คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : haefany; Time machine part II {50%}
(Credit: Tumblr)
7 Jan 2012 MBC Dream Center, Ilsan
“และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้วใช่ไหมซอฮยอน” เอ็มซีแทยอนพิธีกรรายการมิวสิคคอร์เอ่ยก่อนจะหันไปพยักพเยิดหน้ากับเอ็มซีซอฮยอน
“ใช่แล้วค่ะ นี่คือคัมแบคสเตจของพี่ชายของพวกเรา ได้ข่าวว่าเพลงที่เขาจะเอามาร้องในวันนี้ เพิ่งอัดเสียงเสร็จสดๆ ร้อนๆ ไปเมื่อสองวันก่อนนี่เองนะคะ”
“ใช่แล้ว งั้นไปฟังกันเลยดีกว่าว่า First love ของพี่ทงเฮจะหวานซึ้งแค่ไหน ส่วนเราสองคนต้องไปแล้ว อันยองง”
แสงไฟในสตูดิโอถูกดับพรึ่บลงไป ก่อนจะสว่างขึ้นอีกครั้งตรงกลางเวที ที่มีผู้ชายใส่สูทสีเทาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวที่ตั้งอยู่กลางเวที เหล่าเอล์ฟกรี๊ดกันกระหึ่มไปทั่ว ลูกโป่งสีน้ำเงินถูกโบกสะบัดเพื่อเป็นกำลังใจให้เขา และฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
นัน คือแดมันเน โอป้า
ฉันคือพี่ชายของเธอคนเดียว
คือแดน นามันเน ยอจา
เธอคือผู้หญิงของฉันคนเดียว
ฮังซัง เน คยอเท อิดซอ จุลเก
เธอจะมีฉันอยู่ข้างๆตลอดเวลา
นัน คือแดมันเน โอป้า
ฉันคือพี่ชายของเธอคนเดียว
ทัลคมฮัน อุรี ซารัง
ความรักของเรามันช่างแสนหวาน
โอปัน นอมัน ซารังฮัลแร
พี่จะให้ความรักแค่เธอคนเดียว
อิชอนยุกนยอน อีวอล อีอิล แนเก อน คือนัล
ปี 2006 เดือน 2 วันที่ 2 วันที่เรามาเจอกัน
ฮายัน นุน ชอรอม
เหมือนกับหิมะสีขาว
คือโมซึบ คีออกเคโย
ความทรงจำนั้นมันผุดขึ้นมา
นัน ชากึน คือ ตอลริมมาจอโด
แม้มันจะทำให้ฉันสั่นไหวบ้างเล็กน้อย
แนเก คีแดออซอ ซัมดึน คือแด
เธอที่นอนหลับอยู่ข้างหน้าฉัน
ทัลคมฮัน อิบมัดซุมึล
ได้รับจูบอันแสนหวาน
อู อู นอล ซารังเง
อู อู ฉันรักเธอ
ซารังเง อี มัล บักเกน
ฉันพูดได้แค่ว่ารัก
ซารังเง อี มัล บักเกน
ฉันพูดได้แค่ว่ารัก
ชุลเก อีกอดปุนินเด
นี่คือสิ่งที่ฉันอยากบอกกับเธอ
ซัง บักเก นุนี แนรยอ
ข้างนอกหน้าต่างมีหิมะตกลงมา
คาโรดึง พุลบีด อาแร
มีแสงไฟจากข้างทาง
คือ อันเน นอวา แนกา อิดซอ
และในที่นั้นจะมีแค่เธอกับฉัน
นัน คือแดมันเน โอป้า
ฉันคือพี่ชายของเธอคนเดียว
คือแดน นามันเน ยอจา
เธอคือผู้หญิงของฉันคนเดียว
โอปัน นอมัน ซารังฮัลแร
พี่จะให้ความรักแค่เธอคนเดียว
(credit: Siamzone)
น้ำตาของฉันไหลทันทีที่เพลงนี้จบลง First love เพลงนี้เมื่อแปดปีที่แล้ว ฉันเคยฟังมัน แต่ว่าเป็นการฟังที่ผ่านหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่รู้ซึ้งถึงความหมายของเนื้อเพลงเพลงนี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาแต่งมันขึ้นมาเพื่อฉัน เพื่อผู้หญิงที่ไม่เคยใส่ใจเขาคนนี้
“พี่ทงเฮ” ฉันสะกิดเรียกเมื่อเข้ามาในห้องพักแล้วพบว่าเขากำลังหลับอยู่ ท่าทางเขาคงจะเหนื่อยมากสินะ
“ทิฟฟานี่” พี่ทงเฮส่งยิ้มกว้างให้ทันทีที่หันมาเห็นฉันนั่งอยู่ข้างๆ
“เป็นไงบ้าง เธอได้ดูไลฟ์ของพี่หรือเปล่า” เขาถาม สีหน้าเต็มไปด้วยความหวัง
“ได้ดูสิ เพราะมากเลย ฉันร้องไห้จนตาบวมเลยเห็นไหม ดูซิๆ” ฉันยื่นหน้าไปให้เขาดูชัดๆว่าเพลงของเขาทำฉันร้องไห้จนตาบวมตุ่ยไปแล้วจริงๆ
“แล้วเธอร้องไห้ทำไมฮ่ะ เพลงของพี่มันเศร้าตรงไหน” เขาว่าพลางเอามือมายีผมฉันจนยุ่ง ฉันเอื้อมมือไปโอบเอวเขาไว้หลวมๆ พลางเอาหน้าซุกไปกับอกกว้าง
