คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 7
Chapter 7
“ก่อนจะหาซีดีกันอ่ะ ฉันขอพูดอะไรหน่อย” เจสสิก้าโพล่งขึ้น ทุกคนหันไปมองหน้า ซูยองแอบกระซิบให้หุบเงิงก่อนแล้วค่อยพูด
“อะไรอ่ะ” แทยอนเงยหน้าขึ้นมาถาม “เร็วๆหน่อยจะแคะเล็บต่อ”
“ซื้อ Ceci เล่มใหม่กันมายัง ที่ยุนโฮโอปป้ากับชางมินโอปป้าขึ้นปกอ่ะ หล่อมากอ่ะแก” เจสสิก้าพูดพร้อมทำหน้าตาสะดีดสะดิ้ง
“พี่คะคือเล่มนั้นฉันก็ลง..” ซอฮยอนพูดแทรกอย่างแผ่วเบา หากแต่ไม่มีใครสนใจ
“นี่แกดูสิชางมินโอปป้ารูปนี้สิ เทพบุตรอ่ะซูยอง” เจสสิก้าไซโคคนในวงต่อไป
“เออจริงด้วยแก กรี๊ดดดดด หล่อมาก!!!!”
“คือเล่มนั้นฉันก็ลง...”
“แทยอนมานี่เร็ว!! มาดูสิ!!” เจสสิก้ายังไม่ละความพยายาม กวักมือเรียกแทยอนมาร่วมวง
“หือ.. เห้ย หล่อ!!!”
“ใช่ป่ะ ไหนดูรูปอื่นซิ นี่ก็หล่อ!! โอ๊ย จะเป็นลม!!”
“พี่คะลืมเล่มนั้นฉัน...”
แต่แล้วหนังสือผู้โชคร้ายที่ถูกทึ้งดึงกันไปมาก็หลุดออกจากมือคนทั้งสาม และลอยไป... ลอยไป... กระแทกหน้าซอฮยอนอย่างแรง!!!!!
“ตายแล้วอีมักเน่! เลือดไหลเลย! ไงล่ะ บอกแล้วถ้าไม่ได้มาดูโอปป้าก็อย่าเข้ามาอยู่ใกล้” เจสสิก้าผู้ซึ้งความปรานียังตอกย้ำต่อไป ในขณะที่แทยอน ทำหน้าที่พ่อที่ดีด้วยการถอดถุงเท้ามาซับเลือดให้อย่างแผ่วเบา นุ่มนวลและกดเน้นให้เลือดหยุดไหล
“มึง.. ไม่เคย.. บอกกูค่ะ.. “ ซอฮยอนเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาอีกครั้ง และแน่นอนว่าไม่มีใครฟัง
และแล้วทิฟฟานี่ก็โผล่เข้ามาหยุดความวุ่นวายในห้อง..
“ไปกินเบอร์เกอร์คิงกันป่ะ หิวอ่ะ” คนร่างหนาชักชวน ยื่นใบปลิวยั่วยวนน้ำลายมาให้ดู
“แล้วจะไปยังไง เค้าไม่ให้เราออกไปนอกบ้านนะ” แทยอนถาม
“ก็โทรเรียกผู้จัดการดิแก” ว่าแล้วก็ล้วงหยิบไอโฟนในกางเกงขึ้นมาต่อสายหาผู้จัดการ นัดเวลาเรียบร้อย เสร็จภายในเวลาสิบเจ็ดวินาที เลขสวยมากค่ะอีทุ่งกะหล่ำปลี
..เดี๋ยวนะ แล้วมึงไปเอาไอโฟนมาจากไหน..
“ไปกันเหอะ อีกห้านาทีพี่เค้ามารับ ไปรอหน้าบ้านกัน จะได้ไม่ชักช้า เสียเวลา ฉันหิว” ทิฟฟานี่มีอำนาจราวกับแม่เหล็ก พอแม่นางเดินนำออกไป ทุกคนที่เหลือก็ค่อยๆทยอยตามกันออกไป เหลือไว้เพียงคนเดียว..
