คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
ตอนนี้เอาแค่ยิ้มๆนะคะ.. ถ้าปล่อยมุกไปเยอะแช็ปหลังๆไม่มีให้ขำแล้วจะชิบหายวายวอดอ่ะค่ะ
พิจารณาจากบุคลิกภายนอก เขาคงลงความเห็นไม่ได้หรอกว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่มีนมจริงหรือไม่ ในเมื่อตอนนี้มันก็ยังพอมีเด้งออกมาอยู่บ้าง แม้ว่าพุงจะยื่นเกินออกมาทำให้สับสนไปหน่อยก็ตามเถอะ
จิตแพทย์กล่าวขอบคุณสำหรับข้อมูลทั้งหมดแล้วลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวคุณดี๋จะเข้ามาคุยกับคุณแทนผมนะ” ชายหนุ่มบอก จากนั้นก็พาร่างตัวเองออกไปด้านนอก ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ผู้หญิงผมสั้นใส่ชุดโตโตโร่กับขนเฟอร์ลายหนังตุ๊กแกแทรกตัวเข้ามา ท้องกลมๆทำให้เธอเลือกที่จะกลิ้งมาที่โต๊ะแทนการเดิน ทิฟฟานี่มองอย่างสมเพช
“สะบายดี” เธอกล่าวในขณะที่พยายามยันตัวเองขึ้นมาจากพื้น สภาพเหมือนแหนมปลาช่อนล้มลุก ผมสั้นๆไฮไลท์สีเลียนแบบหมอพรทิพย์ทำให้เธอสงสัยว่าอีเหี้ยนี่มันยังไหวอยู่มั้ย
“อะไร”
“ฉันชื่อดี๋ สามีชื่อโดเรม่อน ฉันมีกิ๊กคนนึงชื่อว่ามุตตา และฉันเป็นคนลาว สะบายดี” ดี๋ตอบ
“จะไม่สบายก็เพราะมึง” ทิฟฟานี่พึมพำ
คุณดี๋เชิดหน้าขึ้น เลื่อนแผ่นซีดีสามแผ่นมาไว้ข้างหน้า แผ่นแรกเป็นหนังของอาโออิ แผ่นที่สองเป็นของมิยาบิ และแผ่นที่สามเป็นของผอ.เจนภพ .. ยื่นมือออกมาเลื่อนแผ่นของอาโออิให้กับทิฟฟานี่ ส่วนอีกสองแผ่นเธอยึด
“ได้ยินว่าคุณไม่ได้ดูหนังโป๊มาหลายชั่วโมงแล้ว”
ทิฟฟานี่เอาขาขวาขึ้นมานั่งไขว่ห้าง พลางเปิดดูปกใน ตาค้างเป็นพักๆ สุดท้ายก็ส่งแผ่นคืนให้ คนตรงข้ามรับกลับมาอย่างงงๆ
..เธอคงไม่ชอบดูหนังโป๊สินะ..
“เรื่องนี้ฉันเคยดูแล้ว”
“...”
“สองเรื่องนั้นฉันก็เคยดูหมดแล้ว นี่พูดเลยนะ แค่เนี้ย.. เด็กๆ”
คุณดี๋เอามือป้องปากทำท่าคุณพระรัวๆ เป็นไปได้ยังไง สามแผ่นนี้เพิ่งออกมาใหม่เลยนะ ทิฟฟานี่จะเคยดูได้ยังไง!
“คุณต้องการอะไรพูดมาเลยดีกว่า” ทิฟฟานี่ตวัดสายตาเย็นชาขึ้นมามอง วูบหนึ่งที่คุณดี๋รู้สึกเหมือนเห็นขี้ตาข้างแววตาของคนตรงหน้า เยอะเว่อ ชีวิตนี้เคยแงะบ้างรึเปล่า
เธอเปลี่ยนใจ หยิบทุเรียนขึ้นมาวางบนโต๊ะ “หมอนทองมั้ย..”
ทิฟฟานี่ส่ายหน้า แลบลิ้นให้ดู กูแดกซูกัสอยู่ไม่เห็นรึไง..
เธอหยิบขึ้นมาอีก คราวนี้เป็นฮานามิ “เอาหน่อยมั้ย กินพร้อมกับซูกัสได้”
“แดกเองเถอะ”
คุณดี๋ถอดใจ และเริ่มขั้นตอนการสอบสวน
“ฉันไม่ใช่แทยอนที่จะมาคุยเป็นเพื่อนเล่นให้เธอสบายใจ.. ฉันไม่ใช่ผู้หญิง เธอมองก็น่าจะรู้ เพราะฉันเป็นพวกเดียวกับเธอ ..แต่ฉันมีนมมากกว่าเธอ.. อายมั้ยล่ะยะ.. แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอหาสาระจากตัวฉันไม่ได้ เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร”
..กูจะรู้มั้ยอีฟลาวเวอร์..