“ฉันเสียใจที่เมื่อก่อนฉันทำตัวไม่ดีกับพี่ แล้วก็ดีใจที่ตัวเองได้มีโอกาสกลับมาแก้ไขในสิ่งที่ทำพลาดไป”
“พูดอะไรแปลกๆยัยบ๊อง เมื่อก่อนเป็นยังไงไม่สำคัญหรอก แค่ตอนนี้ เวลานี้เธอเป็นทิฟฟานี่ที่น่ารักแบบนี้ พี่ก็มีความสุขแล้ว”
ฉันส่งยิ้มให้เขาพลางกอดเขาแน่นขึ้นไปอีก เมื่อก่อนกว่าฉันจะรู้ตัวว่ารักพี่ทงเฮ ก็ในตอนที่ไม่มีสิทธิจะรักแล้ว แต่ตอนนี้ที่ฉันได้มีโอกาสกลับมาในอดีตอีกครั้ง ฉันจะแสดงออกทุกอย่างให้พี่ทงเฮรู้ว่าฉันรักเขา รักเขามากจริงๆ
วันอาทิตย์สุดสัปดาห์ที่ว่างงานแบบนี้ ฉันก็มาหมกตัวอยู่ที่บ้านพี่ทงเฮเหมือนเดิม ต่างกันวันที่นี้ฉันทำตัวมีประโยชน์ด้วยการช่วยเขาเก็บกวาดบ้าน ปกติแล้วที่นี่จะมีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดวันเว้นวัน แต่อาทิตย์ที่ผ่านมาคุณแม่บ้านดันขอลาหยุดทั้งอาทิตย์ สภาพบ้านของพี่ทงเฮก็เลยสุดจะทน
ผ้ากันเปื้อนของพี่ทงเฮที่แทยอนซื้อมาให้ตั้งนานแล้ว แต่ไม่เคยได้ใช้ประโยชน์ถูกหยิบขึ้นมาใช้งานเป็นครั้งแรก พี่ทงเฮในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานแหววแปลกตาก็ดูจะน่ารักไปอีก แถมฉันยังเอาผมของเขามาทำเป็นโบว์ด้วยแหละ คิกขุชะมัด
“โต๊ะทำงานพี่รกเป็นบ้าเลย” ฉันว่าขณะที่กำลังจัดเอกสาร กระดาษโน้ตต่างๆบนโต๊ะทำงานของพี่ทงเฮให้เป็นระเบียบ กระดาษบางแผ่นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นเศษขยะ แต่พี่ทงเฮก็ยังอุตส่าหฺแอบเอามาหมกเม็ดเก็บไว้ ฉันค่อยๆคัดกระดาษเอกสารออกมาทิ้งเรื่อยๆ จนมาสะดุดกับเอกสารแผ่นนึงที่มีรูปของผู้หญิงที่คุ้นตาคนนึงติดอยู่
“นะ..นี่ใครหรอ” ฉันถาม รู้สึกหัวใจจะเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย ถ้าฉันไม่ได้ย้อนกลับมาในอดีต ตอนนี้ผู้หญิงในรูปคนนี้ก็คงจะเป็นภรรยาอย่างถูกต้องของพี่ทงเฮไปเรียบร้อยแล้ว
“อ๋อ นางเอกเอ็มวีน่ะ”
“เพลง First love น่ะหรอ”
“อือใช่ เป็นไง น่ารักพอสูสีกับเธอได้ไหม” ฉันก้มมองผู้หญิงในภาพอีกครั้ง ถ้าจะให้พูดกันจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกับฉัน รวมไปถึงจุดที่เด่นที่สุด เธอมีตายิ้มที่เป็นเอกลักษณ์เหมือนกับฉัน
“ทำไมพี่ไม่ให้ฉันเล่นเป็นนางเอกล่ะ ไหนพี่บอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงของฉันไง”
“ค่าตัวเธอแพงลิบลับขนาดนั้น ใครเขาจะจ้างเธอมาเป็นนางเอกเอ็มวีแค่สองสามนาทีฮ่ะ” พี่ทงเฮบอก ก็จริง ฉันเป็นดาราที่ขึ้นชื่อว่าค่าตัวแพงหูฉี่คนนึงของวงการ เงินที่เขาต้องเสียให้ฉันคงไม่คุ้มกับการที่จะมีหน้าฉันไปโผล่ในเอ็มวีที่ไม่รู้ว่าจะออกรวมกันถึงนาทีหรือเปล่าหรอก
“นั่นสินะ ถ้าอย่างนั้นฉันเล่นให้ฟรีเอาไหม”
“ไม่เป็นไรหรอก บริษัทเขาติดต่อกายุนไว้แล้ว แล้วอีกอย่างเอ็มวีก็จะถ่ายวันที่ 12 แล้วด้วยจะยุ่งยากเปล่าๆ ถ้าจะไปขอเปลี่ยนตัวตอนนี้”
“งั้นวันถ่าย ฉันไปด้วยสิ” ฉันถามอย่างอ้อนๆ ส่งสายตาปริบๆที่รู้ว่าจะทำให้พี่ทงเฮไม่มีทางปฏิเสธ
“เฮ้อ รู้ตัวไหมว่าตัวเองทำตัวแปลกแค่ไหน”
“รู้ แล้วตกลงจะให้ไปหรือเปล่าล่ะ”
“อยากไปก็ไปสิ” พี่ทงเฮพูดเหมือนจะไม่ใส่ใจ แต่ฉันรู้ว่าจริงๆเขาก็ดีใจที่ฉันจะไปให้กำลังใจเขา คุณว่าอย่างนั้นไหมล่ะ ?
ความคิดเห็น