ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม
แว่นตาหนาเตอะกับหนังสือเทฤษฎีจำนวนเล่มโตช่างเข้ากับเด็กผู้หญิงหน้าตาเอ๋อๆ พูดไม่ค่อยรู้เรื่องคนนี้ยิ่งนัก เธอเดินไปตามทางอย่างเร่งรีบ พร้อมกับบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ถ้ามีใครเดินมาผ่านตอนนี้ก็คงบอกได้เธอติ๊งต๊องไปแล้ว เรียนซะจนหลุดข้ามเส้นกั้นบางๆของอัฉริยะกับคนบ้าจนแยกกันไม่ออก
!@@!3#!#!@ "ทำไมประเทศไทยต้องเข้าเรียนตอนแปดโมงด้วย"
"ไม่รู้จักเอาอย่างอเมริกา"
"ไม่รู้กันรึไงว่าการพักผ่อนที่เพียงพอมีผลต่อการทำงานของสมอง"
"อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนบัญัติกฎการเข้าเรียน ไม่งั้นเจอดีแน่"
@$#^&*&%%&%%#$%&^%&^$
และก็ยังมีคำบ่นอีกมากมายไปตลอดทาง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเมือง ระบบการศึกษา การจัดการจราจรในตอนเช้า แม้กระทั่งเดินไปเจอหมาเธอก็ยังบ่นไปถึงเรื่องปัญหาสุนัขจรจัดอีก เรียกได้ว่าถ้ามีการแข่งขันบ่น เพื่อนๆคงไม่ลืมที่จะลงชื่อเธอเป็นคนแรก
" เฮ้ย! ไอ้ดื้อจะไปไหน ห้องเรียนอยู่ทางนี้นะเฟ้ย " สิ้นเสียงตะโกนของผู้ชายร่างสูงหน้าพอใช้ได้สำหรับหญิงสาวที่ชื่อว่าแพง ก็มีมือจูงไปในทางที่บอกไว้
"เออๆ แต้งๆ ก็คนมันไม่รู้นิ เห็นคนอื่นเค้าเดินก็เลยว่าจะตามไปดู"
"ต้น แล้วแกอยู่ห้องไหนอ่ะ" คนที่ถูกเรียกไว่ดื้อเอ่ย
"ก็ห้องข้างๆแกแหละ คนมันไม่เทพพอเข้าใจป่าวว่ะ" เด็กหนุ่มแอบบ่นเรื่องความไม่เก่งของตัวเองหรือว่าบ่นกับความฉลาดเกินวัยของเพื่อนตัวเล็กคนนี่กันแน่
"ไม่เทพพอบ้าไรฟร่ะ รู้สึกว่า แกต่างที่ไม่ส่งงานแปดชิ้นเพราะไปติดสาวหน่ะ"
"แล้วเมื่อไหร่แกจะเรียกชื่อ คนอื่นให้มันถูกๆมั้ง คนเค้าชื่อแพงไม่ใช่ไอ้ดื้อ" หญิงสาวบ่นพร้อมทำหน้าเอื้อมระอาใส่เพื่อนหนุ่มที่ใครๆก็ต่างให้ฉายากันว่า เพย์บอย ที่ไม่เคยเรียกชื่อเล่นของตนถูกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่เรียกไอ้ดื้อ ไอ้เตี้ยบ้าง เด็กน้อยบ้าง แหมมมมมมมมมมมม พ่อหนุ่มกร้านโลกเดี๋ยวจะเรียกว่าคุณปู่ซะเลยนิ
