คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Charisma Aholic ! {ตอนที่1}
ตุ๊บบบบ! ตั๊บบบบ! ปั๊กกกก!
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เสียงโอดครวญของหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆที่โดนนักเลงกว่า 5 คนรุมกระทืบไม่ปราณีปราศัย เพราะหัวหน้าแก๊งอย่าง “ซิโค่” เป็นคนสั่งให้ลูกน้องกระทืบหลังจากที่หนุ่มชะตาขาดคนนี้แอบมาหาแฟนหน้าหวานของเขาถึงคณะ การที่เจ้าพ่อนักเลงอย่างเขาโดนมันแอบมาหยามถึงถิ่น มันเสียหน้าเกินไป คิดว่าเขาจะปล่อยให้มันรอดกลับไป? ไม่มีทาง!
“เป็นไง? หวังว่าคงอิ่มตีนแล้วล่ะนะ มีอะไรจะสั่งเสียไหม?” ร่างหนาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ถูกเอามาทิ้งไว้พูดพร้อมพ่นควันบุหรี่สีเทาให้ลอยฟุ้งไปรอบตัวเขา มันทำให้เขาดูเหมือนซาตานในพริบตา
“จองมิน..บอกเขาไปสิ..!ว่าเรารักกัน อึ่กกก” หนุ่มผู้หลงในความรักเอ่ยขอให้ร่างเล็ก “จองมิน” หนุ่มหน้าสวย ที่เขาหลงไหลยืนยันความรักระหว่างเขาให้ซิโค่ซึ่งอยู่ในฐานะแฟนฟัง
เขาหลบๆซ่อนๆมาหาจองมินเป็นอาทิตยแล้ว ร่างบางเอ่ยตลอดว่าเรารักกัน
จนตอนนี้ที่ซิโค่จับได้ เขาพร้อมจะเสี่ยงถ้าจองมินยืนยันจะทำตามที่จองมินบอกว่ารักเขาขนาดไหน
แต่ทว่า...
“ฉันไม่ได้รักนาย นายก็แค่ของเล่น อย่ามาสะเออะให้ฉันเห็นอีก” ร่างเล็กยิ้มให้ชู้ที่แสนโง่เขลาด้วยใบหน้าร้ายกาจ ก็แค่หมากโง่ๆ..ไม่มีค่าพอให้เขาเสียเวลาด้วยมากกว่านี้ แค่สร้างความเร้าใจในระยะเวลาสั้นๆ ไม่ลดตัวไปเกือกกลั้วด้วยนานขนาดนั้นหรอก หึ..
“จองมิน” หนุ่มผู้โชคร้ายหมดสิ้นทุกอย่างเมื่อได้รู้ว่าที่ผ่านมาเขาโดนหลอกให้รัก ไหนว่าเรารักกันไง?
“ตอนนี้มึงคงได้ยินชัดแล้วสินะ” ซิโค่ทิ้งบุหรี่ไปใกล้ๆหนุ่มผู้โชคร้าย แล้วใช้เท้าขยี้ต่อหน้าให้รู้ว่าชะตาแกก็ไม่ต่างจากบุหรี่มวนนี้เท่าไหร่หรอก
“ลากมันไป อย่าให้มันมาเสนอหน้าในมหาลัยนี้อีก!” แววตาของซิโค่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นพร้อมตัดสินให้ลูกน้องจัดการกับไอ้หนุ่มคนนั้นให้เรียบร้อย มันไม่ควรมาเหยียบที่นี่อีกตลอดกาล!
ร่างหนาเดินเข้าหาคนที่ได้ชื่อว่าแฟนของเขา
ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยจองมิน ชอบบริหารเสน่ห์ และ ชอบยั่วยวนให้ผีเสื้อมาดมดอม ผีเสื้อแสนโง่เขลาที่หลงมาพัวพัน กว่าจะรู้ตัวว่าดอกไม้ดอกนี้มีพิษก็ตอนที่กำลังจะขาดใจตายซะแล้ว น่าเวทนาที่ตัวเขาก็ไม่ต่างจากผีเสื้อตัวอื่นๆที่หลงดอกไม้พิษดอกนี้ แต่ทว่าการที่ได้เป็นเจ้าของดอกไม้ดอกนี้ ก็ถือว่าคุ้ม เพราะแม้มันมีพิษ มันก็มีเสน่ห์ที่ถอนตัวไม่ขึ้นอยู่ดี
“สนุกมากพอแล้วนะจองมิน อีกกี่คนที่ต้องมาหมดสิ้นทุกอย่างเพราะนาย เมื่อไหร่จะพอสักที” ร่างหนาเอื้อมมือไปบีบแก้มจองมินเพียงแต่มันก็ไม่ได้รุนแรงอะไร แม้ในใจพุ้งไปด้วยความโกรธมากมายแต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายจองมินสักครั้ง เพราะร่างบางดูน่าถนุถนอมมากกว่าโดนทำร้าย
ร่างเล็กใบหน้าสะสวย ยั่วยวน และแววตาที่หรี่ลงเล็กน้อยเอื้อมมือเล็กดึงมือร่างสูงลง แล้วเบียดตัวเข้าไปในอ้อมอกซิโค่ก่อนจะมองด้วยสายตาเย้ายวน
