ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คืนนี้มีลุ้น (1)
“สวัสดท่านอาเธอร์” เสียงใสดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ อาเธอร์ เลโอนาท บริสตั้น เดอะปริ้นซ์ออฟซาเรส ซึ่งยืนจิบไวน์อยู่กับเพื่อนๆสองสามคนหันหลังกลับมามอง แล้วก็ต้องตาค้าง
ร่างบางในชุดสีชมพูที่ดูนุ่มนวลฟูฟ่องเดินลอดกิ่งไม้ตรงมาทางพวกเขา ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายระยิบระยับ ผิวขาวผ่องสะท้อนแสงไฟเรืองรองอยู่ในความมืด ในมือมีจานอาหารที่ตักจนพูนจานดูเละเทะ ขัดกับความงามเบื้องหน้าเล็กน้อย เหล่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆพากันอมยิ้มถอยออกไปอย่างรู้ใจเพื่อน
“เธอเองหรือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า” ดวงตาคมประดุจเหยี่ยวจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา เจ้าตัวดียิ้มน้อยๆหัวเราะแหะๆ ซึ่งดูแล้วสว่างไสวเหลือเกินในความคิดของคนมอง
ถ้ามันจะยอมทำตัวเป็นผู้หญิงไปเรื่อยๆ งานนี้มีลุ้น
“เรียกเฟรินเถอะฮะ ผมไม่ค่อยคุ้นกับชื่อนั้น”
“วันนี้เธอสวยมาก” ชายหนุ่มขยับรอยยิ้ม
“จริงเหรอ ท่านก็หล่อฮะ” เจ้าตัวดีแยกเขี้ยวพลางหยิบอาหารเข้าปาก
มันจะช่วยเขินหน่อยไม่ได้รึไง เจ้าชายแห่งซาเรสเซ็งนิดๆที่คำเกี้ยวของตนไม่เป็นผล
“ว่าแต่ ยินดีด้วยนะฮะที่เรียนจบ”
“ขอบใจ” ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดำขลับพยักน้อยๆ “ว่าแต่ปิดเทอมนี้เธอจะกลับเดมอสรึไปเที่ยวคาโนวาลล่ะ”
“จะไปบารามอสฮะ” คิ้วเรียวเลิกขึ้น “คาโนวาลมาเกี่ยวอะไรกับผม”
“ฉันก็นึกว่าเจ้าชายคาโลจะพาเธอไปเที่ยวน่ะสิ”
“ไอ้หมอนั่นน่ะเหรอฮะ” เจ้าตัวดีว่าพลางยักไหล่ “เจ้าชายผู้สูงศักดิ์อย่างมันไม่ยอมพาหัวขโมยอย่างผมไปบ้านมันหรอก สงสัยกลัวกรุสมบัติเสด็จบรรพบุรุษมันทั้งหลายแหล่จะโดนผมฉกเอา” ว่าแล้วดวงหน้าหวานก็เชิดไปทางอื่น ซึ่งเป็นกิริยาที่เรียกรอยยิ้มจากคนตรงหน้า
“พวกเธอทะเลาะกันอีกแล้วเรอะ” เจ้าชายแห่งซาเรสจับกระแสเคืองๆในน้ำเสียงนั้นได้ ข่าวรักๆลุ้นๆของคู่รักคู่นี้ดังใช่หยอก
“อย่าไปพูดถึงมันเลยฮะ” แล้วสายตาของหัวขโมยก็เหลือบไปเห็นเพื่อนซี้ที่ตักอาหารอยู่ “เจอไอ้คิลแล้ว ผมไปนะฮะ” เจ้าตัวแสบฉีกยิ้มเป็นเชิงลาแล้วก็หันกายเดินผ่านชายหนุ่มไป แต่มือใหญ่รั้งมือบางไว้เบาๆ
“เฟริน” ดวงตาคมกริบแลสบกับดวงตาสีน้ำตาลนิ่ง ดวงตานั้นมีประกายแปลกประหลาดจนคนถูกมองเริ่มกระสับกระส่าย
“ฮะ”
“เห็นเธอตอนนี้แล้วก็ชักเสียดายที่คนเปลี่ยนเธอไม่ใช่ฉัน” ริมฝีปากอุ่นสัมผัสลงบนเรียวนิ้ว เสียงทุ้มหนักแน่นจนหญิงสาวหน้าร้อนวาบ
