ปริศนาโรงเรียนอาฆาต

ลำดับตอนที่ #6 : ฐานะที่แท้จริงของอาจารย์คาเซะ

"ประกาศภาวะ ฉุกเฉิน ประกาศภาวะฉุกเฉิน ให้นักเรียนทุกคนเข้าไปที่ห้องด่วน เรียนตามปกติ เรื่องที่เกิดพวกอาจารย์จะจัดการเอง ส่วนอาจารย์ทุกท่าน ตอนพัก เที่ยง ให้มาที่ห้องประชุมด้วย" คาเซะประกาศ เสียงประกาศดังไปทั่วทั้งโรงเรียน
        ในห้องเรียนห้องหนึ่งของชั้น ม.2        
        "พวกเราไปบอกอาจารย์เหอะ อาจารย์คาเซะ ไปบอกอาจารย์คาเซะ"ไฮบาระบอกโคซึมิ 
       "อืมดีเลย เรื่องใหญ่ขนาดนี้ต้องบอกผู้ใหญ่ ขึ้นอยู่กับว่าอาจารย์จะเชื่อเรามั้ย"โคซึมิตอบ อย่างท้อๆ
       "ไปกันทั้งหมดนี่แหละ คำพูดจะได้ดูมีน้ำหนักหน่อย ฉันก็จะไปแสดงตัวหน่อย อาจารย์คงจะเชื่อ"เสียงผี

โทรุเอ่ย ในขณะที่ยังไม่ปรากฎตัว
       "เซจิ นายนำไปเลย" เซ็นริวเอ่ย 
       เซจิเหมือนถูกบังคับ เพราะตนเองเป็นคนก่อเรื่องหลายๆอย่าง จนบานปลายขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก พวกเด็กๆเดินไปจนพบอาจารย์คาเซะ
       "อ่าวว่าไง คุณโทรุ สวัสดี แล้วคุณไปสนิทกับเด็กพวกนี้ได้ยังไง"อาจารย์คาเซะพูดกับผีโทรุเหมือนรู้จักกันมานาน
      "อ๊ะ รู้จักกันด้วยหลอครับ แหม แล้วอมไว้อยู่ได้ปากไม่บอกกันมั่ง"เซจิพูด
      "อาจารย์คาเซะ ผมจะบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ที่เกิดขึ้นที่หน้าโรงเรียน และสาเหตุทั้งหมด" โทรุบอกอาจารย์คาเซะ เหมือนกับบอกเพื่อนคนหนึ่ง
      "โทรุพูดห่างเหินกันจริงนะ" อาจารย์คาเซะเอ่ย ท่ามกลางความตกใจของนักเรียนกลุ่มนี้
      "มีเพื่อนเด็ก ดีกว่ามีเพื่อนแก่ๆ หนะครับ อ่อโทษทีนะเซจิ ทุกๆคนที่ไม่ได้เล่าให้ฟัง อาจารย์คาเซะของพวกนายกับชั้นหนะ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตอนคาเซะอายุเท่าพวกนาย เขาก็เรียนที่นี่"โทรุบอก
      "ก็เหมือนกับตอนนี้แหละ พวกนายมีเพื่อนเป็นผี ฉันก็เคยมีนะ"คาเซะเอ่ยขึ้น หลังจากที่คาเซะได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว เค้าก็เอ่ยขึ้นว่า
      "ตายแล้ว เซจิไอ้เด็กเบื๊อก นายก่อเรื่อง แต่ช่างเหอะ ช่วยไม่ได้หนิ เด็กไม่มีหมองอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา" คาเซะหยอกล้อและต่อว่าไปพร้อมๆกัน แต่เซจิไม่ได้สนใจอะไร
      "คงต้องโทษหนังสือประวัติของโรงเรียน หนะครับ"เซจิบอก 
      "คง ช่าย รู้แล้วใช่มั้ยว่า ใครที่จะสามารถผนึกได้อีกครั้งนึง"คาเซะถาม
      "ครับ แต่คงไม่ใช่อาจารย์หรอก"เซจิกวนขึ้นมา
      "หนอยๆ ตระกูลชั้นเป็นคนผนึกและดูแลที่นี่นะโว้ยไอ้เด็กเวง ฉันเนี่ยก็เคยเป็นบาทหลวงนะ"คาเซะบอก
      "เจงอ่ะ"เซจิไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก
..............หนอยยย ไอ้เด็กจองหอง............อาจารย์คาเซะคิดในใจ
      "อยากช่วยชั้น สะกดผีมั้ย เยอะขนาดนี้ชั้นคนเดียวคงเอาไม่อยู่"คาเซะบอก
      "เอาสิ"เสียงเด็กๆตอบพร้อมกัน

