาเยี่ยม เป็นยังไงบ้าง"
"เขาเป็นใคร"
"ใครใช้ให้นายตามเข้ามา ฉันจะอยู่กับน้องฉันสองคน ออกไป!!"
ฉันจำได้ว่าไม่ได้เชิญนายนั่นเข้ามา ทำไมถึงตามเข้ามาได้ แถมยังหน้าด้าน ไม่ยอมออกไปไหน แต่ไปนั่งอยู่บนโซฟาในห้อง เอาหนังสือ
ขึ้นมาอ่านราวกับว่าเป็นห้องนอนที่บ้านของตัวเอง ฉันเลิกสนใจเขาและกลับมาสนใจน้องชายของตัวเองต่อ
ใช่ เขาคือน้องชายฉัน น้องชายที่นอนเป็นเจ้าชายนิทรามาเกือบยี่สิบปี ในวันที่พ่อทะเลาะกับแม่ เขาขับรถพาน้องชายฉันออกไปข้างนอก
พร้อมด้วยผู้หญิงสองคนนั้น แต่โชคไม่ดีรถเสียหลักพลิกคว่ำ ทุกคนปลอดภัยไม่มีใครเป็นอะไร แต่น้องชายฉันกลับไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย
หลังจากวันนั้น
"มินโฮ ฮึก..นายหลับมานานแล้วนะ..ฮึก เมื่อไหร่นายจะตื่นขึ้นมาสักที พี่กับแม่รอนายอยู่นะ ตื่นขึ้นมาสักที ฮือๆ"
"ยุนอา"
นายชีวอนเดินเข้ามาจับไหล่ฉันอย่างต้องการจะปลอบ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะมารับรู้ความห่วงใยจากใครทั้งนั้น โดยเฉพาะจากคนที่
เกี่ยวข้องกับคนที่ฉันเกลียด
"อย่ามาแตะต้องตัวฉัน"
"...."
"เห็นน้องชายฉันไหม จำเอาไว้ให้ดีดี คนพวกนั้นต้องรับกรรมที่ทำกับพวกฉันเอาไว้ ไม่เว้นแม้แต่นาย แล้วอย่ามาโทษฉัน เพราะนายมัน
โชคร้ายเองที่ไปเกี่ยวข้องกับคนพวกนั้น"
"เธอจะฝังตัวเองทั้งชีวิตอยู่กับความแค้นหรือยังไง"
"ใช่"
"เธอทำแบบนี้ทำไม"
"เพื่อให้คนพวกนั้นได้ชดใช้ยังไงล่ะ"
"แล้วยังไง เมื่อเขารับกรรมแล้วเธอจะเป็นยังไง ชีวิตเธอมันจะดีขึ้นหรือไง"
"ชีวิตฉันมันอาจจะไม่ได้ดีขึ้น แต่อย่างน้อยๆมันก็ได้ความสะใจไม่ใช่หรือไง"
"แต่หนึ่งในนั้นคือพ่อของเธอนะ"
"ฉันไม่เคยนับคนแบบนั้นเป็นพ่อ อย่าพยายามมาสั่งสอนฉันเลย ฉันก้าวมาไกลแล้ว และคนอย่างฉันก็ไม่มีวันถอยหลังกลับไป"
"เฮ้ออ"
"อย่าเพิ่งถอนหายใจอย่างนั้นสิที่รัก คุณจะต้องแทบจะไม่อยากหายใจเลยแหละ หลังจากฟังสิ่งที่ฉันกำลังจะบอก"
"เธอยังต้องการอะไรอีก"
"พาฉันไปที่บ้านนั้น แล้วไปถอนหมั้นกับยัยนั่นซะ บอกครอบครัวนั้นว่าคุณต้องการแต่งงานกับฉัน"
"ไม่มีทาง"
"แล้วแต่คุณก็แล้วกัน ฉันให้เวลาคิด พรุ่งนี้ฉันจะมาเอาคำตอบ�ฉันกลับก่อนล่ะ ไม่ต้องไปส่งนะคะ"
นายไม่มีสิทธิ์ไม่ยอมหรอกชเวชีวอน ฉันจะทำให้นายเดินพาฉันเข้าไปในบ้านหลังนั้นให้ได้ แม้ว่านายจะต้องกล้ำกลืนฝืนใจแค่ไหนก็ตาม
นายก็ต้องทำ อย่าเกลียดฉันไปซะก่อนล่ะ เพราะฉันจะทำให้ทุกคนเกลียดฉันได้มากกว่านี้อีก
ยุนอาร้ายยยยยยย เปลี่ยนลุคจากเหม่งน้อยผู้ร่าเริงไปเลย
ชอบไม่ชอบยังไงบอกกันได้นะคะ
colors grace.
ความคิดเห็น