“ฮะๆๆ” เฟรินรีบดึงมือกลับอย่างสุภาพแล้วแย้มรอยยิ้มกลบเกลื่อน “น่าเสียดายจริงๆด้วยฮะ ท่านจีบผมช้าไปหน่อย เค้ารู้กันไปทั่วแล้วว่าผมเป็นแฟนกับไอ้หมอนั่น สาวๆแฟนคลับเลยต้องตัดใจร้องไห้กันระงม ขืนตอนนี้ผมทิ้งมันคงโดนสาวๆพวกนั้นรุมยำเละแน่ ไปนะฮะ” คราวนี้เจ้าตัวดีเผ่นรวดเดียวไม่มีเหลียวกลับมามอง
เจ้าชายใจสิงห์แห่งซาเรสมองตามร่างบางที่เดินไปกินไปอย่างรีบเร่งจนลับตา
น่าเสียดายจริงๆ
ดวงตาคมกริบหรี่ลงอย่างประเมินค่า
เจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอส ผู้เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติที่เขาต้องการ
คิงชามัลก็ไม่มีลูก จ้าวปีศาจเอวิเดสก็มีอำนาจล้นฟ้า
แถมยังสวยถูกใจ ไอ้นิสัยห่ามๆบางอย่างถ้าหักลบกับข้อดีอื่นๆแล้วก็พอจะมองข้ามไปได้
บารามอสและคาโนวาลมีพรมแดนติดกัน คาโนวาลคงจะได้ประโยชน์มหาศาลจากว่าที่ราชินีคนนี้ เจ้าชายคาโลมันโชคดี
คนโชคดีนั่งหล่ออยู่ในชุดสีขาวท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนๆป้อมอัศวิน ในมือทุกคนมีแก้วใส่น้ำสีแดงก่ำบ้าง สีอำพันบ้าง สีใสบ้าง เสียงหัวเราะดังเป็นพักๆท่าทางคึกครื้น บรรยากาศน่าสนุกเหลือเกิน เฟรินมองเห็นแต่ไกลแล้วก็ว่าจะเข้าไปร่วมวงด้วย แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นกลุ่มสาวๆที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
สายตาพวกหล่อนจับจ้องไปที่เจ้าชายแห่งคาโนวาลตาเป็นมัน ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลดวงหน้าคมคายจึงเริ่มมีสีเรื่อ รอยยิ้มปรากฏออกมาบ่อยครั้งกว่าปกติ ยิ้มทีทำเอาสาวๆตาเยิ้มอ่อนระทวย
ทำไมมันถึงเนื้อหอมลืมโลกแบบนี้นะ นอกจากหน้าตาหล่อแล้วไม่เห็นมีอะไรดี ปากก็หนัก เป็นน้ำแข็งแต่ดันจุดเดือดต่ำ แถมยังลามก รุ่นพี่โรเวนยังดูมาดนุ่มน่ากรี๊ดกว่าเป็นกอง
“อ้าวเฟริน ไม่ไปนั่งเรอะ” นักฆ่าหนุ่มที่เดินถือจานกับแกล้มผ่านมาเอ่ยทัก ไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าหมั่นไส้ของขโมยสาว
พอได้ยินเสียงเพื่อนเจ้าตัวดีก็สะดุ้งตกใจกับความคิดตัวเอง
เรามันบ้าๆๆๆๆๆ ทำหึงเป็นผู้หญิงไปได้ สงสัยอยู่กับแม่พวกนั้นมากไปจนสมองเริ่มเพี้ยน
เธออยากจะเขกหัวตัวเองนัก
“ว่าจะไปทักทายรุ่นพี่โรเวนก่อน” เจ้าตัวแสบหันไปหยิบขนมจากจานเพื่อนซึ่งตักมามากผิดปกติแล้วก็ยิ้มเผล่อย่างนึกอะไรได้ “ถ้าเป็นเรนอนฉันเห็นนั่งคุยกับรุ่นพี่โซมาเนียอยู่ทางนู้นน่ะ นายอย่าลืมบอกเค้าล่ะว่าวันนี้สวยมาก”
