คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Special Episode: If there was no war, we would… (50%)
Special Episode: If there was no war, we would…
ั้แ่อวิะไุ้ร่าบัับเอาเ้าายน้อยาสีปุระวศ์มาเป็นเยวั บันี้ผ่านมาไ้สามวบปีแล้ว พระสวามีับพระายารัใร่ปออันอย่าน่าอิา นับวันพระสวามีะยิ่ทรพระสิริโมน่าทะนุถนอมราวับอเสรพิรุเบ่บานเ็ม้น พระายา็ทรส่าามมายราวับเทพบุรำแล ยานานใหม่าแนไล็ทำให้พระอาารประวรอเ้าายผู้บอบบาทุเลาลนสามารถทอพระเนรป่าวิรมีไ้าที่ไลๆ
“อ๊า... น้อวิมา เ้ามาลึไปแล้ว้ะ”
“อย่าเร็สิ เี๋ยว็เ็บหรอ”
“อื้อ... น้อวิมา มัน... มัน...” นิ้วาวป้อมิผ้าไหมนุ่มลื่นที่ปูรอบนฟูนยับย่น “ทำแรแบบนั้นเราเสียว นุ่มนวลหน่อยสิ๊ะ”
“่วยไม่ไ้ สไล์้ามันเป็นแบบนี้นี่”
ในศาลาหลัน้อยที่มียพื้นระานัเาวับปูลาไว้้วยพรมนุ่มหลายั้นสีสันสใส ม่านบาพลิ้วปลิวเบาๆ ไปามสายลมอ่อน เ้าายอรินทรบรรทมหนุนพระเพลาพระายา พระเศาสีำเป็นเาให้แผ่สยาย เ้าหิวิรมาทร้มุยอนพระรรถวายพระสวามีอย่าั้พระทัย เมื่อสะอาีแล้ว็ทรปั่นให้้วยสำลีนุ่มนสับเสียราอะอ๊าออมาเรื่อยๆ
เบื้อพระพัร์ือทะเลสีมพูแห่วิรมีอันามระารา บนพระเพลาือพระสวามีัวน้อยน่ารัน่าัที่นับวันะยิ่เป็นแ้วาวใอพระอ์ พัหลัๆ มานี้บรรทมแทบะไม่หลับ ไ้แ่พิศมอวพัร์แล้มที่อยู่เีย้าอย่าสุะห้ามปรามพระทัยไหว ทำอย่าไรเ้ารินึะทราบวามในพระทัย ไม่สิ... แ่รู้ว่าัวเอเป็น ‘อะไร’ ่อน็พอแล้ว
“รอบปาน้อวิมาเป็นสีเียวๆ ยัับโนหนวมาเลยนะ๊ะ”
พระเนรำลับใสแ๋วสะท้อน ‘ไรหนว’ อพระายาัเน เมื่อพระอ์อ้าพระโอษ์้าหาทาโหไม่ออนพาลพระเสโทแ เ้าายอรินทร็ทรึพระพัร์ลไปุมพิเบาๆ
“แหม พี่็พูไปอย่านั้นเอ ผู้หินเยอะ็เ็ี่ีออ้ะ ฮุๆ”
แล้วพระสวามี็ทรร้อลิเมโมพระายาหุหิ หาทำให้พระายาัสินพระทัยเป็นไเป็นัน ในเมื่อพระสวามีลูรอบ๊อนี่ื่อบื้อเินเยียวยา พระอ์็ะ้อเป็นนผลัันวามสัมพันธ์ให้้าวหน้าไป!
“้าเป็นผู้าย็้อมีหนวเป็นธรรมา”
“แหม น้อวิมาล้อเล่นบ้าอะไร๊ะ ถ้าเ้าเป็นผู้ายพี่็เป็นบัเาะว์น่ะสิ”
“้าไม่ไ้ล้อเล่น” ทรเปลื้อลอพระอ์ท่อนบนอออวแผอุระำยำ “้าไม่มีนม เห็นมั้ย ้าเป็นผู้ายส่วนเ้าเป็นผู้หิ ้าเป็นผัว เ้าเป็นเมีย ัมั้ย”
เ้าายโยีน้อยะพริบพระเนรปริบๆ ่อนะเบะพระโอษ์ลุึ้นผะถอยห่าพรวๆ นะรุบไว้ไม่ทัน วิ่ันแสแ้เสียัหายไป เ้าหิวิรมาไม่ไ้ทรามพระสวามีไปเพราะ็อที่ถูปิเสธและิะให้เวลาพระสวามีทำใ รู้อ์ว่าพลาอย่าหนันู่ไม่ลับ็เมื่อทรทราบว่าเ้าายอรินทรทรหนีไปเฝ้าาั้นเอาวามริาเ้าายรัทายาท และไม่ไ้ลับออมาาำหนัพลุรอีเลย เมื่อทรไปทุบบานทวารทวน พระเษาอ์โ็ทรู้อพระหัถ์สาวน้อยแสนามในเรื่อแบบพระสนมออมาอย่าเอียอาย สอปรานวลแระเรื่อน่ารัยิ่
“เราเป็นผู้หิริๆ ้วยล่ะ ฮุๆ”
“็เป็นผู้หิน่ะสิ แ่เรารัันไม่ใ่เหรอริน ทำไมไม่ลับมาหา้า!”
