Fic Identity V:a cup of trust

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

A cup of trust

เกมนี้น่ะนะ มีกติกาง่ายๆ มีสองฝั่งคือฮันเตอร์กับเซอร์ไวเวอร์ โดยเซอร์ไวเวอร์ต้องพยายามหนีจากฮันเตอร์

และออกจากด่านไปให้ได้ โดยที่ทั้งสองฝ่ายก็มีความสามารถที่แตกต่างกัน แต่กลับถูกควบคุมด้วยบางอย่างที่อธิบายยาก มันเป็นความสัมพันธ์บางอย่างที่อาจจะยากที่จะเข้าใจ ถ้าฮันมีความสามารถน้อยเซอร์ไวเวอร์ก็จะรอดไปได้ เกมมันก็อาจจะไม่สนุก แต่ถ้าเซอร์ไร้สามารถก็จะทําให้ฮันเบื่อง่ายๆเช่นกัน เพราะฉะนั้นต่างฝ่ายต่างต้องทําหน้าที่ให้ดีที่สุด เพราะมันเป็นเพียงแค่บทบาทที่ให้มา มันมีความหมาย

ฉันในเกมนี้น่ะคือ ฮัสเทอร์

ฮันเตอร์ตัวหนึ่งที่จะมาออกล่าเซอร์ไวเวอร์ในครั้งนี้

จําไม่ได้ว่าครั้งที่เท่าไหร่ขอโทษ 

แต่เท่าที่จําได้ก็ปล่อยเซอร์รอดไปได้นิดหน่อย แย่ชะมัด เกือบชนะแล้วแท้ๆหรืออาจเป็นเพราะเพิ่งเล่นแล้วมือขึ้นก็ได้รอบนี้น่ะนะจะล้างตาให้ได้เลย

รอบที่แล้วยัยนักบวชก็โดดไปโดดมาจนจับไม่ทัน

อีกรอบยัยชาวสวนก็มีแต้มบุญเจอประตูที่ซ่อนอยู่ซะได้

รอบนี้ ฆ่าเกลี้ยง

อ๊าก!

อืม....นี้ก็เป็นบทเรียนสําหรับคนที่ชอบช่วยเพื่อนไม่ถูกเวลา ฉันรําพึงต่อหน้าโจรที่ลอยขึ้นไปบนฟ้าตาม

ชายโชคดีคนหนึ่งที่ส้มหล่นมาเจอกันพอดี

ฉันไม่อ่อนให้หรอก 

รู้สึกว่าตัวเราชักจะขึ้นแล้วสิ แบบว่ากระหายเลือดนะ

เป็นผู้ที่อยู่เหนือกว่านี่มักสนุกอย่างนี้นี่เอง มันจะตายหรือจะรอดก็อยู่ที่เราสินะ จะว่าไปตอนที่เป็นเซอร์เนี่ยมันคนละความรู้สึกเลย มันกลัวมากที่จะต้องถูกเจอโดยผู้ล่า ต้องซ่อนตัว ตื่นเต้น ลุ้นสุดตัว จริงๆแล้วเราก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนักหรอก แต่พอเอาจริงๆแล้วนะ

แม่งโคตรฟิน สนุกจนลืมไปเลยว่าจริงๆแล้วพวกเขากลัว

ขอโทษนะ ถ้าจะเห็นแก่ตัวไปซักนิด แต่มันหยุดไม่ได้หรอก อา...เรานี่มันเลวได้โล่เหมือนกันหนิ มีความสุขบนความเจ็บปวดของเซอร์ไวเวอร์ภายใต้ตัวฮันเตอร์

แต่ถ้าไม่ทําแบบนี้เกมก็จะง่ายไป จบเร็ว ไม่มีเสน่ห์ซะเลย เซอร์ก็จะได้ใจ ไม่เข้าใจฮันเตอร์ที่ใจดีเลยจริงๆนะ

ยิ่งทําอย่างนั้น มันก็ยิ่งได้ใจ

คิดว่าเขาจะซึ้งบุญคุณแกเหรอ สุดท้ายเขาก็จะหนีนายไปทิ้งนายไปแบบไม่เหลืออะไร กลับจะทิ้งความหงุดหงิดด้วยถ้าพวกเขาแถมความกวนใส่