“ไอ้บ้า” หูขาวๆกลายเป็นสีแดงแปร๊ด ตาสีม่วงหลุบต่ำ
“สวยจริงๆนะไม่ได้ล้อเล่น” แขนเล็กคล้องคอคิลอย่างสนิทสนม “ถ้านายมัวแต่ชักช้าจะหาว่าฉันเป็นมือโปรซะเปล่าไม่ยอมช่วยเหลือเพื่อนฝูง” ดวงตาสีน้ำตาลหรี่ลงอย่างมีเลศนัยมองเพื่อนซี้ขึ้นๆลงๆ “ความจริงวันนี้นายก็ออกจะหล่อ ถ้าไม่เผด็จศึกวันนี้จะไปทำวันไหน หรือนายอยากให้ฉันช่วยก็บอกมาได้เลยไม่ต้องอาย ในฐานะเพื่อนฉันเทรนให้ฟรี” ว่าพลางก็ตบไหล่เพื่อนซี้ป๊าบๆจนขนมเริ่มกระฉอก
“ไม่ต้องมาห่วงฉัน จัดการเรื่องตัวเองให้เรียบร้อยก่อนเถอะ” คิลเหน็บกลับอย่างหมั่นไส้ “ไอ้คาโลมันก็เสน่ห์แรงไม่เบา เห็นนายเอาแต่วิ่งไปวิ่งมาเมื่อไหร่จะก้าวหน้า ระวังมันวิ่งตามแกจนเหนื่อยแล้วเผลอแวะข้างทางจะหาว่าเพื่อนอย่างฉันไม่เตือน”
“แล้วไอ้คาโลมันมาเกี่ยวอะไรกับฉันวะ” แก้มใสขึ้นสีเหมือนลูกตำลึงสุก “มันจะไปวิ่งลงคลองที่ไหนก็เรื่องของมัน”
คิลหัวเราะหึๆ
ทีเรื่องตัวเองล่ะไม่เอาไหน ยังมีหน้ามาบอกว่าจะเทรนคนอื่น
“ขำอะไรของแกวะ ไอ้คิล ชิ ฉันไปหารุ่นพี่โรเวนดีกว่า”
เจ้าตัวดีกระแทกจานเปล่าในมือลงบนจานของคิลแล้วก็เดินไปคว้าแก้วเหล้าที่อยู่ใกล้ๆมาซดรวดเดียวหมดก่อนที่จะกระทืบเท้าจากไป
นายจะให้ฉันได้อยู่สงบๆสักวันมั้ย เฟริน
ดวงตาสีฟ้าสวยจับภาพของหญิงสาวหน้าหวานผิวขาวผุดผ่องได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่หล่อนก้าวเข้ามาในงาน หล่อนแยกจากคนอื่นๆพุ่งตรงไปยังของกินก่อนอย่างที่เขาคาดไว้
มือขาวกระดกแก้วน้ำสีอำพันเข้าปาก ดวงหน้ารูปสลักแย้มรอยยิ้มบางๆ สิ่งที่ไม่ได้คาดทำให้เขาต้องจ้องอย่างไม่อาจละสายตา
สวยเกินไป
สวยจนอยากจะเอาไปเก็บไว้เงียบๆ ไม่ให้ใครเห็น
โดยเฉพาะสายตาโลมเลียของทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่มองตามตาเป็นมัน แถมเจ้าตัวดียังเดินไปเจ๊าะแจ๊ะทักทายคนนู้นคนนี้อย่างไม่รู้สึกรู้สา จนเจ้าชายหนุ่มจากคาโนวาลต้องลอบถอนหายใจเบาๆ
“เติมอีกสิวะคาโล แก้วนายว่างแล้วนะ” เสียงจากครี้ดทำให้เขาหลุดจากภวังค์
“ฉันไม่ควรดื่มมาก”
“กินๆไปเถอะน่า นายน่ะเหนื่อยหนักมาทั้งปี วันนี้ต้องให้สุดๆไปเลย เฮ้ย ใครไปตามไอ้เฟรินมารินเหล้าเด๊ะ” น้ำเสียงแสดงว่าเจ้าตัวเริ่มกึ่มแล้วก็คว้าแก้วในมือคาโลไปรินซะเอง “ยังไม่โผล่มาอีกเหรอ ทำเป็นแต่งตัวนานเป็นผู้หญิงไปได้”
คาโลยิ้มนิดๆกับท่าทางของเพื่อน
“ทำไมต้องให้เฟรินมารินเหล้า”
“อ้าว ก็มันเอาแต่ทำให้นายหัวปั่นทั้งกะปี แถมยังชอบก่อเรื่องให้หัวหน้าป้อมต้องตามแก้อยู่เรื่อย บริการนิดๆหน่อยๆก็สาสมแล้ว”