“ก็แค่ขำๆ อย่างน้อยฉันก็มั่นใจว่าเสน่ห์ของฉันยังใช้ได้..อย่าขี้หึงไปเลยนะ ผมมีซิโค่คนเดียวที่ผมภักดี” ร่างเล็กใช้วิธีออดอ้อนด้วยน้ำเสียงที่ใครฟังก็หลงเคลิบเคลิ้ม
“ก็ถ้าจับได้บ่อยๆ ระวังความอดทนฉันไว้ดีๆนะ มันก็ไม่ได้มีให้นายตลอดหรอก”
ร่างสูงดึงใบหน้าหวานมากดริมฝีปากที่คละคลุ้งไปด้วยบุหรี่ยี่ห้อโปรดที่จองมินจำกลิ่นมันได้ดี ซึ่งร่างเล็กก็ไม่ได้ปฏิเสธจูบนี้พร้อมคล้องมือไปที่คอร่างหนาซ้ำเอียงใบหน้าให้ได้องศาในการจูบ การคิสที่เร้าร้อนดึงความสนใจจากทั้งคู่จากเรื่องเมื่อกี้ได้มากกว่า 5 นาทีก่อนที่จะยอมถอนจูบออกจากกัน
“รับรองว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้าย” ใบหน้าสวยที่ขึ้นสีแดงระเรื่อจากฮอร์โมนที่ถูกปลุกจากจูบเมื่อกี้เอ่ยขึ้นก่อนเดินหนีจากร่างสูงเพื่อจะเข้าเรียนในภาคบ่าย แต่ยังไม่พ้นประตูอาคารร้างร่างบางก็ยิ้มเบาๆให้กับความคิดตัวเอง
“รับรองว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย...ที่นายจะจับได้ J”
----------------------------
หนึ่งเดือนหลังจากเรื่องกระทืบชู้ที่ซิโก้กระทืบจนต้องลาออกจากมหาลัยแพร่สะพัดไป ทำให้ตอนนี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้จองมินเพราะเกรงกลัวอำนาจของซิโก้ ที่บารมีบิดาเป็นนักการเมืองผู้กว้างขวางเป็นแบ๊คอัพชั้นเยี่ยม ทำให้ไม่มีใครกล้าเสี่ยง ใช่ว่าเรื่องที่ซิโก้กระทืบคนเพราะเขาจะเกิดขึ้นครั้งแรก แต่มีทุกเดือน เพียงแต่ได้ข่าวว่าครั้งนี้ซิโก้เล่นหนักไปหน่อย ร่างบางก็ไม่รู้อะไรละเอียดมาก รู้แต่ว่าเขาเข้า ICU อยู่ 3 วันเลยทีเดียว ทำให้บรรยากาศในห้องมาคุยามเมื่อเขามาเรียน บรรยากาศอันน่าอึดอัด ทำให้ร่างบางไม่มีกระจิตกระใจเรียนสักเท่าไหร่ก่อนร่างบางจะเดินหนีออกมานั่งเล่นที่ร้านกาแฟระแวกมหาลัย
เฮ้อ ชีวิตมันก็น่าเบื่อแบบนี้ไง ถึงได้หาคนมาสร้างความเร้าใจในชีวิตอยู่ร่ำไป ซิโค่รักเขามาก เขารู้ แต่เขารู้สึกถึงความจืดชืดในรสรัก แม้กระทั่งรสSEX ทำให้เขาชอบมีชู้เพราะมันมีด้านใหม่ๆที่ทำให้จองมินตื่นเต้นได้เสมอ
กริ๊งงงงง~
เสียงโมบายหินอ่อนที่ทางเข้าประตูร้านกาแฟดังขึ้นบ่งบอกว่ามีลูกค้าเข้ามา สายตาจองมินเบนมาหยุดตามเสียงโดยไม่ตั้งใจ ก่อนที่ร่างบางจะสะดุดกับใครคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้าร้านก่อนจะนั่งลงโต๊ะข้างหน้าจองมิน
ผมสีทองประกาย ผิวขาว ตัวโต รอยยิ้มมีเสน่ห์ รูปร่างแข็งแรง หึ.. เหยื่อคนใหม่ของเขาสินะ..
จองมินรีบคิดทันทีว่าจะรู้จักคนตรงหน้านี้ได้ยังไง สายตาเหลือบไปเห็นเด็กเสริฟยกกาแฟร้อนๆที่คนตรงหน้าสั่งไปมาเสริฟ ร่างเล็กรีบลุกจากโต๊ะและตั้งใจชนเด็กเสริฟ
“ว๊ายยยยยย”
“โอ๊ยยย”
“เห้ยยยยยย” เสียงเด็กเสริฟ เสียงจองมิน และเสียงแขกดังขึ้นมาพร้อมกัน เมื่อกาแฟร้อนๆหกใส่จองมินเต็ม ๆแม้จะตั้งใจ แต่ก็แสบอยู่ไม่น้อยเลย
“เป็นอะไรไหมครับ” ร่างหนาประคองให้จองมินนั่งเก้าอี้ข้างๆ แล้วเด็กเสริฟก็เอาผ้าเย็นมาให้ พร้อมกับมาเก็บเศษแก้วเซรามิคที่กระจัดกระจายทั่วพื้นออกไป
“ไม่เป็นไรครับ กำลังจะกลับ อยู่ๆหน้ามืดเลยเซไปโดนเด็กเสริฟ ผมผิดเองแหละ” มารยาของจองมินถูกงัดมาใช้
“ระวังด้วยนะครับ ถ้าไม่สบายก็ควรกลับไปพักผ่อนนะครับคุณ...”