บางคนอาจจะทําเพราะจิ้นกัน เหอะ ไม่เข้าใจเลย 

คนอื่นตายห่าหมด แต่เหลือคนนั้นไว้แค่คนเดียว

นั้นมันเรียกอภิสิทธิ์ชนชัดๆ 

ไอ้อย่างนั้นนะ อย่าเลย มันไร้ความเป็นธรรม

ถ้าเป็นวิธีของเรา ก็คงจะฆ่าจนหมด แล้วเหลือคนนั้นไว้สุดท้าย 

อ้าว!จะทําไม ฟินจะตาย วิ่งท่ามกลางทุ่งข้าวโพด เครื่องปั่นไฟ เก้าอี้ พอจับได้ก็จัดนั่งเก้าอี้สวยๆที่ไม่เคยให้ใครนั่งมาก่อน คุยใต้แสงห้องใต้ดิน 

ไม่ก็ให้แห้งตายในบ้านรกร้างอบอุ่นเหมือนกันนะ 

อีกอย่างมันไม่มีใครกวนด้วย แต่ไม่น่าจะได้ใช้วิธีแบบนั้นหรอก ทําไมเหรอ

เพราะฉันไม่ใช่ฮันเตอร์ใจดีน่ะสิ

“อ๊า!”

มันเป็นเสียงของหมอสาวที่ทําให้ฉันคนนี้เสียประสาทกับลีลากระโดดข้ามไม้ของเธอล้มลง อาจเป็นเพราะเธอประมาทในสกิลของฮันเตอร์ ได้ใจไปมันไม่ดีนะ ฉันเอาลูกโป่งผูกแล้วเอาตัวของหล่อนไป

แต่เช่นกันว่ารอบนี้ผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่าแบบฉันก็ชะหล่าใจไปไม่น้อย

“อึก”

รอบนี้มันเป็นเสียงของเจ้าหมึกที่กําลัง

โอดครวญเมื่อหมอสาวดิ้นหลุดจากพันธนาการ

“กลับมานะโว้ย!” อาจจะเป็นคําพูดที่อธิบายฮันที่ทําเหยื่อของเขาหลุดมือไปได้ดีที่สุด และคําว่า

“กลับให้โง่สิวะ”ก็อาจจะเป็นคําพูดที่หมอสาวอยากโต้ตอบกับฮันมากที่สุดตอนนี้

ตอนนี้เจ้าหนวดรีบเร่งตามร่างเพรียวที่พยายามโชว์ลีลาการกระโดดอีกครั้งแต่รอบนี้มันทำให้ปวดหัวไปกว่าเดิม จึงเบนความสนใจไปที่เหยื่ออีกคนที่อาจจะปั่นไฟอย่างเมามันส์อยู่ รู้ได้ไงเดาได้จากสัญลักษณ์ที่โชว์มุมมองของฆาตกร มันไม่รอช้า รีบไปอย่างไว

รอที่จะฟาดไม่ไหวแล้วสิ

มันเป็นแค่ความคิดตอนแรก แต่พอมาเจอจริงๆแล้ว

.

.

.

.

“ คุณฮัสเทอร์ใช่ไหมครับ ช่วยเอาผมออกจากตรงนี้หน่อยสิ”

ท่าทางของชายโชคดีมันฟ้องมากๆเลย ถ้าเขาพูดได้ตอนนี้ เพราะเขากําลังเจอบัคติดกําแพงอยู่ เขาหมอบๆยืนๆมาสักพักแล้ว

“เอาวะ ไม่ต้องทําอะไรก็ได้แล้วง่ายๆ โอ้ว ขอบคุณบร้ะเจ้าที่ให้ได้เซอร์ตานี้”เจ้าหมึกอุ้ยอายรีบเอาหนวด

ฟาดไปที่ชายโชคดีทันที แต่ก็พบว่ามันไม่เกิดอะไรขึ้นเลย พอลองฟาดเยอะขึ้นกลับกลายเป็นมันไร้ผลเช่นเดิม 

“ลองดูก่อนแล้วกัน”ฮันเตอร์ตรงหน้าเสกหนวดออกมาแล้วสั่งให้มันฟาดลงมาที่ผู้เล่นโดนบัคข้างหน้า

แต่ก็คว้านํ้าเหลว 

อา..ชิบหายแล้วเป้าหมายฆ่าจตุรมิตรของฉันล่ะ

ฮัสเทอร์ส่ายหน้าอย่างเสียไม่ได้ ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นว่าเซอร์หนุ่มตรงหน้ายืนๆย่อๆหลายรอบ ก่อนที่จะ

