ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ความในใจของเคียวโกะ
ทางด้านฮารุและเคียวโกะ
"เคียวโกะจังคะ เราจะไปที่ไหนกันดีคะ?"ฮารุถามเคียวโกะ
"....."ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ(?)
"เคียวโกะจังคะ งั้นเราไปที่สวนด้านหลังกันนะคะ ^^'"ฮารุเอ่ยขึ้นอีก พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ทั้งที่น้ำตายังไหลอาบแก้ทอยู่
"อ่ะ จ้ะ ไปที่นั่นกันดีกว่า"เคียวโกะตอบฮารุ
ณ สวนด้านหลังปราสาทวองโกเล่
"เคียวโกะจัง เราไปนั่งตรงนั้นกันนะคะ"ฮารุพูดพร้อมกับชี้ไปทางเก้าอี้หินอ่อนสำหรับนั่งสองคน
"อะ จ้ะ"เคียวโกะตอบกลับอย่างทันที
และตอนนี้นี่เอง ที่พวกเธอทั้งสองคนไปนั่งนั้น
น้ำตาของเขาทั้งสองคนไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
"คะ เคียวโกะจัง ระ เราต้องเข้มแข็งนะคะ อย่าร้องนะคะ ฮึก"ฮารุพูดพร้อมทั้งปัดน้ำตาออกจากใบหน้า
"ฮะ ฮารุจังก็ต้องเข้มแข็งเหมือนกันนะจ๊ะ"เคียวโกพูดพร้อมกับก้มหน้า
ทั้งสองร้องไห้อยู่ดีๆก็ได้พบกับ...
"ดีจ้า!"รีบอร์นนั่นเอง สถาณการณ์เศร้าๆแบบนี้ยังมาดีจ้าได้อีก
"รีบอร์นจัง/รีบอร์นคุง"ทั้งสองพูดพร้อมกัน
"นี่ พวกเธอสองคนน่ะ เป็นอะไรไปหรอ?"รีบอร์นัยงถามได้อีก แหน่ะ
"มะ ไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้ะ"เคียวโกะตอบพร้อมกับเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยๆของเธอ
"ใช่ค่ะ! เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรเลยนะคะ รีบอร์นจัง~"ฮารุพูด พยายามฝืนทำตัวให้ปกติที่สุด
"แต่ฉันเห็นพวกเธอสองคนร้องไห้นะ"รีบอร์นเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"....."ฮารุ
"ใช่จ้ะ ร้องไห้ เพราะสึคุงน่ะ ไม่เคยสนใจฉันเลย จะดูแลฉันซักครั้งมั๊ย? ไม่เลย ทุกวันสึคุงก็เอาแต่งานมาเป็นข้ออ้าง ตอนแรกๆฉันเข้าใจดีจ้ะ แต่พอนานๆไป ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ฉันหมดหนทางแล้วจ้ะ ฉันรักสึคุงนะ แต่สึคุงล่ะ? เคยรักฉันหรือเปล่า? เคยคิดถึงฉันบ้างไหม? ว่าฉันยังนั่งรอเขากลับมาอยู่? ฮะ ฮือ"เคียวโกะพูด น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง
'ดีนะคะเนี่ย ที่ฮายาโตะยังเป็นห่วงเป็นใยเรา ยังคิดถึงเรา สนใจเรา แต่ว่าตอนนี้ เคียวโกะจังน่าสงสารมากเลยนะคะ รู้ไหม? เคียวโกะจังน่ะ เป็นคนร่าเริง แต่ตอนนี้ เคียวโกะจังกลับเศร้า ร้องไห้ทุกวัน ฮารุอยากให้เคียวโกะจังกลับมาเป็นเหมือนเดิมค่ะ เราจะได้มีความสุขด้วยกันอีกครั้ง ที่เคียวโกะจังเป็นอย่างนี้ก็เพราะคุณสึนะคนเดียว!'ฮารุตะโกนในใจ
ทางด้านห้องครัว
เพล้งงงงงงงงงงงงง (เสียงจานแตก)
"รุ่นที่ 10 ครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"มือขวาวองโกเล่รุ่นที่ 10 รีบวิ่งเข้ามาดูบอสวองโกเล่
"ม่ะ ไม่เป็นไรหรอกโกคุเดระคุง ว่าแต่ งานบ้านงานเรือนเนี่ย ทำยากจังเลยนะ"บอสวองโกเล่ตอบ
อ้อ! ขออธิบายก่อนนะคะ ตอนนี้ทั้งสองกำลัง...
ล้างจานค่ะ!
