คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อดีต : โอนเอียง
ผ่านไปสี่วันกับโลกแห่งอดีต..
ทำไมฉันต้องมาฝึกใส่กิโมโน ฝึกชงชา ฝึกจัดดอกไม้ ฝึกเขียนพู่กัน ฝึกมารยาท ฯลฯ บ้าอะไรพวกนี้ด้วยเนี่ย ฉันไม่ได้อยากเป็นเมียใครซักหน่อย ทำไมฉันต้องมาฝึกงานบ้านพวกนี้ด้วยเนี่ย โอ๊ยยยย ยัยมิจิเงะนี่ก็เหมือนยัยมิจิรุเล้ยยยย จิกหัวใช้ทำนู่นทำนี่ได้ทุกวัน จะหาทางหนีก็ไม่ได้ แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย
แต่ว่าผ่านมาสี่วันแล้ว ทำไมฉันถึงไม่เห็นท่านนายพลเลยนะ แต่ไม่เห็นน่ะดีแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องคิดถึงทาเคะจังอีก ฉันต้องตัดใจจากเขาให้ได้ เพราะยังไงๆเขาก็คงจะเกลียดฉันแล้ว
“ท่านหญิงชิโนสึ วันนี้ท่านนายพลจะกลับบ้านนะคะ” สาวใช้เดินมาบอก
ม่ายยยยยยย ฉันเพิ่งบ่นไปเอง ทำไมนายนี่ตายยากจริงนะ ปัดธ่อ!!!
“พอดีเลยนะเจ้าเนี่ย อ้าวทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่อยากพบท่านนายพลหรอไง”
“ก็ไม่อยากน่ะสิ! แล้วทำไมฉันต้องมาฝึกงานประหลาดๆพวกนี้ด้วยนะ ยุคของฉันไม่เห็นต้องทำงานพวกนี้เลย ทั้งจัดดอกไม้เอย ชงชาเอย”
อ้อฉันลืมบอกไปว่า ฉันอธิบายเรื่องที่ฉันย้อนยุคมาให้มิจิเงะฟังแล้ว แต่ว่าท่าทางเธอจะไม่ค่อยเชื่อแฮะ
“นี่เจ้าไม่รู้หรอไงว่างานบ้าๆที่เจ้าว่าเนี่ย มันเป็นงานที่สำคัญ และเป็นคุณสมบัติของผู้ที่จะมาเป็นเมียท่านนายพล เจ้าไม่อยากเป็นเมียท่านนายพลหรอไง”
“ฉันสงสัยมานานแล้วนะ เธอเป็นอะไรกับท่านนายพลหรอ ทำไมดูเธอรักเขาจัง หรือว่าเธอจะชอบเขาน่ะ หา?”
“ก็ท่านแม่ของข้าเคยเป็นพี่เลี้ยงของท่านนายพล แล้วข้าก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กของท่านนายพล ตอนเด็กๆน่ะนะ ข้ากับท่านนายพลสนิทกันเล่นหัวกันสนุกเลยล่ะ แต่ตอนนี้ท่านนายพลเป็นท่านนายพล ข้าก็มีฐานะแค่พี่เลี้ยงประจำตระกูลเท่านั้นแหละ จะทำตัวเทียบเท่าท่านไม่ได้หรอก”
“ทำไมเธอไม่ลองคุยกับท่านนายพลดูล่ะ ฉันว่าเขาก็ไม่ได้ทำตัวเหินห่างกับเธอนะ ลองดูสิ ไม่ต้องไปสนใจกฎบ้ากฎบออะไรหรอก เพื่อนน่ะก็ยังเป็นเพื่อนอยู่ล่ะ เขาไม่ได้เห็นเธอเป็นแค่พี่เลี้ยงหรอก เธอแต่น่ะเห็นเขาเป็นนายพลต่างหาก”
“ท่านนายพลมาแล้วครับ” เด็กรับใช้เดินมาบอก ตานี่นี่ตายยากจริงๆแฮะ ให้ตายสิ
“พวกเจ้าสองคนทำอะไรกันอยู่น่ะ การฝึกไปถึงไหนแล้วมิจิเงะ”
“ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกค่ะท่าน ชิโนสึซังยังอ่อนหัดอยู่มาก...”
“เจ้าเลิกพูดสุภาพซักทีเถอะ ข้าบอกเจ้ามานานแล้วนะ”
“แต่ท่านเป็นถึง..”
“ท่านนายพลใช่มั้ย แต่ท่านนายพลคนนี้ก็เป็นเพื่อนเจ้านะ เรียกข้าว่าทาเคมาสะแล้วกัน ไม่ต้องเรียกท่านแล้ว ข้าล่ะอึดอัดจริงๆ อย่างน้อยอยู่ในบ้านก็ขอพักผ่อนจากหน้าที่การงานหน่อย”
“ค่ะ..”
“ชิโนสึ วันนี้เจ้าไปพบข้าที่ห้องอ่านหนังสือของข้านะ”
“ค่ะ ท่านนายพล”
“ข้าจะไปอาบน้ำแล้ว มิจิเงะ ดูและชิโนสึดีๆล่ะ”
ครืดดดดด...
