คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หลังสงครามสิ้นสุดลง
หลังจากที่สงครามสิ้นสุดลง ทุกคนก็ต้องกลับไปเรียนเหมือนเดิม เรื่องราวทั้งหลายถูกปิดเป็นความลับ ระหว่างทาง เหล่าผู้พิทักษ์ก็ได้รับคำเชิญ(แกมบังคับ) จากท่านบารอน แอชเชอร์ให้แวะพักรักษาตัวที่เดอะฟิฟท์มูน เนื่องจากทุกคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บมาไม่มากก็น้อย โดยเฉพาะรายที่ เฉียดตายไปหลายรอบ เอลไลย่า
ยานลำน้อยบินตรงเข้าสู่ภายในเมือง ก่อนจะลงจอดลงที่หอสีขาวอย่างนิ่มนวล จูปิไตหันไปมองเพื่อนๆที่หลับเป็นตายกันอยู่ด้านหลัง หลังจากที่ผ่านสงครามมาอย่างหนักหน่วงเมื่อคืนวาน
“เฮ้ย! พวกเรา ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านเจมิไนแล้ว” จูปิไตตะโกนปลุก คุณชายแสนสงัดลืมตาก่อนเป็นคนแรก ก่อนจะทยอยปลุกเพื่อนๆทีละคน โดยเฉพาะเคอัสกับครูฮานน์ที่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ปลุกไม่ตื่นซักที
“อีตาเคอัสสสสสสสส ตื่นเดี๋ยวนี้น้า!!!” แสงแปดหลอดของแอมเบอร์ เรียกเคอัสและครูฮานน์ให้ตื่นได้อย่างรวดเร็วทั้งคู่ ต่างกันตรงที่มีเสียงตะโกนกลับออกมาจากเคอัส
“นี่เจ๊!!!! จะโวยวายอะไรนักหนาหา เรียกดีๆไม่เป็นรึไง!!”
“ก็ฉันเรียกดีๆแล้วนายยังไม่ยอมตื่นนี่ ไอ้ลิงขี้เซา”
“หนอยยยยยยย นี่เธอหาว่าฉันเป็นลิงเรอะ!!! ยัยป้าขี้บ่น”
“อ๊ากกกกกก ไอ้ตุ๊กแกบ้า แกตายยยยยยยยย”
ทุกคนกรูกันลงจากยานอย่างรวดเร็วพลางยกมือขึ้นปิดหู ก่อนที่เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงจะดังขึ้น เมอลินด้าและจูปิไตส่ายหน้าน้อยๆขณะที่เอลไลย่ากับนาธานกลั้นหัวเราะ ก่อนจะเพากันดินข้าไปในตึก ปล่อยให้หนึ่งลิงและหนึ่งป้าออกกำลังกายขากรรไกรและหลอดลมยามเช้าที่อากาศสดใส(ตรงไหน)กันต่อไป
“อาการของทุกคนไม่มีอะไรน่าห่วงครับ เพียงแต่คุณชายที่แผลค่อนข้างลึกบวกกับไปนั่งตากหิมะอีกและคุณเอลไลย่าที่ใช้พลังจนหมดตัวควรจะนอนพักอีกซักสองสามวัน เพื่อให้ร่างกายฟื้นตัว” เสียงคุณหมอมือหนึ่งบอก จินไนพยักหน้าอย่างโล่งอก
“เดี๋ยวพี่จะไปเรียนคุณพ่อให้ทราบเรื่องอาการของทุกคนก่อนนะ พาคนอื่นๆไปนอนพักก่อนละกัน” จินไนกล่าวกับน้องชาย
“อะไรกันฮะ พวกผมไม่ได้เป็นอะไรมากซักหน่อย ไหนๆก็มาแล้วขอเที่ยวเมืองเจมิไนบ้างสิ” เสียงของเคอัสประท้วงขึ้น
“นี่เคอัส พี่จินไนบอกให้พวกเราไปพักผ่อนนะ ยิ่งเพิ่งผ่านสงครามมาอีก เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” เมอลินด้าบอก
“แต่ว่าฉันสบายดีแล้วนี่นา” เคอัสเถียง
“ใช่ๆ ไหนๆก็มาแล้ว เที่ยวนิดหน่อยจะเป็นไรไป” เอลไลย่าสนับสนุนด้วยรอยยิ้มกว้าง แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีที่เจมิไนปราดสายตามามองทำนองว่า ‘ไม่ได้เด็ดขาด’
“แต่ฉันเห็นด้วยกับเมอลินด้านะ นอนพักเถอะ พวกเราต่างก็เหนื่อยจากสงครามมากัน นอนพักสบายๆซักวันจะดีกว่านะ ร่างกายจะได้พักฟื้นบ้าง” นาธานแย้ง
“แต่ว่า...” เคอัสทำท่าจะเถียงต่อ
“นี่นาย!!~ หัดทำตัวให้มันยุ่งยากน้อยลงกว่านี้ได้ไหมเนี่ย ทุกคนเขาเหนื่อยนะ จะให้ไปกระโดดโลดเต้นเป็นลิงอย่างนายได้ไง!!~” แอมเบอร์ร้อง
“ก็มีแต่เจ๊นั่นแหละ วันๆเอาแต่หลบแดด เที่ยวก็ไม่เที่ยว ยังกะป้าแก่ไม่มีแรงเดิน”
“กรี๊ดดดดดดดด อีตาลิงหางไหม้!!!!!!!!!”
“ทำไม ยัยป้าหน้าเหี่ยว”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
“พอๆๆๆ เห็นแก่ตึกอันสวยสง่าของคุณชาย อย่าทำให้มันระเบิดเลยนะ” จูปิไตห้ามทัพขณะที่ทุกคนเอามือนวดหูที่ปวดระบมไปหมด
“ก็ได้! แต่ถ้าคราวหน้านายขืนว่าฉันแบบนี้อีกละก็ ฉันเอานายตายแน่!!!!”
“โอเคๆ งั้นเราก็ไปนอนพักกันเถอะนะจ้ะ พรุ่งนี้ก็ต้องกลับโรงเรียนแล้วนะ” เมอลินด้าบอก แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน
+++++++++++++++++++++++++++
อ้า...เริ่มต้นยังไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่เลย ขอถือเป็นเกริ่นนำตอนต้นแล้วกันนะคะ ^^ ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะมีแต่บททะเลาะของเคอัสกับแอมเบอร์ซะมากกว่า เรียกได้ว่าจบสงครามไปได้ไม่ทันไร ก็สร้างสงครามต่อทันที ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกันจริงๆ
แล้วคราวหน้าจะมาอัพต่อนะคะ น่าจะมีบทหวานๆของตัวเอกของเราด้วย ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
ความคิดเห็น