ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : โกโดม โคมุส และเจ้าหญิงของเขา
ท่านที่อ่าน ความรักนั้นมักเป็นเรื่องยาก รอหน่อยน้า เดี๋ยวพุ่งทีพุ่งหลายตอน ตอนนี้อ่านเรื่องนี้ไปก่อน เรื่องนี้กำลังพุ่ง(เดี๋ยวก็หยุด)
*****************************************************************************************
“เดินทางเหนื่อยไหม” กระแสเสียงอ่อนโยนยิ่ง พลางมือบางก็วางร่างเล็กลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา เล่นเอาโคมุสที่ไม่เคยได้รับความรักจากเจ้าหญิงถึงกับน้ำตาคลอเบ้า
“เจ้าหญิงให้เกียรติกระหม่อมถึงเพียงนี้ ถึงตายกระหม่อมก็ไม่เสียดายชีวิต”
เฟรินพยักหน้าพลางยิ้มน้อยๆอย่างสง่างาม ผลของการฝึกแสดงออกมาชัดว่าได้ผลเป็นที่น่าพอใจ สมกับที่เจ้าตัวทำคะแนนได้ยอดเยี่ยมในวิชาหน้ากากฟาโรห์
“ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใด ท่านโกโดม”
ท่านโกโดม!
น้ำตาที่เคยแค่คลอเบ้าหลั่งไหลออกมาราวทำนบแตก
เจ้าหญิงเรียกเขาว่า ท่านโกโดม
อารามดีใจทำให้ลุกลี้ลุกลน พูดจาตะกุกตะกัก
“ทะ...ท่านจ้าวให้มาถามเจ้าหญิงว่า เรื่องหมั้นเป็นความจริงรึเปล่าพระเจ้าค่ะ”
คิดไว้ไม่มีผิด เข้าแผนพอดีเป๊ะ
เฟรินพยายามตีหน้าเศร้าให้แนบเนียนที่สุด พลางบีบน้ำตาให้ค่อยๆร่วงผล็อยลงมาจากดวงตาสีน้ำตาลคู่โต ทำให้องครักษ์ตัวจ้อยจากเดมอสเต้นไปเต้นมาอย่างตกใจ
“เป็นอะไรไปพระเจ้าค่ะ เจ้าหญิง ใครทำอะไรเจ้าหญิงของกระหม่อม”
“ท่านลองดูด้วยตาตัวเองสิ” ว่าแล้วเจ้าหญิงก็สะอื้น โกโดมจึงรีบกระโดดเข้ามาใกล้พลางทำจมูกฟุดฟิดแล้วก็ต้องผงะ
“เจ้าหญิงโดนเวทย์กักบริเวณ!” โคมุสผู้ภักดีร้องลั่น
เฟรินเหลือบตามองอย่างสมใจ
เอาวะ อย่างน้อยเจ้านี่ก็ยังใช้การได้ในฐานะพ่อมด
“ใครมันทำเจ้าหญิงของข้า” โคมุสเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้นแทนนายของตน
“ท่านตา” หญิงสาวยกมือปิดหน้าพูดเสียงสั่น
“ทำไมล่ะเจ้าหญิง”
“ท่านจะบังคับให้เราหมั้นกับเจ้าชายแห่งคาโนวาล”
“หนอย ไอ้พวกมนุษย์เอเดนต่ำต้อย บังอาจมาบังคับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์แห่งเดมอสให้หมั้น กระหม่อมจะไปจัดการมันเอง”