"ใช่ครับ เดี๋ยวผมล้างเองนะครับ รุ่นที่ 10 ไปนั่งรอผมตรงนั้นก่อนก็ได้ครับ"มือขวาวองโกเล่บอกบอสวองโกเล่
"อ้อ! แล้วก็ เศษจานแตกน่ะ เดี๋ยวผมเก็บเองนะครับ ^^"
"ไม่เป็นไรหรอกโกคุเดระคุง เดี๋ยวฉันเก็บเองก็ได้"บอสวองโกเล่บอกพร้อมกับไปเก็บเศษจานที่แตกบนพื้น
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
"รุ่นที่10 เป็นอะไรมั๊ยครับบบบบบบบบบ"โกคุเดระรีบมาดูอาการสึนะ
"แค่เศษจานแตกบาดนิ้วเอง ไม่เป็นไรหรอก"สึนะตอบโกคุเดระ
"งั้น เดี๋ยวผมทำเองนะครับ รุ่นที่ 10 ไปพักก่อนเถอะครับ"โกคุเดระบอกสึนะ
"อื้ม"สึนะตอบสั้นๆ แล้วเดินออกห้องครัวไป
"เฮ้อ~ เคียวโกะจังจะเป็นยังไงบ้านะ"สึนะพูดพร้อมกับเดินไปทางสวนหน้าปราสาท
"อา~~ อากาศดีจัง"สึนะพูดพร้อมกับล้มตัวนอนลงบนพื้นหญ้า และหลังจากนั้นก็เผลอหลับไป
"บอสคะ บอสคะ ตื่นสิคะ มานอนอะไรตรงนี้คะ?"
"อืม เสียงใครน่ะ เคียวโกะจังหรอ?"สึนะพูด
"อะไรกันคะบอส ตื่นได้แล้วค่ะบอส บอสคะ!"
"อืม เคียวโกะจัง มาอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิ"
'เอ๊ะ! เดี๋ยว เค้าเรียกฉันว่า'บอส'นี่นา ถ้ายังงั้นก็ไม่ใช่เคียวโกะจัง แต่เป็น...'สึนะคิดในใจ
"โคลม!"สึนะรีบลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นสาวน้อยผมยาวสีอเมทิสต์ และตาสีเดียวกันกับผม
"ค่ะ บอส ลุกได้แล้วค่ะ"โคลมบอกสึนะ
"เอ๊ะ? ว่าแต่ว่า มีธุระอะไรที่นี่หรอ?"สึนะถามโคลม
"เอ๊ะ บอส ก็ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของวองโกเล่ ฉันก็กลับบ้านของฉันสิคะ"โคลมบอก(ปราสาทวองโกเล่ คือที่ๆผู้พิทักษ์วองโกเล่จะอยู่กัน หรือเรียกง่ายๆว่า บ้านของวองโกเล่)
"งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะ"สึะพูดพร้อมกับยืนขึ้น
"ค่ะ บอส"โคลมตอบแล้วเดินไปที่ประตูทางเข้าของปราสาท
แต่แล้วจู่ๆ...
สึนะก็ได้เห็นเคียวโกะกับฮารุเดินผ่านมา สึนะจึงรีบเข้าไปพูดคุยกับเคียวโกะ
"อ๊ะ เคียวโกะจัง เมื่อเช้าฉันขอโทษนะ พอดีฉัน..."สึนะยังไม่ทันพูดจบ เคียวโกะก็พูดขึ้นมาทันที
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ สึคุง ฉันเข้าใจดี เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะจ๊ะ ^^"เคียวโกะพูดพร้อมกับยิ้มให้สึนะ
อ๊า~รอยยิ้มนี้ช่างดูสดใสเหลือเกิ๊นนนนน
"อื้ม!"สึนะตอบพร้อมกับจูงมือเคียวโกะเข้าไปในปราสาท
'ดีใจด้วยนะคะ เคียวโกะจัง!'ฮารุคิดในใจ
"เคียวโกะจังคะ เราจะไปที่ไหนกันดีคะ?"ฮารุถามเคียวโกะ
"....."ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ(?)