"ประกาศภาวะ ฉุกเฉิน ประกาศภาวะฉุกเฉิน ให้นักเรียนทุกคนเข้าไปที่ห้องด่วน เรียนตามปกติ เรื่องที่เกิดพวกอาจารย์จะจัดการเอง ส่วนอาจารย์ทุกท่าน ตอนพัก เที่ยง ให้มาที่ห้องประชุมด้วย" คาเซะประกาศ เสียงประกาศดังไปทั่วทั้งโรงเรียน
        ในห้องเรียนห้องหนึ่งของชั้น ม.2        
        "พวกเราไปบอกอาจารย์เหอะ อาจารย์คาเซะ ไปบอกอาจารย์คาเซะ"ไฮบาระบอกโคซึมิ 
       "อืมดีเลย เรื่องใหญ่ขนาดนี้ต้องบอกผู้ใหญ่ ขึ้นอยู่กับว่าอาจารย์จะเชื่อเรามั้ย"โคซึมิตอบ อย่างท้อๆ
       "ไปกันทั้งหมดนี่แหละ คำพูดจะได้ดูมีน้ำหนักหน่อย ฉันก็จะไปแสดงตัวหน่อย อาจารย์คงจะเชื่อ"เสียงผี

โทรุเอ่ย ในขณะที่ยังไม่ปรากฎตัว
       "เซจิ นายนำไปเลย" เซ็นริวเอ่ย 
       เซจิเหมือนถูกบังคับ เพราะตนเองเป็นคนก่อเรื่องหลายๆอย่าง จนบานปลายขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก พวกเด็กๆเดินไปจนพบอาจารย์คาเซะ
       "อ่าวว่าไง คุณโทรุ สวัสดี แล้วคุณไปสนิทกับเด็กพวกนี้ได้ยังไง"อาจารย์คาเซะพูดกับผีโทรุเหมือนรู้จักกันมานาน
      "อ๊ะ รู้จักกันด้วยหลอครับ แหม แล้วอมไว้อยู่ได้ปากไม่บอกกันมั่ง"เซจิพูด
      "อาจารย์คาเซะ ผมจะบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ที่เกิดขึ้นที่หน้าโรงเรียน และสาเหตุทั้งหมด" โทรุบอกอาจารย์คาเซะ เหมือนกับบอกเพื่อนคนหนึ่ง
      "โทรุพูดห่างเหินกันจริงนะ" อาจารย์คาเซะเอ่ย ท่ามกลางความตกใจของนักเรียนกลุ่มนี้
      "มีเพื่อนเด็ก ดีกว่ามีเพื่อนแก่ๆ หนะครับ อ่อโทษทีนะเซจิ ทุกๆคนที่ไม่ได้เล่าให้ฟัง อาจารย์คาเซะของพวกนายกับชั้นหนะ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตอนคาเซะอายุเท่าพวกนาย เขาก็เรียนที่นี่"โทรุบอก
      "ก็เหมือนกับตอนนี้แหละ พวกนายมีเพื่อนเป็นผี ฉันก็เคยมีนะ"คาเซะเอ่ยขึ้น หลังจากที่คาเซะได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว เค้าก็เอ่ยขึ้นว่า
      "ตายแล้ว เซจิไอ้เด็กเบื๊อก นายก่อเรื่อง แต่ช่างเหอะ ช่วยไม่ได้หนิ เด็กไม่มีหมองอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา" คาเซะหยอกล้อและต่อว่าไปพร้อมๆกัน แต่เซจิไม่ได้สนใจอะไร
      "คงต้องโทษหนังสือประวัติของโรงเรียน หนะครับ"เซจิบอก 
      "คง ช่าย รู้แล้วใช่มั้ยว่า ใครที่จะสามารถผนึกได้อีกครั้งนึง"คาเซะถาม
      "ครับ แต่คงไม่ใช่อาจารย์หรอก"เซจิกวนขึ้นมา
      "หนอยๆ ตระกูลชั้นเป็นคนผนึกและดูแลที่นี่นะโว้ยไอ้เด็กเวง ฉันเนี่ยก็เคยเป็นบาทหลวงนะ"คาเซะบอก
      "เจงอ่ะ"เซจิไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก
..............หนอยยย ไอ้เด็กจองหอง............อาจารย์คาเซะคิดในใจ
      "อยากช่วยชั้น สะกดผีมั้ย เยอะขนาดนี้ชั้นคนเดียวคงเอาไม่อยู่"คาเซะบอก
      "เอาสิ"เสียงเด็กๆตอบพร้อมกัน