เอ่ออารัมพบทกันไปเยอะแล้ว ของสวัสดีผู้อ่านทุกท่านอย่างเป็นทางการนะค่ะ อิฉันมีชื่อว่า แพง ค่ะ {เห็นมั๊ยว่าไม่ถูก แหะๆ} หน้าตาเอ๋อๆเหมือนเด็กเนิร์ดทั่วไป ตอนนี้ขึ้น ม.4แล้ว อยู่ห้องคิงเจ้าค่ะ ส่วนตัวแล้วไม่ได้คิดว่าตัวเองเก่งหรอก แต่โดนคนอื่นพูดกรอกหูทุกวันก็เลยซึมซับมานิดๆ นิสัยอย่างย่อๆก็ไม่ค่อยเหมือนกับเด็กทั่วๆไป จนบางคนก็หาว่าฉันบ้า รึไม่ก็ติ๊งต๊อง ซึ่งจริงๆแล้วฉันก็แค่ไม่อยากทำเรื่องน่าเบื่อๆที่คนอื่นเค้าทำกันต่างหาก
ส่วนนี่ต้น เพื่อนสนิทเราเอง มันเป็นหนุ่มเพย์บอยประจำโรงเรียน รูปหล่อ พ่อรวย เรียนก็เก่งแต่แมร่งไม่เคยส่งงาน กีฬาก็เป็นที่หนึ่งไม่รู้จะเพอเฟ็คไปไหน แต่สำหรับฉันมันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งแหละ คงจะเป็นเพราะว่าเราสนิทกันจนเบื่อขี้หน้ากันแล้วก็ได้มั้ง แต่จะพูดว่าแปลกก็แปลกอ่ะนะ ที่เราสองคนสนิทกันได้ไง อยู่ๆมันก็มานั่งข้างๆตอนม.2แล้วมันก็โค-ตะ-ระ พูดมาก ชวนคุยทุกเรื่อง จนเราสนิทกัน มันเคยบอกว่ามันไม่อยากมีเพื่อนผู้หญิงเพราะพวกผู้หญิงชอบกรี๊ดๆเวลามันเดินผ่าน หรือไม่ก็เดินตามเกาะเป็นปลิงเลย แต่ว่าฉันนิสัยแปลกๆดีมันก็เลยคบเป็นเพื่อนซะงั้น
"รีบๆไปเหอะ โรงเรียนขึ้นแล้ว เด็กไรว่ะตื่นโคตรสายเลย" ไอ้เพื่อนต้นว่าพลางหยิบกระเป๋าใบโตแล้วขว้างเข้าไปในห้อง
"เฮ้ย หนังสือทฤษฎีจำนวนของฉานนนนนนนนนนนน ไมแกทำอย่างนี้ล่ะ" ฉันโอดครวญใส่มันแต่รู้สึกว่ามันจะไม่สนใจเลยแถมยังลากไปเข้าแถวที่สนามบอลอีก แงะ!! ไอ้เพื่อนเลว กล้ามากนะที่มาทำกับหนังสือสุดที่รักของฉานนนนนนนนน ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นผู้ชาย สูงกว่า แรงเยอะกว่านะ โดนต่อยแน่(ความจริงก็คือกลัวมันต่อยกลับนั่นเอง:wirter)
>>>ประเทศไทยรวมเลือดชาติเชื้อไทย เสียงโวกเวกโวยวายร้องเพลงชาติอันดังก้องของเด็กม.ต้น แต่ในแดนม.ปลายนี่สิ แทบจะได้ยินเสียงลมหายใจกันเลยทีเดียว
หลังจากร้องเพลงที่ฮิตที่สุดในประเทศแล้วก็สวดมนต์ตอนเช้าพร้อมกับคำกล่าวยินดีต้อนรับในวันเปิดเรียนเล็กๆน้อยๆของท่านผอ.ลงพุง สักประมาณครึ่งชั่วโมง(เล็กน้อยหรอเนี่ย) อันที่จริงก็ไม่รู้จะต้อนรับกันทำไมใครเค้าอยากมาโรงเรียนฟร่ะ คุณคงไม่อยากจะเชื่อล่ะซิว่าฉันจะพูดอย่างงี้ แหมเด็กเนิร์ดเค้าก็ไม่ได้อยากมาโรงเรียนตอนเช้ากันทุกคนหรอกนะ อ่านเองที่บ้านบางทียังหนุกกว่าเลย แถมแอบไปเล่นเกมก็ได้
ได้เวลาเข้าเรียนสักที