"เคียวโกะจังคะ งั้นเราไปที่สวนด้านหลังกันนะคะ ^^'"ฮารุเอ่ยขึ้นอีก พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ทั้งที่น้ำตายังไหลอาบแก้ทอยู่
"อ่ะ จ้ะ ไปที่นั่นกันดีกว่า"เคียวโกะตอบฮารุ
ณ สวนด้านหลังปราสาทวองโกเล่
"เคียวโกะจัง เราไปนั่งตรงนั้นกันนะคะ"ฮารุพูดพร้อมกับชี้ไปทางเก้าอี้หินอ่อนสำหรับนั่งสองคน
"อะ จ้ะ"เคียวโกะตอบกลับอย่างทันที
และตอนนี้นี่เอง ที่พวกเธอทั้งสองคนไปนั่งนั้น
น้ำตาของเขาทั้งสองคนไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
"คะ เคียวโกะจัง ระ เราต้องเข้มแข็งนะคะ อย่าร้องนะคะ ฮึก"ฮารุพูดพร้อมทั้งปัดน้ำตาออกจากใบหน้า
"ฮะ ฮารุจังก็ต้องเข้มแข็งเหมือนกันนะจ๊ะ"เคียวโกพูดพร้อมกับก้มหน้า
ทั้งสองร้องไห้อยู่ดีๆก็ได้พบกับ...
"ดีจ้า!"รีบอร์นนั่นเอง สถาณการณ์เศร้าๆแบบนี้ยังมาดีจ้าได้อีก
"รีบอร์นจัง/รีบอร์นคุง"ทั้งสองพูดพร้อมกัน
"นี่ พวกเธอสองคนน่ะ เป็นอะไรไปหรอ?"รีบอร์นัยงถามได้อีก แหน่ะ
"มะ ไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้ะ"เคียวโกะตอบพร้อมกับเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยๆของเธอ
"ใช่ค่ะ! เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรเลยนะคะ รีบอร์นจัง~"ฮารุพูด พยายามฝืนทำตัวให้ปกติที่สุด
"แต่ฉันเห็นพวกเธอสองคนร้องไห้นะ"รีบอร์นเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"....."ฮารุ
"ใช่จ้ะ ร้องไห้ เพราะสึคุงน่ะ ไม่เคยสนใจฉันเลย จะดูแลฉันซักครั้งมั๊ย? ไม่เลย ทุกวันสึคุงก็เอาแต่งานมาเป็นข้ออ้าง ตอนแรกๆฉันเข้าใจดีจ้ะ แต่พอนานๆไป ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ฉันหมดหนทางแล้วจ้ะ ฉันรักสึคุงนะ แต่สึคุงล่ะ? เคยรักฉันหรือเปล่า? เคยคิดถึงฉันบ้างไหม? ว่าฉันยังนั่งรอเขากลับมาอยู่? ฮะ ฮือ"เคียวโกะพูด น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง
'ดีนะคะเนี่ย ที่ฮายาโตะยังเป็นห่วงเป็นใยเรา ยังคิดถึงเรา สนใจเรา แต่ว่าตอนนี้ เคียวโกะจังน่าสงสารมากเลยนะคะ รู้ไหม? เคียวโกะจังน่ะ เป็นคนร่าเริง แต่ตอนนี้ เคียวโกะจังกลับเศร้า ร้องไห้ทุกวัน ฮารุอยากให้เคียวโกะจังกลับมาเป็นเหมือนเดิมค่ะ เราจะได้มีความสุขด้วยกันอีกครั้ง ที่เคียวโกะจังเป็นอย่างนี้ก็เพราะคุณสึนะคนเดียว!'ฮารุตะโกนในใจ
ทางด้านห้องครัว
เพล้งงงงงงงงงงงงง (เสียงจานแตก)
"รุ่นที่ 10 ครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"มือขวาวองโกเล่รุ่นที่ 10 รีบวิ่งเข้ามาดูบอสวองโกเล่
"ม่ะ ไม่เป็นไรหรอกโกคุเดระคุง ว่าแต่ งานบ้านงานเรือนเนี่ย ทำยากจังเลยนะ"บอสวองโกเล่ตอบ
อ้อ! ขออธิบายก่อนนะคะ ตอนนี้ทั้งสองกำลัง...
ล้างจานค่ะ!