“แดกมากเดี๋ยวก็ตายห่ากันหมดหรอกค่ะพี่..” ซอฮยอนพึมพำ แต่ก็โดนซูยองกับเจสสิก้ายกออกไป
ระหว่างทาง ไอดอลที่มีชื่อเสียงระดับประเทศค่อยๆขับเคลื่อนรถไปอย่างสบายๆไม่รีบแต่ร้อน บรรยากาศข้างทางสวยงาม อากาศดี สูดกลิ่นควันรถเข้าไปเต็มปอด อ่าห์.... สดชื่นจุงเบย
เศษเหล็กที่ขับมาสภาพเหมือนซาเล้งไม่มีที่ติ เพียงแต่เป็นรุ่นพิเศษที่ทำมาเพื่อโซนยอชิแดโดยเฉพาะ ด้วยการพ่นสเปรย์สีชมพูทั่วคันรถ และมีโทรโข่งสีเงินสะท้อนแสงผูกติดไว้ข้างหน้า เปิดเสียงร้อง “โซนยอชิแดมาแล้วจ้า” ดังลั่นอยู่ตลอด ผู้คนรอบข้างเริ่มตื่นตัวและหยิบอะไรก็ได้ที่ถ่ายรูปได้ขึ้นมารัวชัตเตอร์อย่างเมามัน ในเวลานั้นเองก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาประชิดรถและยื่นฟันปลอมแดร๊กคิวล่าให้..
“สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะออนนี่ ฟันปลอมนี้เก็บไว้ใช้ตอนวันฮาโลวีนนะคะ” เด็กสาวพูดอย่างร่าเริง
นี่มันคริสต์มาสนะคะอีหนู เอาฟันปลอมมาให้กูหาพ่องมึงเหรอคะลูก
แทยอนได้แต่ยิ้มรับและขอบคุณไปตามสเต็ป แต่เธอก็เผลอทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด.. คือดันฟันปลอมใส่เข้าไปในปาก!!
ทันใดนั้นเด็กหญิงก็กรีดร้องและตะโกนออกมา !!!!!!!
“ พี่ทำอะไรน่ะ นั่นมันฟันปลอมจากปากฉันนะ!! มันคือฟันปลอมจากปากฉันนะ!!”
“อะไรนะคะ.. อะไรจากปากเธอนะ.. ”
“ฟันปลอมไงอีโง่!!! แก่แล้วเริ่มเลอะเลือนเหรอ!! ฉันบอกให้ใส่ตอนฮาโลวีน!! ไม่ใช่วันนี้!!! อีเห็บโคอาล่า!! มันเสียของมั้ยเนี่ยหะ!! มันเสียของมั้ย!!!!”
สมาชิกในวงผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ซันนี่จะได้สติก่อนแล้วพูดให้สถานการณ์เย็นลง
“ใจเย็นๆก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณเอาฟันปลอมยัดเข้าไปในปากคุณแล้วค่อยเอาออกมาใหม่ก็ได้ค่ะ”
“อันใหม่บ้าอะไร!! มันเลอะแล้ว!! มันเลอะน้ำลายอีป้าหัวทองนี่แล้วเธอเห็นมั้ย!!”
...กูก็หัวทองค่ะอีดอกกระเจียว..
“งั้นเอากลับไปเลยก็ได้นะคะ”
“ฉันจะเอากลับมาอีกทำไมในเมื่อฉันให้ไปแล้ว!!”
“ลองดูมั้ยล่ะคะ” ซันนี่กระชากฟันปลอมออกมาจากปากแทยอนแล้วยื่นกลับให้เด็กน้อยคนนั้น
สาวน้อยรับไปและพยายามจะยัดฟันกลับเข้าไปในปาก แต่เธอยัดไม่ได้
“ฉันยัดไม่ได้ มันใหญ่เกินไป!!”
“ก็ยัดด้านฟันเข้าไปมันใส่ได้มั้ยคะอีงูหลาม ต้องยัดด้านเหงือกสิคะ ไหนลองมองมุมกลับปรับมุมมองดูนะ..” ซันนี่ยังคงพูดอย่างใจเย็น
เด็กคนนั้นใส่กลับเข้าไปในปากอีกครั้ง คราวนี้มันกลับไปอยู่ในปากได้พอดิบพอดี เธอหันกลับมายิ้ม พูดขอบคุณใส่หน้าแทยอนกับซันนี่ แต่แล้วซอฮยอนก็สังเกตเห็นว่าปากของเด็กน้อยนั้นเริ่มขาวซีด บนตัวเธอมีแค่สเวตเตอร์บางๆตัวเดียวกับกางเกงยีนส์เท่านั้น ..ในวันหิมะตกแบบนี้เนี่ยนะ
ให้ตายสิ.. กูต้องเป็นแม่พระอีกแล้ว.. ลำบากนะคะมึงขา.. กลับไปบ้านพี่จะฟ้องแม่ให้เอาแฮมเบอร์เกอร์มาบึ้มบ้านแตกเลย..
