คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : superstar-AV 1
ฝนกำลังตกลงมาอย่างไม่ขาดสายในวันหนึ่ง� เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักกำลังนั่งกอดเข่า ขดตัวด้วยความหนาวเหน็บใต้สะพานซึ่งเป็นแหล่งชุมชนแออัด ของเหล่าชาวบ้านที่ไร้ที่อยู่อาศัย��
"นี่แกน้ะ !!� มานั่งทำไมอยู่ตรงนี้ไม่รู้จักไปรองน้ำฝนมาให้ฉันอาบเล่า "� ผู้เป็นพี่ชายและเป็นผู้ปกครองคนเดียวของเด็กหนุ่มคนนี้กำลังเกรี้ยวกราด� เพราะน้องชายไม่ยอมรองน้ำไว้ให้เขาอาบ นอกจากนั้นยังมานั่งกอดเข่าให้น้ำฝนมันสาดอีก
�"......" ไร้คำตอบจากผู้เป็นน้องชาย� ยังนิ่งไม่ไหวติง
" นิ่!! ดงเฮ� อย่ามาทำสำออยนะ� คืนนี้ฉันยังมีงานใหญ่ต้องรับแขกอีก อย่ามาทำให้อารมณ์เสียแต่วัน " ผู้เป็นพี่ยังคงพูดข่มขู่ เนื่องจาก พี่น้องคู่นี้ พ่อแม่ตายจากไปตั้งแต่ 6 ขวบเท่านั้น เนื่องจากอุบัติเหตุหลังจากที่พ่อแม่กลับจากการเก็บขยะขาย ในกลางดึก ก็มีรถยนต์คันหนึ่งพุ่งเข้าชน พร้อมกับขับหนีไปอย่างไม่ละอาย
ทำให้ทั้งคู่อาภัพพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็ก� มีก็แต่คนในชุมชนที่เวทนา พอจะมีอะไรที่ช่วยได้ก็ช่วย�� แต่ก็ต้องเข้าใจสภาพคนในชุมชนว่าเป็นอย่างไร� ทุกคนล้วนเห็นแก่ความสะดวกสบายของตัวเอง�� อยากจะสบาย� ต้องแก่งแย่งกันทุกๆด้าน� เนื่องจากในชุมชนแออัดกันอยู่ใต้สะพาน� มักจะมีเรื่องวิวาทกันเสมอ อาจจะเพราะเหตุผล ล้ำอาณาเขตกันบ้าง� ไม่ชอบขี้หน้ากันบ้าง� ชุมชนใต้สะพานนี้จึงเสียงเอะอะโวยวายอยู่บ่อยๆ� แต่ก็ไม่มีคนดีๆที่ไหนมาสนใจ เพราะแค่ชุมชนเล็กๆใต้สะพานที่ใครเขาก็ว่า "ชุมชนเด็กกองขยะ "
"ผมไม่ค่อยสบายนี่ฮะ พี่อีทึก " พูดก่อนจะก้มหน้าลง ฟุบกับเข่าตัวเอง�� นั่งกอดเข่าด้วยความหนาวเหน็บ แต่คนเป็นพี่ก็ยังไม่สนใจ
" แกจะให้พี่ไปรองรึไงห้ะ !!!! น้ำถังนึงไม่ใช่เบาๆนะ� อีกอย่างฝนก็กำลังตกถ้าพี่ออกไปแล้วไม่สบายจะทำยังไง�� ฉันก็ออกไปทำงานรับแขกไม่ได้นะสิ่� แล้วแกจะเอาข้าวที่ไหนกิน� ถ้าไม่มีฉันสักคนแกจะอยู่ยังไงห้ะ� โตได้แล้ว ! " พูดจบก่อนจะกระชากแขนน้องชายที่นั่งกอดเข่าให้ลุก� ก่อนผลักออกไปนอกบ้านแล้วโยนถังรองน้ำให้ 2 ใบ� แต่ผู้เป็นพี่กลับไม่รู้เลยว่า ขอบถังนั้น บาดหน้า ผู้เป็นน้อง�� แต่กคงพูดอะไรไม่ได้� เพราะพูดไป พี่ก็ถูกอยู่แล้ว
" เฮ้อ ~ " ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย� ก่อนจะวางถังน้ำทรงสูง 2 ใบไว้ในที่โล่งรอเวลาที่น้ำจะเต็มถัง
"ซี๊ด ."�� ดงเฮซี๊ดปากด้วยความแสบของแผลที่เริ่มทำพิษกับใบหน้าแล้ว�� เลือดค่อยๆไหลออกจากใบหน้าทีละน้อย
�
ก่อนจะมีมือปริศนายื่นผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดที่หน้าของดงเฮ
" เอ้ะ !!! นายอีกแล้วเหรอคยู�� ไม่มีงานทำรึไง ?! " พูดด้วยความหงุดหงิดใจเมื่อบุคคลปริศนานั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่� ซ้ำยังชอบทำตัววุ่นวายกับเขา� รู้ว่ามันเป็นความหวังดีของเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก� แต่ตอนนี้ชีวิตเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
ไม่อยากให้เพื่อนมาโดนดูถูกเหมือนเขาว่าเด็กขยะ ไม่มีพ่อมีแม่
" เผื่อนายจะเหงาไง� ฉันเฝยออกมานั่งเป็นเพื่อนนะเนี้ย " พูดจบก็เผยยิ้มสวยออกมาให้เขาเห็น� จริงๆแล้วคยูฮยอนไม่ใช้คนขี้เหร่อะไรมากมาย� ต่างจากเขา�
เขาจึงไม่กล้าให้คยูมาเป็นเพื่อนเขา� เพราะคนอย่างเขาไม่มีค่าพอให้คยูฮยอนมาลดตัวเป็นเพื่อนด้วย���� ขอโทษนะคยู ฉันไม่อยากให้นายมาลำบากเพราะฉัน���� คำๆนี้ได้แต่พูดอยู่ในใจ� ถ้าหากเผยออกไปมีหรือคนอย่างคยูฮยอนจะยอม�เพราะเขาดีเกินไป� เกินกว่าที่ดงเฮจะจะดึงเขาลงมาต้อยต่ำ
"นี่แกมานั่ง จู๋จี๋กับคยูฮยอนอีกแล้วเหรอ ดงเฮ ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว� อย่าอู้� ฉันรออาบน้ำอยู่� รู้ไหมถ้าฉันไม่สบายจนรับแขกไม่ได้ ฉันโทษแกแน่ !!! " เสียงหวีดๆ ตะโกนมาด้วยความไม่พอใจที่เห็นคนเป็นน้องหายมานานจึงเดินออกมาดูแต่กลับพบน้องกับผู้ชายหน้าหล่อ� ผู้เป็นเพื่อนน้องตั้งแต่เด็ก� อดไม่ได้ที่จะว่าออกไป� เพราะตนรออาบน้ำอยู่
-------------------to be� con --------------------------------------------------------------------
เป็นยังไงบ้างค้ะ 555
แอบสงสารด๋องนะคะ� แต่เพื่อความรันทดเราต้องทำคะ ^^
ความคิดเห็น