“ผมจองมินครับ คุณล่ะ?”
“ผมซิมฮยอนซองครับ ทำงานอยู่ออฟฟิศแถวๆนี้ครับ”
“ผมควรเรียกพี่สินะพี่ฮยอนซอง” ร่างบางยิ้มให้อย่างมีเสน่ห์
ชายหนุ่มรู้สึกถึงพลังงานที่คนตรงหน้ามี มันดึงดูดชวนเคลิบเคลิ้มอยู่ไม่น้อย
โดนยั่วซะแล้วไหมล่ะ หึ..
“ผมไปก่อนนะพี่ฮยอนซอง ไว้เจอกันครับ หวังว่าจะได้เจอกันเร็วๆนี้นะครับ” ร่างบางลุกจากโต๊ะพร้อมผ้าเย็นที่วางไว้ พอร่างบางเดินออกจากร้านไป ฮยอนซองดึงผ้าเย็นขึ้น กุญแจพวงหนึ่งตกลงพื้น ในพวงกุญแจมีชื่อแมนชั่นระแวกนี้
“คงไม่ได้ลืมไว้สินะ แต่แค่ยังไม่เร้าใจมากพอ รอไปก่อนนะคนสวย” ฮยอนซองพึมพำถึงร่างบาง เขาก็เสือเหมือนกัน วิธียั่วยวนแค่นี้ทำไมจะดูไม่ออก แค่ยอมใจที่ร่างบางกล้าเจ็บตัวเพื่อจะเข้าหาเขาจริงๆเลย แต่มันขาดความตื่นเต้นทำให้เขาตัดสินใจจะไม่ตามร่างบางไปหอ
.................................
00:00 สถานที่เริงรมณ์ที่คราครั่งไปด้วยนักท่องเที่ยวราตรี ผู้คนที่พลุกพล่านทำให้จองมินที่โดนบังคับออกมานั่งอยู่โซฟาโซน VIP เป็นเพื่อนเที่ยวซิโก้ทำหน้าบูดบึ้ง เรื่องเมื่อเที่ยงทำเขาอารมณ์เสียไม่หยุด เขาคิดว่าเสน่ห์ของเขาทำให้คนหลงใหลได้ แต่เมื่อฮยอนซองทำไมไม่ตามเขามาที่หอ ขนาดเปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้วเชียว!
“เป็นไรนั่งหน้างอเชียว” ซิโค่ถามแฟนตัวเล็กที่ดูไม่แอปปี้เอาซะเลยกับการเที่ยวครั้งนี้
“เบื่อๆ ไม่มีไร” จองมินตอบพร้อมเบนสายตาไปทั่วร้าน
ก่อนจะเจอคนๆหนึ่งที่โยกย้ายเบาๆอยู่กลางร้าน เสียงดนตรีที่ครึกครื้นทำให้ทุกคนฮึกเหิม ฮยอนซอง! หึ! อย่างน้อยการเที่ยววันนี้ก็ไม่น่าเบื่อเกินไป
สักพักฮยอนซองก็เบนสายตามาเจอจองมินพอดี ร่างบางยิ้มให้นิดๆก่อนซบลงออกซิโค่เพื่อให้รู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว อุตส่าห์ทอดสะพานให้ แต่ดันไม่ข้ามมาเอง อย่าคิดเสียดายก็แล้วกันนะ
ซิโก้มองคนตัวเล็กออดอ้อนก็อดใจไม่ไหวกดจูบคนตัวเล็กไปหนึ่งที พร้อมกอดกระชับร่างเล็กให้ใกล้ขึ้นอีก
ไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าที่จองมินทำ เพราะยั่วฮยอนซอง
จองมินบอกซิโก้ว่าเวียนหัวอยากกลับบ้าน ซิโก้ก็ตกลงว่าจะไปส่ง เพราะเขาเองมีนัดแข่งรถ ค้างกับจองมินไม่ได้คืนนี้ พอถึงแมนชั่น จองมินร่ำลากับซิโก้เสร็จก็ขึ้นห้องไป ร่างบางอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน กำลังจะเข้านอน
ก๊อกๆๆ
หืออ? ใครมา ซิโก้หรอ ไม่ใช่นี่
“ใครครับ” ร่างบางเปิดประตูออกเจอผู้ชายคนหนึ่งที่เขายั่วเมื่อไม่นานมานี่
“ว่าไง? น้องจองมิน นอนยังหืม?”
ความคิดเห็น