วันแรกก็ไม่มีอะไรมากอาจารย์ก็แค่แนะนำตัวกับแนะนำรายวิชาว่าสอนไรบ้าง แต่ตอนนี้ฉันสนใจเพื่อนรอบข้างมากกว่า ฉันชอบนั่งหลังห้อง เพราะว่าเวลาทำอะไรๆมันสะดวกดี(รวมไปถึงเรื่องไม่ดีด้วยรึป่าวหว่า) ข้างๆฉันก็คือไอ้เป็ด มันเป็นผู้หญิงตัวเล็กน่ารักออกแนวเมาค้างจากเมื่อคืน แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้ชื่อเป็นหรอก มันชื่อปลาแต่ว่าหน้ามันเหมือนเป็ดมาก เพื่อนจึงเรียกมันว่าเป็ดเเทน จนต้องนี้ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ามันชื่อจริงๆว่าอะไร
"เป็ดๆปิดเทอมไปไหนมาว่ะ" ฉันถามเพราะอยากหาเรื่องคุยแทนที่จะฟังอาจารย์บ่นเรื่องเวลาเรียนไม่พอ
"ไปเที่ยววัดใหม่ยายแป้นมา"ไอ้เป็ดหันมาคุยด้วยเพราะเบื่ออาจารย์เหมือนกัน
"มันมีด้วยหรอกว่ะ"
"เออดิ แม่พึ่งพาไปทำบุญมา แล้วอยู่ดีๆก็อยากให้บวชชีซะงั้น"
เหอะๆแม่ไอ้เป็ดก็เป็นอย่างงี้แหละค่ะพี่น้องทุกท่าน เห็นอะไรดีก็อยากให้ลูกเป็นหมด จำได้ว่าตอนเด็กๆแม่มันพาไปดูกายกรรมที่เมืองจีน กลับมาจับไอ้เป้ดดัดตัวจนคอเคล็ดเลย หยุดเรียนไปตั้งสองอาทิตย์ ทั้งนี้ยังไม่รวมอาการช้ำตามต่างกายต่างๆด้วย
"แล้วรอดมาได้ไงว่ะ"
"ก็อ้างเรื่องพี่ทีดิ บอกว่าจะมาช่วยงานพี่แก" มันยังไม่เลิกทำหน้าสยอง ถ้าหากมันหาเหตุผลไม่ดีมาตอบ ป่านนี้มันคงโดนจับโกนหัวไปแน่ๆ
พอไม่รู้จะคุยไรกับไอ้เป็ดฉันจึงหันมาสนใจดูเพื่อนๆรอบตัวบ้าง มีเพื่อนใหม่ค่อนข้างจะเยอะทีเดียวเพราะห้องคิงต้องสอบเข้าทุกคน แต่ก็มีกรณียกเว้นบางคน เช่น ฉันนี่แหละ อิอิ ไอ้พวกเพื่อนเก่ามันก็ไม่ค่อยอยากจะมาสอบกันเท่าไหร่ก็เลยอยู่ห้องนี้กันนิดเดียวเอง
กริ๊งงงงงงงงงงงง----------------------
เสียงออดดังบอกเวลากินข้าวอันเเสนโอชะของเราชาวนักเรียน
"ฟ้า มิ้น เป็ด ไปกินข้าวกัน" ฉันหันไปลากคุณเพื่อนให้รีบไปกินข้าว เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ระหว่างเดินเพื่อไม่ให้เสียเวลาก็จะสาธยายเกี่ยวกับคุณเพื่อนๆให้ฟังกัน ในกลุ่มเราก็จะมีผู้หญิง 4 คนส่วนมากเพื่อนคนอื่นจะเป็นผู้ชายซะมากกว่า แบบว่าไม่ค่อยมีผู้หญิงคบอ่ะ เริ่มจากคนแรกเลย ฟ้าเป็นคนที่ป๊อปมากในห้อง ซึ่งแม้ไม่ได้สวยหยาดเยิ้มแต่ก็เป็นคนที่น่ารักดี ผมทรงบ๊อบเทช่วยบังหน้าบานๆได้อย่างลงตัว รูปร่างเพรียวบาง ไม่สูงมาก(สูงน้อย) และความที่เป็นคนอัธยาศัยดีมั๊กมาก จึงทำให้เธอป๊อปแบบฉุดไม่อยู่
