GIFARATTA~ MAGIC

ลำดับตอนที่ #2 : การเดินทางและการสัมผัส

       แสงอาทิตย์แห่งความร้อนแรงได้ย่างกรายฉายแสงเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง เหล่าเทียน ได้หลับตาพริ้มท่ามกลางแสงสว่าง เป็นเวลาพักผ่อนสำหรับมัน  เสียงมามาร่ายมนต์ทำอาหารเสียงงึมงำ  เมลานีนเข้ามาปลุกพร้อมกระโดดบนเตียงนอน “ตื่นๆๆ ได้แล้ว ปาปา เอา ม้าทารอส* มารับแล้ว”  “อะไรกัน เช้าแล้วหรอเนี้ย ...เมลานีน ลงจากที่นอนเดี๋ยวนี้นะ!!” กีฟาเรทต้าบอกน้องสาวที่กระโดดเหย่งๆ บนที่นอน อย่างดีใจที่จะได้ขึ้น ม้าทารอส เดินทาง “ทารอสสวยมากๆ เลย เห็นปาปาบอกว่าซื้อมันมาไว้เดินทางแล้ว หางมันเป็นสึชมพูด้วย เมลานีนชอบ สีชมพู”  เมลานีนเพ้อเจ้อกับม้าทารอส เล่าละก็กระโดดเหย่งๆ ไปบนที่นอน แต่ในใจของกีฟาเรทต้าสิ กลับตรงกันข้าม เธอไม่อยากให้มีม้าทารอสขายในเมืองเลยด้วยซ้ำ เพราะ ม้าทารอส อาจจะเป็นส่วนประกอบหนึ่ง ที่ทำให้คน ห่างกัน ก็เป็นได้  “สาวๆ ตื่นกันได้แล้ว เด่วไม่ทันรถไฟนะ กีฟาเรทต้า รีบแต่งตัวนะลูก ตรวจดูด้วยว่าของลูกครบหรือเปล่า และ ลงไปมานอาหารเช้ากัน เพราะลูกต้องเดินทางไกลนะจ๊ะ”  มามาบอกกับกีฟาเรทต้า กีฟาเรทต้าเธออยากจะทำให้โลกนี้หยุดเวลาไว้นาน ๆ ทำไม เวลามันผ่านไปแปปเดียวเองนะ “ทารอสพร้อมแล้ว ผู้โดยสารทุกคนโปรดทราบ “  ปาปาพูดพร้อมเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร “พร้อมเดินทางหรือยัง จูคิออส น้อย” กีฟาเรทต้า ฟังแล้วรู้สึกหดหู่กับการเดินทาง ทำไมมันหดหู่แบบนี้แหละ ทั้งๆที่การเดินทางมันน่าจะเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นนี่นา หรือว่าอาจจะเป็นเพราะ เป็นการเดินทางคนเดียว กีฟาเรทต้าน้ำตาเริ่มคลอ  แต่ก็ต้องเก็บเอาไว้ เดี๋ยว ปาปา กับ มามา จะเป็นห่วง  ฝืนยิ้มไว้ กีฟาเรทต้า !!

          กระเป๋า2-3 ใบเริ่มถูกจัดเรียงไว้บนรถม้าทารอส  การมองดูบ้านก่อนที่จะจากมันไป ช่างเป็นอะไรที่น่าเศร้าใจจริงๆ ปาปา มามา และเมลานีน ก็ไปส่งท่าสถานีรถไฟด้วย รถม้าทารอส เริ่มวิ่งออกห่างจากบ้านไปเรื่อยๆ ๆ แต่กีฟาเรทต้าไม่เคยที่จะละสายตาออกจากมัน ไกลลิบ จนมองไม่เห็นมัน  “ลูกต้องทำได้จ๊ะ กีฟาเรทต้า เราไม่เคยหมดหวัง แม้จะเคยอ่อนแอ” มามาพูดพร้อมกับวางมือลูบหัวเบาๆ ช่างเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ รถม้าเริ่มเคลื่อน ตัวอ อกจากหมู่บ้าน ไปตามเส้นทางที่ไกลโพ้น . ..  ห่างจากตัวบ้าน และก็หมู่บ้าน ละก็มาถึงสถานีรถไฟ ลาปิส . ..