ย่อตัวลงอย่างสิ้นหวัง ฟิลลิ่งเดียวกับเจ้าหมึกตัวนี้เลย

เฮ้อ.....ถ้าเราฆ่าอีกคนก็หมายความว่าเราก็ออกไปจากด่านนี้ไม่ได้ เจ้านี่ก็เหมือนกัน ตอนนี้ก็มีแค่คนเดียวที่น่าจะพอช่วยได้นอกจากฮันอย่างฉัน

อีกคนที่ว่าคือยัยเชอร์ไวเวอร์นั้นไง

เอาละๆ ทวนแผนกันฮัสเทอร์

ข้อแรก ไปลากยัยนั้นมา

ข้อสอง ขอให้ช่วยคนโดนบัค

ข้อสาม พอหายแล้ว ก็เปิดเซอร์ไพรส์ฟาดไม่ยั้ง

ข้อสี่ จับนั่งเก้าอี้ทั้งคู่

ข้อห้า ยืนมองด้วยความฟิน

แหม..แหม ไม่ปล่อยให้โดนบัคแบบนี้หรอก เราก็ไม่ได้โหดขนาดปล่อยทิ้งติดกําแพงแบบนั้นหรอก

เพราะถ้าทําแบบนั้นละก็................……..............

.

.

.

มันจะไปสนุกได้ไงถูกม๊า มีคนเดียวมันไม่สนุกหรอก

คิดว่ายัยหมอน่ะ ถ้ารักษาแล้วก็คงจะรู้กฎในเกมนี้ดีนะ ว่าควรหนีจากฉันให้ไกล 

โง่หรือบ้าถ้าจะเชื่อฆาตกร 

บอกให้นะว่าเกมนี้ ความเชื่อใจไม่มีอยู่จริงหรอก

เดาได้ว่าคงจะวิ่งไปแล้วปั่นเครื่องปั่นไฟอีกสองเครื่องที่เหลือต่อแน่ รวมถึงวิ่งหนีต่อด้วย ทิ้งฉันไว้ในแมพนี้พร้อมผลสรุปเกมที่เจ็บจี๊ด

ไม่ยอม!

นี่อาจจะเป็นคําพูดเดียวกันที่ร่างบางอยากพูดกับผู้ล่าตรงหน้าตัวเองพร้อมเอาแผ่นไม้มาบังร่างโตของปีศาจหมึกที่ตามเธอมา

“เฮ้ย กลับมาก่อน!”ฮัสเทอร์อยากพูดกับหมอสาวเมื่อ

เธอหลุดจากบ่วงของเขาอีกรอบระหว่างพาไปหาหนุ่มติดบัค

แต่นะ เซอร์กับฮันมันพูดกันได้ที่ไหน

เจ้าหนวดชุดเหลืองเริ่มคิดหาวิธีอื่นนอกจากการคุย

เพราะเกมมันไม่ได้สร้างระบบคุยกันด้วยสิ ถ้ามันเป็นแบบนี้คงวนกันแบบนี้ทั้งวันแน่ๆ เอิ่ม..เอาไงดี

เออวะ จริงด้วย

ผมจับหล่อนใส่บ่วงบาศอีกครั้ง เธอดิ้นไปมาเพราะกลัวเจ้าหมึกพาเธอไปฆ่าเหมือนคนที่ผ่านๆมาแต่รอบนี้มันมีอะไรที่ต่างออกไป

พึ่บ

มันปล่อยเธอตรงหน้าเครื่องปั่นไฟที่ยังปั่นไม่เสร็จเครื่องนึง 

“นี่ไง เครื่องปั่นไฟ”สาวเจ้าคิดว่ามันคงพูดแบบนั้น

ฮันใจดีจัง อาจเป็นความคิดที่หล่อนคิดอยู่โดยไม่รู้เลยว่าใจของฆาตกรต้องการอะไรกันแน่ หากมันถึงเวลานั้นหมาป่าในคราบลูกแกะก็จะเผยตัวออกมา

นี่มันเป็นแค่แผนซื้อใจเท่านั้น

ตึ๋ง 

เครื่องปั่นไฟเสร็จแล้วหนึ่งเครื่อง ตามสกิลของฮัสเทอร์หนวดจะงอกขึ้นเองได้ด้วย ผมสั่งให้หนวดตรงหน้า

