คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ ปราสาทวองโกเล่
เช้าวันหนึ่ง ชายหนุ่มผู้เป็นบอสวองโกเล่ผู้ยิ่งใหญ่ตื่นขึ้นมา เขาแลซ้ายแลขวา กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของ’รีบอร์น’ครูพิเศษของเขา เขาจึงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ แล้วรีบเดินลงไปชั้นหนึ่ง และรีบวิ่งไปทางห้องครัว
ปั้ง!(เสียงประตู)
เขาพบว่า คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะนั้น คือครูพิเศษของเขาเอง และ...
“มาแล้วหรอ สึคุง ^^”ซาซางาวะ เคียวโกะ น้องสาวของผู้พิทักษ์พิรุณแห่งวองโกเล่นั่นเอง
“อ่อ อืม วันนี้มีอะไรให้ทานบ้างล่ะ?”สึนะถามแบบไม่ค่อยใส่ใจ
“ก็มี...”ก่อนที่เคียวโกะกำลังจะพูด ก็มีอะไรมาขัดจังหวะซะก่อน
โกคุเดระ ฮายาโตะ เดินเข้ามาในห้องครัว ในสภาพที่โทรมสุดๆ
“กะ โกคุเดระคุง เป็นอะไรน่ะ?”ในฐานะที่เป็นบอส ห่วยแค่ไหน ก็ต้องถามลูกน้องเป็นธรรมดาๆ(?)
“โอ่ย~ ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ รุ่นที่...”ยังไม่ทันจบประโยค มือขวาวองโกเล่สลบไปแล้ว
“งั้น เดี๋ยวฉันไปดูฮารุจังก่อนนะจ๊ะ”เคียวโกะพูดพร้อมทั้งลุกขึ้นยืน
“เคียวโกะจัง รีบมาเร็วๆนะ”สึนะพูดตามหลังเคียวโกะ
เธอหยุดชะงัก เป็นครั้งแรกที่บอสวองโกเล่ยอมพูดกับเธออย่างนี้ เพราะเดี๋ยวนี้ เขาไม่เหมือนเดิม
“จ๊ะ”เธอยิ้มพร้อมกับร้องไห้ แล้วจึงหันหลังเดินจากไป
“นี่ สึนะ นายไม่แคร์ความรู้สึกของเคียวโกะเลยนะ นายรู้ไหม?”ครูพิเศษพูดขึ้น
“เฮ้อ~เดี๋ยวนี้งานชั้นก็ยุ่งนี่”สึนะแก้ตัว
“นายรู้ไหม ว่าเคียวโกะน่ะ ดีใจแค่ไหน ที่นายพูดกับเขาแบบนั้นน่ะ”ครูพิเศษพูดขึ้นอีก
“เมื่อเช้านี้ ฉันเห็นเคียวโกะลงมาทำกับข้าวให้นายคนเดียว โดยไม่ชวนฮารุ แถมเคียวโกะยัง...”
“ยังอะไร รีบอร์น?”บอสวองโกเล่ถามครูพิเศษ
“ยังร้องไห้อีกด้วย ฉันเห็นเคียวโกะเป็นอย่างนี้ทุกวัน ทั้งๆที่นายน่ะ คบกับเขา แต่นายน่ะ ไม่เคยสนใจเลย”รีบอร์นพูดอีก
“แล้วฉันจะมีเวลาให้เขาตอนไหนล่ะ?”บอสวองโกเล่ชักโมโห
“ฉันจะให้พวกนายหยุดพักประมาณ 1 เดือน เพื่อคนรักของพวกนายเอง”รีบอร์นพูดพร้อมกับซดเอสเปรซโซ่
ณ หน้าห้องฮารุ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ฮารุจัง เปิดประตูหน่อยจ๊ะ”เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียก ตู๊ด ตู๊ด~(เฮ้ย!//ไรเตอร์)
“ฮารุจัง”
“แป๊บนะคะ เคียวโกะจัง”ฮารุตอบกลับ
แอ๊ด
“มีอะไรหรอคะ เคียวโกะจัง?”เด็กสาวอารมณ์ดีถามเคียวโกะ
“รีบไปทานข้าวเถอะจ๊ะ เดี๋ยวหมดก่อนนะจ๊ะ”เคียวโกะพูด
“ฮาฮิ! นั่นสิคะ ต้องรีบซะแล้ว ไปกันเถอะค่ะ เคียวโกะจัง”ฮารุพูดพร้อมทั้งจูงมือเคียวโกะลงไปชั้นหนึ่ง
ปั๊ง(เสียงประตูอีกแล้ว)