เหตุผลของชายตาเดียวทำให้เขาอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ
อย่างมันหรือจะรินเหล้าให้เขา
ดวงหน้ากวนประสาทผุดขึ้นมาในใจ หมู่นี้ไม่รู้ทำไมมันถึงเอาแต่หนีเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย หรือว่ามันเพิ่งจะมาเขินเอาป่านนี้
พออยู่ต่อหน้าคนอื่นชอบเอาเรื่องเขาไปโม้ แต่พออยู่กับเขาดันเอาแต่หนี
“ถ้าเป็นเฟริน เมื่อกี้ฉันเห็นเดินไปทางโน้น” เสียงนี้มาจาก โร เซวาเรสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ขอทานหนุ่มจากทริสทอร์คนนี้เป็นคนเดียวในโต๊ะที่ดื่มแค่ชา
หนุ่มๆทั้งโต๊ะพากันชะโงกคอยืดคอยาว
“ไหนๆ สวยมั้ย มันแต่งหญิงรึเปล่า…”
ทุกคนพากันเงียบ ก่อนที่เสียงผิวปากหวือจะดังมาจากใครสักคน
“ชุดเปิดหลังซะด้วย”
“สวยสะเด็ด”
“ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมัน”
“ใช้ได้นี่หว่าแฟนนาย” เจ้าชายอาชูร่าคว้าขนมเข้าปากพร้อมกับตบไหล่คาโลป๊าบๆคำชมนั้นทำให้หน้าขาวขึ้นสีเรื่อ “แถมยังเสน่ห์แรงไม่เบา ดูไอ้รุ่นน้องคนนั้นสิ” พูดพลางชี้ไปยังเด็กผู้ชายปีหนึ่งปราการปราชญ์ที่แกล้งตักอาหารช้าๆตาก็เหล่มองเฟรินตาไม่กระพริบ แถมพอเจ้าตัวดีเดินไปก็ยังเดินตามอีกตะหาก ก่อนจะถอยฉากไปเมื่อเฟรินเข้าไปคุยกับเจ้าชายอาเธอร์
“เด็กปีหนึ่งก็อย่างงี้แหละ เพิ่งเข้ามาก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องมันๆของไอ้เฟริน”
“โอ๊ะ!” เสียงอุทานจากเพื่อนข้างๆทำให้เจ้าชายน้ำแข็งหันไปทันเห็นฉากเด็ดพอดี
เจ้าชายใจสิงห์แห่งซาเรสดึงมือเฟรินไปจูบ!
แถมยังมองตากันอยู่นานสองนาน!
เพื่อนร่วมโต๊ะพากันเงียบกริบก่อนจะเหลือบไปมองหน้าของเจ้าชายแห่งคาโนวาลอย่างเกรงๆ
ดวงคมคายเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์อะไร แถมยังยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ คนอื่นๆจึงหันไปติดตามสถานการณ์ต่อ
“เข้าไปคุยกับคิลแล้ว”
“กอดคอกันด้วย” เสียงพากษ์ดังมาเป็นระยะๆ เพื่อนๆหันมามาดูปฏิกิริยาของเจ้าชายน้ำแข็งอีกรอบ
ยัง เฉย
ทุกคนพากันมองหน้ากัน
หรือว่าไอ้เจ้าชายน้ำแข็งมันไม่รู้จักหึง
โรเหยียดยิ้มที่มุมปาก เขาเป็นคนเดียวที่สังเกตเห็นรอยเครียดบนใบหน้าคมคาย
“ถ้าหวงนักทำไมไม่จับไปเก็บไว้ซะล่ะ”
ไม่มีคำตอบจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล มีเพียงสายตาวาววับที่ทำให้โรเลิกตอแยหันไปจิบชาเหมือนเดิม
แสงไฟรอบๆดับพรึ่บลง แต่ไฟที่ลานกว้างกลับสว่างขึ้น เสียงดนตรีเปลี่ยนจังหวะ รุ่นพี่ปีเจ็ดค่อยๆทยอยเดินลงมาเป็นคู่ๆ ร่างบางที่กำลังอยู่ในความสนใจก็ก้าวลงมาโดยที่มืออยู่บนแขนของใครคนหนึ่ง