ท่าทางโกโดมจะลืมไปแล้วว่าเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่ว่า คือคนที่ทำให้เจ้าหญิงของเขาจะเป็นจะตายแค่ได้เห็นฉากรักกับหญิงอื่น จึงเดือดร้อนขนาดนี้
เมื่อเฟรินเห็นว่าเจ้าตัวเล็กคว้าคทาทำท่าจะทำอะไรเลยเถิดก็รีบคีบมันไว้พลางแกว่งไปมา
“อย่าท่านโกโดม อย่าทำอะไรท่านตา เราไม่อยากให้เกิดสงครามขึ้น ท่านตาเพียงแต่ต้องการจะเจริญไมตรีกับคาโนวาล ท่านทำเพื่อบารามอสของเรา”
“โธ่ เจ้าหญิงของกระหม่อม ช่างน่าสงสารอะไรเช่นนี้” โคมุส ยกแขนกระจ้อยร่อยขึ้นปาดน้ำตา “แล้วจะทำยังไงดี หรือจะให้กระหม่อมบอกท่านจ้าว”
“ไม่ต้องหรอก เราไม่อยากให้ท่านพ่อต้องเป็นห่วง” เฟรินลอบยิ้มอยู่หลังฝ่ามือที่ทำเป็นปิดหน้าร้องไห้ “แค่ท่านยอมช่วยเหลือเรา”
คำขอที่แสดงความไว้ใจจากเจ้าหญิงทำให้ประกายในดวงตาของพ่อมดแห่งเดมอสลุกโชนพลางย่อกายถวายคำนับอย่างเต็มรูปแบบ
“ถ้ามีอะไรที่กระหม่อมช่วยได้ กระหม่อมยินดีถวายชีวิต”
“งั้นแก้เวทย์กักบริเวณนี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้”
เจ้าหญิงหัวขโมยเก๊กแตกร้องลั่นอย่างยินดี ทำเอาโคมุสงงไปนิดก่อนจะเอ่ย
“ไม่ได้พระเจ้าค่ะ”
แก ไอ้กวางโง่
เฟรินพยายามข่มความอยากเตะเอาไว้อย่างสุดชีวิต พลางแย้มรอยยิ้มเย็นชา
“ทำไมล่ะ ท่านโกโดม ท่านไม่สามารถแก้เวทย์มนตร์ง่ายๆของชาวเอเดนได้อย่างนั้นหรือ”
เฟรินแกล้วยั่วซึ่งก็ได้ผล โคมุสตาวาวขึ้นมาทันที
“ไม่ใช่ไม่ได้พระเจ้าค่ะ แต่...”
“แต่...”
“มันยากพระเจ้าค่ะ”
ไอ้บ้า ตกลงแกแก้ไม่ได้ใช่ไหม
เมื่อเห็นนายเหนือหัวเกร็งนิ้วและทำท่าทางเหมือนจะใช้กำลังโกโดมก็รีบละล่ำละลักแก้ตัว
“ต้องใช้วัตถุดิบหลายอย่างพระเจ้าค่ะ”
คำตัวนั้นทำให้คิ้วเรียวเลิกขึ้นนิดๆ
“มีอะไรบ้าง ท่านพอจะหามาให้เราได้ไหม”
“ก็...ต้องใช้ เกล็ดมังกรดอกไม้ ขนตาสุนัขสามหัว น้ำตาปีศาจพันปี แล้วก็...”
โกโดมนิ่งไปนิด ก่อนเหงื่อกาฬจะเม็ดใหญ่ๆจะผุดขึ้นมาเต็มหน้า
“ว่าไงล่ะโกโดม แล้วก็อะไร” เฟรินส่งเสียงลอดไรฟันอย่างข่มอารมณ์สุดขีด
“แล้วก็...” เสียงพ่อมดตัวจ้อยแผ่วลงๆ
“แล้วก็อะไร” น้ำเสียงเจ้าหญิงคนงามแห่งเดมอสเริ่มแหวอย่างควบคุมไม่ได้ “โกโดม ตอบ!”
เสียงลั่นเหมือนฟ้าผ่าทำให้พ่อมดจิ๋วสะดุ้งเฮือก หลุดปากพูดออกมาจนได้
“เขาโคมุสพระเจ้าค่ะ”
“หือ...”
