คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : การกลับมาของนางมารร้าย
Chapter 2
การกลับมาของนางมารร้าย
[Nichkhun’s Part]
“อะไรนะครับพ่อ แต่งงานหรอ พ่อกำลังล้อผมเล่นใช่ไหมครับ”
ผมตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน ทันทีที่พ่อประกาศว่าจะให้ผมแต่งงาน และที่ร้ายไปกว่านั้น คนที่พ่อจะให้ผมแต่งงานด้วยก็คือยัยอิมยุนอา เด็กผู้หญิงขี้แย น่าเบื่อ ที่ผมแสนจะไม่ชอบขี้หน้า
“ฉันไม่ได้ล้อแกเล่น ฉันกับแม่เล็กเคยสัญญากับทางนู้นเขาไว้ว่าจะให้ลูกชายแต่งงานกับลูกสาวของเขา”
“งั้นก็ให้นายอูยองแต่งไปสิครับ”
ผมโบ้ยไปให้น้องชายต่างมารดาอีกคนที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย เล่นเอานายนั่นส่ายหัว ปฏิเสธเป็นพัลวัน เห็นไหม ไม่มีใครอยากแต่งงานกับยัยอิมยุนอานั่นหรอก
“แต่แม่เล็กเขาสัญญาว่าจะให้ลูกชายคนโตแต่ง”
“คุณพ่อลืมไปหรือเปล่าว่าผมไม่ใช่ลูกแม่เล็ก แม่เล็กมีลูกคนเดียวก็คือนายอูยอง”
ผมพูดไปตามความจริง ไม่ได้น้อยใจหรือต้องการจะประชดประชันอะไร เพราะผมรู้ว่าแม่เล็กรักและดูแลผมเหมือนลูกแท้ๆ แทนคุณแม่จริงๆของผมที่ทิ้งผมไปตั้งแต่เกิด ผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาด และผมเองก็รักแม่เล็กมาก อาจจะมากกว่าแม่ผู้ให้กำเนิดที่ผมไม่รู้จักด้วยซ้ำ แต่ที่ผมพูดก็เพราะต้องการปัดความรับผิดชอบให้พ้นตัวไปก็เท่านั้น
“อย่ามาอ้าง ที่ฉันบอกแกเรื่องนี้ ไม่ใช่เพราะต้องการสอบถามขอความคิดเห็น แต่ฉันบอกให้แกรับรู้และทำตามเท่านั้น อีกสองเดือนแกเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย”
พอพูดจบพ่อก็เดินหนีรีบออกไปขึ้นรถไปทำงานทันที ผมเลยได้แต่นั่งหัวเสียมองแม่เล็กที มองนายอูยองที โธ่เว้ยย ทำไมผมถึงต้องมาซวยแบบนี้ด้วยว่ะเนี้ย เป็นเพราะเธอคนเดียว อิมยุนอา
“ทึ้งหัวตัวเองแบบนั้น เดี๋ยวหัวก็ล้านหมดหรอกพี่คุณ”
“มันไม่ตลกเลยนะอูยอง แต่งงานกับยัยนั่นมันก็เหมือนลงนรกชัดๆ”
“พูดอะไรแบบนั้นน่ะตาคุณ หนูยุนอาเขาก็ออกจะน่ารัก ไม่เห็นจะมีอะไรเสียหายตรงไหน”
“นั่นสิพี่คุณ ยุนอาน่ะออกจะน่ารักเหมือนนางฟ้า”
“งั้นแกก็แต่งเองสิ”
“แฮ่ๆ ไม่ดีกว่า” ดูสิ ขนาดมันบอกว่ายัยนั่นน่ารักเหมือนนางฟ้า แต่มันก็ไม่ยอมแต่งเอง ผมควรจะทำยังไงดี พ่อกับแม่เล็กถึงจะเปลี่ยนใจ
“ผู้หญิงจืดชืด ขี้แย น่าเบื่อแบบนั้น ไม่ใช่สเปคของผม ต่อให้น่ารักเหมือนนางฟ้า หรือนางอะไรก็ตาม ผมก็ไม่คิดที่จะแต่งด้วย แล้วก็ถ้ายัยนั่นเป็นนางฟ้า ผมก็ขอเลือกที่จะเป็นซาตานดีกว่า”
[Tiffany’s Part]
ในที่สุดฉันก็กลับมาถึงเกาหลีซะที บ้านเกิดที่ฉันจากไปเป็นสิบๆปี พอได้เหยียบแผ่นดินเกาหลี กลิ่นของความแค้นก็ลอยมาติดจมูกฉันทันที นั่นไง ผู้ชายที่เป็นเป้าหมายของฉัน ผู้ชายที่ฉันเฝ้ารอที่จะพบเจอมาตลอดห้าปี