คนต่อไปก็ มิ้น เป็นผู้หญิงปกติทั่วไป ผมยาวสลวย สวยงาม แต่ดันนิสัยออกทอมๆตอนนี้ก็เลยยังไม่มีแฟน ส่วนไอ้เป็ดเราก็พูดถึงไปแล้ว ดูแล้วในกลุ่มเราไม่ค่อยมีอะไรที่เหมือนกันเลยซักอย่าง แต่ก็ดันมาคบกันได้ โปรดอย่าถามว่าทำไม เพราะเราก็จำไม่ได้เหมือนกัน แฮะๆ
"ป้าค่ะ วุ้นเส้นเย็น" >>>ฉัน
"เหลือง หมูหมัก ไม่ผัก" >>>>>>>มิ้น
"ม่ามาต้มยำ">>>>ฟ้า
"เหมือนเดิม">>>>>ไอ้เป็ด
งงล่ะซิว่าเหมือนเดิมคืออะไร มันคือ เล็กหมูสับ ตั้งแต่ปีที่แล้วมันก็กินอยู่เมนูเดียวนี่แหละ
พอหมดเวลาพักพวกเราก็รีบขึ้นเรียน แต่ก็นะ วันแรกมันช่างน่าเบื่อจริงๆ ฉันจึงทฤษฎีจำนวนขึ้นมาอ่านแทนจนกระทั่งกลับบ้านนี่แหละถึงจะได้ฤกษ์เก็บ
"แพงๆ เดี๋ยววันนี้เค้าไปส่งที่หอ" ฟ้าบอก
"เออๆ แต้ง" ฉันอยู่ที่หอคนเดียวค่ะ เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด ปกติแล้วก็จะกลับรถเมล์ บางทีเพื่อนจะไปส่งเช่นวันนี้แหละ
สงสัยวันนี้คงต้องรบกวนมันอีกทีแล้วล่ะค่ะ เมื่อไหร่จะมีรถเป็นของตัวเองซะทีนะเนี่เห้ออออออ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แหะๆสวัสดีคนที่หลงผิดเข้ามาอ่าน มีอะไรก็ติชมกันไดันะเราไม่โกรธ
!@@!3#!#!@ "ทำไมประเทศไทยต้องเข้าเรียนตอนแปดโมงด้วย"
"ไม่รู้จักเอาอย่างอเมริกา"
"ไม่รู้กันรึไงว่าการพักผ่อนที่เพียงพอมีผลต่อการทำงานของสมอง"
"อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนบัญัติกฎการเข้าเรียน ไม่งั้นเจอดีแน่"
@$#^&*&%%&%%#$%&^%&^$
และก็ยังมีคำบ่นอีกมากมายไปตลอดทาง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเมือง ระบบการศึกษา การจัดการจราจรในตอนเช้า แม้กระทั่งเดินไปเจอหมาเธอก็ยังบ่นไปถึงเรื่องปัญหาสุนัขจรจัดอีก เรียกได้ว่าถ้ามีการแข่งขันบ่น เพื่อนๆคงไม่ลืมที่จะลงชื่อเธอเป็นคนแรก
" เฮ้ย! ไอ้ดื้อจะไปไหน ห้องเรียนอยู่ทางนี้นะเฟ้ย " สิ้นเสียงตะโกนของผู้ชายร่างสูงหน้าพอใช้ได้สำหรับหญิงสาวที่ชื่อว่าแพง ก็มีมือจูงไปในทางที่บอกไว้
"เออๆ แต้งๆ ก็คนมันไม่รู้นิ เห็นคนอื่นเค้าเดินก็เลยว่าจะตามไปดู"