“ฉันคือป้าร้านขายข้าวแกง ที่เธอขโมยถุงมือมา”
ทิฟฟานี่กำหมัดแน่น “คุณต้องการอะไร”
“ที่ฉันตามหาเธอ เพราะเธอเป็นคนสุดท้ายที่รอดชีวิตมาจากสลัมแห่งนั้น ความจริงควรจะตายเพราะโดนนมหนีบหน้า เงิงอัดก้น จมไขมันตัวเอง หรืออะไรก็ตาม.. แต่ไม่ ..............เธอเสือกรอด”
“ก็ฉันรอดมันหมายความว่าฉันรอด”
“อย่าเถียงแม่ลูก บาป... แม่หมายความว่าที่ลูกรอดเพราะลูกรอด ไม่ได้หมายความว่าลูกรอดเพราะแม่รอด แต่ก็มิได้นำพา”
“ฉันบอกว่าที่ฉันรอดเพราะฉันรอด ไม่ใช่เธอรอดฉันก็เลยรอดเพราะเธอรอดยังไงล่ะ”
“แล้วเธอรู้มั้ยทำไมเธอถึงรอด..”
“….”
“เพราะเธอรอดไง..”
พ่อง...
“ที่ฉันรอดก็เพราะว่าฉันรอดยังงั้นเหรอ”
“ใช่ ที่เธอรอดเพราะว่าเธอรอดแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันรอดแล้วเธอจะรอดเพราะว่าเธอรอดฉันก็เลยรอดและพอเธอรอดเธอก็เลยรอดในขณะที่เธอไม่ต้องรอดก็ได้เพราะไม่มีใครรอด”
…..
“เธอจะอยู่คนเดียวแล้วลองบราก็ได้นะ ฉันเตรียมมาให้เธอสองกระสอบ กระสอบแรกเป็นวาโค่ว เซบริน่าและดิสนีย์จั๊มพ์สำหรับเด็กที่ฉันคิดว่าเธอคงใส่ได้แน่ๆ ส่วนกระสอบที่สองฉันซื้อมาจากจตุจักรตัวละร้อยเก้าเก้า ฟองน้ำข้างในหนาสามนิ้ว บุรอบด้านอย่างดี นิ่มมาก ไม่ต้องห่วง ส่วนอันนี้พิเศษสำหรับเธอคนเดียว เสื้อในสั่งตัด แต่ตัดออกนะ”
“ถ้าเสื้อในไม่พอ คุณจะทำยังไง” ทิฟฟานี่เปิดปากพูด
“ยืมของคนอื่นมาใส่ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ของเธอ เพราะมันเล็ก ฉันใส่ไม่ได้ พบ้าๆ” คุณดี๋ตอบอย่างมั่นใจ ก้มลงไปนอนที่พื้นและกลิ้งตัวดุ๊กๆไปที่ประตู เธอหันมาพูดกับทิฟฟานี่เป็นครั้งสุดท้าย
“อีกสี่สิบแปดวินาทีจะมีคนพาคุณไปโรงพยาบาล ไปพบเพื่อนๆของคุณ ระหว่างทางห้ามแอบไปคลินิคเสริมนมเด็ดขาด”
“ฉันขอแค่ที่โกยก็พอ” อีกฝ่ายก็ถึงกับพหวีดและกลิ้งรัวๆออกจากห้องไป
ทิฟฟานี่มองสมาชิกทั้งแปดคนอย่างเอือมระอา ไม่มีใครปกติเลยซักคนเดียว……....
แทยอน.. กำลังพยายามเขียนคิ้วด้วยส้นสูงของเจสสิก้า
ซันนี่.. ให้ซอฮยอนกระทืบหน้าอกให้แบนลง
ฮโยยอน.. ตบบ้องหูตัวเองทั้งสองข้างแล้วขำเหมือนเทเลทับบี้
เจสสิก้า.. ห้อยตัวเองอยู่กับเสาเหล็กข้างเตียง ดันเงิงไว้อย่างแนบแน่น พยายามดัดให้หุบเข้าไป
ยูริ.. นอนดูแฟชั่นคิงพร้อมกับเอาป็อปคอร์นวางไว้ที่รูจมูก นับหนึ่งถึงสามแล้วสูดแรงๆจนมันผลุบเข้าไป
ยุนอา.. พยายามไล่ยุงออกจากปากอย่างตั้งอกตั้งใจ เพราะขากรรไกรหุบไม่ได้ ยุงจึงบินเข้าบินออกราวกับอุโมงค์แยกเกษตร
ซูยอง.. กำลังถูกพยาบาลสี่คนกีดกันสุดชีวิตไม่ให้เข้าไปขโมยกินเด็กทารก
ซอฮยอน.. มุ่งมั่นทุบสติถิตัวเองด้วยการกินแฮมเบอร์เกอร์ทีเดียวสามชิ้น เท้ากระทืบหน้าอกซันนี่สุดพลัง
สิบนาทีหลังจากนั้น จิตแพทย์ในชุดกราวน์สีรุ้งเดินเข้ามาหยุดกิจกรรมทุกอย่าง สั่งทุกคนนอนเรียงกันและชงนมให้กิน สั่งพยาบาลเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ผู้หญิงทั้งแปดคน ชั่วครู่ก็หันมาหาทิฟฟานี่และพูดว่า..
“อ้าว อีกะเทย ..”
ความคิดเห็น