คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5
เจสสิก้าที่กำลังยืนหลับสะดุ้งและวิ่งไปกระชากสังกะสีกระเด็นไปฟาดหน้าฮโยยอนล้มตึงสลบคาที่ และพบซากยูรินอนกอดกล่องสีดำลายหัวกะโหลกเอาไว้ ร่างกายผู้เคราะห์ร้ายชุ่มโชกไปด้วยของเหลวสีน้ำตาลหน้าตาน่าขยะแขยง
“จงตอบคำถาม ถ้าต้องการจะช่วยเพื่อนเจ้า..” เสียงดังมาที่ไหนซักแห่งในสลัม
และกล่องในอ้อมแขนยูริก็สั่นจนกระเด็นออกมา บนฝากล่องมีสลักข้อความไว้ว่า ‘กล่องข้าวน้อยฆ่าป้า’ หน้าตาพิลึกโคตรไม่น่าเปิด แต่ไวเท่ามดอึ เจสสิก้านางก็เปิดกล่องก่อนใครอีกแล้ว
“คำถามแรก..” เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง “โซนยอชิแดมีเพลงอะไรบ้าง จงบอกชื่อมาอย่างน้อยห้าเพลง”
“แกๆ โซนยอชิแดนี่วงอะไรวะแก” คนหน้าเมือกหันมาขอความช่วยเหลือ
“ไม่รู้ดิแก วงที่เคยทำพ่นแตงโมในรายการไออาย1ป่ะแก” แทยอนแสดงความคิดเห็น
“ฉันว่าคุ้นๆนะ วงนี้จะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชอบทำท่ายากอ่ะแก เดี๋ยวนึกแป๊บ” ซูยอง “..ขอแผ่นหลังกะเทยค่ะ!!”
และแล้วคุณย่าขายาวก็เริ่มขีดเขียนบนหลังของทิฟฟานี่อย่างเมามันส์ ใช้เวลาประมาณสี่สิบหกวินาทีก็หันหลังกะเทยมาและอ่านให้ฟังทีละชื่อ
“อินทูเดอะนิวเวิน.. กี๋.. กี๋หนี่.. ขิดสิ่งยู.. หุด.. โอ๋.. แรนดาวิ่นแรน.. มิดเตอแถ่กสี.. แล้วก็เดอะโบยส์..”
“ถวกต้วม คำถามต่อไป... โซวอนคืออะไร”
“ง่วงนอนอ่ะ” เจสสิก้าหาว
“นี่ยัยป้ารีทัช จริงจังหน่อยได้ป่ะ เพื่อนพี่นอนเผละอยู่ตรงหน้าแต่กล้าบอกว่าง่วงนอนงั้นเหรอ” ยุนอาหยิบปลายผมมายัดใส่จมูกเจสสิก้าอย่างไม่บอกไม่กล่าว เป็นการลงโทษที่โหดสัดจริงๆ
“โซวอนคือกลุ่มคนที่มีคติว่าแทนี่ได้กันแล้ว” ทิฟฟานี่ตอบ ปรายตามองแทยอน
“มองหน้ากูทำไม” รายนั้นส่งคำถามกลับมาอย่างไร้เยื่อใย...
“ถูกต้อง ทีนี้เอาเพื่อนเจ้าไปล้างตัวและกลับมารับรางวัล..” กล่องปริศนาส่งเสียงออกมาและปิดฝาทันที
ยุนอาฉีกเสื้อแจ็กเก็ตราคาสามล้านกว่ารูปีออกมาทำเป็นผ้าขี้ริ้วตามทาง ส่วนเศษเสื้อที่เหลือเอามาห่อตัวยูริไว้ และอุ้มออกไปโยนใส่โอ่งข้างหลังบ้าน ปิดฝาแช่ไว้ แล้วเดินกลับมารวมกลุ่ม
“เปิดกล่องกันรึยัง” โก่งถาม
“เปิดแล้ว..” ทิฟฟานี่หันมาตอบ “ได้ไอโฟนกับเด็กมา” มือขวายกขึ้นโชว์
“งั้นก็ดีดิ รีบโทรให้คนข้างนอกเข้ามาช่วยเถอะ!”
“ไอโฟนจีน ไม่มีซิม…”
..แล้วมึงจะให้มาทำไมวะ..
“แล้วจะเอายังไงกับเด็กอ่ะ”
“ฉันเกลียดเด็ก” ทิฟฟานี่บอก โยนเด็กวัยอ้อแอ้ให้ฮโยยอน
“ฉันว่าเอาแบบนี้ดีกว่านะ” ฮโยยอนแทรกขึ้น “ทำให้เด็กขำ”
“เพื่ออะไรวะ”
“กูก็ไม่รู้”
ฮโยยอนวางหนูน้อยลงกับพื้น รวมพลังลมปราณสุดพลัง ยืดตัวเพื่อเปิดกระบังลม ..เพียงแต่กระบวนการอาจจะผิดพลาดไปหน่อย สิ่งที่ออกมากลับกลายเป็นอ้วก.. ละเลงลงบนหน้าเด็ก เย้..