"ต้น แล้วแกอยู่ห้องไหนอ่ะ" คนที่ถูกเรียกไว่ดื้อเอ่ย
"ก็ห้องข้างๆแกแหละ คนมันไม่เทพพอเข้าใจป่าวว่ะ" เด็กหนุ่มแอบบ่นเรื่องความไม่เก่งของตัวเองหรือว่าบ่นกับความฉลาดเกินวัยของเพื่อนตัวเล็กคนนี่กันแน่
"ไม่เทพพอบ้าไรฟร่ะ รู้สึกว่า แกต่างที่ไม่ส่งงานแปดชิ้นเพราะไปติดสาวหน่ะ"
"แล้วเมื่อไหร่แกจะเรียกชื่อ คนอื่นให้มันถูกๆมั้ง คนเค้าชื่อแพงไม่ใช่ไอ้ดื้อ" หญิงสาวบ่นพร้อมทำหน้าเอื้อมระอาใส่เพื่อนหนุ่มที่ใครๆก็ต่างให้ฉายากันว่า เพย์บอย ที่ไม่เคยเรียกชื่อเล่นของตนถูกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่เรียกไอ้ดื้อ ไอ้เตี้ยบ้าง เด็กน้อยบ้าง แหมมมมมมมมมมมม พ่อหนุ่มกร้านโลกเดี๋ยวจะเรียกว่าคุณปู่ซะเลยนิ
เอ่ออารัมพบทกันไปเยอะแล้ว ของสวัสดีผู้อ่านทุกท่านอย่างเป็นทางการนะค่ะ อิฉันมีชื่อว่า แพง ค่ะ {เห็นมั๊ยว่าไม่ถูก แหะๆ} หน้าตาเอ๋อๆเหมือนเด็กเนิร์ดทั่วไป ตอนนี้ขึ้น ม.4แล้ว อยู่ห้องคิงเจ้าค่ะ ส่วนตัวแล้วไม่ได้คิดว่าตัวเองเก่งหรอก แต่โดนคนอื่นพูดกรอกหูทุกวันก็เลยซึมซับมานิดๆ นิสัยอย่างย่อๆก็ไม่ค่อยเหมือนกับเด็กทั่วๆไป จนบางคนก็หาว่าฉันบ้า รึไม่ก็ติ๊งต๊อง ซึ่งจริงๆแล้วฉันก็แค่ไม่อยากทำเรื่องน่าเบื่อๆที่คนอื่นเค้าทำกันต่างหาก
ส่วนนี่ต้น เพื่อนสนิทเราเอง มันเป็นหนุ่มเพย์บอยประจำโรงเรียน รูปหล่อ พ่อรวย เรียนก็เก่งแต่แมร่งไม่เคยส่งงาน กีฬาก็เป็นที่หนึ่งไม่รู้จะเพอเฟ็คไปไหน แต่สำหรับฉันมันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งแหละ คงจะเป็นเพราะว่าเราสนิทกันจนเบื่อขี้หน้ากันแล้วก็ได้มั้ง แต่จะพูดว่าแปลกก็แปลกอ่ะนะ ที่เราสองคนสนิทกันได้ไง อยู่ๆมันก็มานั่งข้างๆตอนม.2แล้วมันก็โค-ตะ-ระ พูดมาก ชวนคุยทุกเรื่อง จนเราสนิทกัน มันเคยบอกว่ามันไม่อยากมีเพื่อนผู้หญิงเพราะพวกผู้หญิงชอบกรี๊ดๆเวลามันเดินผ่าน หรือไม่ก็เดินตามเกาะเป็นปลิงเลย แต่ว่าฉันนิสัยแปลกๆดีมันก็เลยคบเป็นเพื่อนซะงั้น
"รีบๆไปเหอะ โรงเรียนขึ้นแล้ว เด็กไรว่ะตื่นโคตรสายเลย" ไอ้เพื่อนต้นว่าพลางหยิบกระเป๋าใบโตแล้วขว้างเข้าไปในห้อง