ฟาดไปที่ร่างบางที่ลงเครื่องซ่อมขนาดขมักเขม้น

รอบนี้ผมจับเธอใส่บ่วงบอลลูน แต่มันผิดคาดไปเยอะมากเพราะเธอไม่แม้แต่จะดิ้นหนีเลย

ดีเกินคาด! แต่ถ้าฉันเป็นเธอก็คงจะดิ้นสักนิด ถ้าฉันเอาเธอนั่งเก้าอี้ล่ะ ยัยงั่ง

สิ่งอยากพูดมากๆคือเธอจะปลงใจว่าฉันใจดีไม่ได้นะ

เจ้าปีศาจคิดไปเรื่อยๆด้วยความฉงนในพฤติการณ์ของเซอร์สาวที่ใสซื่อ

จนสุดท้ายก็มาถึงคนที่รอการช่วยเหลือ มันปล่อยเธอให้ช่วยเพื่อนเซอร์ไวเวอร์ มันก็ได้แต่รอเวลาเท่านั้น

ตอนนี้เจ้าหมึกกําลังกัดฟันเป็นคนดีเพื่อให้ได้ปลาสองตัว สุดท้ายเวลาที่เจ้าปีศาจรอคอยก็มาถึง หนวดหมึกที่ขึ้นมาอย่างเป็นใจก็ได้ทําให้การเปิดเผยธาตุแท้เป็นไปได้ง่ายขึ้น หนวดจากทั่วสารทิศพร้อมใจฟาดลงไปทั้งร่างของชายที่เคยติดกําแพง ร่างของเขากระเด็นไปติดกําแพงอีกฝากนึง ชายโชคดีกุมศีรษะด้วยความเจ็บปวด เขาคงจะเจ็บใจน่าดู ฮัสเทอร์เคลื่อนตัวหวังจะจับร่างนั้นไปฆ่าแล้วค่อย....

จู่ๆก็มีร่างนึงเฉียดผ่านหน้าของเจ้าหมึกไป เธอกําลังทําการรักษาตามหน้าที่ของเธอ 

เมื่อรักษาเรียบร้อยชายโชคดีคงจะเริ่มเข้าใจความคิดของฆาตกรใจโฉด เขาหนีไปทันทีทิ้งให้เขาต้องสบตา

กับหมอสาวที่เชื่อเขาสนิทใจ 

อา...ทําไมมันรู้สึกผิดขนาดนี้ ท่ามกลางความเงียบที่สื่อสารกันไม่ได้ ภายในแววตานั้นมันสื่อความหมายที่บรรยายไม่ถูก

สับสน?

สงสัย ?

กลัว?

ทําไมเธอทําแบบนี้?

ฉันเชื่อในตัวเธอนะ

อาจจะเป็นคําพูดที่หล่อนไม่สามารถพูดได้

แต่เข้าใจกันได้ 

ฮัสเทอร์รีบเดินออกมาจากหมอสาว ไม่รู้สินะอาจจะไม่กล้าสู้หน้า สู้ความดี สู้ความเชื่อใจในสายตาของเธอไม่ได้ ฉันทําให้ความเชื่อใจที่เธอมีให้เรามันป่นปี้

เดินออกมาดีกว่า เจ้าปีศาจเดินออกไปจากจุดๆนั้น

แต่หมอสาวก็ยังเดินตามมาไม่ขาดสาย 

ถึงมันเป็นแค่เกมแต่มันก็เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างที่เราก็ไม่เข้าใจ แบบว่า ความเชื่อใจ 

คน ฆาตกร นี่น่ะเป็นแค่ระบบของเกมจริงๆเหรอ

ปิ๊บ

เครื่องปั่นไฟเครื่องสุดท้ายถูกซ่อมจนเสร็จ เจ้าหนวดได้แค่ยืนมองระหว่างที่ปั่นไฟเท่านั้น แม้ว่าชายที่โดนเขาฟาดเข้าเต็มๆจะหวาดระแวงเขามากๆ ส่วนคุณหมอก็...เอิ่มบอกยากจังในตอนนี้ สุดท้ายกลายเป็นมิตรภาพและความเชื่อตั้งแต่เมื่อไหร่ บอกไม่ถูกแต่มันรู้สึกดีประหลาด 

เริ่มจะเข้าใจฮันใจดีแล้วล่ะ 

มันทําใจยากนะที่จะต้องลาจาก ดูท่าทางไอ้หนุ่มนั้นกลัวเขามาก จนเลือกที่จะเปิดประตูออกจากด่านเอง

