ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปริศนาโรงเรียนอาฆาต

    ลำดับตอนที่ #7 : อพยพหนีวิญญาณ

    • อัปเดตล่าสุด 31 มี.ค. 49


          "ประกาศภาวะฉุกเฉิน ขอให้นักเรียนทุกคนกลับไปที่ห้องเรียนของตนเอง อย่า

    แตกตื่น สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น พวกอาจารย์จะจัดการกันเอง อาจารย์ที่ว่าง ก็ให้

    เข้าสอนตามปกติ" เสียงประกาศจากอาจารย์คาเซะดังขึ้นทั่วทั้งโรงเรียนพอที่จะทำ

    ให้นักเรียนทุกคนรับทราบและปฏิบัติตาม

           
    เที่ยงวันหลังจากเกิดเหตุการตาย อาจารย์ทุกคนในโรงเรียนถูกอาจารย์คาเซะ

    งดข้าว แม้กระทั่งครูใหญ่ เพราะมีเรื่องที่ด่วนที่อาจารย์ทุกคนต้องทราบ

           "
    ผอ.ครับผมขอแนะนำให้ปิดโรงเรียนชั่วคราวครับ เพราะตอนนี้เหตุการวุ่นวาย

    เด็กๆขวัญหนีดีฝ่อกันหมด และเราก็ยังหาสาเหตุการตายไม่ได้ สาเหตุอาจจะมีแต่

    อธิบายไม่ได้" อาจารย์คาเซะพูดต่อหน้าอาจารย์ทุกๆคนอย่างเป็นปริศนา

           "
    นี่ๆ คาเซะ พูดให้พวกเราเข้าใจได้มั้ย" ครูใหญ่บอก

           "
    ผอ.เคยรู้ประวัติของโรงเรียนแล้วไม่ใช่รึครับ ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้ทุกคน

    ต้อง ออกไปนอกโรงเรียน เด็กๆก็ต้องให้ผู้ปกครองมารับกลับนะครับ"คาเซะบอก

           "
    ฟังผมนะครับ ถ้าผู้ปกครองรู้ว่าที่นี่มีเด็กตายไม่รู้สาเหตุ เขายังจะวางใจให้ลูกๆ

    มาเรียนอีกหลอครับ ผมว่าปล่อยให้เรื่องมันซาก่อนดีกว่านะครับ ถ้าโรงเรียนเราถูก

    ตำรวจสั่งปิดอาจจะเสียชื่อเสียงได้นะครับ" คาเซะชี้แจง

           "
    งั้นเอาไงหละอาจารย์คาเซะ" ครูใหญ่ถามขึ้นมา

           "
    ต้องให้ทุกคนกลับบ้าน อาจารย์ทุกคนต้องกลับ เว้นผมซึ่งจะต้องเคลียส์เรื่อง

    ทั้งหมดกับตำรวจ มีหมายกำหนดการเปิดเรียนคือวันที่ 1 ของเดือนหน้า"

    ประกาศภาวะฉุกเฉิน ขอให้นักเรียนทุกคนกลับไปที่ห้องเรียนของตนเอง อย่า

    แตกตื่น สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น พวกอาจารย์จะจัดการกันเอง อาจารย์ที่ว่าง ก็ให้

    เข้าสอนตามปกติ" เสียงประกาศจากอาจารย์คาเซะดังขึ้นทั่วทั้งโรงเรียนพอที่จะทำ

    ให้นักเรียนทุกคนรับทราบและปฏิบัติตาม

           
    เที่ยงวันหลังจากเกิดเหตุการตาย อาจารย์ทุกคนในโรงเรียนถูกอาจารย์คาเซะ

    งดข้าว แม้กระทั่งครูใหญ่ เพราะมีเรื่องที่ด่วนที่อาจารย์ทุกคนต้องทราบ

           "
    ผอ.ครับผมขอแนะนำให้ปิดโรงเรียนชั่วคราวครับ เพราะตอนนี้เหตุการวุ่นวาย

    เด็กๆขวัญหนีดีฝ่อกันหมด และเราก็ยังหาสาเหตุการตายไม่ได้ สาเหตุอาจจะมีแต่

    อธิบายไม่ได้" อาจารย์คาเซะพูดต่อหน้าอาจารย์ทุกๆคนอย่างเป็นปริศนา

           "
    นี่ๆ คาเซะ พูดให้พวกเราเข้าใจได้มั้ย" ครูใหญ่บอก

           "
    ผอ.เคยรู้ประวัติของโรงเรียนแล้วไม่ใช่รึครับ ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้ทุกคน