รอยยิ้มแยกเขี้ยวของเจ้าหญิงตรงหน้าในยามนี้นั้นน่ากลัวเสียยิ่งกว่าท่านจ้าวเอวิเดสในสายตาของโกโดม ยิ่งคำพูดที่เปล่งออกมาจากปากสวยๆยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีกเป็นพันเท่า
“งั้นก็ไม่เห็นมีอะไรยาก มังกรดอกไม้ที่นี่มี ส่วนหมาสามหัวก็อยู่แค่เอดินเบิร์ก” นิ้วเรียวคีบองครักษ์ของตนที่ถอยกรูดๆเอาไว้ไม่ให้หนี “ถามหน่อยสิโกโดม ถ้าหักเขาออกมาสักข้างจะแกเป็นอะไรมากไหม”
“ไม่เป็นไรพระเจ้าค่ะ กระหม่อมผลัดเขาทุกๆร้อยปีอยู่แล้ว แต่ถ้าฝืนหักก็จะเจ็บปวดเหมือนกระดูกหักนั่นแหละพระเจ้าค่ะ”
“งั้นหรือ เจ็บขนาดร้องไห้เลยหรือเปล่า”
“พระเจ้าค่ะ”
ไม่ทันสิ้นเสียงตอบ นิ้วเรียวก็หักปลายเขากวางของโกโดมออกมาเป็นชิ้นเล็กเท่าขี้เล็บ แต่เจ้าตัวร้องลั่นน้ำตาไหลพราก เฟรินไม่รอช้ารีบฉวยเอาถ้วยเล็กๆที่อยู่ใกล้ๆมารองไว้พลางคีบขายกร่างเล็กขึ้นห้อยต่องแต่งแล้วก็เขย่าจนน้ำตาอีกหลายหยดหล่นลงในถ้วย
“เอ้า เขาโคมุสกับน้ำตาปีศาจพันปี ฉันหาให้แกได้แล้ว ส่วนเล็บมังกรดอกไม้กับขนตาหมาสามหัวฉันจะให้คนเอามาให้พรุ่งนี้ ทีนี้แกก็แก้เวทย์ให้ฉันได้แล้วสินะโกโดม” ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองร่างเล็กที่นอนดิ้นพราดอยู่บนพื้นอย่างอำมหิต “หรือแกอยากออกกำลังสักเล็กน้อยเพื่ออบอุ่นร่างกายก่อน”
เสียงหักนิ้วกร๊อบแกร๊บทำให้พ่อมดจากเดมอสรีบลุกขึ้นมาคุกเข่า
“กระหม่อมจะรีบปรุงยาแต่เช้าตามพระประสงค์ของเจ้าหญิงพระเจ้าค่ะ”
“ดี”
รอยแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายนั้นโกโดมไม่มีวันลืม
เป็นครั้งแรกที่โกโดมไม่ทำให้ผิดหวัง เฟรินทดลองเอามือแตะกำแพงวังดูแล้วก็ไม่เกิดอาการตัวชาอีกต่อไป เมื่อหมดประโยชน์ โคมุสตัวน้อยก็ถูกถีบส่งกลับไปเดมอสโดยมีเธออาศัยหลบออกนอกวังไปด้วย โดยเจ้าหญิงจอมแสบไม่ลืมฝากคำพูดกลับไปให้ท่านพ่อเอวิเดส
“ไอ้เรื่องหมั้นนั่นเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งเพ เข้าใจไหมโกโดม เข้า ใจ ผิด” เสียงหวานเน้นหนักแน่น หัวขโมยสาวซึ่งไปหาชุดผู้ชายมาจนได้พูดกรอกหูตัวประหลาดที่เธอคิดว่าโง่นักหนาซ้ำๆหลายรอบ
“แปลว่าที่ผ่านมา เจ้าหญิงทรงหลอกลวงกระหม่อม” โกโดมร้องอย่างอดสู