เขาเดินมากับนางแบบที่กำลังมาแรงของเกาหลี ไอวี่ หึ ตลอดห้าปีที่ฉันติดตามข่าวสารของหมอนี่ หมอนี่เปลี่ยนแฟนไม่ซ้ำหน้า ควงผู้หญิงอาทิตย์ละคน ใช้ผู้หญิงเปลืองยิ่งกว่าใช้ผ้าอนามัย ฉันกะไว้แล้วล่ะว่าจะต้องมาเจอกับหมอนี่ที่นี่วันนี้ ก็เพราะว่ายัยนางแบบที่เขาเดินควงนั่นแหละไปทำงานกับฉันที่อเมริกา ก็เลยรู้ว่ายัยนี่จะกลับมาเมื่อไหร่ ตอนไหน และก็คาดไม่ผิดว่าหมอนี่จะต้องมารับอย่างแน่นอน
“เดี๋ยวฉันมาสิก้า เดี๋ยวพี่มานะซอฮยอน”
“เห็นเป้าหมายแล้วล่ะสิแก” เจสสิก้ากระซิบกับฉันให้ได้ยินกันแค่สองคน ฉันหันไปยักคิ้วให้เป็นการตอบรับ ยัยสิก้ามองตามฉัน สีหน้าตื่นเต้นสนใจอย่างปิดไม่มิด
“จุนโฮครับ เดี๋ยวป้ามานะครับ”
“ฮับ อย่าไปนานนะฮับ เดี๋ยวจุนโฮคิดถึง”
“ครับผม มาให้ป้าจุ๊บทีนึงสิ”
“จุ๊บๆ” จุนโฮยื่นปากมาจุ๊บกับฉัน น่ารักจริงๆเชียว หลานชายคนนี้ คอยดูนะลูก ป้าทิฟของหลานคนนี้จะเป็นคนทวงทุกอย่างให้หลานเอง
“โอ้ยย / โอ้ยย” ฉันกับหมอนั่นร้องออกมาพร้อมกัน ตอนนี้เขาอยู่คนเดียว คาดว่ายัยไอวี่อะไรนั่นคงต้องไปให้สัมภาษณ์นักข่าวหรืออะไรสักอย่างเลยเป็นโอกาสของฉันที่จะเข้ามาทักทายเขาซะหน่อย
“ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ถามเหมือนสุภาพบุรุษมากๆ แต่เสียดายนะ ฉันน่ะมันรู้สันดานของนายจนหมดแล้ว
“ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะที่ฉันซุ่มซ่ามเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณ..เอ่อ” มุขถามชื่อหญิง หึ แน่นอนในเมื่อนายอยากจะรู้จักชื่อฉัน ฉันก็จะบอก เพราะว่าอีกหน่อย เราต้องได้รู้จักกันมากกว่านี้แน่นอน
“ทิฟฟานี่ค่ะ”
“ครับทิฟฟานี่ ผมนิชคุณครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีกนะครับ”
เขารีบเดินออกไปทันทีที่เห็นยัยไอวี่อะไรนั่นเดินมาทางนี้ หึ คงกลัวจะรถไฟชนกันสินะ สายตาวิบวับส่งใส่ฉันซะขนาดนั้น ฉันว่าไม่นานปลาก็คงจะกินเหยื่อแล้วแหละ เพราะว่าปลาที่ฉันกำลังจะจับน่ะ มันจ้องจะงับเหยื่ออยู่ตลอดเวลา
ยินดีที่ได้รู้จักนายนิชคุณ เราจะได้พบกันอีกอย่างแน่นอน หึหึ
[Yuri’s Part]
วันนี้ฉันต้องมาทำงานพร้อมกับเพื่อนชายที่แสนจะสนิ๊ทสนิทของฉัน นายแทคยอน เราสองคนเป็นนักข่าวสายบันเทิง วันนี้แม่นางแบบสาวสุดเซ็กซี่อย่างยัยไอวี่ดูมดูมอะไรนั่น กลับมาจากการถ่ายแบบที่อเมริกา จริงๆยัยนี่ก็ไม่ได้ดังอะไรมากเท่าไหร่หรอก ถ้าเพียงแต่ตอนนี้ยัยนี่ไม่คบอยู่กับพี่นิชคุณ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง หนุ่มหล่อในฝันของสาวๆ และที่สำคัญเป็นว่าที่สามีในอนาคตของเพื่อนฉัน