          สถานีรถไฟที่มีคนจำนวนมาก เบียดเสียดกันราวกับว่าอยากจะออกจากเมืองนี้จะแย่  ทุกคนขึ้นรถไฟอย่างเร่งรีบ และ เบียดเสียด การเดินทางมันน่าค้นหาจริงหรอ?  กีฟาเรทต้าเริ่มไม่แน่ในกับมัน “ไปกันเถอะ เราต้องไปดูที่นั่งก่อน ที่คนจะเยอะไปกว่านี้” ปาปา จูงมือกีฟาเรทต้า ขึ้นไปบนรถไฟเพื่อที่จะไปดูหมายเลยที่นั่ง ประตูที่แคบทำให้คนต้องเบียดเสียดกันแย่งกันขึ้นรถ ทั้งๆ ที่ หมายเลยที่นั่งก็ออกจะชัดเจน ขนาดนั้น แล้ว ทำไมต้องแย่งกันหรอ?? หลากหลายคำถามที่ต้องการถามคนแปลกหน้าที่หน้ากลัวเหล่านั้น บางคนแต่ตัวดีมีฐานะ แต่เมื่อถึงการแย่งชิงก็ต้องแสดงสัญชาตญาณดิบออกมาเพื่อแสดงความแข็งแกร่งในตัวเอง ถ้าพวกคนแปลกหน้าเหล่านั้นใช้เวทย์มนต์ได้ก็คงจะทำให้สถานีรถไฟปั่นป่วนมากเหมือนกัน แต่ดีที่สถานีรถไฟมีการป้องกัน และห้ามการใช้เวทย์มนต์อย่าเด็ดขาด จึงทำให้ความรุนแรงลดน้อยลง ไม่เช่นกัน คงจะเสกกันกลายเป็น กบ เป็นกระต่าย หรือตัวอะไร ไปก็เป็นได้  .. . . “อ่า ได้ที่นั่งแล้ว นั่งตรงนี้นะลูก “ ปาปา พูดพร้อมกับ ยกกระเป๋า อีก 3 ใบขึ้นไปไว้บนชั้นวางของข้างบน มามากับเมลานีน เพิ่งเบียดเสียดขึ้นมาบนรถได้ “คนเยอะมากเลย ..” มามาบ่น เสียงบนรถไฟทำไมมันเสียงดังขนาดนี้ นะ “เดี๋ยวอีก 20 นาที รถไฟก็จะออกแล้ว ลูกจำไว้นะลูก ทันทีที่ถึงเมือง ชีม่า ให้รอ อันทองโรส มารับที่ชานชาลา อย่าไปกับคนแปลกหน้าเด็ดขาด เพราะในเมือง ชีม่า นอกจากจะมีแม่มดแล้ว ยังมี เผ่าไจแอนท์* ที่เป็นอันตรายต่อพวกแม่มดอีกด้วย ในเมืองใหญ่แบบนั้นต้องอันตรายแน่ๆ”  มามาพูดด้วยสายตาที่เป้นห่วงเป็นใย สายาของมามาเป็นกังวลมากเมื่อพูดถึงเรื่อง เผ่าไจแอนท์ ที่อันตราย  “ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปถึง ป้าอันทองสโรส ก็คงไปรอก่อนพอดี ลูกอย่าห่วงเลย”  ติ๊งต่อง  งง ง ง  .. ..   อีก 10 นาที รถไฟจะเคลื่อนขบวณออกจากชานชาลา ขอให้ผู้โดนสารทุกคน กรุณาขึ้นรถด้วยค่ะ  ..  เสียงเตือน รถไฟกำลังจะออก อีก 10 นาที ปาปา มามา และ เมลานีน ต้องรีบลงจากรถไฟ “ปาปา กับ มามาไปละนะลูก” มามาบอกกับกีฟาเรทต้า “บายๆ “ เมลานีน กล่าวลา ก่อนที่จะเดินออกจากรถไฟไป ปาปา ก้มลงจูบหน้าผากลูกสาวอย่างเป็นห่วง “ดูแลตัวเองนะลูก” คำสุดท้ายก่อนที่ปาปาจะลงไปจากรถ ทำให้ กีฟาเรทต้า ยั้งน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอต้องอยู่คนเดียว ไม่สิ เธอต้องอยู่กับคนอื่นแล้วหรอเนี้ย ...