“อีหัวทอง แกทำอะไร!!!!” ซูยองผู้รักเด็กสุดหัวไตตะโกนด้วยความตกใจ
แต่เด็กกลับน้อยหัวเราะ..
..ไหวป่ะลูก..
“แกๆ เด็กหัวเราะแล้วแก แกช่วยน้องเค้าหัวเราะหน่อยดิแก เดี๋ยวน้องเค้าจะงอนนะแก”
ทุกคนพยักหน้าเออออไปด้วยและเริ่มขำกันเสียงดัง ยุนอาอ้าปากกว้างเหมือนเกาะมัลดีฟส์เช่นเคย เจสสิก้าก็ขำแบบเฟคๆ แทยอนขำอาจุมม่า ส่วนทิฟฟานี่เดินมาทั้งขำทั้งปรบมือข้างหูคนอ้วก ..
ช่วงเวลานั้นที่ฮโยยอนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง.. หน้าตาเหยเก.. พยายามปัดป่ายมือไปที่ทิฟฟานี่ แต่ก็ชักมือกลับมากุมหู เธอลงไปดิ้นตามจังหวะเพลงชิงร้อยชิงล้าน ..จะทำด่ายมั้ย.. ทำด๋ายรึเปล่า.. จะทำด่ายมั้ย.. ทำด้ายยรึเปล่า
“ฮโย!!!!!!!!!!!”
และใครคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น....... ปิ๊กาจู
“เบอร์หนึ่ง.. คิมฮโยยอน.. เกมส์โอ๊วเหว่อร์..”
และมันก็หายไป..พร้อมกับฮโยยอน
“มันไปไหนวะแก” แทยอน
“ถามฉันแล้วฉันจะถามใครอ่ะแก” ซูยอง
“นี่ หัวผักกาด แกรู้ป่ะ” ถามซันนี่ ฝ่ายนั้นหันมาแบบอึนๆ
“ปล่อยฉันอยู่คนเดียวซักพักเถอะ..” หัวผักกาดตอบ ..หันกลับไปฉีกพรมขึ้นมานับทีละเส้น.. ทีละเส้น..
ทิฟฟานี่นั่งลงและเริ่มร้องไห้ ชีวิตมันเศร้า นี่กูเป็นไอดอลหรืออะไร แอนตี้แฟนมึงมีปัญญาทำได้แค่นี้เหรอคะ มึงแค็ปรูปพุงกูมาด่ายังไม่น่าสมเพชเท่านี้เลย นี่บอกเลย เพราะโซวอนก็ทำ ฮือออออออออออออออออออออออ กะเทยเซ็ง...
ทั้งสลัมตกอยู่ในความเงียบเฉกเช่นป่าช้า ความสลดหดหู่เริ่มเข้าปกคลุมความคิดของทุกคน ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ต่างคนต่างช่วยกันครุ่นคิดหาทางออก แต่ก็ยังไม่มีใครปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ใครเป็นคนทำ.. นาฬิกานั่นมีความหมายยังไง.. 00.00.48คืออะไร ถ้าเวลาหมดทุกคนต้องตายแล้วที่อีพวกนี้ยังนั่นหน้าสลอนกันอยู่คือเคอร์บี้อะไร.. แล้วไอ้เหลืองนั่นเอาตัวฮโยยอนไปไว้ที่ไหน.. แล้ววันนี้วันอังคาร มีมุนินทร์ แล้วมึงก็ขังกูไว้.. กูก็อดดูดิ แม้ย้อย.. กูขอแช่งให้มึงตกน้ำ ตกรถ ตกเรือ ตกท่าน้ำ ตกเครื่องบิน ตกโต๊ะ ตกเตียง ตกตู้ ตกสอบ สอบตก ให้คางคกกัด ให้งูรัด ให้โดนพัดลมบาดมือ บาดนิ้ว และบาดแขน บาดขา สิวขึ้นหน้า ฝ้าขึ้นหลังลามขึ้นคอ ยังไม่พอ ขอให้อกหักไม่พบรัก ทุกชาติไป… อีน้ำป้าเช็ง กูอยากดูแรงเงา!!
หลังจากใบ้แดกกันมาร่วมสามนาที อีเย็นก็ทำลายความเงียบสงบที่นานๆจะมีอีกครั้ง...
“ยุนอา..”
“อะไรพี่” ยุนอาหันมาพร้อมกับหน้าตาสงสัย..
“ยูลขึ้นอืดรึยังอ่ะแก”
และทุกคนก็เงียบ.....
ชิบหายแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น