“ฮาฮิ! อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณสึนะ รีบอร์นจัง แล้วก็ฮายาโตะ! อ้าว ฮายาโตะ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ”ฮารุเริ่มตกใจ รีบวิ่งไปหาโกคุเดระที่นอนอยู่กับพื้นอยู่
“ฮายาโตะคะ ลุกได้แล้วค่ะ ทานข้าวกันได้แล้วค่ะ!”เด็กสาวพูดพร้อมกับเริ่มพยุงตัวโกคุเดระขึ้น
“อ่อย ยัยต๊องหรอ อะ อรุณสวัสดิ์ อ๊อก~”ตายแล้ว โกคุเดระตายแล้ว!(จะบ้าเหรอ//โกคุเดระ,อ้าว! ยังไม่ตายหรอ?//ไรเตอร์)
“รีบทานเถอะ เดี๋ยวกับข้าวเย็นก่อน”รีบอร์นขัดจังหวะการตายของมือขวาวองโกเล่
“อืม”บอสวองโกเล่ตอบอย่างเยื่อหน่ายชีวิต ตอนนี้ แฟนสาวของเขากำลังนั่งลงตรงข้ามกับเขา
“ชั้นจะขอประกาศอะไรซักหน่อยนะ”รีบอร์นพูดขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหาร
“อะแฮ่ม ฉันขอบอกว่า เหล่าผู้พิทักษ์วองโกเล่ รวมทั้งบอสด้วย จะหยุดตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจนครบหนึ่งเดือน เพื่อจะได้พักผ่อนกันบ้าง”
“จริงหรอคะ? รีบอร์นจัง~ ดีใจจังเลยค่า~!<3 ฮายาโตะ เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ ^^”ฮารุพูดพร้อมกับเกาะแขนฮายาโตะ(?)
“อื้ม”มือขวาวองโกเล่พูด
“อ้า ชั้นอิ่มแล้วล่ะ”สึนะพูดขัดจังหวะ
“.....”เคียวโกะเงียบ
“เคียวโกะจัง เป็นอะไรไปหรอ?”บอสวองโกเล่ถามหญิงสาว
“.....”เงียบบบบ
“นี่! เคียวโกะจัง เป็นอะไรน่ะ ห๊ะ!”บอสวองโกเล่ชักโมโห จึงพูดตะคอกใส่แฟนสาว
ตอนนั้นเองที่น้ำตาของหญิงสาวไหลหล่นลงมาอย่างไม่หยุด
“นี่! จะร้องไห้ทำไม ห๊ะ!”สึนะชักโมโหขึ้น แต่จู่ๆ...
เพี๊ยะ!
ฮารุเดินเข้าไปตบหน้าสึนะเข้าเต็มๆ
“หา นี่ ยัยต๊อง เธอจะไปตบหน้ารุ่นที่10ทำไม ห๊ะ!”มือขวาพูด
“เพราะคุณสึนะน่ะ ไม่เข้าความรู้สึกของเคียวโกะจังเลยยังไงล่ะคะ คุณสึนะไม่รู้หรอก ว่าเคียวโกะจังเค้ารักคุณสึนะมากแค่ไหน! คุณสึนะเป็นคนทำร้ายจิตใจของเคียวโกะจัง! เคียวโกะจังร้องไห้ทุกวัน เสียใจทุกวัน แต่คุณสึนะไม่เคยสนใจเลย วันๆก็มีแต่งานมาเป็นข้ออ้าง ผู้ชายก็อย่างนี้แหละ!...”ฮารุยังไม่ทันพูดจบ นายมือขวาวองโกเล่ก็จับข้อมือของฮารุไว้แน่น และกระชากฮารุให้หันมาทางตน
“นี่! ยัยต๊อง พอได้แล้ว!”โกคุเดระตะคอกใส่ฮารุ ทำให้
น้ำตาของฮารุไหลลงมาอีกคน
“ฮึก คะ คุณโกคุเดระก็อีกคน ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงเลย เคียวโกะจัง เราไปกันเถอะค่ะ ถ้าเค้าคิดว่าเค้าเก่งทุกอย่าง เราก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่กับเค้าแล้วล่ะค่ะ!”พอฮารุพูดจบก็ดึงเคียวโกะไปด้วย
“ชั้นจะเข้าข้างพวกผู้หญิง เพราะฉะนั้น พวกนายก็ต้องทำกับข้าวเอง ซักผ้าเองล่ะนะ ฉันไปล่ะ”รีบอร์นพูดพร้อมกับเดินออกไป
“โธ่เอ๊ย!”มือขวาวองโกเล่พูดออกมา พร้อมทั้งกำกำปั้นแน่น
แฮะแฮ่ม! อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนท์ด้วยนะจ๊ะ
บทนำคิดออกแค่นี้ล่ะค่ะ
ติชมกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น