ปริศนาโรงเรียนอาฆาต

ลำดับตอนที่ #5 : หลั่งเลือดต้อนรับ (แก้)

    

หลังจากผนึกทั้ง 2 ถูกทำลาย เหล่าวิญญาณร้ายหลายดวงที่ถูกผนึกได้หลุดออกมา บางดวงที่หมดพันธะก็ได้ไปสู่สุขติ แต่กระนั้นก็ยังมีวิญญาณอีกหลายดวงวนเวียนอยู่ในบริเวณโรงเรียน
       "อ้าว เซจิกลับมาแล้ว"เซ็นริวเอ่ยขึ้น
      "ไปไหนมาหนะ" โคซึมิถาม
      "ก็ลองไปเปิดผนึกบ้าบอๆนั่นดูไง" เซจิพูดขึ้น ภาพเด็กคนหนึ่งวับขึ้นมาต่อหน้าเพื่อนทุกคน
       "เซจินายรู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป จะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นขนาดไหน นายรู้มั้ย" ผีโทรุแสดงตัวขึ้น เขาถามอย่างโกรธเคือง เสียงดังมากถ้าเทียบกับตอนที่มาหาเซจิในยามค่ำคืน
        "แล้วมันจะเป็นอะไรไปหละ เดี๋ยวผนึกมันก็คลายอยู่แล้ว ช้า เร็ว ก็มีค่าเท่ากัน" เซจิแย้ง เขาไม่มีความคิดในหัวด้วยซ้ำว่าทำผิด 
       "ถึงอย่างนั้นก็ควรจะบอกบาทหลวง มาผนึกอีกครั้ง เล่นปล่อยออกมาอย่างงี้ก็เกิดเรื่องใหญ่หนะสิ"ผีโทรุอธิบายให้เซจิฟัง
         "เอ่ เดี๋ยวพวกนายคุยเรื่องอะไรกัน งงนะเนี่ย" เซ็นริวเอ่ยถาม
        โทรุได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง ทุกคนก็ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน จะมีเด็กมัธยมต้นซักกี่คนกันที่ไม่กลัวผี
         "ล้อเล่นหน่า ใช่มั้ย โหะๆ อารายกันเรื่องที่ว่าอาจจะมีการตาย ผนึกอะไรนั่นคงไม่มีหรอกใช่มะ เวทย์มนต์หลอฉันไม่เชื่อหรอก ไม่เชื่อเด็ดขาด"ไฮบาระพูดอย่างวิตก และไม่อยากให้เป็นความจริง
        "แล้วฉันหละเธอเชื่อมั้ย ไม่เห็นรึไงว่าวิญญาณมีจริง ถ้าผีมีจริง เวทย์มนต์มันก็ต้องมี"  ผีโทระบอกเชิง

ถากถาง ไฮบาระคงเสียสติไปสักครู่จึงพูดจาไม่เป็นเรื่อง
        ไฮบาระพูดไม่ออกเมื่อถูกถากถางเช่นนั้น
        "งั้นไอ้ที่ดูเหมือนหมอกอยู่ทั่วโรงเรียน นี่ก็ เอ่อ วิญญาณใช่มะ" รันเสนอความเห็น 
        "วิญญาณร้ายซะด้วยสินะ ซวยจริง"โคซึมิบอก
        "ทำยังไง เราจะทำยังไงดี"โคซึมิพูดเสียงสั่น
        "ก็สู้มันสิถ้าเกิดมันทำอะไรเรา"เซจิบอก พร้อมอธิบายเหตุผลว่า "ถ้าผีจับต้องเราได้ เราก็สัมผัสมันได้เช่นกัน เหมือนว่าวิญญาณสื่อจิตตรงกับเรา ใช้พลังสื่อกับเราเราก็สามารถสื่อกับมันได้"เซจิรู้เรื่องนี้จากหนังสือที่อ่านมา
        "มันบีบคอเรา เราก็บีบคอมันได้งั้นหลอ"ไฮบาระถาม 
        "ใช่สิ"เซจิบอก 
        "แต่มันเป็นผีนะ ตายไปแล้ว เกิดเราฆ่ามันอีก มันก็ไม่ตายใช่มะ"ไคบะถาม
        "ใช่แล้ววิญญาณหนะไม่ตายหรอก แต่ถ้าถูกทำลายร่างกาย กว่าจะผสานตัวใหม่ก็ต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว"ผีโทรุบอก 
        ตั้งแต่ผนึกคลายก็ 2-3 วันแล้วยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่ง 

"กริ้ง"สัญญาณเรียกนักเรียนมาเข้าแถวหน้าโรงเรียน ในวันนี้มีประกาศผลการประกวดโครงงาน

มีประกาศเรียกชื่อนักเรียนมารับรางวัล เกียรติบัตร แต่เด็กหญิงคนที่ออกมา ไม่มีชื่ออยู่ในใบรายชื่อที่จะได้รับรางวัล เธอเดินออกมาที่เวทีหน้าโรงเรียน ตาของเธอมีสีแดงเข้ม มองทุกคนไปรอบๆ ตาขวางอย่างอาฆาตแค้น อยู่ดีๆตาของเธอก็มีสายเลือดซึม ออก ทางหูและปากก็มีเลือดซึมออกมา 
        "กรี้ด"เสียงกรีดร้องของนักเรียนหลายๆคนเริ่มดัง ระงมไปทั่ว
        "ใจเย็นนะ ฮิฮิ นี่แค่ต้อนรับ ออกจะเอิกกะเหริกไปนิดหน่อย "เสียงนั่นดังขึ้นจากเด็กผู้หญิงที่มีเลือดซึมออกจากปาก ตา หูและจมูก เลือดนั่นสีเข้มมากราวกับเลือดเน่าๆของคนตาย  พอพูดจบร่างเด็กผู้หญิงก็ล้มฟุบลง
         พวกอาจารย์ได้รีบเข้าไปดู "อ๊ะ ตายแล้วหนิ เด็กคนนี้ตายแล้ว"อาจารย์คนที่อยู่ใกล้ศพที่สุดเอ่ยขึ้น 
  "ฉันว่าศพช้ำ สีม่วงอย่างงี้ น่าจะตายนานแล้วนะ"อาจารย์ที่ดูแลเรือนพยาบาลบอก  
         "บ้าหน่า เด็กยังพูดอยู่เมื่อกี้เลย แล้วก็ตาย ถ้าตายนานแล้วจะพูดได้ยังไงกันเล่า ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก" อาจารย์อีกคนเอ่ย เขามองไปที่เด็กหญิงที่ตายอีกครั้งร่างกายของเธอช้ำไปหมดเหมือนตายมาแล้วไม่ต่ำกว่า 2 วัน

ศพของเธอเหมือนตกแต่งอย่างสวยงามราวกับของเล่นของเด็กผู้หญิง

 "มีสิครับ ถ้าผีเป็นคนทำ"อาจารย์คาเซะ เอ่ย

 "อาจารย์ครับ จะบ้าร๊อ ดื่มหนักไปป่าว เหล้าเนี่ย" มีเสียงแย้งเกิดขึ้น
          ความโกลาหลได้เกิดขึ้น นักเรียนกระจัดกระจายไปทั่ว เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้น ช่วงนี้วุ่นวายเป็นที่สุด