“เห็นมั้ยมิจิเงะ บอกแล้วไม่เชื่อ เธอน่ะเป็นเพื่อนรักของท่านนายพลนะ”
“อืม...”
“ อะไร นี่เธอร้องไห้หรอ โอ๋ๆ มาๆฉันกอดนะ”
“ถอยไปห่างๆข้านะ!! เจ้าตัวเหม็นอ่ะ ไปอาบน้ำไป วันนี้ต้องใส่กิโมโนเองนะ ข้าเบื่อที่จะใส่ให้เจ้าแล้ว”
ฮิๆ เธอดีใจจนร้องไห้เลยนะมิจิรุ เอ้ย มิจิเงะ จริงๆแล้วอยู่ที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับโลกปัจจุบันเท่าไหร่แฮะ ยกเว้นแต่ห้องอาบน้ำกับเสื้อผ้าเนี่ยแหละ โธ่เอ๊ยยยย ทำไมกิโมโนถึงใส่ยากอย่างนี้นะ!!
เห้อ.. วันนี้ฉันต้องไปพบท่านนายพลหรอเนี่ย เขาจะทำอะไรฉันมั้ยน้า กรี๊ดดด อย่าคิดเลยเถิดสิ แค่คุยกันเฉยๆล่ะน่า คงไม่ทำอะไรประหลาดๆหรอกมั้ง แล้วฉันต้องไปรอที่ห้องเขาใช่มั้ย ห้องเขาอยู่ไหนนะ บ้านนี้มันกว้างจริงๆให้ตายเหอะ !!
“โอ๊ย!!”
ใครนะเดินมาชนฉัน อ้าว ผู้หญิงนี่ เย้ยยยยยยยยยยย นี่มัน!! ยัยซาจิโกะนี่นา!! ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย!
“นี่เจ้าเป็นใครน่ะ เดินให้มันดูตาม้าตาเรือหน่อยสิ เดินชนข้าแล้วเห็นมั้ย”
หนอยยย ยัยซาจิโกะ ยังอุตส่าตามฉันมาที่นี่อีกนะ ฉันไม่มีทางยอมเธอหรอกย่ะ ไม่ว่าจะเป็นยุคไหนก็ตาม ขอด่าให้สะใจหน่อยเถอะ ที่ไหนๆเธอก็เป็นเหมือนกันจริงๆนะเนี่ย ตวาดฉันซะลั่นบ้านเลยนังทานุกิ
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาตวาดฉันยะ”
“เจ้า!! ชื่ออะไรน่ะ เป็นใคร มาอยู่ในบ้านท่านทาเคมาสะของข้า เอ๊ะ แต่หน้าตาเจ้านี่มันเหมือนนังชิโนบุเลยนะเนี่ย ยัยชิโนบุแกกลับมาได้ยังไงเนี่ย ข้าอุตส่าให้คนไป...”
“อะไรนะ เธอพึมพำอะไรของเธอเนี่ย มีอะไรก็พูดมาสิยะ”
“เจ้าคือชิโนบุหรอ”
อ้าวถามมาอย่างนี้ หึๆ คงต้องเล่นกลับหน่อยล่ะ
“ใช่แล้ว ข้าคือชิโนบุ ข้าแต่งงานกับท่านทาเคมาสะแล้วเจ้ายังมีธุระอะไรในบ้านนี้อีก”
“นังชิโนบุ ข้าส่งคนไปฆ่าเจ้าแล้วเจ้ายังอยู่รอดอยู่รึ! สงสัยข้าต้องฆ่าเข้าด้วยมือของข้าเองล่ะมั้ง เจ้านี่โง่จริงๆเลยนะที่โผล่หน้ามาให้ข้าเห็นน่ะ”
หา??? ยัยนี่เป็นคนส่งคนไปฆ่าท่านหญิงชิโนบุที่สวยสดงดงามงั้นรึ (อ้าวก็หน้าตาเหมือนฉันนี่นา) ไม่ได้การล่ะต้องรีบไปบอกมิจิเงะ
“เจ้าจะไปไหนน่ะ!! อย่ารีบหนีนักซิ”
เพี้ยะ!!!
โอ๊ยนังนี่ตบซธเจ็บเชียวนะ ไม่ทันไรก็ตบกันเลยหรอ คนสมัยก่อนนี่ร้ายจริงๆ แต่ว่าถ้าเป็นยัยซาจิโกะก็ไม่แปลกหรอกนะ ไม่ได้ ฉันต้องเอาคืน
เพี้ยะ!!
“พวกเจ้าทำอะไรกันน่ะ!”
แย่ล่ะ มาพอดีเวลาเลยนะท่านนายพล...