“น้องหนาวมั้ยคะ” แม่พระผู้ใจดีถามอย่างมีจิตเมตตา
“หนาวสิคะ ปากซีดแบบนี้คงร้อนป่ะคะพี่” ฝ่ายนั้นตอบกลับมาอย่างเผ็ดร้อน
หากแต่ซอฮยอนก็ยังคงคอนเซ็ปต์แม่พระเอาไว้ได้ แม้ว่าในใจจะกำลังแผ่เมตตาให้อีหนูนี่ไปใช้ในโลกหน้า..
“เอาโค้ทพี่ไปใส่มั้ยคะ”
“ก็เอามาสิคะ!! หนาวขนาดนี้ยังถามทำไม ถอดมาสิ!!”
อีเด็กเวร
ซอฮยอนจัดการเอาเสื้อโค้ทไปคลุมให้หนูน้อย ยัง.. สัญชาตญาณแม่พระยังไม่หมดแค่นี้ เธอหยิบช็อกโกแลตจากกระเป๋าซันนี่ออกมายื่นให้เด็กคนนั้น
“ทานนี่แล้วจะดีขึ้นนะ”
“ขอบคุณค่ะ” เด็กน้อยตอบรับ โอ้วว... พูดขอบคุณเป็นด้วยเหรอคะ อินเครเดอะบลี้มากจ้ะหนู จุดพลุจ้าๆๆๆ
เวลาผ่านไปนานจนแฟนไซต์กลับไปกันหมดแล้ว สงสัยชัตเตอร์แข็ง บริเวณนั้นจึงมีแค่กลุ่มคนเล็กน้อยและรถบนถนนเท่านั้น ทันทีที่ไฟเขียวฉายชัดขึ้นกลางลมหนาว เด็กน้อยก็ขอตัวลงจากรถไป
...แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวข้ามไปถึงฟุตบาธ เธอก็ล้มลงตรงหน้าซาเล้งของไอดอลสาว
ซอฮยอนทำท่าเหมือนจะลุกไปช่วย เธอเดินลงไปจากซาเล้ง..
“แม่พระจริงๆน้องเล็ก” ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจในเมมเบอร์ แต่แล้วก็หุบปากแทบไม่ทัน เมื่อพบว่าซอฮยอนเดินไปข้างหลังแล้วกระชากคอเสื้อผู้จัดการมานั่งบนซาเล้ง ส่วนตัวน้องเล็กขึ้นคร่อมที่นั่งคนขับแทน “อย่านะอีหนู..” ทิฟฟานี่พูดห้าม แต่มันไม่ทันแล้ว..
ผู้สื่อข่าวหลายสำนักต่างมารวมตัวกันบริเวณถนนในย่านกังนัมแม้ว่าสภาพอากาศจะติดลบหลายองศา เนื่องจากเรื่องนี้เป็นประเด็นร้อนเพราะหาผู้กระทำผิดไม่ได้ กล้องวงจรปิดก็ไม่ทำงาน และไม่มีผู้เห็นเหตุการณ์เลยซักคนเดียว คดีนี้เลยกลายเป็นประเด็นฮ็อตฮิตทั่วบ้านทั่วเมือง
“พร้อมนะครับคุณไซ แสตนบายด์.. สาม.. สอง.. หนึ่ง.. ”
“สวัสดีครับ ผมผู้สื่อข่าวไซจากสถานีโทรทัศน์กองทัพอากาศช่องเจ็ดสิบเอ็ด ขณะนี้เราอยู่ในย่านกังนัมที่มีคดีซึ่งเรียกกันว่าเชอร์ล็อกโฮล์มส์เกิดขึ้น สภาพศพเป็นเด็กสาววัยกลีบดอกไม้แรกแย้ม มีบาดแผลเหมือนรอยล้อรถซาเล้งทับเป็นทาง คาดว่าคงโดนเหยียบครับ......”
MERRY CHRISTMAS
สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะทุกคน ใกล้ปีใหม่แล้ว คิดอะไรก็ขอให้สมหวัง อะไรที่ไม่ดีก็ปล่อยให้มันผ่านไปกับปีนี้แล้วเริ่มต้นใหม่ให้ดีกว่าเดิมในปีหน้านะคะ ขอให้มีความสุขค่ะ!! ^____^
ความคิดเห็น