“ดูแต่ละคำตอบที่ยัยนี่ตอบออกมาซิ คงคิดว่าตัวเองดังซะเต็มประดาเลยนะเนี้ย ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่าใช้เต้าไต่ถึงได้มาถึงจุดนี้ได้”
“พูดมากน่า รีบๆทำงานเข้าเหอะ”
พอว่าฉันเสร็จ หมอนี่ก็หันไปเขียนข่าวต่อโดยไม่สนใจฉันที่ยังคงอ่านและทำเสียงล้อเลียนกับคำตอบของยัยนางแบบดาวยั่วนั่นอีก โอ้ย หงุดหงิด ไม่รู้ว่าพี่คุณนี่ใช้ตาหรือใช้อะไรมองถึงได้เลือกยัยนี่มาควงได้ โลว์คลาสสุดๆไปเลย
“นี่ยูริ”
“อะไร”
“เธอว่ายุนอาจะได้แต่งงานกับนายนิชคุณอะไรนั่นไหม”
แทคยอนถามฉัน หมอนี่ดูจะสนอกสนใจเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ คอยถามฉันอยู่นั่นแหละ แต่มันก็ไม่แปลกหรอกนะ เพราะว่าถ้าเป็นเรื่องของยุนอาน่ะ หมอนี่ก็สนใจมากเป็นพิเศษทุกเรื่องอยู่แล้ว
“ไม่รู้โว้ย ฉันไม่ใช่ยัยยุน จะไปรู้ได้ยังไง ถ้านายอยากรู้ก็ไปถามยัยยุนเองสิว่ะ”
“ทำไมต้องโวยวาย เสียงดังด้วย เธอนี่มีความเป็นผู้หญิงอยู่ในตัวบ้างไหมเนี้ย”
“ไม่มี นายมีปัญหาอะไรไหมล่ะ”
“เธอจะมีหรือเธอจะไม่มี ฉันน่ะมันไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่เธอนั่นแหละจะมีปัญหา ผู้หญิงอย่างเธอ จะผู้ชายหน้าไหนมาชอบ”
“ฉันน่ะมีคนมาชอบตั้งเยอะตั้งแยะ แต่เป็นเพราะว่าฉันเลือกโว้ย ฉันถึงได้อยู่เป็นโสดมาจนถึงทุกวันนี้”
“ผู้ชายที่ไหนจะหน้ามืดมาชอบผู้หญิงอย่างเธอห่ะ เป็นฉันวิ่งหางจุกตูดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว”
“พูดแบบนี้ อย่ามาแอบรักฉันทีหลังแล้วกันนะแทคยอน”
“ฉันน่ะชอบผู้หญิงอ่อนหวาน น่ารัก ซึ่งเธอยังห่างไกลคำนั้นอีกเยอะ”
เจ็บ บอกได้คำเดียวว่าเจ็บ แล้วก็เจ็บมากด้วย หึ ชอบผู้หญิงที่แตกต่างจากฉันอย่างสิ้นเชิงน่ะหรอ นายทำร้ายหัวใจฉันมากเกินไปแล้ว อ๊คแทคยอน
“จำไว้นะ สักวันนายจะต้องมาง้อผู้หญิงห้าวๆอย่างฉันนี่แหละ อ๊คแทคยอน”
“ไม่มีทาง”
“พนันกันไหมล่ะ”
“ได้เลย ฉันไม่มีทางแพ้อยู่แล้ว แล้วคนชนะจะได้อะไรล่ะ”
“คนชนะจะขออะไรจากคนแพ้ก็ได้หนึ่งอย่าง”
“หึ ฉันรับคำท้า”
“งั้นต่อไปก็ระวังหัวใจของนายดีๆล่ะกันแทคยอน”
[Seohyun’s Part]
ฉันพาจุนโฮมาที่บ้านพร้อมด้วยพี่ทิฟฟานี่กับพี่เจสสิก้าที่มาเป็นเพื่อนฉัน ฉันเองบอกพี่ๆไปแล้วว่ามาคนเดียวได้ แต่พี่ๆก็ยังเป็นห่วงฉันอยู่ดี
“เอาล่ะ สูดหายใจเข้าลึกๆซอฮยอน ทุกอย่างมันต้องเป็นไปด้วยดีอย่างแน่นอน”
“จูดลมหายใจเข้าลึกๆ ฮึบบบ”
ฉันบอกกับตัวเองเพื่อเรียกกำลังใจ แต่จุนโฮที่เห็นฉันทำก็อยากจะทำตามบ้าง เล่นเอาป้าๆที่เดินตามมาส่งเสียงหัวเราะในความน่ารักของหลานชายคนโปรดเป็นแถว
กิ๊งก่อง ~~
“มาหาคะ..ซอฮยอน”
“คุณแม่” ฉันโผเข้ากอดคุณแม่ด้วยความคิดถึง หลายปีมาแล้วที่ฉันไม่ได้เจอท่านเลย ได้แต่ติดต่อกันผ่านอีเมล์เท่านั้น ฉันคิดถึงพวกท่านมากเหลือเกิน
“คุณคะคุณ ลูกกลับมาแล้วค่ะ ออกมาเร็วๆเข้า”