“เรา็ว่าะลับไปุย... แ่เ้าายวิยุม์ เอ้ย เส็พี่เ้า... เ้า...”
“เ้าพี่โริมันทำอะไรเ้า!”
“เราบอว่าไม่ เราพยายามะออมาาำหนัพลุร แ่เส็พี่็แรเยอะมา แล้ว็ทร... ทร่ำอเหลือเิน้ะ พอทรเลียหูเรา็เ่าอ่อนปวเปีย ไม่สามารถ... ไม่สามารถที่ะ...”
ถึรนี้เ้าายรัทายาท็แย้มพระสรวลอย่ามีัย อพระอัสาเ้าหิอรินทรไว้อย่าโอ่ๆ
“รินรินเป็นพระายาอพี่แล้ว หาเมียใหม่เถอะวิราม”
แล้วสอผัวเมีย็ประสานเสียหัวเราะ มีแ่เ้าหิวิรมาที่ะโน “ม่ายยยยยยยยย!!!” เสียัอยู่หน้าำหนันเียว
“ม่ายยยยยยยยยยยยย!!!”
แฮ่ๆๆ
สะุ้ื่นลาึ้วยพระเสโทท่วมร่า หอบโยนนสะท้านไปทั้พระวราย หาเ้าัวเล็ี้เา็ยันอนรนฟรี้ๆ ไม่ยับเนื้อัว ทรหยิพระปราหยุ่นอย่าหมั่นไส้ไปทีหนึ่ ่อนะับมาอไว้แน่นหนาราวับปลาหมึรัเหยื่อ
ทรบพระพัร์ลับพระอัสานุ่มอย่าเพลียๆ ที่ทรพระสุบินบ้าบอิันหลายืนเพราะำลัหาวิธีบอเ้ารินเร็วๆ นี้ ิอีทีให้ทรไ้อวยยศเป็นเ้าายมีำหนัเป็นอพระอ์เอที่หัวเมือสัแห่่อน ่อยพาเ้าลูรอปลาหมึไปอยู่้วยันามประสาผัวเมียีว่า
ทร้มมอวรอ์บาในอ้อมพระพาหา พระสวามีทรพระสิริโมึ้นทุวัน เรียวโอษ์ูบอบบาหวาน่ำน่าลิ้มลอเป็นยิ่นั เสียรนฟรี้ๆ ็่าเย้ายวนใ แม้แ่อนนอนิ้นถีบาไปมา็น่ารันะทรบ้าายอยู่แล้ว
โธ่เว้ย ไม่อยารอแล้ว รออยู่ทำไมเนี่ย!
“ริน ้าอนะ”
ทรระิบ้าพระรราว ั้พระทัยะทำมิีมิร้ายแบบเบาะๆ เบาๆ ่าที่มานอนน่ารัอยู่้าๆ โยไม่ระมัระวั ทว่าพระเนรใสแ๋วลับเบิโพลึ้นเสีย่อน
“ออะไร๊ะ ึๆ ื่นๆ ร้อโวยวายเสียัลั่น ฝันร้ายหรือน้อวิมา”
“้า... ้า...”