เฟรินกับรุ่นพี่โรเวน ฮาเวิร์ด เดอะ ปริ้นซ์ ออฟ เจมิไน
ร่างบางในชุดสีชมพูที่ดูนุ่มนวลฟูฟ่องเดินลอดกิ่งไม้ตรงมาทางพวกเขา ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายระยิบระยับ ผิวขาวผ่องสะท้อนแสงไฟเรืองรองอยู่ในความมืด ในมือมีจานอาหารที่ตักจนพูนจานดูเละเทะ ขัดกับความงามเบื้องหน้าเล็กน้อย เหล่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆพากันอมยิ้มถอยออกไปอย่างรู้ใจเพื่อน
“เธอเองหรือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า” ดวงตาคมประดุจเหยี่ยวจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา เจ้าตัวดียิ้มน้อยๆหัวเราะแหะๆ ซึ่งดูแล้วสว่างไสวเหลือเกินในความคิดของคนมอง
ถ้ามันจะยอมทำตัวเป็นผู้หญิงไปเรื่อยๆ งานนี้มีลุ้น
“เรียกเฟรินเถอะฮะ ผมไม่ค่อยคุ้นกับชื่อนั้น”
“วันนี้เธอสวยมาก” ชายหนุ่มขยับรอยยิ้ม
“จริงเหรอ ท่านก็หล่อฮะ” เจ้าตัวดีแยกเขี้ยวพลางหยิบอาหารเข้าปาก
มันจะช่วยเขินหน่อยไม่ได้รึไง เจ้าชายแห่งซาเรสเซ็งนิดๆที่คำเกี้ยวของตนไม่เป็นผล
“ว่าแต่ ยินดีด้วยนะฮะที่เรียนจบ”
“ขอบใจ” ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดำขลับพยักน้อยๆ “ว่าแต่ปิดเทอมนี้เธอจะกลับเดมอสรึไปเที่ยวคาโนวาลล่ะ”
“จะไปบารามอสฮะ” คิ้วเรียวเลิกขึ้น “คาโนวาลมาเกี่ยวอะไรกับผม”
“ฉันก็นึกว่าเจ้าชายคาโลจะพาเธอไปเที่ยวน่ะสิ”
“ไอ้หมอนั่นน่ะเหรอฮะ” เจ้าตัวดีว่าพลางยักไหล่ “เจ้าชายผู้สูงศักดิ์อย่างมันไม่ยอมพาหัวขโมยอย่างผมไปบ้านมันหรอก สงสัยกลัวกรุสมบัติเสด็จบรรพบุรุษมันทั้งหลายแหล่จะโดนผมฉกเอา” ว่าแล้วดวงหน้าหวานก็เชิดไปทางอื่น ซึ่งเป็นกิริยาที่เรียกรอยยิ้มจากคนตรงหน้า
“พวกเธอทะเลาะกันอีกแล้วเรอะ” เจ้าชายแห่งซาเรสจับกระแสเคืองๆในน้ำเสียงนั้นได้ ข่าวรักๆลุ้นๆของคู่รักคู่นี้ดังใช่หยอก
“อย่าไปพูดถึงมันเลยฮะ” แล้วสายตาของหัวขโมยก็เหลือบไปเห็นเพื่อนซี้ที่ตักอาหารอยู่ “เจอไอ้คิลแล้ว ผมไปนะฮะ” เจ้าตัวแสบฉีกยิ้มเป็นเชิงลาแล้วก็หันกายเดินผ่านชายหนุ่มไป แต่มือใหญ่รั้งมือบางไว้เบาๆ
“เฟริน” ดวงตาคมกริบแลสบกับดวงตาสีน้ำตาลนิ่ง ดวงตานั้นมีประกายแปลกประหลาดจนคนถูกมองเริ่มกระสับกระส่าย
“ฮะ”
“เห็นเธอตอนนี้แล้วก็ชักเสียดายที่คนเปลี่ยนเธอไม่ใช่ฉัน” ริมฝีปากอุ่นสัมผัสลงบนเรียวนิ้ว เสียงทุ้มหนักแน่นจนหญิงสาวหน้าร้อนวาบ
