[Fic Reborn]5986 รักป่วนอลเวง!

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 ซวย! ดีใจ!(อะไรกันแน่วะ)

ตอนนี้ โกคุเดระกำลังเดินไปส่งฮารุ แต่แล้วก็เกิดมีพวกอันธพาล(?)ผ่านมา
"เฮ้ แกน่ะ ใช่โกคุเดระ ฮายาโตะที่เรียนอยู่นามิโมริรึเปล่า?"คนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นหัวหน้าถามขึ้น
"ถ้าใช่ แล้วจะทำไม"โกคุเดระตอบอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งๆที่พวกนั้นมีกันเป็นสิบ
"หึ ในที่สุดก็เจอตัวซักที เฮ้ พวกเรา จับมัน!"หัวหน้าใหญ่บอกพวกลูกน้อง
"ฮะ ฮาฮิ! นี่เค้าเรียกว่า'หาเรื่อง'ใช่มั๊ยคะ?"ฮารุเดินไปพูดกับหัวหน้าพวกนั้น
"โอ้! มีเด็กผู้หญิงซะด้วยแฮะ ฆ่าเจ้าโกคุเดระซะ ส่วนยัยนี่"หัวหน้าของพวกมันหันมาทางฮารุ
"เอาไว้ก่อน!"ซวยแล้วสิ!
แต่หัวหน้ามันลากฮารุไปแล้ววววววว คงไม่ทำอะไรยัยนั่นหรอกนะ

Hayoto Mode
อั๊ก!
พวกมันมีเยอะจน...ทำอะไรไม่ค่อยได้
และตอนนี้...
"ดับไปซะ บอมบ์3เท่า!"ตอนนี้ จัดการพวกลูกน้องได้แล้ว เอ๊ะ! หัวหน้ามันกับยัยต๊องล่ะ หายไปไหนแล้ว
ผมรีบวิ่งตามหา ก็ไปเจอกับ...
"ยัยต๊อง!"ผมรีบวิ่งไปหายัยนั่น และเห็นว่ายัยนั่นกำลัง...
"เฮ้ย นี่ ร้องไห้ทำไมห๊ะ ยัยนี่!"ผมไม่ค่อยชอบน้ำตาเท่าไหร่หรอกครับ
"ฮึก ฮือ ก็ฮารุคิดว่าคุณโกคุเดระจะตายซะแล้วล่ะค่ะ ฮือ~"หน็อย ยัยนี่ ปากไม่เป็นมงคล แต่ว่า...
ยัยนี่เป็นห่วงผมด้วยหรอ! โอ้~ ดีใจ แต่เอ๊ะ? ทำไมเราต้องดีใจด้วยนะ -O-
และตอนนี้ ยัยบ๊องที่นั่งอยู่กับถนน กำลังกอดผมครับ!
-////////_////////-<<<<หน้าผม
TOT<<<<หน้ายัยต๊อง
ตอนนี้ ผมกำลังพยายามบอกยัยนี่ว่า ปล่อยผมได้แล้ว
ได้ผลแล้วคร๊าบบบบบ TOT แต่รู้สึกยังไงไม่รู้แฮะ ช่างเหอะๆ
"อ๊ะ คุณโกคุเดระมีแผลด้วยนี่คะ!"ในที่สุด ยัยต๊องก็เลิกร้องแล้ว และพูดด้วยความตกใจ
"ไม่เป็นอะไรหรอกเฟ้ย! แผลแค่นี้เอง อ่ะ ฉันจะไปส่งเธอละ รีบลุกเร็ว! โอ๊ย"ทำไมแผลนี้ต้องเจ็บ TOT
"เจ็บขนาดนี้แล้ว ยังจะฝืนอีก มาค่ะ ฮารุจะพาไปทำแผลที่บ้านฮารุ"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
"ชั้นไท่เป็นอะไรหรอกน่า! ไป เดี๋ยวชั้นไปส่ง!"ผมยังคงพูดอยู่อย่างนั้น
"อ่ะ ก็ได้ค่ะ"ยัยนี่ลุกขึ้น แล้วจับมือผม
"เอาล่ะค่ะ ไปบ้านฮารุกัน!"ยัยนี่รีบวิ่งไปพร้อมกับผมที่ตอนนี่ยัยนี่จับมืออยู่ เฮ้อ ใจหายยยย

ตอนนี้ ทั้งฮารุและโกคุเดระก็มาถึงบ้านของฮารุแล้ว
"เอ่อ นี่ ยัยต๊อง ไม่มีใครอยู่บ้านหรอ?"โกคุเดระถามฮารุ
"ค่ะ คุณพ่อไม่อยู่ประมาณสองเดือนเศษๆค่ะ เพราะไปทำธุระอยู่ต่างประเทศ"ฮารุตอบ
"คุณโกคุเดระนั่งรอฮารอยู่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวฮารุไปเอายามาทำแผลให้"พูดเสร็จ ฮารุก็รีบวิ่งไป
ปล่อยให้โกคุเดระนั่งคิดเรื่องต่างๆในวันนี้
และแล้ว ฮารุก็วิ่งกลับมาพร้อมกับยาทาแผล
"ไม่ต้องทำก็ได้เฟ้ย! ฉันจะกลับแล้ว"โกคุเดระพูดพลางลุกขึ้นยืน แต่ฮารุไม่ยอม
"ฮาฮิ! บาดเจ็บขนาดนี้ ยังจะฝืนอีกหรอคะ"ฮารุพูดพร้อมทั้งดึงแขนโกคุเดระ
และแล้ว...
O////////O<<<<หน้าโกคุเดระ
O////////[[ ]]////////O<<<<หน้าฮารุ
ตอนนี้ โกคุเดระทับฮารุอยู่ และโกคุเดระหอมแก้มฮารุเต็มๆ!
"เอ่อ"
"เอ่อ"
ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
และแล้ว...
"ละ ลุกได้แล้วค่ะ คุณโกคุเดระ!"ฮารุพูดพลางเบือนหน้าไปทางอื่น
"อะ อืม"โกคุเดระพูด แล้วลุกขึ้น
"งะ งั้นชั้นกลับก่อนนะ"โกคุเดระพูดขึ้น
"อา เอ่อ ค่ะ"ฮารุตอบโดยอัตโนมัติ
__________________________________________________________________________________________

คิดไม่ออกค่ะว่าจะแต่งยังไงดี แหะแหะ
ก็แต่งมั่วไปตามประสาเด็กอายุ...แหละค่ะ
ถ้าไม่ดีตรงไหนก็จะลองปรับปรุงดูนะคะ
ถ้าผิดพลาดอะไรหรือไม่ถูกใจตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