พระสุบินสยสยอทำให้ำลัใที่ะสารภาพวามริหเหี่ยวป้อแป้ไป ไ้แ่เสแสร้เไไปเรื่ออื่นที่ไม่ไ้อยู่ในวามิสันิ
“้าเรีย อปั่นหูเ้าหน่อย็แล้วัน”
เ้าายอรินทระพริบพระเนรปริบๆ แ่็ทรยอมลุึ้นมานอนะแหนุนพระเพลาพระายาให้เ้าหิวิรมาปั่นพระรรเล่นับเรีย ร้ออ๊าๆ อย่าเสียวไส้ให้นปั่นสะใไ้สัรู่็บรรทมหลับไป
ืนนั้นือืนสุท้ายอฤูใบไม้ผลิามปิทินอวิะ เ้าวันรุ่ึ้น็เ้าสู่ฤูิมหัน์ ถึำหนที่เ้าหลวสิหบัูรับเ้าายรัทายาทวิยุม์ะแปรพระราานมายัวัรุิ เ้านายฝ่ายหน้าอย่าเ้าายราบุรเยย่อม้อไปรับเส็ั้แ่ประูเมือามธรรมเนียม เ้าายอรินทรทรื่นบรรทมั้แ่เ้ารู่มาแ่อ์ทรพระสำอา หาเ้าหิวิรมาทรบรรทมไม่ีและประวรเพราะอาาศเปลี่ยน ึอ่อนเพลียและื่นบรรทมสายว่าว่า ลืมพระเนรึ้นมาพระสวามี็ำลัะเส็ออาห้อพอี
“อย่าลืมิสามีภรรยา”
เมื่อพระายาทรท้ว พระสวามี็รีบเส็ปรูมาเาะ้าระแท่นบรรทม ยื่นพระโอษ์ไปแะนวลปราเียวๆ ที่เ้าหิวิรมาทรเอียมารอรับ๊วบให่
“ี้อ้อนแบบนี้พี่็หลแย่สิ๊ะ”
พระเนรลมโเป็นประายวิบวับั่วาว รอยแย้มพระสรวลแสนอ่อนหวานรารึนพระทัยนทอพระเนรวูบไหว โประึลมาับรึบนพระยี่ภู่แล้วประทานุ๊บๆๆ ืนให้ทั่วพระวรายเสียรู้แล้วรู้รอไป
แ่ะที่ทรมอเหม่อัพระทัยปล่อยให้วาน้อยไปเริไพรั่วราว ็เิผิสัเึ้นมาอย่าร้ายแร ทำไมพระอ์เพิ่ะเห็นว่าพระเศาำลับยาวเลยพระอัสาไปพอสมวรแล้ว ส่ให้วพัร์ิ้มลิ้มูน่ารัน่ามอนเินาย พระวีนวล็าวใสผุผ่อ แ้ม้วยเรียวโอษ์สีเอรี่หวาน่ำเ่นนั้นพระเษาะว้าไปูื่ม้วยหมวามยับยั้ั่ใเอาไ้่ายๆ!
“ห้ามไปนะ!” ทรวาลุพรวพราึ้นมาาพระแท่นบรรทม ว้าพระเศาพระสวามีไว้นพระเศียเอียพระศอแทบหัร้ออ๊าัลั่น
“อะไรัน๊ะน้อวิมา มาึผมพี่ทำไม”
“เ้า้อัผมเี๋ยวนี้!”
“ไม่ทันหรอ้ะ สายแล้ว เ้าหลวับเ้าายวิยุม์ไม่ถือสาเรื่อเล็ๆ เ่นนี้หรอ”
หาพระายาัวโหาไ้ทรปล่อยไม่ เพราะพระทัยร้อนันทรนั่ไม่ิแล้ว
“ยัไ็้อั เหมือนบัเาะว์ไม่มีผิยัไม่รู้สึัวอี!”
เ้าายอรินทรทรหยุิ้นทันวัน พระพัร์เผือสีล้วยวามสะเทือนพระทัย
“เหมือนบัเาะว์เหรอ๊ะ”
เ้าหิวิรมาทรรู้ัวว่าพลาไปทำร้ายิใพระสวามี ึพยายามปลอบ
“้าพูผิไป เ้าไม่ไ้เหมือนบัเาะว์แ่เหมือนผู้หิ่าหา” แบบว่าน่ารัมาๆ ้วย
แู่เหมือนไม่่วยอะไรเลย เพราะราวนี้น้ำพระเนรใสๆ ถึับร่วเผาะ
“พี่็ไม่ไ้อยาเิมาัวเล็อ่อนแอแบบนี้เสียหน่อย ถ้าเลือไ้็อยาะเิมาหล่อล่ำำถึแบบุนุนหรือล้ามนมให่ไว้นหน้าอเพียบๆ แบบเมินทร์ น้อวิมาะไ้ไม่ว่าพี่เป็นบัเาะว์อี!”
แล้วพระสวามีัวน้อย็ทรวิ่ันแสโฮๆ หนีไป ทิ้พระายาให้ไ้ึ้นทรุฮวบีอหัวัวเออยู่ในห้อบรรทม
=========================================================TBC
มันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หายสัที รู้สึเหมือนู่นี้ยัมีอะไรให้เล่นอีเพียบไปหม อิๆ
อยาอ่าน่อ้ออเสียันเยอะๆ นะร้า ฮุๆๆๆ!!!
ความคิดเห็น