“ฮะๆๆ” เฟรินรีบดึงมือกลับอย่างสุภาพแล้วแย้มรอยยิ้มกลบเกลื่อน “น่าเสียดายจริงๆด้วยฮะ ท่านจีบผมช้าไปหน่อย เค้ารู้กันไปทั่วแล้วว่าผมเป็นแฟนกับไอ้หมอนั่น สาวๆแฟนคลับเลยต้องตัดใจร้องไห้กันระงม ขืนตอนนี้ผมทิ้งมันคงโดนสาวๆพวกนั้นรุมยำเละแน่ ไปนะฮะ” คราวนี้เจ้าตัวดีเผ่นรวดเดียวไม่มีเหลียวกลับมามอง
เจ้าชายใจสิงห์แห่งซาเรสมองตามร่างบางที่เดินไปกินไปอย่างรีบเร่งจนลับตา
น่าเสียดายจริงๆ
ดวงตาคมกริบหรี่ลงอย่างประเมินค่า
เจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอส ผู้เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติที่เขาต้องการ
คิงชามัลก็ไม่มีลูก จ้าวปีศาจเอวิเดสก็มีอำนาจล้นฟ้า
แถมยังสวยถูกใจ ไอ้นิสัยห่ามๆบางอย่างถ้าหักลบกับข้อดีอื่นๆแล้วก็พอจะมองข้ามไปได้
บารามอสและคาโนวาลมีพรมแดนติดกัน คาโนวาลคงจะได้ประโยชน์มหาศาลจากว่าที่ราชินีคนนี้ เจ้าชายคาโลมันโชคดี
คนโชคดีนั่งหล่ออยู่ในชุดสีขาวท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนๆป้อมอัศวิน ในมือทุกคนมีแก้วใส่น้ำสีแดงก่ำบ้าง สีอำพันบ้าง สีใสบ้าง เสียงหัวเราะดังเป็นพักๆท่าทางคึกครื้น บรรยากาศน่าสนุกเหลือเกิน เฟรินมองเห็นแต่ไกลแล้วก็ว่าจะเข้าไปร่วมวงด้วย แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นกลุ่มสาวๆที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
สายตาพวกหล่อนจับจ้องไปที่เจ้าชายแห่งคาโนวาลตาเป็นมัน ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลดวงหน้าคมคายจึงเริ่มมีสีเรื่อ รอยยิ้มปรากฏออกมาบ่อยครั้งกว่าปกติ ยิ้มทีทำเอาสาวๆตาเยิ้มอ่อนระทวย
ทำไมมันถึงเนื้อหอมลืมโลกแบบนี้นะ นอกจากหน้าตาหล่อแล้วไม่เห็นมีอะไรดี ปากก็หนัก เป็นน้ำแข็งแต่ดันจุดเดือดต่ำ แถมยังลามก รุ่นพี่โรเวนยังดูมาดนุ่มน่ากรี๊ดกว่าเป็นกอง
“อ้าวเฟริน ไม่ไปนั่งเรอะ” นักฆ่าหนุ่มที่เดินถือจานกับแกล้มผ่านมาเอ่ยทัก ไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าหมั่นไส้ของขโมยสาว
พอได้ยินเสียงเพื่อนเจ้าตัวดีก็สะดุ้งตกใจกับความคิดตัวเอง
เรามันบ้าๆๆๆๆๆ ทำหึงเป็นผู้หญิงไปได้ สงสัยอยู่กับแม่พวกนั้นมากไปจนสมองเริ่มเพี้ยน
เธออยากจะเขกหัวตัวเองนัก
“ว่าจะไปทักทายรุ่นพี่โรเวนก่อน” เจ้าตัวแสบหันไปหยิบขนมจากจานเพื่อนซึ่งตักมามากผิดปกติแล้วก็ยิ้มเผล่อย่างนึกอะไรได้ “ถ้าเป็นเรนอนฉันเห็นนั่งคุยกับรุ่นพี่โซมาเนียอยู่ทางนู้นน่ะ นายอย่าลืมบอกเค้าล่ะว่าวันนี้สวยมาก”
“ไอ้บ้า” หูขาวๆกลายเป็นสีแดงแปร๊ด ตาสีม่วงหลุบต่ำ