“ไม่ได้หลอกเฟ้ย ถ้าแกไม่พาฉันออกมาฉันก็ต้องหมั้นจริงๆ เอาเถอะๆ บอกท่านพ่อตามนี้ล่ะ ถ้าฉันเจอท่านพ่อที่คาโนวาลฉันจะเล่นงานแก”
“พระเจ้าค่ะ” ตอบพลางกลืนน้ำลายเอื้อก
พอโกโดมรับคำ เฟรินก็กระโดดแผลวลงมาจากหลังมังกรดำที่โกโดมใช้เป็นพาหนะลงสู่ป่าใหญ่บริเวณชายแดนบารามอสและคาโนวาล แล้วยืนมองมังกรสีดำตัวใหญ่บินจากไปจนลับสายตา
ผู้ช่วยที่ไม่คาดฝันทำให้เธอสามารถไปถึงคาโนวาลเร็วกว่าที่คิดเอาไว้
คาโนวาล
ความรู้สึกบางอย่างแวบเข้ามาให้รู้สึกวูบวาบในอก
ไม่ได้เจอกันมาสามอาทิตย์
หมอนั่นจะรู้สึกเหมือนเธอไหม
หรือมีแต่เธอที่ต้องเหงาอยู่ฝ่ายเดียว
คิดถึงตาสีฟ้าคู่นั้น ดวงตาคู่สวยที่ทอดมาอย่างดุๆ นัยน์ตาที่สะท้อนแต่ภาพเธอผู้เดียว ยามมองมาที่ไรก็ให้ใจสั่นไหว
กำลังจะได้พบแล้ว แม้ว่าในใจลึกๆจะมีเรื่องให้กังวล แต่ความคิดถึงมันมีมากกว่า
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่หัวขโมยตัวแสบโลดแล่นอย่างเริงร่าไปบนผืนแผ่นดินกว้างใหญ่แห่งเอเดน
คาโนวาล คาโนวาล
เมืองที่อยู่ตรงหน้าทำให้เจ้าตัวแทบจะลอยละล่องเข้าไปเนื่องด้วยใจมันไปถึงก่อนตัว
อู๊ ฮิฮุฮิฮุ เสียงหัวเราะสุดสยองดังขึ้นเบาๆ ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายวิบวับ ร่างบางในชุดผู้ชายกระโดดหยองแหยงร้องเพลงหงุงหงิงไปตามถนนกว้างผ่านป่าใหญ่ของบารามอส
สู่คาโนวาล
*****************************************************************************************
จะเจอกันมั้ยน้า ตอนหน้าเนี่ย คาโลจะทำหน้ายังไงหว่า หึหึหึ
*****************************************************************************************
“เดินทางเหนื่อยไหม” กระแสเสียงอ่อนโยนยิ่ง พลางมือบางก็วางร่างเล็กลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา เล่นเอาโคมุสที่ไม่เคยได้รับความรักจากเจ้าหญิงถึงกับน้ำตาคลอเบ้า
“เจ้าหญิงให้เกียรติกระหม่อมถึงเพียงนี้ ถึงตายกระหม่อมก็ไม่เสียดายชีวิต”
เฟรินพยักหน้าพลางยิ้มน้อยๆอย่างสง่างาม ผลของการฝึกแสดงออกมาชัดว่าได้ผลเป็นที่น่าพอใจ สมกับที่เจ้าตัวทำคะแนนได้ยอดเยี่ยมในวิชาหน้ากากฟาโรห์
“ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใด ท่านโกโดม”
ท่านโกโดม!