รถเริ่มเคลื่อนขบวณออกไป อย่างช้าๆ กีฟาเรทต้าไม่มองออกนอกหน้าต่างเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอคิดว่า นี่ไม่ใช่การจากลา แต่เป็นเพีงการเริ่มต้นที่ได้เดินทางต่างหากหละ  นาฬิกาทรายบนหัวเตียงยังกลับหัวแล้วเริ่มต้นใหม่ได้เลย แล้วประสาอะไรกับการเดินทาง ที่จะไป-กลับไม่ได้ การมองไปข้างหน้า อาจจะไขปริศนาที่ปาปาเคยพูดไว้ แล้วทำไมต้องกลัวกับการเดินทางหละ สู้เค้านะ กีฟาเรทต้า !!

       กร๊อบบ แกร๊บบ บ . ...เสียง เหมือนใครกำลังแกะอะไรกินอยู่ทางด้านหน้า กีฟาเรทต้าลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ หลังจากงีบหลับไปประมาณครึ่งชั่วโมง  “เอาไหม ? อะให้ “  เสียงเด็กน้อยคนนึงกำลังยื่น ขนมหมูหวาน* ให้  “ไม่เอาอะ ขอบใจนะ” เอาอีกแล้ว ทำไมต้องมีคนชอบกินขนมมานั่งข้างๆ อีกแล้ว หมูหวานก็ทำตาปริบๆ ใครจะไปกล้ากินลงหละ ~ “อร่อยหรอ?” กีฟเรทต้าถามอย่างสงสัย เด่วก็ได้ไปหาหมดฟัน ร่ายเวทย์ถอนฟันอีกหรอก ไม่ชอบเลย “อร่อยสิ อมอมไว้ หมูหวานก็ดิ้นๆ ในปาก อร่อยดี ออก “  เออ .. .. ไม่ไหวหละมั๊ง ปาปา กับ มามา เคยบอกว่ากินหมูหวานไม่ดี เด่วฟันผุ เอ... มองไปนอกหน้าต่างมันถึงไหนแล้วเนี้ย  ทุ่งหญ้า ภูเขา แม่น้ำ  อะไรมันช่างดูแปลกตาไปหมด ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่จะถึงปลายทาง ได้แต่นั่งรอไปเรื่อยๆ แม้แต่ลงรถต้องไปที่ไหน ต่อ ยังไม่รู้เลย  ป้าอันทองาโรส เท่าที่เคยเห็นครั้งสุดท้าย จะเป็นหญิงสาวอ้วนๆ ตัวเล็กๆ หน้าตาท่าทางใจดี แต่ก็ไม่สนิทกันเท่าไหร่ ต้องกล่าวคำทักทายยังไง ทำให้ยิ่งสับสนไปหมด  ในเมืองใหญ๋ขนาดนั้น มันก็ไม่ต่างอะไรกับการได้อยู่คนเดียวหรอกนะ  ไม่รู้สิ ..... กีฟาเรทต้า เริ่มสับสน ความลังเลอาจจะเป็นบ่อเกิดของความไม่แน่ใจ ทำให้ตลอดทาง กีฟเรทต้าหลับไม่ลงเลย หรือว่า นี่เรียกว่าความตี่นเต้นกันนะ ??!!

