[Fic Reborn] รักนี้...ไม่จบง่ายๆหรอก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 เกิดอะไรขึ้น!?!?!?

© Tenpoints !

แหมๆ หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาอัพซะนาน ในที่สุดก็เข้ามาอัพแล้วค่า~!
เพราะว่าช่วงที่ผ่านๆมานี้ไม่ค่อยว่างน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้มาอัพ
เอาล่ะ อุตส่าห์มาอัพทั้งที ก็ไปอ่านกันเลยค่ะ!
_____________________________________________________________________________________________________

หลังจากที่ทั้งคู่ได้เดินเข้ามาในปราสาทแล้ว (รวมถึงโคลมและฮารุด้วย) พวกเขาก็ไปนั่งเล่น(นอน)เล่นที่ห้องพักผ่อน
"เฮ้อ~วันนี้น่าเบื่อมากเลยนะคะ เคียวโกะจัง โคลมจัง"ฮารุพูดพร้อมกับนั่งลงบนโซฟา
"นั่นน่ะสิคะ คุณฮารุ"โคลมตอบฮารุ
"เอ่อ ฉันเป็นผู้ชาย คงไม่ควรยุ่งเวลาผู้หญิงคุยกัน งั้น ฉันขอตัวนะ"บอสวองโกเล่พูดขึ้นพร้อมกับเดินออกจากห้องไป
"เฮ้อ~น่าสงสารคุณเคียวโกะนะคะ"โคลมพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ
"....."เคียวโกะยังคงเงียบ
"เคียวโกะจังคะ"ฮารุเอ่ยชื่อของหญิงสาวผู้นั้น
"คุณเคียวโกะคะ เอ่อ พวกฉันทำให้คุณเคียวโกะไม่สบายใจหรอคะ?"โคลมถามเคียวโกะ
"มะ ไม่หรอกจ๊ะ มีอะไรหรอจ๊ะ? ^^'"เคียวโกะตอบ พร้อมทั้งฝืนยิ้ม
"เคียวโกะจัง/คุณเคียวโกะ ไม่ต้องฝืนก็ได้ค่ะ มีอะไรก็ช่วยระบายให้พวกเราฟังได้นะคะ!"ทั้งโคลมและฮารุพูดพร้อมกัน
"เอ่อ...คือ"เคียวโกะเริ่มอ้ำอึ้ง

Kyoko Mode
จะบอกพวกฮารุจังกับโคลมจังยังไงดีล่ะ ว่าฉันคิดบางอย่างกับเรื่องของฉันกับเรื่องของสึคุง
ฉันจะบอกยังไงดี ทำยังไงดี
สิ่งที่ฉันคิดอยู่ตอนนี้ก็คือ
"เลิก"กันไปซะ จะได้ไม่ต้องทรมานอย่างนี้
แต่ฉันจะบอกพวกเขาอย่างไรดี?!?!
"เคียวโกะจัง"ฮารุจัง ฉันอยากบอก แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
"คุณเคียวโกะ"โคลมจัง ทั้งสองเป็นห่วงฉันมาก เอาล่ะ เล่าก็เล่าละกันนะ

"เอ่อ...คือ"เคียวโกะเริ่มอ้ำอึ้ง
"คือ...???"ฮารุและโคลมพูดพร้อมกัน
"ฉันคิดว่า ฉัน..."
"ฉัน....???"ฮารุและโคลมพูดพร้อมกันอีก
"ฉันคิดว่า..."
"ว่า...???"อีกละ
"ฉันกำลังคิดว่า จะ "เลิก" กับสึคุงน่ะจ๊ะ เลิกเลยน่ะ"เคียวโกะตอบ
"อ๋อ! ที่แท้ก็เลิกนี่เอง ว้าย! เคียวโกะจัง/คุณเคียวโกะ ทำไมถึงคิดอย่างนี้ล่ะคะ?"ทั้งคู่กำลังอารมณ์ดีแต่ก็ต้องตกใจ
"คือ...ฉันคิดว่า ถ้าเป็นแบบนี้ก็น่าจะเลิกซะ ยังจะดีกว่าน่ะจ้ะ ^^"เคียวโกะ ทำไมเธอช่างเป็นแม่พระเช่นนี๊นนน ToT เฮ้ย!ไม่ใช่เวลามาชม
"คิดดีแล้วหรอคะ เคียวโกะจัง"ฮารุถามขึ้น
"นั่นน่ะสิคะ คุณเคียวโกะ คิดผิดคิดใหม่ได้นะคะ ^^"โคลมตอบรับอย่างดี
"แต่ฉัน..."เคียวโกะเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเศร้าสร้อย
"ไม่เป็นไรนะคะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฮารุ/ของโคลมเองค่ะ!"ฮารุและโคลมเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
"เอ๋? หน้าที่? หน้าที่อะไรหรอจ๊ะ?"เคียวโกะถามอย่างสงสัย
"ก็ทำหน้าที่ให้เคียวโกะจังกับคุณสึนะไม่เลิกกันไงล่ะคะ ^^"ฮารุพูด
"ใช่ค่ะ ปล่อยไว้เป็นหน้าที่ของเราเองค่ะ"โคลมพูดอีกครั้ง
และแล้ว...
น้ำตาของเคียวโกะก็เริ่มไหลลงมา มันไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย ที่เป็นเช่นนี้เพราะ
เธอซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนสาวทั้งสองคนนี้
"เคียวโกะจัง/คุณเคียวโกะ ไม่เป็นอะไรนะคะ"ทั้งสองปลอบเคียวโกะ
และแล้วทั้งสามคนก็กอดกันนั่งร้องไห้อยู่อน่างนั้น

