ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Turn back to the past ย้อนรำลึกถึงความหลัง

    ลำดับตอนที่ #2 : แอเรส

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 53


                    แสงแดดยามเช้าส่องกระทบผิวน้ำของทะเลสาบเป็นประกายระยิบระยับงดงาม  สายลมพัดผ่านอ่อนๆทำให้ต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่รอบข้างปลิวไหวอย่างอ่อนโยน  ภูเขาที่สูงตระหง่านล้อมรอบทะเลสาบนั้นให้ความรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก...

                    ลึกเข้าไปในป่าผ่านหุบเขาและทะเลสาบมากมาย ที่นั่นยังมีหอคอยกับสิ่งก่อสร้างคล้ายปราสาทขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ หรือในชื่อ” โรงเรียนแอเรส ”นั่นเอง

    แก๊งๆๆ !!!

                เสียงระฆังบนหอคอยดังขึ้นเป็นจังหวะ เหล่านักเรียนต่างพากันตื่นเต้นดีใจกับงานฉลองวันครบรอบก่อตั้งโรงเรียน 100 ปีที่จะจัดขึ้นในค่ำคืนนี้ ทุกคนต่างพากันวิ่งวุ่นจัดเตรียมงานกันอย่างอลวน บ้างวิ่งชนกัน บ้างก็ทำข้าวของฟกระเนระนาด บ้างก็กระโดดโลดเต้นไปมาด้วยวามดีอกดีใจ ต่างคนต่างเตรียมตัวสำหรับงานฉลองกันอย่างเต็มที่ ในขณะที่ผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งพากันมองดูนักเรียนเหล่านั้นด้วยสายตาเศร้าสร้อย

    “ แอเรส...ครบรอบ 100 ปีแล้วงั้นหรอ ? ” เด็กสาวผมสีทองยาวสลวยพูดขึ้นพลางแสดงสีหน้าโศกเศร้า

    “ อืม ” สาวน้อยผมเปียสีเทาตอบ

    “ อย่าเศร้าไปเลย เซร่า ” เด็กสาวอีกคนหนึ่งซึ่งมีผมสีดำ ตาสีแดงพูดขึ้น พลางตบบ่าของสาวน้อยผมทองเบาๆ

    “ เราทำเต็มที่แล้วล่ะ ” สาวน้อยผมเปียพูดปลอบใจ ก่อนจะเดินจากไป

    “ ฮ่ะๆ งานรื่นเริงทั้งที ร่าเริงเข้าไว้น่า  ! ” เด็กสาวผมดำพูดขึ้นอีกครั้งแล้วยิ้มเล็กน้อย

    “ อื้ม ขอบใจนะ ” เด็กสาวผมทองตอบ

    “ เอ้อ ~ งั้น...ชั้นไปเฝ้าพวกนักเรียนก่อนล่ะ จัดงานใหญ่โตซะขนาดนี้คงต้องพยายามไม่ให้พวกนักเรียนไปทำอะไรเสียหายล่ะนะ ฮ่ะๆ

    “ อื้ม เดี๋ยวชั้นค่อยตามไปช่วยนะ พอดีว่ายังอยากอยู่คนเดียวอีกสักพักน่ะ ”

    “ อย่าคิดมากล่ะ เรื่องเมื่อก่อนก็ส่วนเมื่อก่อนนา ”

    “ จ๊ะ ”

    “ แล้วรีบตามมาล่ะ !

    “ อื้ม ”

                    เวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่งถึงช่วงเวลาที่งานฉลองกำลังเริ่มต้นขึ้น การแสดงแต่ละชุดเต็มไปด้วยความสนุกสนานรื่นเริง บรรดาแขกที่มาร่วมงานต่างพากันโห่ร้องสรรเสริญวันฉลองครบรอบโดยลืมสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งไป...

    “ เจ้าพวกนี้นี่ก็ช่างโง่เง่าเหลือเกิ๊น !!! ” เด็กสาวผมสีขาวในชุดสีแดง-ขาว พูดขึ้นขณะมองดูแขกเหล่านั้น

    “ หะ...ห๊า ?! ” เด็กสาวผมสีขาวในชุดสีน้ำเงิน-ขาว ทำท่าทางสงสัยกับคำพูดของแฝดพี่

    “ จะงงอะไรล่ะ ? ชั้นไม่ได้ว่าเธอซะหน่อย !

    “ อ้อ ! แล้วไป... ”

    “ เฮอะ ! ตีหน้าสบายใจเฉิ่มเชียวนะ พวกเธอน่ะ  ” แฝดพี่พูดขึ้นอีกครั้ง

    “ อะไรอีกเนี่ย ?! ชอบบ่นขึ้นมาอยู่คนเดียวแบบนี้ชั้นงงนะ ” แฝดน้องโต้กลับอย่างงงๆ

    “ เออ นั่นดิ ! อย่าบ่นขึ้นมาลอยๆแบบนี้จะได้ม้ายยย !!! ” สมาชิกอีกคนในกลุ่มพูดเสริม

    “ พอเหอะ ! ทั้ง 3 คนน่ะแหล!!! ” เด็กสาวอีกคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด

    “ เงียบไปเล้ย ไอ้คนรักสันติ !!!