“ท่านทาเคมาสะขา! ผู้หญิงคนนี้ตบหน้าข้าน่ะค่ะ ฮือๆๆๆ”
โห สมกับเป็นยัยซาจิโกะจริงๆ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ชาติก่อนจริงๆเลยนะเนี่ย ใส่ร้ายกันซึ่งๆหน้าเลยนะ
“ชิโนสึ เจ้าไปทำอะไรซาจิโกะน่ะ อ้าวเจ้า!! ปากเจ้าแตกน่ะ เลือดออกเลย แย่ล่ะ มานี่เดี๋ยวข้าทำแผลให้”
แล้วตานี่ก็สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของซาจิโกะแล้วลากฉันเข้าห้องที่เขาออกมาเมื่อกี๊ สมน้ำหน้ายัยซาจิโกะฮ่าๆ โดนทาเคะจังสะบัดมือ ฮ่าๆ แต่เห้ย!! ลากฉันเข้าห้อง!! ตายแล้วยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยย หม่าม้าช่วยหนูด้วย!!
“นี่เจ้าไปหลบอะไรตรงมุมห้องน่ะ ตัวสั่นเชียว แบบนั้นข้าจะทำแผลให้เจ้าได้ยังไง”
“เอ่อ.... ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันทำแผลเองก็ได้”
“อ๋อ เจ้าคงกลัวข้าล่ะสิ ไม่ต้องกลัวไปหรอก ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เข้ามาสิ”
ไว้ใจได้มั้ยเนี่ย แต่เอาเถอะ คงจะไว้ใจได้อยู่หรอก แต่ถ้าทำอะไรขึ้นมานะ ถึงหน้าเหมือนทาเคะจังฉันก็ไม่ไว้หน้าหรอก
“เจ้านี่หน้าเหมือนชิโนบุจริงๆนะ”
ชิโนบุ!! ใช่แล้ว!! ต้องบอกท่านนายพล
“ท่านนายพลคะ เมื่อกี๊ซาจิโกะเค้าบอกว่า”
“อ้าว เจ้ารู้จักซาจิโกะได้ไงเนี่ย แล้วเจ้าตบเค้าจริงๆหรอ หืม? แต่ดูท่าทางเจ้าจะถูกตบมากกว่าเขาโดนตบนะ”
“เอ่อ... เขาตบฉันก่อนน่ะค่ะ ฉันก็เลยตบคืน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ เจ้านี่ยอดไปเลย กล้าตบซาจิโกะด้วย ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าลองดีกับซาจิโกะเลยนะ ยกเว้นมิจิเงะ”
“ทำไมล่ะคะ”
“ไม่รู่สิ แต่พอเวลามิจิเงะกับซาจิโกะอยู่ด้วยกันทีไร ข้าต้องรีบหนีเลยล่ะ แต่ซาจิโกะก็ไม่เคยชนะมิจิเงะทุกทีเลยนะ ต้องยอมแพ้กลับบ้านทุกครั้ง ข้าล่ะชอบใจจริงๆ”
โอ้โห เหมือนกับเรื่องในปัจจุบันจริงๆแฮะ มิจิเงะนี่ก็ไม่เบานะเนี่ย
“ว่าแต่เมื่อกี๊เจ้าจะบอกว่าอะไรหรอ ที่ซาจิโกะบอกน่ะ”
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“อืม งั้นก็ไม่เป็นไร เอ้า! ข้าทำแผลให้เจ้าเสร็จแล้วนะ”
“อ๊ะ จริงด้วย ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“ข้าทำแผลให้ท่านพี่บ่อยน่ะ ท่านพี่ข้าสมัยเด็กๆชอบมีเรื่องชกต่อยกับใครไปทั่ว แต่ก็ไม่มีคนที่เกลียดท่านพี่จริงๆซักคน ไม่งั้นท่านพี่ข้าจะเป็นเจ้าเมืองได้ยังไงล่ะ”
“นั่นสินะคะ ท่านพี่ของท่านเป็นเจ้าเมืองหรอ แล้วท่านก็เป็นนายพล โอ้โหดีจังเลย ท่านมีกันสองคนพี่น้องหรอคะ”
“ใช่ พี่ข้าชื่อโทโนะ ข้าชื่อทาเคมาสะ เหมาะมั้ยล่ะ”
“ฮิๆ เหมาะค่ะ”
แล้วเราก็คุยกันจนถึงดึกดื่นจนฉันรู้สึกง่วงแล้ว ก็เลยขอตัวไปนอน ได้คุยอะไรเยอะแยะกับท่านนายพลนี่ทำให้ฉันรู้สึกสับสนมากขึ้น ท่านนายพลนิสัยเหมือนทาเคะจัง มิจิเงะนิสัยเหมือนมิจิรุ แถมยังมียัยซาจิโกะโผล่มาอีก นอกจากนี้ท่านนายพลยังมีพี่ชายชื่อโทโนะเหมือนทาเคะจังอีก โอ๊ย นี่มันยุคไหนกันแน่นะเนี่ย แต่ช่างเถอะ นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องฝึกบ้าฝึกบออะไรอีกตั้งเยอะ
เอ๊ะ.. แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกไม่อยากเป็นเมียท่านนายพลแล้วนะ...
ความคิดเห็น