“สวยจริงๆนะไม่ได้ล้อเล่น” แขนเล็กคล้องคอคิลอย่างสนิทสนม “ถ้านายมัวแต่ชักช้าจะหาว่าฉันเป็นมือโปรซะเปล่าไม่ยอมช่วยเหลือเพื่อนฝูง” ดวงตาสีน้ำตาลหรี่ลงอย่างมีเลศนัยมองเพื่อนซี้ขึ้นๆลงๆ “ความจริงวันนี้นายก็ออกจะหล่อ ถ้าไม่เผด็จศึกวันนี้จะไปทำวันไหน หรือนายอยากให้ฉันช่วยก็บอกมาได้เลยไม่ต้องอาย ในฐานะเพื่อนฉันเทรนให้ฟรี” ว่าพลางก็ตบไหล่เพื่อนซี้ป๊าบๆจนขนมเริ่มกระฉอก
“ไม่ต้องมาห่วงฉัน จัดการเรื่องตัวเองให้เรียบร้อยก่อนเถอะ” คิลเหน็บกลับอย่างหมั่นไส้ “ไอ้คาโลมันก็เสน่ห์แรงไม่เบา เห็นนายเอาแต่วิ่งไปวิ่งมาเมื่อไหร่จะก้าวหน้า ระวังมันวิ่งตามแกจนเหนื่อยแล้วเผลอแวะข้างทางจะหาว่าเพื่อนอย่างฉันไม่เตือน”
“แล้วไอ้คาโลมันมาเกี่ยวอะไรกับฉันวะ” แก้มใสขึ้นสีเหมือนลูกตำลึงสุก “มันจะไปวิ่งลงคลองที่ไหนก็เรื่องของมัน”
คิลหัวเราะหึๆ
ทีเรื่องตัวเองล่ะไม่เอาไหน ยังมีหน้ามาบอกว่าจะเทรนคนอื่น
“ขำอะไรของแกวะ ไอ้คิล ชิ ฉันไปหารุ่นพี่โรเวนดีกว่า”
เจ้าตัวดีกระแทกจานเปล่าในมือลงบนจานของคิลแล้วก็เดินไปคว้าแก้วเหล้าที่อยู่ใกล้ๆมาซดรวดเดียวหมดก่อนที่จะกระทืบเท้าจากไป
นายจะให้ฉันได้อยู่สงบๆสักวันมั้ย เฟริน
ดวงตาสีฟ้าสวยจับภาพของหญิงสาวหน้าหวานผิวขาวผุดผ่องได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่หล่อนก้าวเข้ามาในงาน หล่อนแยกจากคนอื่นๆพุ่งตรงไปยังของกินก่อนอย่างที่เขาคาดไว้
มือขาวกระดกแก้วน้ำสีอำพันเข้าปาก ดวงหน้ารูปสลักแย้มรอยยิ้มบางๆ สิ่งที่ไม่ได้คาดทำให้เขาต้องจ้องอย่างไม่อาจละสายตา
สวยเกินไป
สวยจนอยากจะเอาไปเก็บไว้เงียบๆ ไม่ให้ใครเห็น
โดยเฉพาะสายตาโลมเลียของทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่มองตามตาเป็นมัน แถมเจ้าตัวดียังเดินไปเจ๊าะแจ๊ะทักทายคนนู้นคนนี้อย่างไม่รู้สึกรู้สา จนเจ้าชายหนุ่มจากคาโนวาลต้องลอบถอนหายใจเบาๆ
“เติมอีกสิวะคาโล แก้วนายว่างแล้วนะ” เสียงจากครี้ดทำให้เขาหลุดจากภวังค์
“ฉันไม่ควรดื่มมาก”
“กินๆไปเถอะน่า นายน่ะเหนื่อยหนักมาทั้งปี วันนี้ต้องให้สุดๆไปเลย เฮ้ย ใครไปตามไอ้เฟรินมารินเหล้าเด๊ะ” น้ำเสียงแสดงว่าเจ้าตัวเริ่มกึ่มแล้วก็คว้าแก้วในมือคาโลไปรินซะเอง “ยังไม่โผล่มาอีกเหรอ ทำเป็นแต่งตัวนานเป็นผู้หญิงไปได้”
คาโลยิ้มนิดๆกับท่าทางของเพื่อน
“ทำไมต้องให้เฟรินมารินเหล้า”
“อ้าว ก็มันเอาแต่ทำให้นายหัวปั่นทั้งกะปี แถมยังชอบก่อเรื่องให้หัวหน้าป้อมต้องตามแก้อยู่เรื่อย บริการนิดๆหน่อยๆก็สาสมแล้ว”
เหตุผลของชายตาเดียวทำให้เขาอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ
อย่างมันหรือจะรินเหล้าให้เขา
