รักนาย คุณชายคนเดิม

ลำดับตอนที่ #2 : นายนั่น...น่ารักดีนะ -*-

"แก ๆ คนนั้นน่ารักหว่ะ เห็นป่ะ ที่เป่าฟลุทอ่า" ยัยณิชาหันมาคุยกับฉันด้วยความตื่นเต้น

"เออ เห็นโว้ยเห็น ว่าแต่ หล่อตรงไหนฟะนั่น หน้าแปลก ๆ ไม่เป็กเรย" มานส่งสายตาลุกโชนมาหาช้านน


โป๊ก ๆ อย่าตกใจ ไม่ใช่เสียงอะไรที่ไหน มันเป็นเสียงฉันกะยัยณิชาโดนจารย์เขกกะโหลกน่ะสิ

"แกอ่ะ พูดเสียงดัง"   --" นี่แกอย่ามาโทดคนหน้าตาดี ๆ อย่างชั้นนะ

"แกอ่ะแหละ ชมคัยหล่อไม่ดูตาม้าตาเรือ สม" มีรึ ชั้นจะยอม เถียงคืนซะเรย

"นี่ จะเถียงกันอีกนานมั้ยเนี่ย ยัยสองคนเนี้ย เด๋วจารย์ก้อมาอีกรอบหรอก"  ยัยสุมันคงทนไม่ไหวอ่านะ

"จ้าาา" ชั้นกับยัยณิชาพร้อมจัยกันตอบเจ๊

"อืม เข้าจัยก้อดีแล้ว" เจ๊แกเชิดสุดฤทธิ์ นี่เจ๊ ประชดนะเว้ย ประชด เข้าจัยบ้างว่าประชด



วันศุกร์ พักกลางวัน

"ขวัญโว้ย ขวัญ ๆๆๆ" เสียงแหลมเล็กที่รบกวนโสตประสาทลอยมาแต่ไกล

"อะไร ไอ้ณิชา เสียงดังมาเชียวแก" แกไม่อายชั้นอายนะเฟ้ย

"แก ๆ จำคนที่ฉันบอกว่าหล่อได้ป่ะ ชั้นไปถามรุ่นพี่มา รุ่นพี่บอกชื่อภัทรโว้ย"
น้ำเสียงตื่นเต้นของมันทำให้ชั้นเกิดอาการหมั่นไส้อย่างรุนแรง

"อ่อ ไอ้หน้าปลาไหลไฟฟ้าวงโยอ่ะหรอ" เออ จะบอกว่า จิง ๆ ดูไปดูมามันก็หล่อนะ แต่ไม่ตรงสเปคอ่า

"นี่แก อย่ามาว่าสุดหล่อฉันนะ" เฮ้ออ เค้ามาเปงสุดหล่อแกเมื่อไหร่ฟะ



เช้าวันจันทร์

"พวกแกรุป่าว ไอ้ณิชามันคบกะพี่ภัทร ม. 5 แล้วนะ"
 ยัยวิ ผู้ประกาศข่าว แอนด์ปาปารัสซี่ประจำห้องวิ่งมาบอก

"เฮ้ย จิงอ่ะ ไวไฟจิง ๆ เรยคู่นี้" เมื่อวันศุกร์มันเพิ่งรุชื่อพี่เค้านี่หว่า

"ว่าแต่ แกมีสิดไรมารุก่อนชั้นเนี่ย ไอ้วิ" ไอ้ณิชามันสนิทก่าช้านมากก่านะเฟ้ย

"อย่าเพิ่งดุจิฟะ ชั้นเรียนพิเศษกะมันไงแก" เออ จิงด้วยฟ่ะ ลืมไป

"แต่แกก้อไม่มีสิดรุก่องช้านอยุดีอ่ะ" ไม่ได้ เด๋วเสียฟอร์ม

"ไปก่องดีก่า กัวไอ้ขวัญ นั่นงัย ยัยต้นเรื่องมานั่นแล้ว"
มันเผ่นเรยแฮะ ไม่เปงไร อย่างน้อยก็ไม่เสียฟอร์ม หุหุหุ ชั่วร้ายย