    “ กะ...ก็แหม ไม่เห็นต้องพูดประสานเสียงตั้ง 3 คนแบบนี้เลยนี่นา ” เด็กสาวพูดกลบเกลื่อน

    - -*

    “ แล้วจะเงียบกันหมดทำไมเล่า !!! ถ้าไม่มีอะไรทำก็ไปทำหน้าที่การ์เดียนที่ดีซะไป๊ !!!

    “ เอ้อ ! จริงด้วยลืมหน้าที่ไปได้ไงเนี่ย ?! งั้นชั้นขอตัวก่อนล่ะ เดี๋ยวเดียร่าจะว่าเอา ฮ่ะๆ ” สมาชิกในกลุ่มคนนั้นพูดขึ้น พลางหันหน้ามาหัวเราะใส่พวกที่เหลือ

    “ เฮ้ย ! รอด้วย เรมิเลีย “ เด็กสาวผมขาวในชุดสีแดง-ขาวพูดขึ้นก่อนจะวิ่งตามไป

    “ อ่า... เรมิเลีย กับ เอมิลี่ ไปซะแล้ว ~ ” เด็กสาวผู้เป็นแฝดน้องพูดขึ้นด้วยสีหน้ามึนงง

    “ เอ้า ! แล้วจะรออะไรอีกล่ะ ?! ไปกันได้แล้ว เอมิล ” ทันทีที่พูดจบเด็กสาวอีกคนหนึ่งก็ลากสาวน้อยที่กำลังยืนเอ๋อไปทันที

    “ บะ...เบาๆหน่อยก็ได้ม้างง ~  

    “ รู้แล้วน่า อย่าบ่นเซ่ !!!

             งานเลี้ยงฉลองยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆตลอดค่ำคืน ผู้ที่มาร่วมงานยังคงสนุกสนานกับงานรื่นเริงจอมปลอมที่ถูกจัดขึ้นเพื่อลบล้างความทรงจำเมื่อ 100 ปีก่อน...

    “ ... ”

             ...ความทรงจำตอนที่อาร์เธียล่มสลาย...

    “ ... ”

             ...ด้วยฝีมือของอาร์เทนอส...

    “ โง่เง่า...!

    ตุบๆๆ <<< เสียงวิ่งนะจ๊ะ

    “ มาอยู่นี่เองหรอ เดียร่า ?!  เด็กสาวผมดำ ตาสีแดงพูดขึ้น พลางกระโดดกอดสาวน้อยผมเปียสีเทา

    “ ทำอะไรน่ะ ซีเนอา ?!!!

    “ แหมๆ แค่กอดนิดกอดหน่อยจะเป็นอะไรไป ?

    “ แล้วมาทำอะไรที่นี่น่ะ ?

    “ ก็มาหาเธอไง ”

    “ - -* ”

    “ แล้วเธอล่ะ มาทำอะไรที่นี่คนเดียว ? อ่ะ ! อย่าบอกนะว่าคิดจะอู้น่ะ ?!

    “ ป่าว...ไม่ได้อู้ ก็แค่ไม่อยากไปอยู่กับนักเรียนพวกนั้นน่ะ มันอึดอัด ”

    “ เหตุผลแค่นี้เนี่ยนะ ?

    “ อืม ”

    “ อะ...อาร๊ายยย ??? เธอเป็นคนสั่งให้พวกเราเดินตรวจตรารอบโรงเรียนนะ แล้วทำไมเธอเอง... ”

    “ ซีเนอา...ชั้นมองจากตรงนี้ก็เห็น ”

    “ หา ?

    “ บนยอดเขาเรสที่สูงที่สุดในโอลิเวียน่ะ มีหรอจะมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่เบื้องล่างน่ะ ?

    “ ตาดีจริงๆเล้ย เดียร่าเนี่ย !

    “ หึ...เตรียมตัวให้ดีล่ะ ซีเนอา ! งานนี้จะไม่ได้มีแค่แขกของโอลิเวียหรอกนะ เธอเองก็เตรียมตัวต้อนรับแขกของอาร์เทนอสไว้ด้วยล่ะ !

    ติ๊ก ต่อกๆ...

             นาฬิกาบนหอคอยยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่หยุดหย่อน จนเข็มทั้ง 2 ของนาฬิกานั้นเดินมาอยู่ในแนวเดียวกันพอดี

    แก๊งๆๆ !!!

             เสียงของระฆังดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณบ่งบอกว่างานฉลองในคืนนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลงไปตามๆกัน


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×