Love In Derlong รักสั่งตายของยัยลิงร้ายกับนายโรคจิต
โอยฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ไม่น่าไปหาเรื่องใส่ตัวเลย T_T นายนั่นก็สุดแสนจะน่ากลัว และดูเหมือนจะมีอิทธิพลกับคนอื่น ทำไมฉันไม่เอะใจมั่งนะ T[]T
ผู้เข้าชมรวม
96
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Derlong University At 3.45 am.
เสียงอึกทึกครึกโครมของเหล่านักศึกษาที่เดินออกจากตัวตึกเรียนมาดังมากจนเริ่มทำให้ฉันมึนหัว =w= ฉันต้องพยายามหาทางออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด และไปขึ้น BTS. กลับบ้าน เพื่อไปเตรียมกระเป๋าเดินทางไปเที่ยวที่ ระยอง ยิปปี้! >^< อย่างน้อยก็จะได้พักผ่อนก่อนจะมีงานเลี้ยงใหญ่ของคณะ [ ซึ่งดูยังไงมันก็ไม่เหมือนงานนะ - -‘’ ] ก่อนอื่นฉันต้องหา......
“เรียลลลล!!! >[]<”
ฉันตะโกนชื่อคนที่ตอนนี้กำลังถือเอกสารหลายอย่างและกระเป๋าใบเบ้อเริ่มของเธอ มันคงจะหนักน่าดู - -‘’
“หือ....ว่า? ‘ ‘ ?”
“ไปส่งฉันหน่อยสิ่”
ฉันลากเสียงยาวอย่างออดอ้อนสุดพลัง ฉันไม่ยอมเดินขาลากออกจากมหา’ลัยหรอกนะ -w-*
“ไปสิ่ ^^”
เรียลยิ้มและเดินนำหน้าฉันไปที่เฟอรารี่สีขาวคันงามทันที
“ให้ไปส่งไหนอ่ะ ‘ ‘ ?”
ยัยเรียลหันมาทำหน้างงใส่ฉันหลังจากที่เราทั้งคู่กระโดดขึ้นรถกันมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันหันไปยิ้มให้เรียลอย่างพอเป็นพิธี
“หน้ามหาลัยพอจ๊ะ ^^”
ฉันตอบตามความจริง แต่กลับทำน้ำเสียงเกรงใจ ซึ่ง....มันก็เป็นความตอแหลด้านการเล่นละครของฉันอีกอ่ะแหล่ะ -*-
“โอเค หน้ามหาลัย”
เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันตอบพลางยิ้มอย่างพึงพอใจแต่ก่อนที่ฉันจะได้นินทาหรือแว้ดใส่มัน มันก็เหยียบคันเร่งมิดเหมือนจะกระทืบมันให้แหลกคาเท้าก็มิปานส้ะก่อน ไอ้เถื่อน!! =*=
และแล้วภายในเวลาไม่ถึง 15 นาทีฉันก็มาถึงหน้ามหาลัย =[]= [ฟังไม่ผิดมหาลัยฉันใช่เวลาเดินทางออกมานอกรั้วมหาลัย ราวๆครึ่งชั่วโมง = =” ]
“ขอบใจว้........”
ฉันก้าวขาลงจากรถแล้วหันไปขอบคุณแต่ไม่ทันพูดจบเฟอรารี่คันงามก็กระชากตัวออกไปทันที พร้อมกับคำ(ตะโกน)ทิ้งท้ายไว้ว่า
‘ไม่เป็นไรว้อยยยย!! ไปล่ะ!!’
แล้วมันก็หายไปในช่วงที่ฉันกำลังอึ้งค้างอยู่ -*- ยัยนักขับตีนผี !!
เอิ่ม....แล้วทีนี้ฉันต้องรีบกลับบ้านไม่ใช่หรอ? =w=
ฉันมุ่งหน้าเดินไปที่ BTS ทันที แต่ในขณะที่ฉันกำลังเดินอยู่นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าด และเสียงซุบซิบกัน เมื่อฉันเดินเข้าใกล้จุดนั้นฉันก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดนักเรียนและเสื้อกันหนาวเธอถักเปียยาวเลยไหล่ลงไปนิดเดียวหน้าตาดูหยิ่งทะนง เดินอยู่กลางวงล้อมของเสียงกรี๊ดกร๊าด และไม่ว่าเธอจะเดินไปทางไหนผู้คนก็จะแหวกทางกว้างให้เธอเดินทันที เชื้อพระวงศ์หรอเจ้าค้ะ? =w=”
เมื่อฉันเดินเข้าหยุดใกล้ๆกลุ่มเด็กสาวกลุ่มนึงก็ได้ยินพวกนางพูดกัน
“นั่นไงเธอๆ พี่ยุนลี วันนี้ปลอมเป็นผู้หญิงล่ะ เป็นผู้หญิงยังน่ารักเลยเนาะ >[]< “
ว่าแล้วแก๊งคุณเธอก็กรี๊ดกร๊าดขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่อายสายตาประชาชีหัวดำๆที่ยืนอยู่รอบตัวคุณเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เอ้ะ!! เมื่อกี้พวกนั้นบอกว่าปลอมตัวเป็นผู้หญิงงั้นหรอ.....หึหึ ความคิดบ้าๆก่อขึ้นในหัวของฉันอีกแล้วสิ่…… ^^
ผลงานอื่นๆ ของ Uhunlee. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Uhunlee.
ความคิดเห็น