"เฮ้ย หนังสือทฤษฎีจำนวนของฉานนนนนนนนนนนน ไมแกทำอย่างนี้ล่ะ" ฉันโอดครวญใส่มันแต่รู้สึกว่ามันจะไม่สนใจเลยแถมยังลากไปเข้าแถวที่สนามบอลอีก แงะ!! ไอ้เพื่อนเลว กล้ามากนะที่มาทำกับหนังสือสุดที่รักของฉานนนนนนนนน ถ้าไม่ติดว่าแกเป็นผู้ชาย สูงกว่า แรงเยอะกว่านะ โดนต่อยแน่(ความจริงก็คือกลัวมันต่อยกลับนั่นเอง:wirter)
>>>ประเทศไทยรวมเลือดชาติเชื้อไทย เสียงโวกเวกโวยวายร้องเพลงชาติอันดังก้องของเด็กม.ต้น แต่ในแดนม.ปลายนี่สิ แทบจะได้ยินเสียงลมหายใจกันเลยทีเดียว
หลังจากร้องเพลงที่ฮิตที่สุดในประเทศแล้วก็สวดมนต์ตอนเช้าพร้อมกับคำกล่าวยินดีต้อนรับในวันเปิดเรียนเล็กๆน้อยๆของท่านผอ.ลงพุง สักประมาณครึ่งชั่วโมง(เล็กน้อยหรอเนี่ย) อันที่จริงก็ไม่รู้จะต้อนรับกันทำไมใครเค้าอยากมาโรงเรียนฟร่ะ คุณคงไม่อยากจะเชื่อล่ะซิว่าฉันจะพูดอย่างงี้ แหมเด็กเนิร์ดเค้าก็ไม่ได้อยากมาโรงเรียนตอนเช้ากันทุกคนหรอกนะ อ่านเองที่บ้านบางทียังหนุกกว่าเลย แถมแอบไปเล่นเกมก็ได้
ได้เวลาเข้าเรียนสักที
วันแรกก็ไม่มีอะไรมากอาจารย์ก็แค่แนะนำตัวกับแนะนำรายวิชาว่าสอนไรบ้าง แต่ตอนนี้ฉันสนใจเพื่อนรอบข้างมากกว่า ฉันชอบนั่งหลังห้อง เพราะว่าเวลาทำอะไรๆมันสะดวกดี(รวมไปถึงเรื่องไม่ดีด้วยรึป่าวหว่า) ข้างๆฉันก็คือไอ้เป็ด มันเป็นผู้หญิงตัวเล็กน่ารักออกแนวเมาค้างจากเมื่อคืน แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้ชื่อเป็นหรอก มันชื่อปลาแต่ว่าหน้ามันเหมือนเป็ดมาก เพื่อนจึงเรียกมันว่าเป็ดเเทน จนต้องนี้ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ามันชื่อจริงๆว่าอะไร
"เป็ดๆปิดเทอมไปไหนมาว่ะ" ฉันถามเพราะอยากหาเรื่องคุยแทนที่จะฟังอาจารย์บ่นเรื่องเวลาเรียนไม่พอ
"ไปเที่ยววัดใหม่ยายแป้นมา"ไอ้เป็ดหันมาคุยด้วยเพราะเบื่ออาจารย์เหมือนกัน
"มันมีด้วยหรอกว่ะ"
"เออดิ แม่พึ่งพาไปทำบุญมา แล้วอยู่ดีๆก็อยากให้บวชชีซะงั้น"
เหอะๆแม่ไอ้เป็ดก็เป็นอย่างงี้แหละค่ะพี่น้องทุกท่าน เห็นอะไรดีก็อยากให้ลูกเป็นหมด จำได้ว่าตอนเด็กๆแม่มันพาไปดูกายกรรมที่เมืองจีน กลับมาจับไอ้เป้ดดัดตัวจนคอเคล็ดเลย หยุดเรียนไปตั้งสองอาทิตย์ ทั้งนี้ยังไม่รวมอาการช้ำตามต่างกายต่างๆด้วย
"แล้วรอดมาได้ไงว่ะ"
"ก็อ้างเรื่องพี่ทีดิ บอกว่าจะมาช่วยงานพี่แก" มันยังไม่เลิกทำหน้าสยอง ถ้าหากมันหาเหตุผลไม่ดีมาตอบ ป่านนี้มันคงโดนจับโกนหัวไปแน่ๆ