    ต้อง ออกไปนอกโรงเรียน เด็กๆก็ต้องให้ผู้ปกครองมารับกลับนะครับ"คาเซะบอก

           "
    ฟังผมนะครับ ถ้าผู้ปกครองรู้ว่าที่นี่มีเด็กตายไม่รู้สาเหตุ เขายังจะวางใจให้ลูกๆ

    มาเรียนอีกหลอครับ ผมว่าปล่อยให้เรื่องมันซาก่อนดีกว่านะครับ ถ้าโรงเรียนเราถูก

    ตำรวจสั่งปิดอาจจะเสียชื่อเสียงได้นะครับ" คาเซะชี้แจง

           "
    งั้นเอาไงหละอาจารย์คาเซะ" ครูใหญ่ถามขึ้นมา

           "
    ต้องให้ทุกคนกลับบ้าน อาจารย์ทุกคนต้องกลับ เว้นผมซึ่งจะต้องเคลียส์เรื่อง

    ทั้งหมดกับตำรวจ มีหมายกำหนดการเปิดเรียนคือวันที่ 1 ของเดือนหน้า"

    1 ของเดือนหน้า"

            คาเซะแนะนำให้ทำตามนี้ทั้งหมด

    คาเซะแนะนำให้ทำตามนี้ทั้งหมด

            "โอเค ทุกคน สลายโต๋" ครูใหญ่ตอบรับข้อเสนอ แล้วประกาศให้ทุกคนกลับ

    บ้าน โดยใช้มือถือส่วนตัว และโทรศัพท์ตู้ของโรงเรียนติดต่อบุคคลภายนอกให้มา

    รับ คนที่มีรถก็กลับออกไปได้

    โอเค ทุกคน สลายโต๋" ครูใหญ่ตอบรับข้อเสนอ แล้วประกาศให้ทุกคนกลับ

    บ้าน โดยใช้มือถือส่วนตัว และโทรศัพท์ตู้ของโรงเรียนติดต่อบุคคลภายนอกให้มา

    รับ คนที่มีรถก็กลับออกไปได้

     และโทรศัพท์ตู้ของโรงเรียนติดต่อบุคคลภายนอกให้มา

    รับ คนที่มีรถก็กลับออกไปได้

            แต่ว่าโทรศัพท์ไร้สัญญาณทุกเครื่อง ทั้งโทรศัพท์โรงเรียนและมือถือ เด็กนัก

    เรียนจึงมาออกันหน้าประตูเพราะไม่รู้จะทำยังไงกันดี คนที่มีรถก็พากันกลับไปหมด

    แล้ว พวกอาจารย์ก็กลับด้วยกันไปหมดแล้ว ตอนนี้โรงเรียนถูกตัดขาดจากภายนอก

           "
    พวกเธอมาทำอะไรกันกลับบ้านไปซะสิ"อาจารย์คาเซะเดินมาคุย

           "
    ติดต่อข้างนอกไม่ได้เลยค๊ะ อาจารย์คนอื่นก็กลับกันไปหมดแล้ว"เด็กหญิงคน

    หนึ่งกล่าว

           "
    ตายจริง"คาเซะตกใจมาก เพระโรงเรียนนี้อยู่ไกลถึงในป่าในเขา จะเดินไปถึง

    เมือง ใช้เวลาเป็นวันๆ ที่พักข้างทางก็ไม่ใช่จะมี

           "
    หนูไม่อยู่เฉยๆหรอกค๊ะ"เด็กหญิงคนนั้นเดินไปจะก้าวออกนอกโรงเรียน
     
          
    ทันใดนั้นประตูก็บีบเข้ามาทับร่างน้อยของเธอ กระดูกน้อยๆแตกดังกร๊วบราวกับ

    กิ่งไม้เล็กๆหัก หัวถูกบีบจนเนื้อเยื่อสมองไหลเยื้อมออกมา 

           "
