คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 | เจ้าหญิงของผม
อยูนำแนสอ้าทีู่เหมือนะเยือเย็น ออูฮยอนไว้
แ่ว่าอ้อมอนั้นูเหมือนะเป็นอ้อมอที่อบอุ่นที่สุเท่าที่อูฮยอนเยไ้รับมาเลย
“ฮยอ อย่าทำแบบนี้เลยนะรับ”
“ฮยอรู้ ว่าอนนี้อูฮยอนอฮยอรู้สึยัไ”
“……..”
“ฮยอเ้าใเสมอ”
“........”
“อย่าร้อไห้สิ ฮยอไม่ไ้ทำอะไรัหน่อยนะ”
“ผมรู้สึแปลๆ..”
“แปลยัไ? บอฮยอหน่อยสิรับ”
“ผม..ผม..”
“ผมอะไรรับ?”
“ม..ไม่มีอะไรรับ”
“มีอะไรบอฮยอไ้นะ”
“ไม่มีรับ.. ไม่มี”
“อา.. ั้นฮยอว่าวันนี้นายเหนื่อยพัหน่อยมั้ย?”
“็ีรับ”
อยูเินประออูฮยอนไปนอนบนเีย อยูลาเ้าอี้าโ๊ะ้าๆมาไว้ที่้าเีย และนั่มอเ็น้อยนนั้นนอนหลับอยู่
ใ่รับเาเป็นผู้าย แ่เาูเหมือนเ้าหิัวน้อยๆอผมเลย
Next day
“ฮยอรับ ฮยอ”
อูฮยอนื่นึ้นมาพร้อมเอับผู้ายนนึที่นอนับมือเาอยู่
“อ่ออี5นาทีสิ ..”
“ไม่ไ้นะรับ นี่ะเที่ยแล้วนะ วันนี้เรามีนัอัเสียัน่อนะรับ”
“ห๊ะ! เที่ยแล้ว?”
“ใ่รับ ำลัะเที่ยรึ่แล้ว”
“นี่ันนอนไปนานนานั้นเลยหรอ! หน้าันไม่บวมแย่เลยหรอเนี่ย”
“ฮ่ะๆ”
“นายำอะไร?”
“ูหัวฮยอสิรับ ฟูอย่าับไปทำผมทรแอฟโฟร่มา”
“ริหรอ?”
“ริสิรับ”
“เวลานายยิ้มนี่มันน่ารัมาเลยนะ”
“……..”
“อย่าทำหน้าบูแบบเมื่อวานอีนะ”
“…รับ”
อูฮยอนอบพร้อมยิ้มระาใหนุ่ม(อยูิ)
“ฮยอรับ เรารีบไปอัเสียันเถอะรับ”
“อา..อูฮยอนอาันเหนื่อยัเลย”
“ฮยอ ไม่เอาสิรับเร็วๆ”
“นายหัเป็นผู้ายน่ารัๆแบบนี้ั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ถ้าฮยอไม่ื่นผมะแนเิ่ลานแล้วนะรับ”
“ื่นแล้ว้าบบบบ”
“้อให้ผมู่ใ่มั้ย”
“ไม่เอาหน่า ไมู่่ันี้ิ”
“แล้วะให้ผมู่ยัไ?”
“แบบ ไม่ื่นะุ๊บนะ ไม่ื่นะอนะอะไร็ว่าไป”
“...รู้สึว่า้านร้ายๆะเ้าทาผมนะ”
“อา.. ีะายอูฮยอน นายหน่ะมอโลแ่เียวลอเลย”
“ฮยอไม่ลอมอ้านผมบ้าหล่ะรับ”
“ีะอี นายะไุ้๊บๆแ้มันไ”
“........”
“เียบลอ ฮยอะลไปรอที่รถแล้วนะ”
“ฮยอไม่อาบน้ำหรอรับ?”
“ันสะอาหน่า”
“อย่าทำัวแบบมยอูสิรับฮยอ”
“ันอเป็นฝาแฝับมยอูัวันหล่ะนะ ันไปรอแล้ว
อาบน้ำเร็วๆ้วยหล่ะอย่าให้ันรอนาน”
“ั้นผมอเป็นแฝฮยอวันนึิ”
“แฝัน?”
“็ฮยอเป็นแฝมยอูเพราะะนั้นผม็เป็นแฝมยอูอีไ”
“แ่ว่านายะเน่าแล้วนะ”
“ยัหรอรับ อัเสียแปปเียว”
“อาา.. ริๆเลยเ็นนี้”
ห้ออัเสีย
“อูฮยอนอา ีี ร้อแบบนี้ไปทั้เพลเลยนะ”
“รับฮยอ!”
“นายไปทำอะไรมาเนี่ย? นายร้อีึ้นมาเลย”
“..พอีอูฮยอนเาเ้าถึัววามหมายเพลหน่ะรับ”
“เปล่าัหน่อย”
“นายแน่ใหรอ?”
“แน่ใมามามามาเลยแหละ”
‘ัน้อารเธอ.. ฮู้ว อย่าทำร้ายัน้วยารเมินเยเลย..’
‘่วยรับรัันและบอับันที ว่าเธอนั้น็อยาะให้วามรัับันเหมือนัน’
‘อย่ารำาเลยนะ เวลาผู้ายเาอยาะูแลใรัน เา็ะเป็นแบบนี้แหละ’
‘เาอยาะอยู่้าๆเธอลอนว่าเธอะมีแฟนที่ีพอ ที่ีว่าัน’
‘Love please.. oh babe…’
“ผ่าน!”
“อบุที่ทำานหนัรับ!”
“อา..เพลที่อยูแ่นี่มันีริๆ ฮยออบวามหมายมันนะ”
“ฮ่ะๆ อบุรับ”
“นายอินเลิฟับใรรึเปล่าเนี่ยอยูอา”
“อา..็ไม่เิเท่าไหร่นะรับ ผมแ่อยาะูแลเา ปรนนิบัิแบบให้เา
เป็นั่เ้าหิอผม อยาะรัเาและอยาให้เารัผม
เหมือนที่ผมรัเา เท่านั้นเอรับ”
โอ้ย-//- ทำไมอยู้ออ้อย
น้อนัมนานี้้วยะ! อิาะายแล้วนะ
ฝาอมเม้นท์้วยนะะ <3
#ฟินหลอลว
O W E N TM.
ความคิดเห็น