พอไม่รู้จะคุยไรกับไอ้เป็ดฉันจึงหันมาสนใจดูเพื่อนๆรอบตัวบ้าง มีเพื่อนใหม่ค่อนข้างจะเยอะทีเดียวเพราะห้องคิงต้องสอบเข้าทุกคน แต่ก็มีกรณียกเว้นบางคน เช่น ฉันนี่แหละ อิอิ ไอ้พวกเพื่อนเก่ามันก็ไม่ค่อยอยากจะมาสอบกันเท่าไหร่ก็เลยอยู่ห้องนี้กันนิดเดียวเอง
กริ๊งงงงงงงงงงงง----------------------
เสียงออดดังบอกเวลากินข้าวอันเเสนโอชะของเราชาวนักเรียน
"ฟ้า มิ้น เป็ด ไปกินข้าวกัน" ฉันหันไปลากคุณเพื่อนให้รีบไปกินข้าว เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ระหว่างเดินเพื่อไม่ให้เสียเวลาก็จะสาธยายเกี่ยวกับคุณเพื่อนๆให้ฟังกัน ในกลุ่มเราก็จะมีผู้หญิง 4 คนส่วนมากเพื่อนคนอื่นจะเป็นผู้ชายซะมากกว่า แบบว่าไม่ค่อยมีผู้หญิงคบอ่ะ เริ่มจากคนแรกเลย ฟ้าเป็นคนที่ป๊อปมากในห้อง ซึ่งแม้ไม่ได้สวยหยาดเยิ้มแต่ก็เป็นคนที่น่ารักดี ผมทรงบ๊อบเทช่วยบังหน้าบานๆได้อย่างลงตัว รูปร่างเพรียวบาง ไม่สูงมาก(สูงน้อย) และความที่เป็นคนอัธยาศัยดีมั๊กมาก จึงทำให้เธอป๊อปแบบฉุดไม่อยู่
คนต่อไปก็ มิ้น เป็นผู้หญิงปกติทั่วไป ผมยาวสลวย สวยงาม แต่ดันนิสัยออกทอมๆตอนนี้ก็เลยยังไม่มีแฟน ส่วนไอ้เป็ดเราก็พูดถึงไปแล้ว ดูแล้วในกลุ่มเราไม่ค่อยมีอะไรที่เหมือนกันเลยซักอย่าง แต่ก็ดันมาคบกันได้ โปรดอย่าถามว่าทำไม เพราะเราก็จำไม่ได้เหมือนกัน แฮะๆ
"ป้าค่ะ วุ้นเส้นเย็น" >>>ฉัน
"เหลือง หมูหมัก ไม่ผัก" >>>>>>>มิ้น
"ม่ามาต้มยำ">>>>ฟ้า
"เหมือนเดิม">>>>>ไอ้เป็ด
งงล่ะซิว่าเหมือนเดิมคืออะไร มันคือ เล็กหมูสับ ตั้งแต่ปีที่แล้วมันก็กินอยู่เมนูเดียวนี่แหละ
พอหมดเวลาพักพวกเราก็รีบขึ้นเรียน แต่ก็นะ วันแรกมันช่างน่าเบื่อจริงๆ ฉันจึงทฤษฎีจำนวนขึ้นมาอ่านแทนจนกระทั่งกลับบ้านนี่แหละถึงจะได้ฤกษ์เก็บ
"แพงๆ เดี๋ยววันนี้เค้าไปส่งที่หอ" ฟ้าบอก
"เออๆ แต้ง" ฉันอยู่ที่หอคนเดียวค่ะ เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด ปกติแล้วก็จะกลับรถเมล์ บางทีเพื่อนจะไปส่งเช่นวันนี้แหละ
สงสัยวันนี้คงต้องรบกวนมันอีกทีแล้วล่ะค่ะ เมื่อไหร่จะมีรถเป็นของตัวเองซะทีนะเนี่เห้ออออออ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แหะๆสวัสดีคนที่หลงผิดเข้ามาอ่าน มีอะไรก็ติชมกันไดันะเราไม่โกรธ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น