          ในที่สุด รถไฟก็มาถึงชานชาลาของเมือง ชีม่า แล้ว ,,, โอ้ เมืองชีม่าที่มีแต่ ตึกลอยฟ้า ของแม่มด และ คนที่อยู่ในเมืองนี้มีหลายเผ่าพันธุ์ แต่เราแยกไม่ออกด้วยตาเปล่าหรอกว่าใครเป็นใจแอนท์ เพราะว่า ปาปา เคยสอนว่า บางครั้งพวกใจแอนท์ก็ไม่รู้ตัวว่าตนเองเป็นใจแอนท์ จนได้แสดง ความโหดร้ายเห็นแก่ตัวเค้ามา รวมถึงการฆ่าแม่มด จึงได้รู้ตัว หรือไม่ บางคนก็รู้ตัวอยู่แล้ว และยังปลอมตัวเป็นแม่มด เพื่อหลอกลวง ดังนั้นเมือง ชีม่า จึงมีหลายประเภท ทำให้เดาไม่ออกเลยว่าเป็นอย่างไร    มองหา ป้าอันทองาโรส คนไหนกันนะ เพราะไม่ได้เจอมานานแล้วทำให้จำไม่ค่อยได้ว่าป้าเค้ามีลักษณะอย่างไร โอ้ไม่นะ  . . .  คนก็เยอะหาก็ยากซะขนาดนี้ ทำยังไงดี  กีฟาเรทต้า เริ่มใจหาย เพราะเด็กน้อยคนหนึ่งต้องมาเจอสภาพแว้ดล้อมคนเยอะขนาดนี้ คงจะทำใจเย็นไม่ได้ ทั้ง ความกลัวและระแวง ทำให้เริ่ม งง งวยและอยากร้องไห้  “กีฟเรทต้า!!”  เสียงใครคนหนึ่งกำลังร้องเรียกเธออยู่ กระเป๋าหลายใบ ที่กองอยู่ตรงหน้า ทำให้ไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้ กีฟาเรทต้าได้แต่ รอรอรอ ป้า อันทองาโรส ....ซักพัก เธอก็มา

อันทองาโรส เป็นพี่สาวของ วัสเตโรส ซึ่งมีศักดิ์เป็นป้าของ กีฟาเรทต้า ซึ่งเธอย้ายเข้ามาในเมืองใหญ่นี้นานแล้ว และนานๆ จะกลับไปที่บ้านเกิดที  เธอมีลูกสาวด้วยกัน 2 คน ชื่อ นกาเรต และนายอง ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้าสาวของ กีฟาเรทต้า ซึ่งตอนนี้ ลูกสาวทั้ง2 คนของ อันทองาโรส ได้ย้ายถิ่นฐานไปทำงานที่อื่นทำให้ต้องอยู่กับหลานชายซึ่งมีศิกดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของ กีฟาเรทต้า ชื่อ อามานิส ซึ่งยังเป็นเด็กเล็กอยู่ .  ..

การทักทายเริ่มต้นขึ้น ความน่ายำเกรงของป้าอันทองาโรสทำให้ กีฟเรทต้า แอบยำเกรงนิดหน่อย ท่าทางของป้าอันทองาโรสดูเป็นคนเนี๊ยบมาก ป้าอันทองาโรสช่วยยกกระเป๋า และอามานิส ก้ช่วยถือกระเป๋าใบเล็ก ลากไปที่ ม้าทารอส สีทอง ...โอ้โห ม้าทารอสสีทอง ช่างหรูหรา และก็แพงมากด้วย ป้าอันทองาโรสต้องรวยมากแน่ๆ เลย แล้วทำไม ปาปา ถึงไม่มาอยู่กับ ป้าอันทองาโรสนะ จะได้มาเก็บ บารัท ที่นี่ และจะได้รวย อันนี้ยังเป็นปริศนากัน กีฟาเรทต้าต่อไป ....