น้ำตาที่เคยแค่คลอเบ้าหลั่งไหลออกมาราวทำนบแตก
เจ้าหญิงเรียกเขาว่า ท่านโกโดม
อารามดีใจทำให้ลุกลี้ลุกลน พูดจาตะกุกตะกัก
“ทะ...ท่านจ้าวให้มาถามเจ้าหญิงว่า เรื่องหมั้นเป็นความจริงรึเปล่าพระเจ้าค่ะ”
คิดไว้ไม่มีผิด เข้าแผนพอดีเป๊ะ
เฟรินพยายามตีหน้าเศร้าให้แนบเนียนที่สุด พลางบีบน้ำตาให้ค่อยๆร่วงผล็อยลงมาจากดวงตาสีน้ำตาลคู่โต ทำให้องครักษ์ตัวจ้อยจากเดมอสเต้นไปเต้นมาอย่างตกใจ
“เป็นอะไรไปพระเจ้าค่ะ เจ้าหญิง ใครทำอะไรเจ้าหญิงของกระหม่อม”
“ท่านลองดูด้วยตาตัวเองสิ” ว่าแล้วเจ้าหญิงก็สะอื้น โกโดมจึงรีบกระโดดเข้ามาใกล้พลางทำจมูกฟุดฟิดแล้วก็ต้องผงะ
“เจ้าหญิงโดนเวทย์กักบริเวณ!” โคมุสผู้ภักดีร้องลั่น
เฟรินเหลือบตามองอย่างสมใจ
เอาวะ อย่างน้อยเจ้านี่ก็ยังใช้การได้ในฐานะพ่อมด
“ใครมันทำเจ้าหญิงของข้า” โคมุสเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้นแทนนายของตน
“ท่านตา” หญิงสาวยกมือปิดหน้าพูดเสียงสั่น
“ทำไมล่ะเจ้าหญิง”
“ท่านจะบังคับให้เราหมั้นกับเจ้าชายแห่งคาโนวาล”
“หนอย ไอ้พวกมนุษย์เอเดนต่ำต้อย บังอาจมาบังคับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์แห่งเดมอสให้หมั้น กระหม่อมจะไปจัดการมันเอง”
ท่าทางโกโดมจะลืมไปแล้วว่าเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่ว่า คือคนที่ทำให้เจ้าหญิงของเขาจะเป็นจะตายแค่ได้เห็นฉากรักกับหญิงอื่น จึงเดือดร้อนขนาดนี้
เมื่อเฟรินเห็นว่าเจ้าตัวเล็กคว้าคทาทำท่าจะทำอะไรเลยเถิดก็รีบคีบมันไว้พลางแกว่งไปมา
“อย่าท่านโกโดม อย่าทำอะไรท่านตา เราไม่อยากให้เกิดสงครามขึ้น ท่านตาเพียงแต่ต้องการจะเจริญไมตรีกับคาโนวาล ท่านทำเพื่อบารามอสของเรา”
“โธ่ เจ้าหญิงของกระหม่อม ช่างน่าสงสารอะไรเช่นนี้” โคมุส ยกแขนกระจ้อยร่อยขึ้นปาดน้ำตา “แล้วจะทำยังไงดี หรือจะให้กระหม่อมบอกท่านจ้าว”
“ไม่ต้องหรอก เราไม่อยากให้ท่านพ่อต้องเป็นห่วง” เฟรินลอบยิ้มอยู่หลังฝ่ามือที่ทำเป็นปิดหน้าร้องไห้ “แค่ท่านยอมช่วยเหลือเรา”
คำขอที่แสดงความไว้ใจจากเจ้าหญิงทำให้ประกายในดวงตาของพ่อมดแห่งเดมอสลุกโชนพลางย่อกายถวายคำนับอย่างเต็มรูปแบบ
“ถ้ามีอะไรที่กระหม่อมช่วยได้ กระหม่อมยินดีถวายชีวิต”
“งั้นแก้เวทย์กักบริเวณนี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้”
เจ้าหญิงหัวขโมยเก๊กแตกร้องลั่นอย่างยินดี ทำเอาโคมุสงงไปนิดก่อนจะเอ่ย
“ไม่ได้พระเจ้าค่ะ”
แก ไอ้กวางโง่
เฟรินพยายามข่มความอยากเตะเอาไว้อย่างสุดชีวิต พลางแย้มรอยยิ้มเย็นชา
“ทำไมล่ะ ท่านโกโดม ท่านไม่สามารถแก้เวทย์มนตร์ง่ายๆของชาวเอเดนได้อย่างนั้นหรือ”
เฟรินแกล้วยั่วซึ่งก็ได้ผล โคมุสตาวาวขึ้นมาทันที
“ไม่ใช่ไม่ได้พระเจ้าค่ะ แต่...”
“แต่...”
