[ คลังเก็บความเพ้อเจ้อ ]

ลำดับตอนที่ #3 : [นิยายแฟนตาซีไทยๆ] หนุมาน : บทนำ

หนุมาน : บทนำ

###########

                ในความฝัน ‘เธอ’ กลายเป็นคนอื่น

                รู้สึกได้ถึงร่างกายสูงใหญ่เยี่ยงบุรุเพศ  สองมือถือครองศาสตรารูปร่างแปลกตาเลอะไปด้วยคราบเลือด  เธอในความฝันนุ่งห่มเพียงโจงกะเบนสีน้ำเงินเข้มที่ล่อนล่าง  ท่อนบนเปิดเปลือยร่างกำยำซึ่งมีผิวกายขาวเผือก 

รอบด้านคือทัศนียภาพแห่งการล่มสลายจากภัยสงคราม  ควันไฟเหม็นฉุนเผาไหม้กลายเป็นอากาศชวนสำลัก  ซากศพกลาดเกลื่อนปะปนกันจนแยกไม่ออกว่าศพไหนคือของมิตรศพไหนคือของศัตรู   หัวใจเธอเต้นรัวด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นภาพเหล่านั้น   ภายในกรีดร้องด้วยความรู้สึกผิดที่เอ่อล้นราวกับผู้ที่ลงมือประหารคนทั้งหมดคือเธอเสียเอง   

เธอมาไม่ทันสงครามเริ่ม...เป็นความจริงอันน่าขบขันหากแต่ก็น่าหดหู่ไปด้วยในเวลาเดียวกัน 

ในฝันนั้นเธอพร่ำโทษตนเองที่โง่งมเกินกว่าจะมองออกถึงอุบายของอีกฝ่ายที่ล่อลวงให้เธอออกห่างจาก ‘ฝ่าบาท’  ในอกยิ่งราวกับถูกทิ่มแทงเมื่อนึกถึงใครอีกคนที่ต้องถูกทิ้งให้สู้เพื่อปกป้องฝ่าบาทเพียงลำพังเมื่อไม่มีเธอ

ก่อนจะทันรู้ตัวสองขาก็เริ่มออกวิ่ง  โจนทะยานข้ามผ่านซากศพและเสียงโห่ร้องของการฟาดฟัน  เสียงที่เปล่งของจากลำคอของเธอช่างฟังดูแปลกประหลาดและไม่คุ้นหู  แต่ที่ไม่คุ้นยิ่งกว่าคือชื่อมากมายที่เธอพร่ำเรียกหา  มีชื่อหนึ่งปรากฏขึ้นซ้ำๆ  หากกระนั้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นจากฝันมันก็ช่างเลือนรางเกินกว่าจะจดจำนามของคนผู้นั้นได้

ในฝัน  เธอยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆด้วยหัวใจที่ร้อนรน  ศาสตราในสองมือช่วงชิงชีวิตของอริตนแล้วตนเล่า  แต่สายตาก็ยังคงมองหาใบหน้าที่คุ้นเคยพร้อมเฝ้าหวังไปด้วยว่าจะไม่พบใบหน้าเหล่านั้นกลายเป็นซากที่หลงเหลือจากการสงครามอยู่บนพื้นดินที่แข็งกระด้าง

ความเร่งรีบและเหนื่อยอ่อนทำให้เธอสะดุดล้มลงในที่สุด

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเธอก็พบเข้ากับเงาสะท้อนของตนบนโล่โลหะที่วางอยู่ข้างศพหนึ่ง

ในฝันนั้นเธอกลายเป็นคนอื่น  เป็นบุรุษเพศผู้แข็งแกร่งราวกับเกิดมาเพื่อเป็นนักรบ  นุ่งห่มเพียงโจงกระเบนสีน้ำเงินเข้มและถือครองศาสตรารูปร่างแปลกตาในสองมือ   ความรู้สึกเพียงผิวเผินเมื่อสัมผัสได้ถึงร่างกายนี้...ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ห่วงหาเพื่อนร่วมทัพในยามไฟสงครามกำลังปะทุ 

ทว่าเงาสะท้อนในโล่โลหะนั้น  กลับแสดงให้เห็นถึงชายหนุ่มผู้มีผิวกายขาวเผือก  และมีศีรษะของวานร

หลังจากนั้นก็ตื่นจากฝัน 

ไม่ใช่การสะดุ้งด้วยความตกใจหรือหวาดผวา  เพียงแค่ลืมตาตื่นอย่างเรียบง่ายคล้ายเมื่อนาฬิกาปลุกจากที่ไหนซักที่เพิ่งจะดังขึ้น  แม้ว่าในความเป็นจริงแล้วห้องนอนของเธอจะเงียบสนิท  มีเพียงเสียงแผ่วๆที่แสดงถึงการทำงานของเครื่องปรับอากาศให้ได้ยินเท่านั้นก็ตาม

แต่ถึงกระนั้น ‘รินทร์’ ก็ตื่นขึ้นมาแบบนี้เสมอ....ตื่นด้วยความรู้สึกอันแสนจะสับสน  และความรู้สึกผิดของความห่วงหาที่ยังคงตกค้างอยู่ในหัวใจ

###########

 
Talk : นิยายเล่มแรกสุดที่เราเริ่มอ่านคือรามเกียรติ์ค่ะ  จำได้ว่าตอนนั้นติดมากกกกก  อ่านทุกวันทุกเวลาที่ว่างอยู่ประมาณห้าเดือนก่อนจะอ่านจบ(ประสบการณ์อ่านครั้งแรก เต่าคลานมาก555) อยากลองแต่งสไตล์ไทยๆดูบ้างเลยออกมาเป็นเรื่องนี้ (แต่แน่นอนว่าคงต้องหลังมังกรจบ)  

เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กสาวที่เป็นหนุมานกลับชาติมาเกิดค่ะ  ความทรงจำของชาติก่อนเริ่มกลับมาเพราะว่าทศกัณฑ์เองก็กลับชาติมาเกิดเช่นกันและตั้งใจจะก่อสงครามล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ (พล็อตเรื่องแม่มแฟนตาซีจ๋ามาก 55)  เราว่ามันน่าสนุกดีที่จับเอาตัวละครจากรามเกียรติ์มาทำให้เป็นยุคปัจจุบัน  แต่ก็ยังคงไว้ด้วยเรื่องราวแบบเดิมๆด้วยการให้ทุกคนกลับชาติมาเกิดใหม่  แต่ถ้าคิดจะแต่งจริงๆคงต้องขุดรามเกียรติ์กลับมาอ่านอีกหลายๆรอบเลยละค่ะ  เพราะตอนนี้ลืมหมดแหล่ว  555