ส่วนเจ้าหมึกตัวร้ายกับหมอสาวก็เดินที่ประตูๆหนึ่งพร้อมกัน

นี่แม่งยิ่งกว่านาทีชีวิต 

ฮัสเทอร์กับคุณหมอสาวยืนอยู่คนละฝากของประตู

ส่วนชายโชคดีหนีออกไปแล้ว 

โชคร้ายที่พูดกันไม่ได้

โชคดีที่อย่างน้อยยังมองหน้ากันเป็นนาทีสุดท้าย 

มันเป็นเรื่องยากที่จะต้องจากกันโดยที่ไม่มีคําพูดจากลา ทําได้แค่มองหน้ากัน 

สิ่งที่รู้สึกเหมือนคือความรู้สึกหนึ่งคือ

ความเชื่อ

ลาก่อน

เซอร์ไวเวอร์สาวเดินออกไปจากด่านนั้นทิ้งไว้เพื่อความรู้สึกระหว่างกันที่จากไปด้วยดี

Go back to the lobby

เอาล่ะ..รอบนี้จะเล่นตัวอะไรดีล่ะ 

เอิ่ม เล่นเซอร์มากไปงั้นเหรอ ลองเป็นฮันเตอร์ดูก็ได้

รอบนี้เล่นเป็นริปเปอร์ดีกว่า ฆ่าเรียบเลยดีไหมนะ 

แต่ถ้ารอบนี้ฆ่าไม่ได้หมด ก็ช่างแม่งเถอะ

เรามาเล่นเอาสนุกนี่หน่านะ

อย่าไปซีเรียส

อย่าสูญเสียความรู้สึกและตัวของตัวเอง

เพราะเราเป็นผู้เล่นเหมือนกันหมดหนิ ใช่ไหม

Writer corner

สวัสดีค่ะ ไรต์เอง 

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่เขียนไว้นานแล้ววว มาคล้ายแนวฟิคชั่นแต่จริงๆแล้วเป็นประสบการณ์ของเราเองในเกม Identity V เพราะฉะนั้นแปลว่าทั้งหมดเป็นเรื่องที่เราเจอในเกม ฉะนั้นตัวละครที่เราเขียน ฮัสเทอร์กับหมอสาว เราไม่ได้ตั้งใจจะเขียนชิปอยู่แล้ว เรื่องนี้ถ้าถามว่าทําไมฮัสเทอร์ถึงนิสัยแปลกๆ

เพราะจริงๆแล้วเราใส่อุปนิสัยของเราตอนเล่นลงไป เพราะผู้เล่นเป็นคนที่บังคับควบคุมตัวละครพวกนั้นค่ะ

ฮัสเทอร์กับหมอเราเลยดูหลุดคาร์ กรรม5555

ที่เขียนเรื่องนี้อยากจะบอกทุกคนว่า ใครเป็นฮันก็ช่วยสงสารเซอร์นิดๆก็ได้ เขาก็กลัวเหมือนตอนเราเล่นเซอร์นั่นแหละ (แต่จริงๆแล้วจะเล่นจริงจังก็ได้นะ มันจะทําให้รู้สึกสนุกและได้ใช้ความสามารถเต็มที่ทั้งสองฝ่าย มันก็ดีนะ)และสําหรับเซอร์ที่เจอฮันใจดีก็ช่วยออกประตูอย่างปกติไม่ก็ตอบแทนเล็กๆก็ได้ ไม่ใช่ไปกวนบาจา อาทิเช่นการยิงปืนใส่เขา ยังไงก็ขอฝากเรื่องสั้นนี้ไว้ด้วย ถึงมันจะแต่งโดยใช้สรรพนามกับมุมมองแปลกๆก็เถอะ555 บายค่ะ

ปล.รีดคนไหนรู้บ้างว่า source รูปเรามาจากไหน

ขอไว้วานให้ช่วยกันหาหน่อย เพราะอยากได้ source คนวาด จะได้ให้เครดิต ไรต์ยังไม่อยากผิดลิขสิทธิ์ ไรต์เอารูปนี้มาจาก Pinterest ไม่มีลายเซ็นนักวาด สาวตัวถึงนักวาดไม่เจอเลย ใครรู้ช่วยมาคอมเมนท์บอกทีนะคะ