"ว่าไงแก มีแฟนไม่บอกเพื่อนนะเว้ย" ใส่ซะเลย ชิชะเชอะ

"อ้าว พวกแกรุได้งัย ฉันยังไม่เปิดแถลงข่าวอย่างเป็นทางการเรยนะเว้ย"
โห แกจะเปิดแถลงข่าวเรยหรอ ไอ้เว่อร์เอ๊ยยยยยยยยย

"นี่แกกำลังคิดว่าชั้นเว่อร์ใช่ไม๊ ชั้นก้อติดโรคเว่อร์มาจากแกแหละวะ"
อ้าว ไอ้บ้านี่ รู้ความคิดฉันอีกนะ แต่ฉันไม่เว่อร์เว้ย แค่มีแฟนแล้วจะลงหนังสือพิมพ์โรงเรียนหน้าหนึ่ง
แล้วก็ออกทีวีโรงเรียน แค่นี้เอง (ไม่เว่อร์เรยนะเนี่ย)




"แก๊ ไปกานเหอะน๊า เดี๋ยวฉันไม่ทันพี่ก้องนะเว้ยย" ถ้าฉันไม่ทันเทพบุตรของช้านน แกตายย

"นี่แกจะเร่งไรมากมาย ฉันอินเลิฟเว้ย อินเลิฟ เข้าใจป่ะ"ว่าแล้วมันก็ทำหน้าตาบ้องแบ้ว หมั่นไส้เจง ๆ

ToT ขวัญจะไม่ว่าอะไรมันเลยค่ะ ท่านผู้อ่าน ถ้าเกิดมันหาที่สวีทกันดีกว่าที่ตรงนี้ ข้างหอประชุมค่ะ
ถ้าแค่นั้น มันก็ไม่แปลกหรอก แต่จะบอกว่า ไอ้พี่ภัทร มันอยู่ในหอประชุม แล้วยัยณิชาอยู่ด้านนอก แถมยังคุยจ๊ะจ๋ากันผ่านช่องกำแพง
ประมาณว่า...ถ้าคนเดินผ่านข้างหอประชุม จะเห็นว่า มันพูดคนเดียวเจ้าค่ะ สงสัยมันจะลืมระลึกไปว่า เพื่อนอย่างฉันยังมียางอายติดหน้าอยู่บ้าง -*-

ออดดดด โอ้ เสียงสวรรค์(ซึ่งเมื่อวานนี้ขวัญยังเรียกมันว่าเสียงนรก แต่วันนี้มันทำให้ขวัญเลิกอับอายค่ะ)

"ขึ้นเรียนได้แล้วโว้ยย ออดดัง ถ้าช้าตามไปนะเว้ย"
โมโหค่ะ ทำขวัญอับอายไม่พอ ยังทำให้ไม่ได้เจอพี่ก้องสุดหล่ออีก อ๊ากกกกกกก

"ไปแล้วจ้า บ๊ายบายนะจ๊ะที่รัก"ดูมัน ๆ รู้บ้างมั้ยเนี่ยว่าฉันเคืองแกอยู่ ยังมีอารมณ์บ๊ายบายแฟนอีก ชิ!!

"อ๊ากก น่ารักเนอะแก แฟนใครก้อไม่รุ" เฮ้ออ กลุ้ม

"แฟนฉันมั้ง" อั๊ก โดนมันทุบอีกแล้ว ซักวัน ขวัญจะบอบช้ำตายเพราะมันเนี่ย TOT

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากเรื่องด้วยนะคะ เรื่องแรก อาจจะแต่งไม่ค่อยได้เรื่องอ่ะค่ะ
คิดไรไม่ค่อยออกอ่ะนะคะ