ดวงหน้ากวนประสาทผุดขึ้นมาในใจ หมู่นี้ไม่รู้ทำไมมันถึงเอาแต่หนีเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย หรือว่ามันเพิ่งจะมาเขินเอาป่านนี้
พออยู่ต่อหน้าคนอื่นชอบเอาเรื่องเขาไปโม้ แต่พออยู่กับเขาดันเอาแต่หนี
“ถ้าเป็นเฟริน เมื่อกี้ฉันเห็นเดินไปทางโน้น” เสียงนี้มาจาก โร เซวาเรสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ขอทานหนุ่มจากทริสทอร์คนนี้เป็นคนเดียวในโต๊ะที่ดื่มแค่ชา
หนุ่มๆทั้งโต๊ะพากันชะโงกคอยืดคอยาว
“ไหนๆ สวยมั้ย มันแต่งหญิงรึเปล่า…”
ทุกคนพากันเงียบ ก่อนที่เสียงผิวปากหวือจะดังมาจากใครสักคน
“ชุดเปิดหลังซะด้วย”
“สวยสะเด็ด”
“ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมัน”
“ใช้ได้นี่หว่าแฟนนาย” เจ้าชายอาชูร่าคว้าขนมเข้าปากพร้อมกับตบไหล่คาโลป๊าบๆคำชมนั้นทำให้หน้าขาวขึ้นสีเรื่อ “แถมยังเสน่ห์แรงไม่เบา ดูไอ้รุ่นน้องคนนั้นสิ” พูดพลางชี้ไปยังเด็กผู้ชายปีหนึ่งปราการปราชญ์ที่แกล้งตักอาหารช้าๆตาก็เหล่มองเฟรินตาไม่กระพริบ แถมพอเจ้าตัวดีเดินไปก็ยังเดินตามอีกตะหาก ก่อนจะถอยฉากไปเมื่อเฟรินเข้าไปคุยกับเจ้าชายอาเธอร์
“เด็กปีหนึ่งก็อย่างงี้แหละ เพิ่งเข้ามาก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องมันๆของไอ้เฟริน”
“โอ๊ะ!” เสียงอุทานจากเพื่อนข้างๆทำให้เจ้าชายน้ำแข็งหันไปทันเห็นฉากเด็ดพอดี
เจ้าชายใจสิงห์แห่งซาเรสดึงมือเฟรินไปจูบ!
แถมยังมองตากันอยู่นานสองนาน!
เพื่อนร่วมโต๊ะพากันเงียบกริบก่อนจะเหลือบไปมองหน้าของเจ้าชายแห่งคาโนวาลอย่างเกรงๆ
ดวงคมคายเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์อะไร แถมยังยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ คนอื่นๆจึงหันไปติดตามสถานการณ์ต่อ
“เข้าไปคุยกับคิลแล้ว”
“กอดคอกันด้วย” เสียงพากษ์ดังมาเป็นระยะๆ เพื่อนๆหันมามาดูปฏิกิริยาของเจ้าชายน้ำแข็งอีกรอบ
ยัง เฉย
ทุกคนพากันมองหน้ากัน
หรือว่าไอ้เจ้าชายน้ำแข็งมันไม่รู้จักหึง
โรเหยียดยิ้มที่มุมปาก เขาเป็นคนเดียวที่สังเกตเห็นรอยเครียดบนใบหน้าคมคาย
“ถ้าหวงนักทำไมไม่จับไปเก็บไว้ซะล่ะ”
ไม่มีคำตอบจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล มีเพียงสายตาวาววับที่ทำให้โรเลิกตอแยหันไปจิบชาเหมือนเดิม
แสงไฟรอบๆดับพรึ่บลง แต่ไฟที่ลานกว้างกลับสว่างขึ้น เสียงดนตรีเปลี่ยนจังหวะ รุ่นพี่ปีเจ็ดค่อยๆทยอยเดินลงมาเป็นคู่ๆ ร่างบางที่กำลังอยู่ในความสนใจก็ก้าวลงมาโดยที่มืออยู่บนแขนของใครคนหนึ่ง
เฟรินกับรุ่นพี่โรเวน ฮาเวิร์ด เดอะ ปริ้นซ์ ออฟ เจมิไน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น