Gokudera Mode
เฮ้อ ยัยต๊องไปไหนนะ หายังไงก็ไม่เจอ เอ๊ะ! หรือว่าอยู่กับซาซางาวะ
ตามหาไปเรื่อยๆละกัน
อ๊ะ! เจอแล้ว ที่ห้องพักผ่อนนี่เอง เดี๋ยวจัดการซะเลย
เอ๊ะ! นั่น ยัยโคลม โดคุโรนี่นา กลับมาแล้วหรอเนี่ย โห สวยขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย(เฮ้ โกคุ นาย...//ไรเตอร์)
แต่ตอนนี้ช่างเถอะ ทั้งสามคนเดินมาทางฉันพอดี ดีเลย จะได้เรียกยัยต๊องมานี่
"นี่ ยัยต๊อง! มานี่ซิ"ผมตะโกนเรียก
"มีอะไรหรอคะ? คุณโกคุเดระ?"เอ๊ะ วันนี้ยัยนี่แปลกๆ ปกติเห็นเรียก "ฮายาโตะ" ต้องมีอะไรแน่ๆเลย
"มานี่หน่อยสิ ยัยต๊อง"
"ไม่ค่ะ มีธุระอะไรค่อยคุญกันทีหลังนะคะ"อ้าว! ยัยนี่ อยากโดนรึไง
"นี่ มากับฉัน"ผมพูดพร้อมกระชากยัยนี่ให้หันมา
"โอ๊ะ! ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอแล้วล่ะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ คุณเคียวโกะ ^^"นั่น ยัยนี่ ยิ่งโตยิ่งกวน
"จ๊ะ ไปกันเถอะโคลมจัง ^^"เอ้า! ซาซางาวะ ไปตอบรับอย่างนั้นได้ไง เดี๋ยวอยู่กันสองคนแล้ว ยัยต๊องจะทำร้ายร่างกายผม!
"มีอะไรหรอคะ? คุณโกคุเดระ?"ยัยต๊องถามผม
"เอ่อ..."เอ ว่าแต่ว่า ผมจะพูดว่าอะไรน๊าาาา
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้ยฮารุไปก่อนนะคะ"น่าน ยัยนี่ (โกคุจัง น่าน เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศไทยจ๊ะ ^^//ไรเตอร์,อย่ามากวนได้ไหม?//โกคุ)
แต่ก่อนที่ยัยนั่นจะไป ผมก็คว้ามากอด
"นี่ รู้ไหม ฉันตามหาแทบแย่ นึกว่าหายไปไหนซะอีก"
"นี่เป็นห่วงฮารุด้วยเหรอคะ? ห่วงก็ห่วงไปสิคะ ปล่อยฮารุได้แล้ว"
แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรเกินไป ก็มีอะไรมาขัดจังหวะเข้า...

เพล้ง! (เสียงจานแตกที่ห้องครัว)
โกคุเดระและฮารุรีบวิ่งไปทางห้องครัวทันที และพอไปถึงก็พบว่า...
เคียวโกะนั่งฮวบลงกับพื้น ส่วนโคลมนั้นยังยืนอยู่ และกำลัง...
"บอสคะ ก็ไม่น่าจะทำขนาดนั้นนี่คะ!"
"โคลม ไม่เกี่ยวอย่ายุ่ง!"
"บอส! พอได้แล้วค่ะ จะบ้าไปถึงไหน!"
"โคลม บอกว่าอย่ามายุ่ง ผมไม่ชอบ"
"บอสคะ บอสน่าจะเข้าใจความรู้สึกของคุณเคียวโกะบ้างนะคะ!"
"ช่างผม โคลม ปล่อย!"
"บอสลืมแล้วหรอคะ ว่าฉันเป็นผู้พิทักษ์ธาตุสายหมอก ไม่ปล่อยค่ะ!"
"โคลมมมมมม!"
"บอสรู้ไหมคะ? ว่าตอนที่พวกเราสามคนคุยกันที่ห้องพักผ่อนน่ะ คุณเคียวโกะบอกอะไรฉันบ้าง!"
"ฉันไม่สน"
"คุณเคียวโกะบอกว่า จะ "เลิก" กับบอสค่ะ!"
และสึนะที่กำลังเถียงอยู่นั้นถึงกับ...
อึ้ง
อึ้ง
อึ้ง
และ อึ้ง!
"เคียวโกะจัง"สึนะพูดพร้อมกับเอื้อมมือเพื่อที่จะไปจับหญิงสาวที่นั่งลงอยู่กับพื้น แต่แล้ว...
หญิงสาวกลับสลัดมือนั้นทิ้งไป แล้วร้องไห้
"พอกันที ตั้งแต่นี้ไป เราเป็นแค่เพื่อนกันแล้ว ฉันจะเลิกกับเธอแล้ว สึคุง!"เคียวโกะพูดพร้อมกับวิ่งผ่านฮารุและโกคุเดระที่กำลังอึ้งกับเหตุการณ์นั้นอยู่ไป
เกิดอะไรขึ้น!

  
อยากรู้ใช่ไหมล่ะ ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ถ้าอยากรู้ก็ติดตามต่อๆๆๆๆๆไปเรื่อยๆๆๆๆ
จนวัตายนะคะ ^^ (เว่อร์ไป)
สุดท้ายนี้ ขอบอกอะไรหน่อยนะคะ
อ่านแล้ว ช่วยคอมเมนท์ด้วยนะคะ
ก็ไม่อยากบังคับให้คอมเมนท์หรอกนะคะ แต่ว่า
1 คอมเมนท์ = 1 กำลังใจ
คอมเมนท์แล้ว จะมีกำลังใจแต่งเพิ่มขึ้นเยอะมากเลยล่ะค่ะ
ถ้าคอมเมนท์แล้วจะเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ ^^