คุณแม่ตะโกนเรียกคุณพ่อให้ออกมาหาฉัน แต่ฉันกับคุณแม่คงก็กอดกันนาน จนลูกชายของฉันเริ่มที่จะอิจฉา เลยอยากเข้ามามีส่วนร่วมด้วยการกระตุกกางเกงของคุณยายเบาๆ
“กอดจุนโฮด้วยจิฮับ จุนโฮอยากกอดด้วยคน”
“เด็กคนนี้ ใครน่ะน้องซอ”
“นี่จุนโฮ ลูกชายของน้องซอเองค่ะ”
“อะไรนะ / อะไรนะ!!!” เสียงของคุณพ่อคุณแม่พูดออกมาพร้อมกันแต่ก็ด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง เสียงของคุณแม่บอกถึงความตกใจ สงสัย ในขณะที่เสียงของคุณพ่อเต็มไปด้วยความโกรธ
พวกเราเข้ามานั่งในบ้านทุกคนพยายามที่จะช่วยกันอธิบายให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง คุณแม่เองท่านใจอ่อนแล้วก็ไม่ว่าอะไรฉัน แต่คุณพ่อนี่สิ ไม่ยอมมองหน้าฉันเลย
“ยังไงๆ เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว แล้วเราก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก”
“งามหน้าจริงๆ ท้องไม่มีพ่อกลับมา แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละค่ะคุณลุง ทิฟเชื่อนะคะว่าจะต้องมีแต่คนอิจฉาที่คุณลุงมีหลานน่ารักๆอย่างจุนโฮอย่างแน่นอน”
“หึ ไอ้เด็กไม่มีพ่อคนนี้เนี่ยนะ จะทำให้คนอื่นๆมาอิจฉาฉัน”
“คุณลุง ทำไมคุณลุงพูดแบบนี้ล่ะคะ คุณลุงมาเรียกจุนโฮแบบนี้ได้ยังไง” พี่ทิฟฟานี่โวยวายทันทีที่คุณพ่อของฉันเรียกจุนโฮแบบนั้น จริงๆพี่ทิฟฟานี่กับคุณพ่อก็ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไหร่อยู่แล้ว เพราะความเป็นตัวของตัวเองที่มีมากจนคุณพ่อบอกว่ามันมากจนเกินไปของพี่ทิฟฟานี่ ทำให้เวลามีอะไรก็จะคอยขัดกันอยู่ตลอดเวลา
“คุณตากับคุณยายไม่รักจุนโฮหยอฮับ”
จุนโฮมองไปทางคุณพ่อกับคุณแม่ ในดวงตาใสๆของแกมีน้ำตาคลออยู่ ทำเอาแม่ของฉันถึงกับต้องรีบลงมาเอาตัวจุนโฮเข้าไปกอด
“เปล่าครับ คุณตากับคุณยายไม่ได้ไม่รักจุนโฮครับ เราแค่ตกใจกันเท่านั้นเอง”
“จริงหยอฮับ”
“จริงๆจ๊ะ”
“ไม่ได้โกหกจุนโฮนะฮับ คุณตาฮับคุณตารักจุนโฮจริงๆใช่ไหมฮับ”
“เอ่อ..ไม่”
“คุณ!!!”
“เออ รักก็รัก”
“จุนโฮก็รักคุณตากับคุณยายเหมือนกันเยยฮับ รักกันๆ ตอนนี้ต้องรักกันหกคนแย้วนะฮับเนี่ย เยอะจังเยย หุหุ”
จุนโฮเดินเข้าไปจุ๊บแก้มคุณตากับคุณยายกันคนละที เล่นเอาคุณแม่ของฉันปลื้มไปเลย ส่วนคุณพ่อฉันแอบเห็นว่าท่านหน้าแดงด้วย ถึงแม้ว่าตอนนี้ท่านอาจจะยังโกรธและอาจจะยังไม่ยอมรับจุนโฮเต็มร้อย แต่ฉันเชื่อ เชื่อว่าสักวัน ความน่ารักของจุนโฮจะเอาชนะใจท่านได้
“จุนโฮครับ จะจุ๊บแต่คุณตาคุณยายหรอ แล้วป้าๆล่ะ ป้าน้อยใจนะ”
“โอ๋ๆ อย่าน้อยใจเยยนะฮับ จุนโฮจุ๊บทุกคนเยย จุ๊บมัมมี่ด้วยนะฮับ”
เหมือนที่เขาเอาใจของฉัน พี่ทิฟฟานี่ และพี่เจสสิก้าไปทั้งดวง
"อ่านแล้วเม้นให้จุนโฮด้วยนะฮับบบ"
Shala. la
ความคิดเห็น