    กรี๊ดดดด เกิดอะไรขึ้น ผี ผีแน่แน่ ประตูเลื่อนเอง" เสียงร้องดังขึ้นไปทั่ว

           "
    อ๊ะ" อาจารย์คาเซะรีบวิ่งเข้าไป เด็กตายอย่างไม่ต้องสงสัย 

           "
    นักเรียนทุกคนไปที่ห้องประชุมซะ แตกกระเจิงกันอย่างงี้ ครูดูไม่ไหวนะ ตอนนี้

    ในโรงเรียนมีครูคนเดียวเท่านั้นนะ" คาเซะแหกปากลั่น

           
    อาจารย์คาเซะเดินไปรอบทั้งโรงเรียน กลุ่มหมอกวิญญาณปกคลุมไปทั่ว

    ......
    เอาซี่ พวกแกจะเล่นกับชั้นก็ลองดู เล่นไม่ให้เด็กออกไปอย่างงี้ จะฆ่ากันทั้งหมด

    สินะ เดี๋ยวพวกแกจะสำนึก ถึงความตายอีกครั้ง...... คาเซะคิดในใจ        

    แต่ว่าโทรศัพท์ไร้สัญญาณทุกเครื่อง ทั้งโทรศัพท์โรงเรียนและมือถือ เด็กนัก

    เรียนจึงมาออกันหน้าประตูเพราะไม่รู้จะทำยังไงกันดี คนที่มีรถก็พากันกลับไปหมด

    แล้ว พวกอาจารย์ก็กลับด้วยกันไปหมดแล้ว ตอนนี้โรงเรียนถูกตัดขาดจากภายนอก

           "
    พวกเธอมาทำอะไรกันกลับบ้านไปซะสิ"อาจารย์คาเซะเดินมาคุย

           "
    ติดต่อข้างนอกไม่ได้เลยค๊ะ อาจารย์คนอื่นก็กลับกันไปหมดแล้ว"เด็กหญิงคน

    หนึ่งกล่าว

           "
    ตายจริง"คาเซะตกใจมาก เพระโรงเรียนนี้อยู่ไกลถึงในป่าในเขา จะเดินไปถึง

    เมือง ใช้เวลาเป็นวันๆ ที่พักข้างทางก็ไม่ใช่จะมี

           "
    หนูไม่อยู่เฉยๆหรอกค๊ะ"เด็กหญิงคนนั้นเดินไปจะก้าวออกนอกโรงเรียน
     
          
    ทันใดนั้นประตูก็บีบเข้ามาทับร่างน้อยของเธอ กระดูกน้อยๆแตกดังกร๊วบราวกับ

    กิ่งไม้เล็กๆหัก หัวถูกบีบจนเนื้อเยื่อสมองไหลเยื้อมออกมา 

           "
    กรี๊ดดดด เกิดอะไรขึ้น ผี ผีแน่แน่ ประตูเลื่อนเอง" เสียงร้องดังขึ้นไปทั่ว

           "
    อ๊ะ" อาจารย์คาเซะรีบวิ่งเข้าไป เด็กตายอย่างไม่ต้องสงสัย 

           "
    นักเรียนทุกคนไปที่ห้องประชุมซะ แตกกระเจิงกันอย่างงี้ ครูดูไม่ไหวนะ ตอนนี้

    ในโรงเรียนมีครูคนเดียวเท่านั้นนะ" คาเซะแหกปากลั่น

           
    อาจารย์คาเซะเดินไปรอบทั้งโรงเรียน กลุ่มหมอกวิญญาณปกคลุมไปทั่ว

    ......
    เอาซี่ พวกแกจะเล่นกับชั้นก็ลองดู เล่นไม่ให้เด็กออกไปอย่างงี้ จะฆ่ากันทั้งหมด

    สินะ เดี๋ยวพวกแกจะสำนึก ถึงความตายอีกครั้ง...... คาเซะคิดในใจ        

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×