“มันยากพระเจ้าค่ะ”
ไอ้บ้า ตกลงแกแก้ไม่ได้ใช่ไหม
เมื่อเห็นนายเหนือหัวเกร็งนิ้วและทำท่าทางเหมือนจะใช้กำลังโกโดมก็รีบละล่ำละลักแก้ตัว
“ต้องใช้วัตถุดิบหลายอย่างพระเจ้าค่ะ”
คำตัวนั้นทำให้คิ้วเรียวเลิกขึ้นนิดๆ
“มีอะไรบ้าง ท่านพอจะหามาให้เราได้ไหม”
“ก็...ต้องใช้ เกล็ดมังกรดอกไม้ ขนตาสุนัขสามหัว น้ำตาปีศาจพันปี แล้วก็...”
โกโดมนิ่งไปนิด ก่อนเหงื่อกาฬจะเม็ดใหญ่ๆจะผุดขึ้นมาเต็มหน้า
“ว่าไงล่ะโกโดม แล้วก็อะไร” เฟรินส่งเสียงลอดไรฟันอย่างข่มอารมณ์สุดขีด
“แล้วก็...” เสียงพ่อมดตัวจ้อยแผ่วลงๆ
“แล้วก็อะไร” น้ำเสียงเจ้าหญิงคนงามแห่งเดมอสเริ่มแหวอย่างควบคุมไม่ได้ “โกโดม ตอบ!”
เสียงลั่นเหมือนฟ้าผ่าทำให้พ่อมดจิ๋วสะดุ้งเฮือก หลุดปากพูดออกมาจนได้
“เขาโคมุสพระเจ้าค่ะ”
“หือ...”
รอยยิ้มแยกเขี้ยวของเจ้าหญิงตรงหน้าในยามนี้นั้นน่ากลัวเสียยิ่งกว่าท่านจ้าวเอวิเดสในสายตาของโกโดม ยิ่งคำพูดที่เปล่งออกมาจากปากสวยๆยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีกเป็นพันเท่า
“งั้นก็ไม่เห็นมีอะไรยาก มังกรดอกไม้ที่นี่มี ส่วนหมาสามหัวก็อยู่แค่เอดินเบิร์ก” นิ้วเรียวคีบองครักษ์ของตนที่ถอยกรูดๆเอาไว้ไม่ให้หนี “ถามหน่อยสิโกโดม ถ้าหักเขาออกมาสักข้างจะแกเป็นอะไรมากไหม”
“ไม่เป็นไรพระเจ้าค่ะ กระหม่อมผลัดเขาทุกๆร้อยปีอยู่แล้ว แต่ถ้าฝืนหักก็จะเจ็บปวดเหมือนกระดูกหักนั่นแหละพระเจ้าค่ะ”
“งั้นหรือ เจ็บขนาดร้องไห้เลยหรือเปล่า”
“พระเจ้าค่ะ”
ไม่ทันสิ้นเสียงตอบ นิ้วเรียวก็หักปลายเขากวางของโกโดมออกมาเป็นชิ้นเล็กเท่าขี้เล็บ แต่เจ้าตัวร้องลั่นน้ำตาไหลพราก เฟรินไม่รอช้ารีบฉวยเอาถ้วยเล็กๆที่อยู่ใกล้ๆมารองไว้พลางคีบขายกร่างเล็กขึ้นห้อยต่องแต่งแล้วก็เขย่าจนน้ำตาอีกหลายหยดหล่นลงในถ้วย
“เอ้า เขาโคมุสกับน้ำตาปีศาจพันปี ฉันหาให้แกได้แล้ว ส่วนเล็บมังกรดอกไม้กับขนตาหมาสามหัวฉันจะให้คนเอามาให้พรุ่งนี้ ทีนี้แกก็แก้เวทย์ให้ฉันได้แล้วสินะโกโดม” ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองร่างเล็กที่นอนดิ้นพราดอยู่บนพื้นอย่างอำมหิต “หรือแกอยากออกกำลังสักเล็กน้อยเพื่ออบอุ่นร่างกายก่อน”
เสียงหักนิ้วกร๊อบแกร๊บทำให้พ่อมดจากเดมอสรีบลุกขึ้นมาคุกเข่า
“กระหม่อมจะรีบปรุงยาแต่เช้าตามพระประสงค์ของเจ้าหญิงพระเจ้าค่ะ”
“ดี”
รอยแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายนั้นโกโดมไม่มีวันลืม
เป็นครั้งแรกที่โกโดมไม่ทำให้ผิดหวัง เฟรินทดลองเอามือแตะกำแพงวังดูแล้วก็ไม่เกิดอาการตัวชาอีกต่อไป เมื่อหมดประโยชน์ โคมุสตัวน้อยก็ถูกถีบส่งกลับไปเดมอสโดยมีเธออาศัยหลบออกนอกวังไปด้วย โดยเจ้าหญิงจอมแสบไม่ลืมฝากคำพูดกลับไปให้ท่านพ่อเอวิเดส
“ไอ้เรื่องหมั้นนั่นเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งเพ เข้าใจไหมโกโดม เข้า ใจ ผิด” เสียงหวานเน้นหนักแน่น หัวขโมยสาวซึ่งไปหาชุดผู้ชายมาจนได้พูดกรอกหูตัวประหลาดที่เธอคิดว่าโง่นักหนาซ้ำๆหลายรอบ
“แปลว่าที่ผ่านมา เจ้าหญิงทรงหลอกลวงกระหม่อม” โกโดมร้องอย่างอดสู
“ไม่ได้หลอกเฟ้ย ถ้าแกไม่พาฉันออกมาฉันก็ต้องหมั้นจริงๆ เอาเถอะๆ บอกท่านพ่อตามนี้ล่ะ ถ้าฉันเจอท่านพ่อที่คาโนวาลฉันจะเล่นงานแก”
“พระเจ้าค่ะ” ตอบพลางกลืนน้ำลายเอื้อก
พอโกโดมรับคำ เฟรินก็กระโดดแผลวลงมาจากหลังมังกรดำที่โกโดมใช้เป็นพาหนะลงสู่ป่าใหญ่บริเวณชายแดนบารามอสและคาโนวาล แล้วยืนมองมังกรสีดำตัวใหญ่บินจากไปจนลับสายตา
ผู้ช่วยที่ไม่คาดฝันทำให้เธอสามารถไปถึงคาโนวาลเร็วกว่าที่คิดเอาไว้
คาโนวาล
ความรู้สึกบางอย่างแวบเข้ามาให้รู้สึกวูบวาบในอก
ไม่ได้เจอกันมาสามอาทิตย์
หมอนั่นจะรู้สึกเหมือนเธอไหม
หรือมีแต่เธอที่ต้องเหงาอยู่ฝ่ายเดียว
คิดถึงตาสีฟ้าคู่นั้น ดวงตาคู่สวยที่ทอดมาอย่างดุๆ นัยน์ตาที่สะท้อนแต่ภาพเธอผู้เดียว ยามมองมาที่ไรก็ให้ใจสั่นไหว
กำลังจะได้พบแล้ว แม้ว่าในใจลึกๆจะมีเรื่องให้กังวล แต่ความคิดถึงมันมีมากกว่า
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่หัวขโมยตัวแสบโลดแล่นอย่างเริงร่าไปบนผืนแผ่นดินกว้างใหญ่แห่งเอเดน
คาโนวาล คาโนวาล
เมืองที่อยู่ตรงหน้าทำให้เจ้าตัวแทบจะลอยละล่องเข้าไปเนื่องด้วยใจมันไปถึงก่อนตัว
อู๊ ฮิฮุฮิฮุ เสียงหัวเราะสุดสยองดังขึ้นเบาๆ ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายวิบวับ ร่างบางในชุดผู้ชายกระโดดหยองแหยงร้องเพลงหงุงหงิงไปตามถนนกว้างผ่านป่าใหญ่ของบารามอส
สู่คาโนวาล
*****************************************************************************************
จะเจอกันมั้ยน้า ตอนหน้าเนี่ย คาโลจะทำหน้ายังไงหว่า หึหึหึ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น