"ใช่ครับ เดี๋ยวผมล้างเองนะครับ รุ่นที่ 10 ไปนั่งรอผมตรงนั้นก่อนก็ได้ครับ"มือขวาวองโกเล่บอกบอสวองโกเล่
"อ้อ! แล้วก็ เศษจานแตกน่ะ เดี๋ยวผมเก็บเองนะครับ ^^"
"ไม่เป็นไรหรอกโกคุเดระคุง เดี๋ยวฉันเก็บเองก็ได้"บอสวองโกเล่บอกพร้อมกับไปเก็บเศษจานที่แตกบนพื้น
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
"รุ่นที่10 เป็นอะไรมั๊ยครับบบบบบบบบบ"โกคุเดระรีบมาดูอาการสึนะ
"แค่เศษจานแตกบาดนิ้วเอง ไม่เป็นไรหรอก"สึนะตอบโกคุเดระ
"งั้น เดี๋ยวผมทำเองนะครับ รุ่นที่ 10 ไปพักก่อนเถอะครับ"โกคุเดระบอกสึนะ
"อื้ม"สึนะตอบสั้นๆ แล้วเดินออกห้องครัวไป
"เฮ้อ~ เคียวโกะจังจะเป็นยังไงบ้านะ"สึนะพูดพร้อมกับเดินไปทางสวนหน้าปราสาท
"อา~~ อากาศดีจัง"สึนะพูดพร้อมกับล้มตัวนอนลงบนพื้นหญ้า และหลังจากนั้นก็เผลอหลับไป
"บอสคะ บอสคะ ตื่นสิคะ มานอนอะไรตรงนี้คะ?"
"อืม เสียงใครน่ะ เคียวโกะจังหรอ?"สึนะพูด
"อะไรกันคะบอส ตื่นได้แล้วค่ะบอส บอสคะ!"
"อืม เคียวโกะจัง มาอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิ"
'เอ๊ะ! เดี๋ยว เค้าเรียกฉันว่า'บอส'นี่นา ถ้ายังงั้นก็ไม่ใช่เคียวโกะจัง แต่เป็น...'สึนะคิดในใจ
"โคลม!"สึนะรีบลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นสาวน้อยผมยาวสีอเมทิสต์ และตาสีเดียวกันกับผม
"ค่ะ บอส ลุกได้แล้วค่ะ"โคลมบอกสึนะ
"เอ๊ะ? ว่าแต่ว่า มีธุระอะไรที่นี่หรอ?"สึนะถามโคลม
"เอ๊ะ บอส ก็ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของวองโกเล่ ฉันก็กลับบ้านของฉันสิคะ"โคลมบอก(ปราสาทวองโกเล่ คือที่ๆผู้พิทักษ์วองโกเล่จะอยู่กัน หรือเรียกง่ายๆว่า บ้านของวองโกเล่)
"งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะ"สึะพูดพร้อมกับยืนขึ้น
"ค่ะ บอส"โคลมตอบแล้วเดินไปที่ประตูทางเข้าของปราสาท
แต่แล้วจู่ๆ...
สึนะก็ได้เห็นเคียวโกะกับฮารุเดินผ่านมา สึนะจึงรีบเข้าไปพูดคุยกับเคียวโกะ
"อ๊ะ เคียวโกะจัง เมื่อเช้าฉันขอโทษนะ พอดีฉัน..."สึนะยังไม่ทันพูดจบ เคียวโกะก็พูดขึ้นมาทันที
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ สึคุง ฉันเข้าใจดี เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะจ๊ะ ^^"เคียวโกะพูดพร้อมกับยิ้มให้สึนะ
อ๊า~รอยยิ้มนี้ช่างดูสดใสเหลือเกิ๊นนนนน
"อื้ม!"สึนะตอบพร้อมกับจูงมือเคียวโกะเข้าไปในปราสาท
'ดีใจด้วยนะคะ เคียวโกะจัง!'ฮารุคิดในใจ
เฮ้อ~ตอนที่สองก็จบไปด้วยดี
เดี๋ยวตอนต่อๆไปจะเป็นฮารุ x โกคุเดระ
คู่โกคุเดระกับฮารุเนี่ย ออกแนวมาแรงหน่อยนะคะ
ไม่รู้ว่าตอนไหนจะถึงคู่นี้ ก็อ่านไปนะคะ
อ่านแล้วคอมเมนท์ อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงาค่ะ ^^
แค่นี้นะคะ เดี๋ยววันใหม่จะอัพตอนต่อไปนะคะ
แถมค่า! ใจดีนะเนี่ย
รูปนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในตอนนี้นะคะ แถมเฉยๆ คิคิ
เดี๋ยวตอนต่อๆไปจะเป็นฮารุ x โกคุเดระ
คู่โกคุเดระกับฮารุเนี่ย ออกแนวมาแรงหน่อยนะคะ
ไม่รู้ว่าตอนไหนจะถึงคู่นี้ ก็อ่านไปนะคะ
อ่านแล้วคอมเมนท์ อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงาค่ะ ^^
แค่นี้นะคะ เดี๋ยววันใหม่จะอัพตอนต่อไปนะคะ
แถมค่า! ใจดีนะเนี่ย
รูปนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในตอนนี้นะคะ แถมเฉยๆ คิคิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น